คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
~ INTRO ~
กรุ๊ง...กริ๊ง..
เสียงโมบายแขวนประตูที่ดังขึ้น ทำให้ร่างอวบๆของเจ้าของร้านขนมเค้กต้องหันไปมอง พร้อมกับรอยยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องชมว่า น่ารัก เสียอย่างเดียวที่รอยยิ้มนั้น เป็นของผู้ชาย
"แจจู๊งงงงง อ๊า คิดถึงจัง" ร่างอวบๆวิ่งจากเคาเตอร์เข้ามาสวมกอดร่างของผู้มาเยือน ฮึ ใครจะไปคิดล่ะว่า คิมจุนซู เจ้าของร้านเค้กเล็กๆแห่งนี้ จะมีเพื่อนเป็นถึงประธานของบริษัทใหญ่ อย่าง เค เจ คอปเปอเรชั่น ก็เพราะน่ารักไงล่ะ ถึงได้มีเพื่อนอย่างนี้ได้ จุนซูตอบตัวเองในใจ
"พี่จุนซูคร้าบบบบ มินมินน้อยก็มาด้วยน้า ทำไมทักแต่พี่แจจุงอ่ะ" ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ข้างหลังแจจุงเอ่ยขึ้น
"นี่ ไม่ต้องมาถงมาถาม ถ้าพี่ทักนายอ่ะ นายก็ต้องถามถึงเค้กอยู่ดี เค้กร้านพี่ก็หมดอ่ะดิ เนอะ แจเนอะ"ร่างอวบเอ่ย พร้อมกับหันหน้าไปถามเพื่อนรักอย่างคิมแจจุง
"ผมไม่ได้กินมากขนาดนั้นซักหน่อยนะพี่จุน เอ่อ ถึงผมจะกินเยอะ ถ้าเอากำไรที่ได้ มาบวกลบคูณหารกับค่าวัตถุดิบอ่ะ ก็ยังเหลือเค้กให้ผมกินได้ตั้งหลายก้อนน้า" ว่าแล้วก็ทำสีหน้าอ้อนๆให้กับจุนซู
"ชางมิน ฉันก็ต้องการ.."
" พอๆๆ ฉันมากินเค้กนะ ไม่ได้มาดูพวกนายทะเลาะกัน " แจจุงพูดเสียงเขียวพร้อมกับเอามือเท้าสะเอวแล้วทำตาขวางๆ ให้ตามเหอะ มันอะไรของแจวะเนี่ย มากินเค้กทีไร ไอ้สองตัวนี้มันทะเลาะกันทุกที กว่าแจจุงคนนี้จะได้กินก็ปาไปค่อนครึ่งชั่วโมง
" อ่า ขอโทษ จุนจังจะไม่ทะเลาะกับมินมินอีกแล้วน้า ใช่มะ " ว่าพลางเอาหัวน้อยๆของตัวเองไปถูไถกับหน้าอกของแจจุง แล้วเสมองชางมินพร้อมถาม
"ใช่ฮะพี่แจจุง มินมินน้อยจะไม่ทะเลาะกับพี่จุน(ต่อหน้าพี่แจ)อีกแล้วคร้าบ" แล้วก็ทำท่าจะเข้าไปร่วมถูไถ(?)แจจุงด้วยอีกคน
"พอแล้ว ฉันจะไปหาที่นั่งกินเค้กแล้ว" ว่าแล้วก็สะบัดหน้าแล้วเดินออกไปอีกทาง
ใครจะไปคิดล่ะว่าชายหนุ่มสองคนที่นั่งทานขนมเค้กอยู่ในร้านเล็กๆข้างทางจะเป็นถึงประธานและเลขานุการบริษัท เค เจ คอปเปอเรชัน ทั้งๆที่ร้านก็ไม่มีส่วนไหนที่บ่งบอกถึงความหรูเลิศ หรือว่าไฮโซ ก็เพราะว่าร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนรักอย่างคิมจุนซูไงล่ะ นอกจากนั้นแล้วเค้กที่เพื่อนเขาทำ ก็ยังอร่อยมากๆเสียด้วย แล้วจะเสียเงินไปซื้อเค้กแพงๆในห้างทำไม ทั้งๆที่กินที่นี่ก็ไม่ต้องจ่าย ก็เพราะพี่แจจุงจ่ายให้ทุกทีน่ะสิ(ความคิดของชิมมิน...คนเดียวเท่านั้น)
" อ๊า จุนซู ชางมิน เดี๋ยวฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ " ฉันต้องกลับไปทำมื้อเย็นให้พี่ชายอ่า แจจุงเอ่ยเมื่อทานเค้กไปได้ครึ่งจานและก็เป็นที่รู้กันอยู่ว่าพี่ชายของแจจุงนั้นคือชองยุนโฮ ทำไมไม่เรียกพี่ยุนน่ะเหรอ แค่เรียนพี่ชายก็โดนเกลียดพออยู่แล้ว แจจุงไม่อยากโดนเกลียดไปมากกว่านี้อีกแล้วล่ะ
"ยังไม่เลิกอีกเหรอแจ...ได้ข่าวว่าช่วงนี้ควงอยู่กัยยัยเจสสิวฝ้าไม่ใช่เหรอ ไมต้องทำมื้อเย็นให้อีกอ่า" จุนซูเอ่ยขึ้น
"อื้ม อิงอ้วยอี้แอ อึก ไมพี่ต้องทำมื้อเย็นให้เขาอีกอ่ะ ไม่เห็นต้องไปแคร์เค้าเลย คนที่ไม่เห็นน้องชายอยู่ในสายตาอย่างนั้นน่ะ"
ชางมินเอ่ยทั้งๆที่ขนมเค้กเต็มปาก แต่ก็ต้องกลืนเพราะเห็นสายตาเขียวๆของแจจุง ก็มันจริงนี่นา ไอ้คนที่วันๆก็ให้น้องเฝ้าบ้านตัวเดียว เอ้ย คนเดียวน่ะ แล้วตัวเองก็หิ้วสาวไปค้างที่ไหนไม่รู้ ทั้งๆที่น้องอย่างแจจุงทั้งรักทั้งหวงแทบแย่
"ก็...วันนี้วันเกิดพี่ชายฉันนี่ ฉันก็เลย..." ร่างบางเอ่ยพลางก้มหน้าน้อยๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่าทั้งชางมินและจุนซูจะต้องห้ามไม่ให้ไปแน่ๆ
" เออ เอาเหอะ พี่แจ ผมรู้แล้ว พี่ไปเหอะ ส่วนเรื่องเค้กไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมินมินคนนี้จะจัดการเอง อ้ำ เค้กของพี่ก็รสชาติดีเหมือนกัน" ร่างสูงตักเค้กเข้าปาก แล้วหันไปโบกมือลาแจจุง
"อือ บายชางมิน ไปแล้วนะจุนซู แล้วเจอกัน วันไหนที่ฉันว่าง" แจจุงคว้ากระเป๋าที่อยู่บนโต๊ะก่อนที่จะเดินออกไปจากร้านท่ามกลางเสียงร้องของเลขาจอมตะกละอย่างชิมชางมิน
"เฮ้ย พี่แจจู๊งงงง แล้วใครจะอยู่จ่ายเงินให้ผมล่ะเนี่ยยยยยย"
ความคิดเห็น