ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Memorise 3
.........................................................................................................................................................................................
ณ สวนสาธารณะ
"นี่ ชิโฮะ ชิโฮะ ชิโฮะ! ตื่นได้แล้ว"ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงปลุกจากคนข้างๆ นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนกันนะ
"อื้ออ ตื่นแล้ว"ฉันพูดพร้อมกับยันตัวให้ตัวเองลุกขึ้น ฉันเพิ่งจะสังเกตว่าคนที่ปลุกฉันคือรัน
เรามาถึงที่นี้ตอนประมาณบ่าย 2 โมงกว่าๆ เราเดินเล่นกันได้ซักประมาณ 30 นาทีแล้วก็มานั่งพักใต้ต้นไม้นี่ ฉันไม่รู้เลย
ว่าตัวเอง เผลอหลับไปตอนไหน ให้ตายเถอะ
"ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ วันนี้ฉันไม่ได้ใส่นาฬิกามาอ่ะ"ฉันถามรันที่นั่งอยู่ใกล้ที่สุด
"ตอนนี้ก็บ่ายสามสี่สิบ แล้วล่ะ"เธอก้มมองนาฬิกาแล้วบอกกับฉันที่นั่งรอคำตอบอยู่ นี่จะ 4 โมงแล้วหรอ นี่ฉันหลับไปเกือบ 1 ชม. เลยนะเนี่ย
"เอาล่ะ กลับกันเถอะ!"โซโนโกะพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วบีดขี้เกียจเต็มที่
"นั่นสินะ แต่ว่า...."คาซึฮะพูดพร้อมหันมามองหน้ารัน ทำไมกันนะ
"ไปบ้าน ดร.อากาสะ กัน ^^"ห้ะ! บ้าน ดร. ก็บ้านฉันน่ะสิ ไปทำไม
"นี่เธอจะเอาจริงหรอ เจ๋เขาจะไม่ว่าเราหรอฮะ" เฮย์จิกระซิบที่ข้างๆคาซึฮะ(ถ้ากระซิบดังขนาดนี้ ไม่ต้องกระซิบหรอก - -*)
"ได้ใช่ไหมชิโฮะซัง"รันหันมาหาฉันพร้อมถามด้วยใบหน้าที่ยิ้มๆ
"ก็ได้นะ"ฉันตอบไป
"งั้นก็ไปกันเถอะครับ"มาโคโตะพูดแล้วลุกขึ้นยืน ตามด้วยคนอื่นๆ ก็ยันตัวเองให้ลุกขึ้นเช่นกัน
"นี่รัน พ่อเธอขับรถไปจอดไว้ไหนน่ะ"ชินอิจิหันไปถามรัน
"เห็นบอกว่าอยู่ด้านหลังสวนอ่ะ"รันตอบแล้วเดินนำออกไป
ที่จอดรถ
"คุณพ่อค่ะ"รันเรียกพ่อของเธอเมื่อเห็นรถเช่าที่พ่อของเธอไปเช่ามาใช้ในการเที่ยวครั้งนี้
"มากันซักทีนะ นึกว่าจะนอนกันด้านในกันทั้งคืนแล้ว - -*"ลุงโมริพูดด้วยสีหน้าที่บอกอาการเซงสุดๆ แหม ก็โดนบังขับมาแถมต้องมารอ
ก็เรื่องธรรมดาที่จะต้องเซงอยู่แล้วนิ
"แค่นี้อย่าบ่นเลยค่ะ"รันพูดแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วทุกๆ คนก็ขึ้นตามกันไป ตำแหน่งที่นั่งคือตำแหน่งเดิม
"เดี๋ยวแวะร้านสะดวกซื้อหน่อยยนะค่ะ จะไปทำอาหารทานกันที่บ้านของ ดร.อากาสะ น่ะค่ะ"รันบอกพ่อของเทอ
"คร่าบบๆๆ ฉันส่งแกถึงบ้าน ดร. แล้วจะเอารถไปคืน และขอไปดื่มข้างนอกหน่อยละกัน ขากลับขอให้กลับกันเองล่ะกัน
ยังไงเด็กโอซาก้าก็จะนอนค้างที่บ้านเราใช้ไหมล่ะ เดินมาด้วยกันโอเคไหม"คุณลุงโมริพูดพร้อมออกรถแล้วขับออกมา
"อ่าวว คุณลุงไม่มาทานด้วยกันหรอค่ะ"คาซึฮะถาม
"ไม่เอาด้วยหรอก มีแต่เด็กๆ ฉันขอบายดีกว่า"คุณลุงโมริตอบ
"แล้วแต่นะค่ะ"รันบอก
ร้านสะดวกซื้อ
"เราจะทำอะไรทานกันดีอ่ะ"คาซึฮะพูดแล้วยังทำหน้าคิด
"เอาเป็น...."
"ฉันอยากกินสเตกอ่าา"ยังไม่ทันที่รันจะได้เสนอความคิด โซโนโกะก็พูดขัดขึ้นแล้ว
"เอ่ออ"รันอ้ำอึ้งในลำคอ แล้วหันมาหาฉันเป็นการถามนัยๆ ว่า ฉันอยากกินอะไร
"ฉันเอาอะไรก็ได้"ฉันบอกรันไป
"งั้นตามนี้นะ"โซโนะโกะพูดแล้วเดินออกไป แต่ไม่ทันไรก็หยุดชะงัก
"หยุดทำไมล่ะครับโซโนโกะซัง"คุณมาโคโตะถาม
"ฉันไม่รู้ว่าสเตกเขาทำยังไง ใช้เครื่องปรุงอะไรบ้าง แล้วจะให้เดินไปตรงไหนล่ะ -//-"เธอตอบพร้อมยิ้งแห้งๆ
"ฮ่าาๆๆๆๆ"ทุกๆ คนพร้อมใจกันหัวเราะ ฉันเองก็ยังยิ้มด้วยเลย มีแต่เขาคนเดียวที่ยังทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน
"งั้นก็มานี่"รันเดินนำทุกคนออกไป
"แต่ว่า...พวกผู้ชายรอยู่ข้างนอกจะดีกว่านะ"คาซึฮะหันไปบอกพวกผู้ชายที่ทำท่าจะเดินตามหลังมา
"อ่าวว ทำไมเป็นงั้นอ่ะ"ชินอิจิถามด้วยท่าทางสงสัย
"น่าๆๆ เขาคงมีเหตุผลของเจาแหละ"มาโคโตะพูดไกล่เกลี่ย
"เราไปรอในรถเถอะ"อากาอิบอก แล้วเดินออกไป
"ก็ได้ๆๆ"ชินอิจิพูดแล้วแล้วเดินออกไป คงจะสงสัยสินะ ฉันเองยังสงสัยเลยว่าทำไม
"ดีล่ะ แบบนี้ค่อยสะดวกหน่อย"คาซึฮะพูดขึ้น
"งั้นไปกันเถอะ"รันพูดแล้วจูงมือพวกฉันออกไป
"ที่สำคัญก็เนื้อ เรามีกัน 6 คน ดร. ด้วยก็ 7 สินะ"คาซึฮะทำท่านับนิ้วแล้วพูดขึ้น นะจุดๆ นี้ โซโนโกะคงจะมีบทบาทน้อย
ที่สุดสินะ เพราะนางทำอาหารไปเป็น
พวกเราเดินเลือกซื้อของกันนานประมาณ 30 นาที แล้วก็มามาจ่ายตังที่เคาว์เตอร์
"คงจะครบแล้วนะ"รันเปรยๆ ขึ้น
"นั่นถึงคิวแล้ว"โซโนโกะบอก แล้วดันให้พวกเราเดินไป
เมื่อเราจ่ายเงินเสร็จ เราก็เดินกลับมาที่รถที่มีพวกผู้ชานั่งรออยู่ = ='' <<<<สีน่าของหนุ่มๆ (ยกเว้นอากาอิ)
"ช้าจังเลยพวกเธอเนี่ย"เฮย์จิแหลมเสียงมาแต่ไกล เมื่อพวกเราเดินมาถึงประตูรถ
"เอาน่าๆ นิดๆ หน่อยๆ อย่าบ่นเลย จะทำทั้งทีก็ต้องเลือกของที่ดีๆ หน่อยสิ"คาซึฮะบอกแล้วทำหน้ายิ้มระรื่น
"งั้นเราไปบ้าน ดร. กันเลยดีกว่า"แล้วพวกเราก็ขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป
บ้าน ดร. อากาสะ
"เอาหล่ะ หมดหน้าที่ฉันแล้ว ไปละนะ"คุณลุงโมริยื่นหน้าออกมาหาพวกเราก่อนจะขับรถออกไป
"เข้าไปด้านในกันเถอะ"ฉันบอกทุกคน แหม ก็เป็นเจ้าบ้าน ก็ตั้งเชินให้พอเป็นพิธีหน่อย
"ว่าแต่ ทำไมบ้านมืดจัง ดร. ไปไหนเนี่ย"ฉันบ่นพึมพำคนเดียว
ฉันกับเพื่อนๆ ค่อยๆ คลำทางเดินเข้ามาช้าๆ แล้วทันได้นั้น...
พรึ้บ!!
"happy birthday!!!"
ไฟในบ้านสว่างขึ้นทันที พร้อมกับเสียงของทุกๆ คนพูดออกมาพร้อมกัน แล้วยังมีลูกโปร่ง
และริบบิ้นโยงไปโยงมา นี่มันอะไรกันเนี่ย
"สุขสันต์วันเกิดนะค่ะพี่ชิโฮะ ^^" อายูมิพูดขึ้นแล้วยังยิ้มร่าเริงแบบเดิมไม่เคยเปลี่ยน จะว่าไปนี่วันเกิดฉันนิ พวกเขารู็
ได้ยังไงกัน
"ไม่ต้องทำหน้าสงสัยหรอกน่ะ คนที่บอกพวกเราน่ะ นู้นน~~"เฮย์จิพูดแล้วชี้ไปที่อากาอิ เขายังคงทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
ฉันไม่แปลกใจเลยทำไมเขาถึงรู้ พี่อาเคมิคงจะเป็นคนบอกสินะ
"เอาล่ะฉันทำอาหารบางส่วนไหวแล้ว พวกหนูรันก็ไปทำส่วนที่เหลือละกันนะ"ดร. บอก
"แต่ว่าซื้อเนื้อมา 6 ชิ้น แล้วพวกเด็กๆ อีก 3 คนล่ะ"ฉันหันไปถามรัน แต่ว่า...
"ไม่ต้องห่วง ตอนที่ฉันขอแยกตัวไปเข้าห้องน้ำ ความจริงฉันแอบไปซื้อแล้วเอาไปไว้ในรถก่อนน่ะ ^^"รันอธิบาย
"เตรียมการไว้พร้อมเลยนะ"ฉันบอกทุกคน แล้วกวาดสายตาไปรอบๆ บ้าน สวยมากเลยนะเนี่ย
"สวยใช่ไหมล่ะครับ พวกเราสามคนช่วยกันจัดกับ ดร. น่ะครับ"มิซึฮิโกะหันมาบอกฉัน
"สวยมากเลยล่ะ ขอบคุณพวกเธอมากนะ"ฉันก้มหน้าลงพูดกับพวกเด็กๆ
"ดีใจจังที่พี่ชิโฮะชอบ ^^"อายูมิพูดขึ้น
"จะยังไงก็เถอะ แต่ว่านะ ฉันหิวแล้วอ่ะ"เก็นตะพูดพร้อมลูบท้องตังเองปอยๆ
"ไม่ไหวเลยนะครับเนี่ย เก็นตะคุง"มิซึฮิโกะบ่นใส่เก็นตะ
"งั้นไปทานกันก่อนเลยก็แล้วกันนะ"ฉันบอกพวกเด็กๆ
"ไชโย!!"เก็นตะร้องขึ้นแล้วตรงไปห้องครัว นำอาหารที่มาวางไหวบนโต๊ะ
"นี่แหน่ะ เอาไปแค่นี้ก่อนเลย เดี๋ยวนายกินหมดก่อนก็แย่น่ะสิ"อายูมิพูดแล้วยื่นถ้วยที่ใส่แกงกระหรี่ไปให้
"แค่นี้เองหรอ จะอิ่มได้ไงเนี่ย"เก็นตะบ่นอุบ
"ไม่ได้จะให้ทานให้อิ่มซักหน่อย ให้กินแล้วท้องเฉยๆ ต่างหากล่ะ"ดร. พูดกับเก็นตะเป็นเชิงตำหนเล็ฏน้อย
"งั้นเราไปทำส่วนของเรากันดีกว่า"คาซึฮะพูดแล้วเดินตรงไปยังห้องครัว
"เจ้าของวันเกิดนั่งรอหน้าจะดีกว่านะ"ชินอิจิพูดกับฉัน แล้วก็เดินตามเข้าไปในห้องครัว
"คุณอากาอิก็ทำอาหารเป็นสินะ แต่ว่า อยู่เป็นเพื่อนเจ๋เขาหน่อยล่ะกัน"เฮย์จิบอกอากาอิที่ยืนทำหน้านิ่งๆ (เหมือนเดิม)
แล้วเดินตรงไปที่ห้องครัวเป็นคนสุดท้าย
"ไปนั่งที่โซฟาเถอะ"ฉันบอกเข้าแล้วเดินไปที่โซฟา แล้วหยิบนิตยสารที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วนั่งลงอ่าน
"เธอดูจะเข้าสังคมได้เยอะขึ้นกว่าเดิมแล้วนิ"เขาพูดกับฉันแล้วนั่งลงบนโซฟาอีตัว ที่วางอยู่ตรงข้ามกัน
"ก็ไหนๆ เรื่องก็จบลงแล้ว ฉันก็ได้ใช้ชีวิตสงบๆ ก็อยากจะทำเป็นคนธรรมดาที่ยิ้มได้ หัวเราะได้ กับเข้าบ้างนิ
"ถ้าพี่สาวเธอได้ยินเธอพูดแบบนี้คงจะดีใจหน้าดูเลยนะ"เขาบอกกับฉัน ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ ก็ที่พี่สาวพยายามช่วยฉัน
ให้ออกจากองค์กรส่วนหนึ่งก็เพราะอยากให้ฉันใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป
แล้วบทสนทนาของฉันกับเขาก็จบลงแค่นั้น
"เอาล่ะเสร็จแล้วนะทุกคน เรามาเริ่มงานฉลองกันอย่างจริงๆ จังๆ กันเลยดีกว่า"โซโนโกะบอกทุกคนให้รู้ว่าทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว
"ไปกันเถอะ"อากาอิพูดกับฉันแล้วเดินออกไป ฉันจึงเดินตามไปที่โต๊ะที่พวกเด็กๆ เขาจัดกันเอาไว้
"เรามาร้องเพลง happy birthday กันดีกว่า ชิโฮะจะได้เป่าเทียน"คาซึฮะพูดขึ้น แล้ว ดร. ก็จุดเทียน ที่ปักอยู่บนเค้ก
happy birthday to you...
เมื่อร้องเพลงจบฉันก็อธิฐาน แล้วจึงเป่าเทียน แล้วเสียงเฮก็ดังขึ้น
"เอาล่ะ ส่วนนี่เป็นของขวัญของเธอนะ"โซโนโกะพูดแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่วางกล่องไว้ประมาณ 5 กล่อง
"คือ กล่องของขวัญไม่ครบจำนวนคนนะ แหะๆ ช่วยนี้เงินช็อต ฮ่าาๆๆ"เฮย์จิบอกกับฉัน ความจริงไม่ต้องมีของขวัญพวกนี้ก็ได้
แค่ทุกคนช่วยกันจัดแบบนี้ ก็เป็นของขวัญที่ดีมากๆ แล้ว
"เรามาทานอาหารกันดีก่อนดีกว่า เค้กไว้เป็นของหวานตบท้าย"โซโนโกะพูดขึ้น
ผ่านไป 30 นาที ทุกคนก็จาดการกับอาหารต่างๆ ที่อยู่บนโต๊ะหมดเกลี้ยง
"คราวนี้ถึงตาของหวานแล้วสินะ"คาซึฮะบอกพร้อมไปหยิบเค้กมาวางไว้กลางโต๊ะ
"เจ้าของวันเกิดตัดเค้กแบ่งเลยสิ" ดร. พูดขึ้น
"ค่ะ"ฉันขานตอบ แล้วค่อยตัดเค้ก ออกมาตามจำนวนคน เมื่อเค้กวางอยู่ด้านหน้าของทุกคนเรียบน้อย ทุกคนก็เริ่มจัดการกับ
ของหวานของตนเอง
"เมื่อเสร็จแล้ว ก็มาช่วยกันทำความสะอาดกันกีกว่า"รันพูดพร้อมตั้งท่าจะทำความสะอาด ทุกๆ คนจึงลุกขึ้น แล้วก็เริ่มทำความสะอาดกัน
ไม่นานทุกคนก็ช่วยกันเก็บทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อย
"งานวันนี่จบลงแล้ว นี่ก็ค่ำแล้ว กลับกันเถอะ"รันหันไปบอกกับทุกคน
"พวกอายูมิบอกว่าจะค้างกันที่บ้านของ ดร. น่ะค่ะ"อายูมิบอก
"ส่วนฉันโทรศัพท์บอกที่บ้านให้มารับแล้ว เดี๋ยวให้แวะไปส่งพวกเธอก็ได้"โซโนโกะบอก
"ส่วนฉันขอนอนที่บ้านของคุโด้ละกันนะ"เฮย์จิพูด
"เดือดร้อนฉันใช่ไหม - -*"ชินอิจิบ่น
"นิดหน่อยเองน่ะเพื่อน"เฮย์จิเดินไปตบบ่าของชินอิจิ
"งั้นฉันก็นั่งรถบ้านของโซโนโกะไปที่สำนักงานนักสืบกับรันสินะ"คาซึฮะบอก
"งั้นตามนี้ล่ะกัน"ดร. พูดขึ้น ดูเหมือนทุกคนจะได้ข้อสรุป
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ รู้สึกว่าจะมีคนเอารถมารับแล้ว"เขาพูดขึ้นแล้วเดินออกไป
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"เขาหันมามองฉัน นี้ฉันพูดออกไปแบบนั้น เอ๋!! ทำไมล่ะ
"แล้วแต่สิ"เขาพูดแล้วเดินออกไป ฉันจึงเดินตามเข้าออกไปด้วย
เมื่อเดินออกมาถึงรถที่จอดอยู่
"ขอบใจที่ออกมาส่งขึ้นรถ"เขาบอกกับฉัน
"ฉันทำตามมารยทก็แค่นั้น"ฉันคิดแบบนั้นจริงหรือป่าวนะ - -*
"อืม ไว้เจอกัน"เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะก้าวขึ้นรถ
รู้สึกว่ารถของโซโนโกะก็จะมาแล้วเหมือนกันสินะ
"พวกฉันไปแล้วนะชิโฮะซัง"รันกล่าวลาฉันทันทีที่เดินออกมา
"บ๊ายบายนะชิโฮะจัง"คาซึฮะเองก็กล่าวลาฉันเหมือนกัน
"อืม ขอบคุณมากนะสำหรับวันนี้ ไว้เจอกัน"ฉันบอกกับพวกเขา
"งั้นพวกฉันก็เข้าบ้านล่ะนะ"เฮย์จิพูด
"อย่าพูดเหมือนเป็นบ้านตัวเองจะได้ไหม - -*"ชินอิจิพูดกัดเพื่อนชายของเขา
"เอาล่ะไว้เจอกันนะทุกคน"คุณมาโคโตะพูด ดูเหมือนว่ารถของบ้านโซโนโกะก็จะไปส่งเขาเหมือนกันซินะ
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป ส่วนฉันก็เดินเข้าบ้าน
"ดร. หนูไปอาบน้ำแล้วจะขึ้นนอนเลยนะค่ะ"ฉันบอกกับ ดร. ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆ จะหลับกันแล้วสินะ
"จ้าา ฝันดีนะ"ดร. บอกกลับมา
ฉันเข้ามาในห้องแล้วอาบน้ำทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ขึ้นมานั่งบนเตียงนอน แล้วหันไปทางรูปของพี่อาเคมิ
"วันนี้หนูมีความสุขมากเลยนะค่ะ หนูดีใจจังที่หนุเข้าสังคมทำเหมือนคนธรรมดาทั่วไปได้แล้ว ถ้าพี่ยังอยู๋พี่คงจะดีใจกับหนูสินะ" ฉันยิ้มให้กับรูปของพี่สาวแล้วหยิบขึ้นมากอดไว้แนบอก พี่หน้าจะอยู่แสดงความยินดีกับหนูนะ
..................................................................................................................................................................................................
ณ สวนสาธารณะ
"นี่ ชิโฮะ ชิโฮะ ชิโฮะ! ตื่นได้แล้ว"ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงปลุกจากคนข้างๆ นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนกันนะ
"อื้ออ ตื่นแล้ว"ฉันพูดพร้อมกับยันตัวให้ตัวเองลุกขึ้น ฉันเพิ่งจะสังเกตว่าคนที่ปลุกฉันคือรัน
เรามาถึงที่นี้ตอนประมาณบ่าย 2 โมงกว่าๆ เราเดินเล่นกันได้ซักประมาณ 30 นาทีแล้วก็มานั่งพักใต้ต้นไม้นี่ ฉันไม่รู้เลย
ว่าตัวเอง เผลอหลับไปตอนไหน ให้ตายเถอะ
"ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ วันนี้ฉันไม่ได้ใส่นาฬิกามาอ่ะ"ฉันถามรันที่นั่งอยู่ใกล้ที่สุด
"ตอนนี้ก็บ่ายสามสี่สิบ แล้วล่ะ"เธอก้มมองนาฬิกาแล้วบอกกับฉันที่นั่งรอคำตอบอยู่ นี่จะ 4 โมงแล้วหรอ นี่ฉันหลับไปเกือบ 1 ชม. เลยนะเนี่ย
"เอาล่ะ กลับกันเถอะ!"โซโนโกะพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วบีดขี้เกียจเต็มที่
"นั่นสินะ แต่ว่า...."คาซึฮะพูดพร้อมหันมามองหน้ารัน ทำไมกันนะ
"ไปบ้าน ดร.อากาสะ กัน ^^"ห้ะ! บ้าน ดร. ก็บ้านฉันน่ะสิ ไปทำไม
"นี่เธอจะเอาจริงหรอ เจ๋เขาจะไม่ว่าเราหรอฮะ" เฮย์จิกระซิบที่ข้างๆคาซึฮะ(ถ้ากระซิบดังขนาดนี้ ไม่ต้องกระซิบหรอก - -*)
"ได้ใช่ไหมชิโฮะซัง"รันหันมาหาฉันพร้อมถามด้วยใบหน้าที่ยิ้มๆ
"ก็ได้นะ"ฉันตอบไป
"งั้นก็ไปกันเถอะครับ"มาโคโตะพูดแล้วลุกขึ้นยืน ตามด้วยคนอื่นๆ ก็ยันตัวเองให้ลุกขึ้นเช่นกัน
"นี่รัน พ่อเธอขับรถไปจอดไว้ไหนน่ะ"ชินอิจิหันไปถามรัน
"เห็นบอกว่าอยู่ด้านหลังสวนอ่ะ"รันตอบแล้วเดินนำออกไป
ที่จอดรถ
"คุณพ่อค่ะ"รันเรียกพ่อของเธอเมื่อเห็นรถเช่าที่พ่อของเธอไปเช่ามาใช้ในการเที่ยวครั้งนี้
"มากันซักทีนะ นึกว่าจะนอนกันด้านในกันทั้งคืนแล้ว - -*"ลุงโมริพูดด้วยสีหน้าที่บอกอาการเซงสุดๆ แหม ก็โดนบังขับมาแถมต้องมารอ
ก็เรื่องธรรมดาที่จะต้องเซงอยู่แล้วนิ
"แค่นี้อย่าบ่นเลยค่ะ"รันพูดแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วทุกๆ คนก็ขึ้นตามกันไป ตำแหน่งที่นั่งคือตำแหน่งเดิม
"เดี๋ยวแวะร้านสะดวกซื้อหน่อยยนะค่ะ จะไปทำอาหารทานกันที่บ้านของ ดร.อากาสะ น่ะค่ะ"รันบอกพ่อของเทอ
"คร่าบบๆๆ ฉันส่งแกถึงบ้าน ดร. แล้วจะเอารถไปคืน และขอไปดื่มข้างนอกหน่อยละกัน ขากลับขอให้กลับกันเองล่ะกัน
ยังไงเด็กโอซาก้าก็จะนอนค้างที่บ้านเราใช้ไหมล่ะ เดินมาด้วยกันโอเคไหม"คุณลุงโมริพูดพร้อมออกรถแล้วขับออกมา
"อ่าวว คุณลุงไม่มาทานด้วยกันหรอค่ะ"คาซึฮะถาม
"ไม่เอาด้วยหรอก มีแต่เด็กๆ ฉันขอบายดีกว่า"คุณลุงโมริตอบ
"แล้วแต่นะค่ะ"รันบอก
ร้านสะดวกซื้อ
"เราจะทำอะไรทานกันดีอ่ะ"คาซึฮะพูดแล้วยังทำหน้าคิด
"เอาเป็น...."
"ฉันอยากกินสเตกอ่าา"ยังไม่ทันที่รันจะได้เสนอความคิด โซโนโกะก็พูดขัดขึ้นแล้ว
"เอ่ออ"รันอ้ำอึ้งในลำคอ แล้วหันมาหาฉันเป็นการถามนัยๆ ว่า ฉันอยากกินอะไร
"ฉันเอาอะไรก็ได้"ฉันบอกรันไป
"งั้นตามนี้นะ"โซโนะโกะพูดแล้วเดินออกไป แต่ไม่ทันไรก็หยุดชะงัก
"หยุดทำไมล่ะครับโซโนโกะซัง"คุณมาโคโตะถาม
"ฉันไม่รู้ว่าสเตกเขาทำยังไง ใช้เครื่องปรุงอะไรบ้าง แล้วจะให้เดินไปตรงไหนล่ะ -//-"เธอตอบพร้อมยิ้งแห้งๆ
"ฮ่าาๆๆๆๆ"ทุกๆ คนพร้อมใจกันหัวเราะ ฉันเองก็ยังยิ้มด้วยเลย มีแต่เขาคนเดียวที่ยังทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน
"งั้นก็มานี่"รันเดินนำทุกคนออกไป
"แต่ว่า...พวกผู้ชายรอยู่ข้างนอกจะดีกว่านะ"คาซึฮะหันไปบอกพวกผู้ชายที่ทำท่าจะเดินตามหลังมา
"อ่าวว ทำไมเป็นงั้นอ่ะ"ชินอิจิถามด้วยท่าทางสงสัย
"น่าๆๆ เขาคงมีเหตุผลของเจาแหละ"มาโคโตะพูดไกล่เกลี่ย
"เราไปรอในรถเถอะ"อากาอิบอก แล้วเดินออกไป
"ก็ได้ๆๆ"ชินอิจิพูดแล้วแล้วเดินออกไป คงจะสงสัยสินะ ฉันเองยังสงสัยเลยว่าทำไม
"ดีล่ะ แบบนี้ค่อยสะดวกหน่อย"คาซึฮะพูดขึ้น
"งั้นไปกันเถอะ"รันพูดแล้วจูงมือพวกฉันออกไป
"ที่สำคัญก็เนื้อ เรามีกัน 6 คน ดร. ด้วยก็ 7 สินะ"คาซึฮะทำท่านับนิ้วแล้วพูดขึ้น นะจุดๆ นี้ โซโนโกะคงจะมีบทบาทน้อย
ที่สุดสินะ เพราะนางทำอาหารไปเป็น
พวกเราเดินเลือกซื้อของกันนานประมาณ 30 นาที แล้วก็มามาจ่ายตังที่เคาว์เตอร์
"คงจะครบแล้วนะ"รันเปรยๆ ขึ้น
"นั่นถึงคิวแล้ว"โซโนโกะบอก แล้วดันให้พวกเราเดินไป
เมื่อเราจ่ายเงินเสร็จ เราก็เดินกลับมาที่รถที่มีพวกผู้ชานั่งรออยู่ = ='' <<<<สีน่าของหนุ่มๆ (ยกเว้นอากาอิ)
"ช้าจังเลยพวกเธอเนี่ย"เฮย์จิแหลมเสียงมาแต่ไกล เมื่อพวกเราเดินมาถึงประตูรถ
"เอาน่าๆ นิดๆ หน่อยๆ อย่าบ่นเลย จะทำทั้งทีก็ต้องเลือกของที่ดีๆ หน่อยสิ"คาซึฮะบอกแล้วทำหน้ายิ้มระรื่น
"งั้นเราไปบ้าน ดร. กันเลยดีกว่า"แล้วพวกเราก็ขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป
บ้าน ดร. อากาสะ
"เอาหล่ะ หมดหน้าที่ฉันแล้ว ไปละนะ"คุณลุงโมริยื่นหน้าออกมาหาพวกเราก่อนจะขับรถออกไป
"เข้าไปด้านในกันเถอะ"ฉันบอกทุกคน แหม ก็เป็นเจ้าบ้าน ก็ตั้งเชินให้พอเป็นพิธีหน่อย
"ว่าแต่ ทำไมบ้านมืดจัง ดร. ไปไหนเนี่ย"ฉันบ่นพึมพำคนเดียว
ฉันกับเพื่อนๆ ค่อยๆ คลำทางเดินเข้ามาช้าๆ แล้วทันได้นั้น...
พรึ้บ!!
"happy birthday!!!"
ไฟในบ้านสว่างขึ้นทันที พร้อมกับเสียงของทุกๆ คนพูดออกมาพร้อมกัน แล้วยังมีลูกโปร่ง
และริบบิ้นโยงไปโยงมา นี่มันอะไรกันเนี่ย
"สุขสันต์วันเกิดนะค่ะพี่ชิโฮะ ^^" อายูมิพูดขึ้นแล้วยังยิ้มร่าเริงแบบเดิมไม่เคยเปลี่ยน จะว่าไปนี่วันเกิดฉันนิ พวกเขารู็
ได้ยังไงกัน
"ไม่ต้องทำหน้าสงสัยหรอกน่ะ คนที่บอกพวกเราน่ะ นู้นน~~"เฮย์จิพูดแล้วชี้ไปที่อากาอิ เขายังคงทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
ฉันไม่แปลกใจเลยทำไมเขาถึงรู้ พี่อาเคมิคงจะเป็นคนบอกสินะ
"เอาล่ะฉันทำอาหารบางส่วนไหวแล้ว พวกหนูรันก็ไปทำส่วนที่เหลือละกันนะ"ดร. บอก
"แต่ว่าซื้อเนื้อมา 6 ชิ้น แล้วพวกเด็กๆ อีก 3 คนล่ะ"ฉันหันไปถามรัน แต่ว่า...
"ไม่ต้องห่วง ตอนที่ฉันขอแยกตัวไปเข้าห้องน้ำ ความจริงฉันแอบไปซื้อแล้วเอาไปไว้ในรถก่อนน่ะ ^^"รันอธิบาย
"เตรียมการไว้พร้อมเลยนะ"ฉันบอกทุกคน แล้วกวาดสายตาไปรอบๆ บ้าน สวยมากเลยนะเนี่ย
"สวยใช่ไหมล่ะครับ พวกเราสามคนช่วยกันจัดกับ ดร. น่ะครับ"มิซึฮิโกะหันมาบอกฉัน
"สวยมากเลยล่ะ ขอบคุณพวกเธอมากนะ"ฉันก้มหน้าลงพูดกับพวกเด็กๆ
"ดีใจจังที่พี่ชิโฮะชอบ ^^"อายูมิพูดขึ้น
"จะยังไงก็เถอะ แต่ว่านะ ฉันหิวแล้วอ่ะ"เก็นตะพูดพร้อมลูบท้องตังเองปอยๆ
"ไม่ไหวเลยนะครับเนี่ย เก็นตะคุง"มิซึฮิโกะบ่นใส่เก็นตะ
"งั้นไปทานกันก่อนเลยก็แล้วกันนะ"ฉันบอกพวกเด็กๆ
"ไชโย!!"เก็นตะร้องขึ้นแล้วตรงไปห้องครัว นำอาหารที่มาวางไหวบนโต๊ะ
"นี่แหน่ะ เอาไปแค่นี้ก่อนเลย เดี๋ยวนายกินหมดก่อนก็แย่น่ะสิ"อายูมิพูดแล้วยื่นถ้วยที่ใส่แกงกระหรี่ไปให้
"แค่นี้เองหรอ จะอิ่มได้ไงเนี่ย"เก็นตะบ่นอุบ
"ไม่ได้จะให้ทานให้อิ่มซักหน่อย ให้กินแล้วท้องเฉยๆ ต่างหากล่ะ"ดร. พูดกับเก็นตะเป็นเชิงตำหนเล็ฏน้อย
"งั้นเราไปทำส่วนของเรากันดีกว่า"คาซึฮะพูดแล้วเดินตรงไปยังห้องครัว
"เจ้าของวันเกิดนั่งรอหน้าจะดีกว่านะ"ชินอิจิพูดกับฉัน แล้วก็เดินตามเข้าไปในห้องครัว
"คุณอากาอิก็ทำอาหารเป็นสินะ แต่ว่า อยู่เป็นเพื่อนเจ๋เขาหน่อยล่ะกัน"เฮย์จิบอกอากาอิที่ยืนทำหน้านิ่งๆ (เหมือนเดิม)
แล้วเดินตรงไปที่ห้องครัวเป็นคนสุดท้าย
"ไปนั่งที่โซฟาเถอะ"ฉันบอกเข้าแล้วเดินไปที่โซฟา แล้วหยิบนิตยสารที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วนั่งลงอ่าน
"เธอดูจะเข้าสังคมได้เยอะขึ้นกว่าเดิมแล้วนิ"เขาพูดกับฉันแล้วนั่งลงบนโซฟาอีตัว ที่วางอยู่ตรงข้ามกัน
"ก็ไหนๆ เรื่องก็จบลงแล้ว ฉันก็ได้ใช้ชีวิตสงบๆ ก็อยากจะทำเป็นคนธรรมดาที่ยิ้มได้ หัวเราะได้ กับเข้าบ้างนิ
"ถ้าพี่สาวเธอได้ยินเธอพูดแบบนี้คงจะดีใจหน้าดูเลยนะ"เขาบอกกับฉัน ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ ก็ที่พี่สาวพยายามช่วยฉัน
ให้ออกจากองค์กรส่วนหนึ่งก็เพราะอยากให้ฉันใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป
แล้วบทสนทนาของฉันกับเขาก็จบลงแค่นั้น
"เอาล่ะเสร็จแล้วนะทุกคน เรามาเริ่มงานฉลองกันอย่างจริงๆ จังๆ กันเลยดีกว่า"โซโนโกะบอกทุกคนให้รู้ว่าทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว
"ไปกันเถอะ"อากาอิพูดกับฉันแล้วเดินออกไป ฉันจึงเดินตามไปที่โต๊ะที่พวกเด็กๆ เขาจัดกันเอาไว้
"เรามาร้องเพลง happy birthday กันดีกว่า ชิโฮะจะได้เป่าเทียน"คาซึฮะพูดขึ้น แล้ว ดร. ก็จุดเทียน ที่ปักอยู่บนเค้ก
happy birthday to you...
เมื่อร้องเพลงจบฉันก็อธิฐาน แล้วจึงเป่าเทียน แล้วเสียงเฮก็ดังขึ้น
"เอาล่ะ ส่วนนี่เป็นของขวัญของเธอนะ"โซโนโกะพูดแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่วางกล่องไว้ประมาณ 5 กล่อง
"คือ กล่องของขวัญไม่ครบจำนวนคนนะ แหะๆ ช่วยนี้เงินช็อต ฮ่าาๆๆ"เฮย์จิบอกกับฉัน ความจริงไม่ต้องมีของขวัญพวกนี้ก็ได้
แค่ทุกคนช่วยกันจัดแบบนี้ ก็เป็นของขวัญที่ดีมากๆ แล้ว
"เรามาทานอาหารกันดีก่อนดีกว่า เค้กไว้เป็นของหวานตบท้าย"โซโนโกะพูดขึ้น
ผ่านไป 30 นาที ทุกคนก็จาดการกับอาหารต่างๆ ที่อยู่บนโต๊ะหมดเกลี้ยง
"คราวนี้ถึงตาของหวานแล้วสินะ"คาซึฮะบอกพร้อมไปหยิบเค้กมาวางไว้กลางโต๊ะ
"เจ้าของวันเกิดตัดเค้กแบ่งเลยสิ" ดร. พูดขึ้น
"ค่ะ"ฉันขานตอบ แล้วค่อยตัดเค้ก ออกมาตามจำนวนคน เมื่อเค้กวางอยู่ด้านหน้าของทุกคนเรียบน้อย ทุกคนก็เริ่มจัดการกับ
ของหวานของตนเอง
"เมื่อเสร็จแล้ว ก็มาช่วยกันทำความสะอาดกันกีกว่า"รันพูดพร้อมตั้งท่าจะทำความสะอาด ทุกๆ คนจึงลุกขึ้น แล้วก็เริ่มทำความสะอาดกัน
ไม่นานทุกคนก็ช่วยกันเก็บทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อย
"งานวันนี่จบลงแล้ว นี่ก็ค่ำแล้ว กลับกันเถอะ"รันหันไปบอกกับทุกคน
"พวกอายูมิบอกว่าจะค้างกันที่บ้านของ ดร. น่ะค่ะ"อายูมิบอก
"ส่วนฉันโทรศัพท์บอกที่บ้านให้มารับแล้ว เดี๋ยวให้แวะไปส่งพวกเธอก็ได้"โซโนโกะบอก
"ส่วนฉันขอนอนที่บ้านของคุโด้ละกันนะ"เฮย์จิพูด
"เดือดร้อนฉันใช่ไหม - -*"ชินอิจิบ่น
"นิดหน่อยเองน่ะเพื่อน"เฮย์จิเดินไปตบบ่าของชินอิจิ
"งั้นฉันก็นั่งรถบ้านของโซโนโกะไปที่สำนักงานนักสืบกับรันสินะ"คาซึฮะบอก
"งั้นตามนี้ล่ะกัน"ดร. พูดขึ้น ดูเหมือนทุกคนจะได้ข้อสรุป
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ รู้สึกว่าจะมีคนเอารถมารับแล้ว"เขาพูดขึ้นแล้วเดินออกไป
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"เขาหันมามองฉัน นี้ฉันพูดออกไปแบบนั้น เอ๋!! ทำไมล่ะ
"แล้วแต่สิ"เขาพูดแล้วเดินออกไป ฉันจึงเดินตามเข้าออกไปด้วย
เมื่อเดินออกมาถึงรถที่จอดอยู่
"ขอบใจที่ออกมาส่งขึ้นรถ"เขาบอกกับฉัน
"ฉันทำตามมารยทก็แค่นั้น"ฉันคิดแบบนั้นจริงหรือป่าวนะ - -*
"อืม ไว้เจอกัน"เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะก้าวขึ้นรถ
รู้สึกว่ารถของโซโนโกะก็จะมาแล้วเหมือนกันสินะ
"พวกฉันไปแล้วนะชิโฮะซัง"รันกล่าวลาฉันทันทีที่เดินออกมา
"บ๊ายบายนะชิโฮะจัง"คาซึฮะเองก็กล่าวลาฉันเหมือนกัน
"อืม ขอบคุณมากนะสำหรับวันนี้ ไว้เจอกัน"ฉันบอกกับพวกเขา
"งั้นพวกฉันก็เข้าบ้านล่ะนะ"เฮย์จิพูด
"อย่าพูดเหมือนเป็นบ้านตัวเองจะได้ไหม - -*"ชินอิจิพูดกัดเพื่อนชายของเขา
"เอาล่ะไว้เจอกันนะทุกคน"คุณมาโคโตะพูด ดูเหมือนว่ารถของบ้านโซโนโกะก็จะไปส่งเขาเหมือนกันซินะ
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป ส่วนฉันก็เดินเข้าบ้าน
"ดร. หนูไปอาบน้ำแล้วจะขึ้นนอนเลยนะค่ะ"ฉันบอกกับ ดร. ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆ จะหลับกันแล้วสินะ
"จ้าา ฝันดีนะ"ดร. บอกกลับมา
ฉันเข้ามาในห้องแล้วอาบน้ำทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ขึ้นมานั่งบนเตียงนอน แล้วหันไปทางรูปของพี่อาเคมิ
"วันนี้หนูมีความสุขมากเลยนะค่ะ หนูดีใจจังที่หนุเข้าสังคมทำเหมือนคนธรรมดาทั่วไปได้แล้ว ถ้าพี่ยังอยู๋พี่คงจะดีใจกับหนูสินะ" ฉันยิ้มให้กับรูปของพี่สาวแล้วหยิบขึ้นมากอดไว้แนบอก พี่หน้าจะอยู่แสดงความยินดีกับหนูนะ
..................................................................................................................................................................................................
-ติดตามตอนต่อไป-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น