คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 01.- ฉันเปล่านะ!!!
CHAPTER 01.- ฉันเปล่านะ!!!
"กรี๊ดดดดด--- ดูนั่นสิแก๊!! เตเตะบอลอยู่กลางสนาม!!"
"อ๊ายยยยย น่ารักง่าาา อย่ายิ้มแบบนั้นสิ เดี๋ยวใจฉันละลายย"
"ไอ้ปริม แกดูสิ ๆๆ เตน่ารักเนอะ ๆๆ"
เอ๋า... นายนั่นมันน่ารักแล้วเกี่ยวกับฉันตรงไหนล่ะเนี่ย ฉันคิดเถียงในใจแต่ก็เงยหน้ามองตามโดยดี.. อืม หมอนี่ก็น่ารักจริง ๆ แหละ ฉันมองดูเด็กผู้ชายร่างสูงโปร่งที่มีใบหน้าขาว ๆ ตัดกับเส้นผมสีดำขลับเช่นเดียวกับนัยน์ตากลมสีดำคู่นั้น ซึ่งถูกแบ่งด้วยสันจมูกโด่งคมตรงกลางเหนือริมฝีปากสีชมพูสวยแล้วก็รู้สึกเพลินอย่างบอกไม่ถูกแหะ
ว่าแต่อย่าให้คนหล่อมาทำให้การบ้านที่ฉันกำลังลอกอยู่มันเสร็จไม่ทันการณ์ได้ไหมล่ะ! ปัดธ่อออออ~ T__T
----------------------------------------------------------------------------
"ไอ้ปริม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" นี่คือเสียงยัยป่านที่ดังที่สุดนับตั้งแต่คบกันมาเลยมั้งเนี่ย -_-" ทำเอาฉันที่กำลังนั่ง ๆ นอน ๆ เอนหลังอ่านการ์ตูนอย่างสบายใจเฉิบอยู่ในห้องเรียนต้องสะดุ้งโหยงทันที มันไปทำอะไรมาเนี่ย.. ฉันล่ะสงสัยตั้งแต่ตอนที่ได้ยินเสียงคนวิ่งลงส้นเท้าตึง ๆๆ ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว แต่ไม่ทันคิดสักนิดว่าเป็นเพื่อนตัวเองนี่แหละ
"อะไรเล่า เรียกเบา ๆ ก็ได้ยินน่า" ฉันว่ากลับไปพลางใช้นิ้วพับมุมหนังสือ (การ์ตูน) ของหน้าที่อ่านค้างไว้ก่อนจะปิดมัน แต่ยัยป่านไม่ได้พูดอะไรต่อ เอาแต่ทวนคำเมื่อกี้ซ้ำ ๆ ซ้ำ ๆ เหมือนกับอยากจะสะกดจิตฉันยังไงยังงั้น
"ไอ้ปริม!!! ไอ้ปริม!!! ไอ้ปริม!!! ไอ้ปริม!!!!!!!!!!"
"เห้ย!!!!!!!!!!! กลัวลืมชื่อรึไง!!!!! เรียกอยู่ได้ -_-^^ มีอะไรก็ว่ามาสิ!" วันนี้ยัยนี่สติดีรึเปล่าเนี่ย เพี้ยนตั้งแต่เช้าเลย ฉันล่ะตามไม่ทันมันจริง ๆ -_-^
"ไอ้ปริม!!!! แกมีอะไรปิดบังฉันรึเปล่า บอกมานะ!!!!!!!!" เห้ย.. มันรู้แล้วเหรอว่าตอนก่อนมาเรียนฉันแอบเข้า msn มันไปเปลี่ยนชื่อหัว msn ของมันจาก 'Pahnny Love Love Lovely Tei >0<,,' ให้กลายเป็น 'Pahnny วงษ์คำเหลา เมียหม่ำ จ๊กม๊ก ตัวจริง!' ......... กรี๊ดดด ไม่นะ!! ทำไมมันรู้เรื่องไวขนาดนั้น ยังไม่ทันสะใจเลย!!! ฮืออ ToT
"อ้าว แกรู้แล้วเหรอ โธ่ ยังไม่ทันสะใจเลย!!" ฉันบ่นอุบอิบพลางขมวดคิ้วอย่างเซ็งสุดขีด ในขณะที่ยัยป่านตาเหลือก แถมยังทำหน้าโมโหสุดชีวิตยิ่งกว่าที่เคย ๆ เห็นมา O.o เห้ย!! แค่นี้โมโหเลยเหรอ ปกติฉันก็แกล้งมันบ่อย ๆ อยู่แล้วนี่หว่า!? ToT
"นี่แกปิดบังฉันเพราะแกสะใจที่ได้ปิดฉันงั้นเหรอปริม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เห้ยอะไร!? กะอีแค่เรื่อง..."
"เรื่องที่เธอคบกับเตอยู่น่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"กะอีแค่เรื่องแอบเปลี่ยนชื่อ msn เธอแค่นี้เอง.. เห้ย!!!!!!! เมื่อกี้ว่าไงนะ!!!!!!!!!! O.o????"
"ฉันบอกว่า!........ อ๊ะ เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้แกว่าไงนะ!!??"
"ของแกแหละ พูดอีกทีซิ!!!!"
"หน็อย.. แกแอบเปลี่ยนชื่อ msn ของฉันอีกแล้วใช่ไม๊อีเพื่อนบ้า!! เมื่อกี้ฉันบอกว่า............................"
"ไอ้ปริมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม แกเอาเตของพวกชั้นคืนมาน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ยังไม่ทันที่ยัยป่านจะพูดอะไรต่อ พวกเพื่อน ๆ คนอื่นที่เพิ่งมาถึงก็พากันกรูเข้ามาจากประตูห้องอย่างกับแร้งลงศพ.. นี่มันอะไรเนี่ยยย ทำไมทุกคนพูดอะไรกันแปลก ๆ อย่างนั้น!! ฉันไปทำอะไรตั้งแต่ตอนไหน!!!!!
"อะไรเนี่ย!?" ฉันที่พูดไม่ออกแล้วในเวลานี้ เมื่อทุกคน (ที่มีสีหน้าต่าง ๆ กันไป อาทิเช่น โกรธ เกลียด เคียดแค้น โมโห และอีกมากมาย ฯลฯ) มายืนรุมฉันจนแทบหายใจไม่ออก แล้วก็ดูเหมือนว่าทุกคนต้องการคำตอบจากฉันเสียด้วยสิ
เดี๋ยวก่อน.. นี่พวกเธอยังไม่ได้ถามเลยนะ แล้วฉันจะตอบว่าอะไรล่ะ! แล้วนี่มันเรื่องอะไรก๊านนนนนนนนนนนนน ToT
"ปริม! แกไปคบกับเตตั้งแต่ตอนไหน!!" มิ้มยิงคำถามมาที่ฉันเป็นคนแรกด้วยเสียงแหลมเล็กพอ ๆ กับตัวของเธอด้วยสีหน้าแห่งความสงสัยปนโมโหหน่อย ๆ อย่างเป็นที่สุด แต่นั่นเล่นเอาฉันสะอึกอุก!.. เออนั่นสิ! ฉันไปคบกับเตตอนไหนอะ!? นี่ฉันยังไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ยยย!!
"เออนั่นสิ! ฉันไปคบกับเตตอนไหน?" ด้วยคำถามนี้ของฉันทำเอาทุกคนหน้ามึนไปเลย ฉันขมวดหัวคิ้วอย่างสงสัยกลับไปพร้อมมองดูเพื่อนในห้องคนอื่น ๆ ที่เริ่มมองหน้ากันเองแล้วส่งเสียงเซ็งแซ่ฟังดูยากจะจับใจความ ก่อนที่ยัยป่านจะโบกไม้โบกมือให้ทุกคนหยุดพูด
"เอางี้! ยัยปริม!! ตกลงเธอกับเต เธอสองคนคบกันอยู่อย่างที่เขาพูดใช่ไหม"
"ใครพูด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ถ้าลุกขึ้นยืนตบโต๊ะได้ฉันคงทำไปแล้ว! นี่น่ะเหรอสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องเจอเรื่องยุ่ง ๆ ตั้งแต่เช้าอย่างนี้!!
"ใคร ๆ เขาก็พูดกันทั้งนั้นแหละ!! ข่าวมันสะพัดไปทั่วโรงเรียนแล้วย่ะ!!" ไอติม เพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งของฉันว่าผ่านเหล็กดัดฟันสีชมพูแปร๋นของเธอพลางทำหน้าบูด ฮือ.. T__T ทำไมดูเหมือนตอนนี้ใคร ๆ ก็ทำหน้ายักษ์ใส่ฉันเนี่ย ปกติทุกคนก็รักกันจะตายไม่ใช่เหรอ T___T
"ฉันไม่รู้เรื่อง T___T ฉันโสดจนตัวเองยังเครียดเลย คนมาจีบซักคนก็ไม่มี ยิ่งนายเตอะไรนั่น ฉันยังไม่เคยคุยกับเขาซักคำ แล้วฉันจะคบด้วยได้ยังไง ฮือออ พวกเธออย่ากดดันฉันแบบนี้สิ T____T" ฉันว่าพลางพยายามบีบน้ำตา ป่าวหรอก.. เรื่องจริงคือฉันจะร้องไห้จริง ๆ ฉันไม่ได้สำออย เปราะบางอะไรอย่างนั้นหรอกนะ แต่ดูเหมือนว่าเพื่อน ๆ ที่เคยรักฉันทุกคนเขาดูน่ากลัวอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน ฉันทำอะไรผิดขนาดนั้นเหรอ ฉันอยู่ของฉันเฉย ๆ จริง ๆ นะ ฉันทำอะไรผิดขนาดนั้นเลยเหรอ T___T
เมื่อเพื่อน ๆ ต่างเห็นว่าน้ำตาฉันเริ่มหยดแหมะ ๆ แล้วจึงได้เพลา ๆ รังสีพิฆาตที่พวกเธอส่งมาให้ฉันเมื่อกี้บ้าง สุดท้าย นลินหัวหน้าห้องแสนดีของเราก็นั่งลงข้าง ๆ พลางลูบหัวฉันป้อย ๆ ตามวิสัยโอบอ้อมอารีของเธอ
"พวกเราขอโทษ พวกเราแค่ตกใจที่เธอไม่บอก"
"ใช่ ๆ พวกเราไม่ได้โกรธที่เธอไปคบคนที่พวกเราชอบนะ แต่พวกเราโกรธที่เธอปิดบังพวกเรามากกว่า ทำเหมือนกับว่าพวกเราไม่ใช่เพื่อนกันอย่างนั้นอะ" มีนาคนสวยเสริมขึ้นนำให้เพื่อน ๆ คนอื่นส่งเสียงอือออกันอย่างเห็นด้วยกันระงม แล้วทุกคนก็พากันมาลูบหัว ลูบหางขอโทษฉันยกใหญ่ ฮึก.. น้ำตาน่ะ ฉันปาดออกหมดแล้ว แถมตอนนี้ผมฉันก็ยุ่งมากด้วย อย่ามาขยี้หัวกันสิฟะ!! -_-;;
"อือ.. แต่ฉันไม่ได้คบกับเตจริง ๆ นะ รู้จักยังไม่รู้จักเลยอะ" ฉันยังคงยืนยันเจตนารมย์เดิมอย่างหนักแน่นด้วยแววตาห้าวหาญ (เว่อร์เกิ๊น..) ต่อหน้าเพื่อน ๆ ทั้งห้อง เพราะยังไงซะ ฉันก็ไม่ยอมให้กระแสข่าวลือแปลก ๆ นี่มันกลืนฉันลงไปเด็ดขาด ยังไงต้องปฏิเสธให้รู้เรื่องให้ได้!
"เออ ก็ว่างั้นหวะ ฉันก็อยู่กับอีปริมเกือบตลอดนะเว่ย ไม่เคยเห็นมันจะทำท่ารู้จักกันเป็นการส่วนตัวกับเตซักทีเลย" ยัยป่านได้ทีทำตีหน้าตาดูน่าเชื่อถือ แถมพูดซะดีเชียว แหม... ทีเมื่อกี้ล่ะนำขบวนโวยใส่ฉันอยู่หยก ๆ -_-"
ตอนนี้เสียงเพื่อน ๆ ที่ครางอย่างเห็นด้วยดังอยู่รอบ ๆ ตัวฉัน แลดูเหมือนสมาชิกห้องม.5/17 กว่า 25 คนจะมารวมตัวกันครบแล้ว แถมยังมากระจุกเป็นก้อนใหญ่อยู่ตรงริมหน้าต่าง ซึ่งเป็นที่นั่งประจำของฉันเสียด้วย
'กิ่งก่อง ---- กิ๊งก่องงง ---- กิ่งก่อง ----- กิ๊งก่องงงงงง' เสียงที่ไม่อยากได้ยินที่สุดดังขึ้นแล้ว!!! ฉันสะดุ้งสุดตัวทันทีเมื่อได้ยินเสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้นจากลำโพงตรงเหนือหัว ทำเอาพวกฉันที่กำลังใช้ความคิดสติกระเจิงกระจายรีบแจ้นไปหยิบรองเท้าบัลเล่ต์ใต้โต๊ะเรียน (ที่มันอยู่ใต้โต๊ะแทนที่จะอยู่ในล็อคเกอร์ ก็เพราะพวกฉันนัดซ้อมกันเป็นการพิเศษเมื่อคืนนี้ที่หอกลางไงล่ะ) ก่อนจะติดสปีดที่เท้าวิ่งไปยังห้องเรียนซึ่งอยู่ไม่ไกลนักทันที
ก็แหม........ ถ้าไปช้ากว่า อ.นีรนารถ แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเมื่อไหร่ล่ะก็ T__T วันนี้เป็นได้โดนจับแหกขาทั้งคาบแหง๋ ๆ ToT
-TBC-
POSTSCRIPT : ขออนุญาต repost นะคะ ^^ พอดีว่ากะจะลองเอาดีด้าน ช-ญ ดูบ้าง (ช-ช มาทั้งชีวิตแล้วง่ะนะ -*-) เลยขอแหวกมาสร้างโลกใหม่แถว ๆ นี้ 5555 ส่วน indrytimes นั่น ถ้าคึก ๆ ก็จะกลับไปอัพนิยาย ช-ช ให้อ่านกันตามเดิมค่า ^^
ใครที่เคยอ่านแล้วก็ไม่ต้องกังวลเน่อ เมนท์ที่หน้าเก่ายังไม่หาย แต่จะเมนท์หน้าใหม่ด้วยก็ได้ ไม่ว่ากัน ^^
ส่วนใครที่เพิ่งมาอ่านครั้งแรกก็สวัสดีค่า ^^ หวังว่าคงสนุกกับ Surprising Love นะคะ ^^
ความคิดเห็น