(Conan)Memorise and Love

ลำดับตอนที่ #2 : Memorise 2

................................................................................................................................................................

ณ ทรอปิคอลแลนด์

"ชิโฮะ เล่นนั้นกัน"

"ชิโฮะเล่นนี่กัน"

ตั้งแต่มาถึงทรอปิคอลแลนด์ ทุกคนก็ชวนชิโฮะเล่นเครื่องเล่นต่างๆ

"ไม่อ่ะ พวกเธอเล่นเถอะ"

"นี่ เธอปฏิเสธทุกรอบเลยนะ มาทั้งที ไม่คิดจะเล่นอะไรบ้างหรือไง?"โซโนะโกะถาม

"คุณอากาอิก็ด้วย สองคนนี้ตัวติดกันจริงๆ ชิโฮะไม่เล่น คุณก็ขอผ่าน ให้ตายเถอะ นี่มาสวนสนุกนะ เอาแต่เดิน ๆ
ไม่เล่นแล้วจะมาทำไม? เสียเที่ยวหมด"เฮย์จิพูดต่อ

"ก็ฉัน.."

"ไม่ต้องเลย รอบนี้เธอต้องเล่นด้วยกัน"ชิโฮะพูดไม่ทันจบ โซโนะโกะก็ลากตัวเธอออกไปขึ้นรถไฟเหาะ

"นี้เดี๋ยวสิ"ชิโฮะทำท่าจะค้าน แต่ไม่ทันไรก็โดนลากขึ้นรถไฟเหาะไปแล้ว รวมทั้งอากาอิที่เดินตามมาเองก็ขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างๆ

"เล่นด้วยหรอ?"ชิโฮะถามอากาอิ

"จะให้ฉันยืนอยู่คนเดียวหรือไง"อากาอิตอบกลับไป แต่ไม่มองหน้าชิโฮะ ก็เขาอยากอยู่ข้างๆ เธอต่างหากก็เลยขึ้นมาด้วย

"เอาล่ะค่ะ ขอให้ลูกค้าทุกคนฝากสัมภาระไว้กับพนักงานด้วยนะค่ะ"พนักงานประจำเครื่องเล่น
บอกลูกค้าที่อยู่บนรถไฟเหาะ
   
    เมื่อทุกคนพร้อม รถไฟเหาะก็เริ่มเคลื่อนตัวออก จากค่อยๆ เคลื่อนขึ้นด้านบนช้าๆ แล้วก็ปล่อยตัวอย่างรวดเร็วเมื่อถึงจุดที่สูงที่สุด

"อ้าา!!!!!!!!!!"

"แฮ่กๆ" เฮย์หอบนิดๆ เมื่อลงจากรถไฟเหาะ

"อ่าว แค่นี้ก็เดี้ยงสะแล้วหรอเพื่อน5555"ชินอิจิเข้าไปตบหลังแล้วหัวเราะ

"ทำเป็นพูดดี นายก็หน้าซีดเหมือนกันแหละคุโด้"เฮย์จิโต้กลับ

"แต่ก็ไม่ถึงขั้นหอบแบบนายนี่"ชินอิจิพูดพร้อมหยักไหล่สองข้าง

"น่าๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว เดี๋ยวนั่งพักซักแปบละกัน และเดี๋ยวไปหาไรกินกัน"รันพูดขัดเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเถียงกันเลย

   มองไปอีกด้าน ชิโฮะกำลังมองอากาอิที่ยืนอยู่ถัดไปไม่ไกล ถึงเขาจะดูนิ่งๆ ไม่รู้สึกอะไรแต่ก็รู้ว่าคงจะมึนๆ เหมือนกัน

"อ้ะ น้ำ กินสิ"ชิโฮะพูดพร้อมยื่นขวดน้ำไปให้

"ขอบใจนะ"อากาอิรับน้ำมาไว้ในมือ แล้วดื่มไปนิดนึง

"ไม่เป็นมากใช่ไหม?"ชิโฮะถาม

"คนอย่างฉันแค่นี้ สบายๆๆ"อากาอิพูดพร้อมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"แล้วเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?"คราวนี้อากาอิเป็นฝ่ายถามบ้าง

"ไม่เป็นไร"คำตอบสั้นๆ ที่ได้ใจความสมเป็นเธอบอกกลับไป

"อืม ดีแล้ว"อากาอิพูดแล้วนั่งลงที่ม้านั่งแถวนั้นเมื่อรู้ว่าพวกรันจะนั่งพักกันก่อน

"ว้าย...!!!!! โจรกระฉากกระเป๋า"ทันใดนั้นโซโนโกะก็กรีดร้องขึ้น
เมื่อมีผู้ชายใส่มวกกับแว่นกันแดดกระฉากกระเป๋าจากมือเธอ

"เฮ้ย! หยุดนะ"มาคาโตะตะโกนไล่หลังแล้วทำท่าจะวิ่งตามไปแต่โดนอากาอิขวางไว้ก่อน

"เดี๋ยวผมไปเอง"เมื่อพูดจบเขาก็วิ่งตามไป

"จะไม่เป็นอะไรหรอ ให้ไปคนเดียวแบบนั้น"รันถามพร้อมมองไปทางที่อากาอิวิ่งไป

"เธอหมายถึงโจรใช่ไหมรัน =_="คุโด้ถามด้วยหน้าตาที่แสดงความนิ่งเฉย(มาก)

"จะบ้าหรอ ฉันหมายถึงคุณอากาอิ"รันตอบและยังแสดงสีหน้าไม่ค่อยสบายใจที่ปล่อยให้เขาไปคนเดียว

"เขาเป็นถึง FBI ไม่เป็นไรหรอก แค่โจรวิ่งราว"รอบนี้เฮย์จิเป็นคนแสดงความคิดเห็น

"ฉันคงได้กระเป๋าคืนนะ!"โซโนโกะพูดแล้วยังแสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่สบอารมณ์เอามากๆ

"ได้อยู่แล้วน่า ก็เขาทั้งเก่ง ทั้งเท่ห์จะตาย>//< เนาะชิโฮะจัง"คาสึฮะพูดแล้วมีการเหล่ไปทางชิโฮะนิดๆ

"อ๋อ งั้นหรอ"เฮย์จิพูดกระแทกเสียง ถึงจะรู้ว่าคาซึฮะพูดแหย่ชิโฮะ แต่ก็ไม่มีใครชอบหรอก
ที่ให้แฟนตัวเองไปชมคนอื่นว่าเทห์อย่างนั้นอย่างนี้

"ก็ใช่นะสิ"คาซึฮะพูดพร้อมหันหลัง ก็เห็นเฮย์ทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวข้างๆ อีกตัว

"ดูเหมือนว่าเขาจะหึงเธอนะ"รันพูด แถมยังยิ้มๆ เยาะๆ ใส่นิดนึงด้วย

"ผู้ชายไรวะ ขี้งอน ฮ่าๆๆ"ชินอิจิตะโกนแหย่เฮย์

"นายเงียบไปเลยคุโด้!"เฮย์จิตอบกลับมาแถมมีท่าทีอายนิดๆ

    ชิโฮะเอาแต่มองว่าเมื่อไหร่อากาอิจะกลับมาด้วยความเป็นห่วง ถึงเขาจะเก่งแค่ไหน
แต่ก็ยังมีโอกาสพลาดบ้าง เขาก็คนเหมือนๆ กันนี้


    ผ่านไป 10 นาที

"นั่นคุณอากาอิกลับมาแล้ว"มาโคโตะที่สังเกตเห็นเอ่ยบอกทุกๆ คน

"อ่ะนี่ กระเป๋าคุณครับ"อากาอิพูดพร้อมยื่นกระเป๋าส่งคืนให้

"คิดว่าคงยังไม่มีอะไรหาย แต่ตรวจสอบหน่อยก็ดีนะครับ"อากาอิบอกโซโนโกะ

"ขอบคุณมากนะค่ะ อ้ะ! นั้นแขนคุณมีเลือดไหลด้วยนี่ค่ะ"โซโนะโกะร้องขึ้น ทำให้ชิโฮะรีบวิ่งมาดู

"ไม่เป็นไรหรอ"ชิโฮะถามด้วยความเป็นห่วง ทำให้อากาอิรู้สึกดีมากๆ

"ไม่เป็นไรหรอก แค่เฉี่ยวๆ น่ะ มันมีพวกอีกคนเขามาตอนนี้กำลังอัดอีกคนอยู่ พวกนี้ทำเป็นขบวยการเลยแหะ"
เขาพูดแล้วยิ้มที่มุมปากอย่างไม่สะทกสะท้านเลย

"พวกเธอไปหาไรกินกันก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันพาเขาไปทำแผลก่อน"ชิโฮะบอกทุกคน

"ไม่เปนไรหรอก เดี๋ยวฉันไปทำเองได้"อากาอิบอกชิโฮะ แต่เธอก็ไม่ฟัง

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันพาไป"ชิโฮะพูดแล้วดึงตัวอากาอิไปทางห้องพยาบาล

"ปล่อยเขาไปเถอะ เราไปหาไรกินกันแล้วเดี๋ยวถ้าเขามาไม่ทันค่อยซื้อฝาก"ชินอิจิพูดก่อนจะเดินนำออกไป

     ห้องพยาบาล
"คนอย่างนายไม่หน้าเสียท่าให้โจรวิ่งราวเลยนะ"ชิโฮะพูดในขณะที่นั่งลงข้างๆเพื่อทำแผลที่แขนให้อากาอิ
เนื่องจากพยาบาลประจำห้อง กำลังดูแลเด็กคนหนึ่งที่หกล้มจนเลือดออกเต็มขาอยู่ เธอเลยต้องเป็นคนทำแผลแทน

"ช่วยไม่ได้ มันมาตอนที่ไม่ตั้งตัวนิ"อากาอิพูดแล้วมองหน้าชิโฮะไปโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย
ว่าอากาอิกำลังมองเธอจนแทบจะทะลุ(เวอร์ =_=)

"นั้นแหละ นายเป็นคนรอบคอบขนาดนั้น กลับเสียท่าให้โจรวิ่งราว ไม่สมเป็นนายเลย"ชิโฮะพูดโดยไม่เงยหน้า

"คนเรามันก็ต้องพลาดบ้างล่ะน่า"อากาอิบอกอย่างไม่สะทกสะท้าน

"อืม"คำตอบสั้นๆ ที่ทำบทสนทนาจบลงโดยปริยาย แต่มือของชิโฮะก็ยังวุ่นอยู่กับการทำแผลให้อากาอิอย่างเบามือ


"มองอะไร"ชิโฮะพูดเมื่อเริ่มสังเกตว่าอากาอิเอาแต่มองเธอไม่หยุด ด้วยสีหน้าที่ขึ้นสีแดงจางๆ

"ฉันแค่รู้สึกว่าเธอนี่มีอะไรเก็บไว้ในใจเยอะนะ"คำพูดนั้นทำเอาชิโฮะชะงักทันที

"เปล่านิ นายคิดไปเอง"เธอบอกแต่ก็หลบหน้าอากาอิ

"ปิดไม่มิดหรอก เพราะเธอสองคนเหมือนกันมาก ถึงเธอจะดูเย็นชากว่าก็เถอะ"อากาอิพูดในหัวเริ่มคิดถึงเรื่องของอาเคมิ

"แล้วทำไมล่ะ"ชิโฮะถาม

"ฉันแค่อยากจะบอกว่า เรื่องบางเรื่องลืมๆ มันไปเถอะ หรือยังไงก็เล่าระบายให้ใครๆฟังบ้าง"อากาอิบอกออกไปด้วยความเป็นห่วง

"ชั่งมันเถอะ"ชิโฮะเริ่มคิดถึงเรื่องที่พี่ของเธอตาย เธอโทษตัวเองมาตลอด
เพราะถ้าพี่ไม่พยายามหาวิธีช่วยเธอออกไปจากองค์กร พี่สาวของเธอก็คงยังไม่ตาย

"แล้วก็เรื่องชอบโทษตัวเอง พอสักทีเถอะ"อากาอิทำตัวรู้ทันชิโฮะทุกอย่าง

"นายนี่ เลิกจับผิดฉันซักทีได้มั้ย"ชิโฮะพูดขึ้น พร้อมกับที่ทำแผลให้อากาอิเสร็จเรียบร้อย

"ฉันไม่ได้จับผิด แค่ฉันรู้เลยต่างหาก"ทั้งสองคนหันหน้ามาพร้อมกันแทบจะทันที
แล้วความสูงที่ต่างกันไม่มากทำให้ใบหน้าของทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่มากเท่าไหร่
สีหน้าของชิโฮะเริ่มขึ้นสีแดงอีกครั้ง

    ด้วยความที่อากาอิมีใจให้ชิโฮะอยู่ไม่น้อยเขาจึงบังคับตนเองไม่ให้โน้มหน้าเข้าไปใกล้ชิโฮะไม่ได้
บวกกับชิโฮะที่มีใจให้อากาอิอยู่เช่นกัน เธอเลยไม่เบื่อนหน้าหนี
     อากาอิเริ่มโน้มเข้าไปใกล้ชิโฮะเรื่อยๆ จนทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตรงหน้า
แต่ก่อนที่ริมฝีปากของอากาอิจะแตะที่ริมฝีปากของชิโฮะ เธอก็ตั้งสติขึ้นมาได้ก่อนละเบื่อนหน้าหนีทันที
แล้วยังรีบกุรีกุจอนลุกออกห่างอย่างรวดเร็ว

"ฉะ...ฉันไปเก็บกล่องพยาบาลนะ"เธอพูดขึ้นแล้วหยิบกล่องพยาบาลออกไปจะห้องอย่างรวดเร็ว

"เมื่อกี้ทำไมฉันไม่ห้าม นั้นแฟนพี่สาวฉันนะ ฉันนี่มันแย่จริงๆ"เธอคิดในใจในขณะที่นำกล่องพยาบาลไปคืน

"ฉันออกไปรอด้านนอกนะ"อากาอิบอกชิโฮะก่อนจะเดินออกไปข้างนอก

"เมื่อกี้เราทำอะไรลงไป ยัยนั้นต้องโทษตัวเองอีกแน่เลย"อากาอิคิดในขณะที่เดินออกมาจากห้องพยาบาล

"ไปหาพวกรันกันเถอะ"ชิโฮะพูดโดยที่ไม่มองหน้าอากาอิ แล้วเดินนำออกไปเลย
  
  ตลอดทางเดินไปหาพวกรันที่โรงอาหารมีแต่ความเงียบ ทั้งคู่ต่างคนต่างเดิน โดยที่ไม่มองหน้ากันเลย

"ชิโฮะ เมื่อกี้ฉันขอโทษนะ"อากาอิพูดทำลายความเงียบ

"อืม"ชิโฮะพูดตอบรับคำสั้นๆ

"เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม"อากาอิถามอีกครั้ง

"อืม"แต่ชิโฮะก็ยังตอบสั้นๆ อยู่ดี อากาอิเลยเลิกที่จะชวนคุยเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะต่อบสนทนาด้วยเลย

    โรงอาหาร

"ชิโฮะทางนี้จ้าา"คาซึฮะร้องเรียกเมื่อเห็นชิโฮะเดินเข้ามา

"นี่ กินข้าวเสร็จไปไหนกันต่อดี"โซโนะโกะถามขอความเห็นในกลุ่ม

"ฉันอยากไปที่ที่เป็นสถานที่ร่มรื่นอ่ะ"ชิโฮะเสนอด้วยน้ำเสียงที่นิ่งๆรอบนี้ทุกคนแปลกใจที่ชิโฮะเป็นฝ่ายเสนอ

"มองหน้าฉันทำไม?"เธอถามเมื่อสงสัยว่าทำไมทุกคนมองเธอเป็นตาเดียว

"ก็แปลกใจนะสิ ว่าทำไมเธอถึงเป็นฝ่ายเสนอสถานที่ ปกติเธอจะต้อง 'แล้วแต่เถอะ' หรือไม่ 'ฉันอยากกลับบ้าน' ไม่ก็ 'ฉันขอผ่าน' อะไรแบบนี้"ชินอิจิพูดขึ้นพร้อมทำท่าและเสียงเลียนแบบ(ที่ไม่เหมือน - -*)ที่ชิโฮะจะชอบทำ
ทำให้ชิโฮะตวัดสายตาไปให้

"เอ่อ..ฉันก็แค่พูดถึงน่ะ แหะๆๆ"ชินอิจิรีบแก้ตัวเมื่อชิโฮะมองค้อนใส่มา

"นายก็ไปว่าชิโฮะซังทำไม เขาออกความเห็นก็ดีอยู่แล้ว นายนี่แย่จริงๆ ชิโฮะซังงั้นเราไปสวนสาธารณะกันนะ
ที่นั้นกว้างตนไม้เยอะ อากาศดี//ไรท์คิดสถานที่ไม่ออก TT

"เธอแนะนำสถานทีเหมือนเขาไม่เคยไป =_="ชินอิจิพูดกับรัน

"นั้นสิ แหะๆ"รันยิ้มแล้วหัวเราะแห้งๆชิโฮะได้แต่ยิ้มเมื่อเห็นทุกคนหยอกล้อกัน แต่ก็เก็บความเศร้าเอาไว้
เธอเลี่ยงที่จะมองหน้าอากาอิเลย

"ฉันจะต้องห้ามใจตัวเองให้ได้ นั่นแฟนของพี่สาวฉัน พี่ต้องตายเพราะพยายามช่วยเรา เราจะหักหลังพี่ไม่ได้"เธอคิดในใจ

.............................................................................................................................................................

-ติดตามตอนต่อไป-