คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [ ๐ ,, H ,, ๐ ]
บทที่ 8
“ว่าไงไ อ้เพื่อนยาก....เออน่ะสิ ฉันก็เลยต้องบากบั่นมาดูปัญหาที่โรงงานแทนแกเนี่ย เออๆ...เดี๋ยวจะบอกให้ เออ”ยุนโฮกดวางสายหลังจากพูดคุยกับเพื่อนซี้ ก่อนหน้าคมจะหันมาหาคนสวยที่ไม่รู้เกิดคึกอะไรขึ้นมา เอ่ยปากขอติดตามมาดูโรงงานครั้งนี้ด้วย...นายมาทำให้ฉันเหนื่อยในการห้ามใจตัวเองรู้มั้ย แจจุง!!
ด้านแจจุง พอรู้ว่ายุนโฮจะไปไหน ปากเจ้ากรรมก็เอ่ยขอติดตามอย่างรวดเร็ว ลืมเรื่องน้องชายสุดที่รักไปเสียสนิท
“แจจุง...ตอนนี้น้องชายนายอยู่สบายดี...ไม่ต้องห่วง”ยุนโฮเอ่ยก่อนจะหันไปจับจ้องที่ถนนเหมือนเดิม
“....”แจจุงเบิกตาโตอย่างดีใจ ไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างสูงก็เอ่ยขัดขึ้นมา
“นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...น้องนายจะไม่สึกหรอแม้แต่ปลายเล็บแน่นอน...นอนไปเถอะ...ถึงเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันปลุก...”ร่างบางที่พยักหน้ารับคำก่อนจะเอนเบาะหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง
ใช้เวลาไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงที่หมาย
“...”หลังจากจอดรถ ยุนโฮก็ตั้งใจจะหันมาส่งเสียงปลุกคนข้างๆ แต่ก็ต้องชะงักโดยไร้เหตุผล เมื่อเห็นหน้าหวาน กำลังหลับสบาย ตาที่เคยกลมโตบัดนี้ปิดสนิทแต่ก็ยังคงดูน่ารักน่าทะนุถนอม ปากชมพูบางเผยอออกเล็กน้อย...นายกำลังยั่วฉันรึเปล่า แจจุง!!
หน้าคมค่อยเลื่อนเข้าใกล้หน้าหวานเรื่อยๆ เรื่อย...จน...ยุนโฮสัมผัสได้ถึงความหวาน จนพาอารมณ์เขาแตกกระเจิง ร่างสูงกดน้ำหนักลงไปที่ริมฝีปากบาง ลิ้นอุ่นไล่เลี่ยตั้งแต่ปากบนจนทั่วปากล่างอย่างเมามันส์ ตาคมปรือลงด้วยอารมณ์ก่อนจะปิดสนิท จังหวะเดียวกันกับที่ตากลมโตค่อยๆลืมขึ้น แววตาตื่นตระหนกที่เผยออกมาในตอนแรกค่อยๆเลือนหายไปอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวเอง
“อื้อ”เสียงหวานอื้ออึงออกมาจากลำคอ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าลมหายใจโดนช่วงชิงไปจนหมดแล้ว พร้อมกับมือบางดันอกหนาเบาๆ ยุนโฮกระเด้งตัวออกอย่างตกใจ....ตายละหว่า ก็กะแค่จะจุ๊บเบาๆ...ซวยแล้วไ อ้ยุนโฮเอ๊ย!!
“ถึงแล้วหรอครับ”แจจุงเอ่ยถามหน้าตาบ้องแบ๊ว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยุนโฮได้แต่มองคนสวยอย่างงงๆ
“อ่ะ...เอ่อ ใช่ๆ ถึงแล้ว เอ่อ...เมื่อกี้นาย...”ยุนโฮเปรยสายตามองคนข้างๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ไปกันเถอะครับ”แจจุงรีบเอ่ยขัด เพราะถ้าขืนปล่อยให้ยุนโฮพูดถึงจูบเมื่อกี้ เขาต้องอายจนหน้าแดงจัดแน่ๆ ร่างบางเปิดประตูลงจากรถไป ตามด้วยร่างสูงที่ลงตามมา
“นี่ก็ดึกแล้ว...ไปโรงงานตอนนี้ก็คงเหมือนไปโรงงานร้างน่ะแหละ...พักที่นี่ก่อนล่ะกัน”ร่างสูงตอบสีหน้าร่างบางเมื่อเดินขนาบข้างร่างบางที่คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เมื่อลงมาเจอกับโรงแรมหรู
“ครับ”เสียงหวานเอ่ยรับก่อนจะเดินตามยุนโฮไป ยุนโฮตรงเข้าไปติดต่อที่ล็อบบี้ ส่วนแจจุงนั้น ได้แต่ยืนมองไปรอบๆอย่างสนใจ
“ไป...แจจุง”ยุนโฮหันมาเอ่ยเรียกคนสวยก่อนจะพากันเดินเข้าลิฟต์ไป ร่างบางเหลือบมองกุญแจในมือยุนโฮที่ยืนอยูข้างๆ ก่อนตาสีนิลจะฉายแววฉงน...ทำไมมีแค่ดอกเดียวล่ะ หรือว่า....?!
“นอนห้องเดียวก็พอ...ประหยัดงบน่ะ”ยุนโฮหันไปกระซิบเบาๆ จนแจจุงหน้าแดงระเรื่ออย่างไร้เหตุผล เมื่อลิฟต์เปิดออก ยุนโฮก็เดินผิวปากออกไปอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน
“ดะ...เดี๋ยวสิครับ ท่านประธาน”แจจุงวิ่งมาดักหน้ายุนโฮ จนยุนโฮเบรกเกือบไม่ทัน
“ทำไมถึงเปิดแค่ห้องเดียวล่ะครับ”แจจุงเอ่ยถาม หน้าหวานก้มลงต่ำ
“ไม่เห็นเป็นไรนี่...เราคนกันเอง หรือว่านายรังเกียจฉัน...โอเคๆ...เดี๋ยวฉันไปเปิดให้นายใหม่ก็ได้...ถ้านายรังเกียจฉันขนาดนั้น”ยุนโฮแกล้งทำเสียงเศร้า ขณะที่สายตาเจ้าเล่ห์จ้องอยู่ที่คนสวยตรงหน้า แล้วก็ปรับสีหน้าให้เศร้าอย่างสมบูรณ์เมื่อคนสวยจู่ๆก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่นะครับ...แจจุงไม่ได้รังเกียจท่านประธาน...แต่...”แจจุงหันสายตาไปทางอื่นเมื่อเห็นสีหน้าน้อยใจของยุนโฮ ที่เปลี่ยนมายิ้มกริ่มอย่างมีความสุขอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแสดงละครต่อ เมื่อเห็นว่าแจจุงนิ่งไปนาน เขาจึงแกล้งทำท่าจะเดินกลับไปที่ลิฟต์ แจจุงรีบรั้งแขนหนาไว้ได้ทัน
“เข้าห้องกันเถอะครับ”แจจุงก้มหน้าก้มตาลากแขนล่ำไปที่หน้าห้อง ก่อนที่ยุนโฮจะไขกุญแจเข้าไป
“นายอาบน้ำก่อนล่ะกัน...ใส่ชุดเดิมนั่นแหละ”ยุนโฮดันหลังแจจุงไปทางห้องน้ำ ก่อนจะตอบคำถามเมื่อแจจุงก้มมองที่เสื้อผ้าตัวเอง ก่อนที่ร่างสูงจะล้มลงบนเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่!!
เวลาผ่านไปไม่นาน แจจุงเดินออกมาในเสื้อผ้าชุดเดิม แตกต่างตรงที่มีกลิ่นสบู่หอมและผมสีดำสนิทที่เปียกชื้น ร่างบางค่อยๆเลียบๆเคียงๆเดินเข้าไปที่ข้างเตียง
“ท่านประธาน...”เสียงหวานเอ่ยเรียก แต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับ เมื่อเจ้าตัวใหญ่นอนหลับสบายแผ่หลาอยู่ริมเตียง
“ท่านประธาน....อาบน้ำก่อนเถอะครับ”แจจุงเขย่าแขนหนาเบาๆ
“หืมม...”ร่างสูงขยับตัวก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น
“ไปอาบน้ำเถอะครับ”แจจุงเอ่ยซ้ำ ก่อนจะดึงแขนยุนโฮจนลุกขึ้นนั่ง ร่างสูงขยี้ตาตัวเองอย่างงัวเงีย ก่อนจะเดินโซเซเข้าห้องน้ำไป ขณะที่แจจุงนั่งพิงหัวเตียงดูโทรทัศน์อยู่บนเตียงอีกฝั่งหนึ่ง
“ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ...”ยุนโฮออกจากห้องน้ำในสภาพชุดเดิม ตรงเข้ามานั่งที่ข้างเตียงพร้อมผ้าขนหนูเช็ดหัวไปพลาง
“สงสัยนอนในรถเยอะไปน่ะครับ...”ปากบางเอ่ยแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่จอทีวี จนคนข้างๆอดอิจฉาจอทีวีซะเหลือเกิน ก่อนจะสมองคิดแผนเด็ดๆแกล้งแจจุง ไม่รอช้า ยุนโฮขึ้นมานั่งเบียดแจจุง ร่างบางที่กำลังดูรายการทีวีเพลินๆถึงกับสะดุ้ง และอดที่จะขยับหนีไม่ได้ มือหนาแย่งรีโมตมาก่อนจะกดปิด
“ปิดทำไมครับ”แจจุงหันมาถามหน้าตาเหรอหรา ในจังหวะเดียวกัน ยุนโฮยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ระยะห่างจึงเหลือเพียงแค่...คืบเดียว หน้าหวานถอดสีอย่างตกใจ ก่อนจะแดงจัดขึ้นมา
“...”มือหนาเอื้อมขึ้นไปลูบเบาๆที่แก้มเนียน ก่อนจะเลื่อนมาวางไว้ที่ปากบาง หน้าคมค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ๆ จนจูบเข้าที่มือของตน
“ฝันดีนะ...แจจุง”ยุนโฮเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน ก่อนจะล้มตัวลงนอนทันที ทิ้งให้คนสวยยังนั่งอึ้งอยู่สักพัก จนเรียกสติกลับมาได้ และทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างยุนโฮ...ตกใจหมดเลย เฮ้อ!!
“พี่ยูชอน...หยิบจานมาหน่อยสิฮะ”ร่างเล็กที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตาตะโกนบอกอีกคนนึงที่กำลังนั่งสัปหงกอยู่ที่โต๊ะทานอาหารหรู
“หะ...หะ...ตัวเล็กอะไรยาน...อะไรยานตัวเล็ก”ยูชอนสะดุ้งตื่นพรวดพราดลุกขึ้นวิ่งวุ่นรอบห้อง จุนซูได้แต่ยืนมองพร้อมขำ
“พี่ยูชอน...”เสียงเล็กเอ่ยเรียกสติ
“หยิบจานฮะ...ไม่ได้บอกว่าอะไรยาน...คิกๆ”จุนซูหัวเราะเบาๆ ขณะที่ยูชอนเกาหัวตัวเองอย่างอายๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหันกลับยุ่งกับกระทะของตนต่อ
“อ๊ะ...”จานใบขาวสะอาดยื่นมาพรอ้มกับแขนหนาที่สวมกอดเอวจากด้านหลัง
“เสร็จยังอ่ะตัวเล็ก...พี่ง่วงแล้วน้า”ใบหน้าสะลึมสะลือของคนตัวโตเกยอยู่ที่ไหล่บาง พร้อมกับกระชับวงแขนแน่นขึ้นอีก
“ก็ท้องใครเกิดร้องตอนดึกอย่างนี้ล่ะฮะ...”ใช่น่ะสิ ก็เจ้าตัวใหญ่เกิดอาหารท้องร้องตอนที่กำลัง...จูบ...กันอยู่พอดิบพอดี แต่พอจุนซูเอ่ยถาม ก็ดันปฏิเสธ และเวลาก็ร่วงเลยไปจนเกือบเที่ยงคืน ท้องเจ้ากรรมเริ่มทนไม่ไหว จนคนที่อยู่ด้วยกันข้างๆ ทนไม่ไหวเช่นกัน จึงลงมือเข้าครัวเอง
“อย่าซนสิฮะ...ไปนั่งรอตรงนู้นไป”จุนซูเอ่ยท้วงเมื่อมือหนากำลังจะลงต่ำกว่าใต้เข็มขัด ยูชอนทำหน้ามุ่ยก่อนจะละออกไปตามคำสั่ง ก่อนที่กับข้าวสูตรพี่ชายจะเสร็จสมบูรณ์
“เสร็จแล้วฮะ...ไม่รู้จะอร่อยถูกใจพี่ยูชอนรึเปล่านะ...”จุนซูวางจานตรงหน้ายูชอน ที่หันหน้าหนีอย่างงอนๆ จนจุนซุมองอย่างงุนงง ก่อนจะร้องอ๋อในใจอย่างเข้าใจ...ขี้งอนจริง!!
“พี่ยูชอน...ตัวเล็กมีอะไรจะให้...หันหน้ามาหน่อยสิฮะ”สิ้นเสียงเล็กยูชอนก็ยังคงงอนไม่เลิก จนมือเล็กต้องไปดันหน้าหล่อให้หันมาเผชิญหน้า
“หลับตาฮะ...เร็วๆสิฮะ”เสียงเล็กเอ่ยอย่างกระตือรือร้น ยูชอนเหล่ตามองก่อนจะหลับตาลง เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดจะงอนนานหนักหนาหรอก แค่จะแกล้งเจ้าคนตัวเล็กให้หนำใจเสียก่อน ไม่นานคนขี้แกล้งก็รู้สึกถึงความอุ่นตรงริมฝีปากจนเสียววาบไปทั้งตัว กระทั่งความอุ่นนั้นหายไป ตาคมลืมขึ้นมอง ภาพตรงหน้าก็คือ ใบหน้าขึ้นสีของจุนซู
“รีบกินเถอะฮะ...เดี๋ยวจะเย็นหมด”ร่างบางเร่งเร้าคนตรงหน้า ก่อนที่ยูชอนรวบตัวคนตรงหน้ามานั่งตัก ใบหน้าหล่อเกยอยู่ที่ไหล่บาง
“พี่ไม่อยากกินข้าวแล้ว...”ยูชอนเอ่ย หน้าหวานเอี้ยวมองอย่างสงสัย
“พี่อยากกิน...ตัวเล็กมากกว่า!!”
-------------------------------------------------------------
ถ้าผิดพลาดยังไง มันสลับตรงไหน หรือว่าอ่านแล้วงง
ก้บอกนะค่ะ เพราะว่าพิมพ์ๆหยุดๆนะค่ะ
เม้นท์ติชมกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น