คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ ๐ ,, D ,, ๐ ]
บทที่ 4
มหาลัยโซล
“รอนานมั้ยครับ”เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นที่ข้างหลังของร่างเล็ก คิม จุนซู น้องชายของแจจุง
“อ๊ะ...พี่ยูชอน”จุนซูถอยหนีอย่างตกใจ...ทั้งสองคนเจอกันเมื่อหลายเดือนก่อน และประทับใจซึ่งกันและกัน แต่ไม่มีใครกล้าเปิดเผย แม้กระทั่งเพลย์บอยตัวยงอย่างยูชอน
“ตกใจอะไรครับ พี่ไม่ใช่ผีสะหน่อย ไป...กลับบ้านกัน”ยูชอนยื่นมือออกไปรอรับมือเล็กๆของจุนซู
“แล้วโบแจล่ะฮะ...อ๊ะ”ยูชอนไม่รอช้าตรงเข้ารวบมือบางจูงเดินออกไป ทั้งที่ๆจุนซูสามารถจะสะบัดแล้วหนีออกไป แต่จุนซูเลือกที่เดินตามคนตัวใหญ่และอุ้งมืออบอุ่นนี้อย่างเต็มใจ
ขณะที่ยูชอนกลัวว่าจุนซูจะปฏิเสธ จึงรีบฉวยมือบางเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ถึงแม้ว่าอวัยวะข้างในของเขาจะเต้นแรงขนาดไหน
“พี่ยูชอนฮะ...โบแจไปไหนหรอฮะ”จุนซูก้มหน้าถามด้วยอารมณ์ตื่นเต้น เมื่อรถสปอร์ตสีเพลิงแดงเริ่มเคลื่อนที่...ก็คนมันไม่เคยอยู่กับใครสองต่อสองนิ แล้วยิ่งอยู่กับ...คนที่แอบชอบด้วย!
“ตัวเล็ก...รีบกลับบ้านหรอ”ยูชอนถามเรื่องอื่น เพราะเขายังไม่อยากจะตอบเรื่องแจจุง...เพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะห่วงพี่ชายตนเองจนหนีกลับบ้านไปสะก่อน
“เปล่าๆๆฮะ”จุนซูรีบเงยหน้าแล้วส่ายไปมาอย่างแรง...พี่ยูชอนยังเรียกเราว่าตัวเล็ก...ดีใจจัง^^
“งั้น...ไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะ”ยูชอนหันหน้ามาถามเมื่อจอดติดไฟแดงอยู่...ทำไมล่ะฮะ...เป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อน หรือ น้อง ไม่ได้หรอฮะ ( _ _ )
“ได้มั้ยครับ”ยูชอนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าไร้เดียงสา ในจังหวะนั้นจุนซูที่เงยหน้าขึ้นมา จมูกของทั้งคู่จึงชนกันพอดี
“อ๊ะ...ได้ฮะ”จุนซูร้องเสียงหลงแล้วรีบหันหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อลามถึงใบหูหนี ยูชอนที่ลอบมองปฏิกิริยาของคนตัวเล็ก ยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะออกรถไป
“ตัวเล็ก...พี่กำลังหาของขวัญให้คนพิเศษน่ะ ตัวเล็กช่วยพี่เลือกหน่อยสิ”ยูชอนเอ่ยถามคนข้างตัว ในร้านกิ๊ฟช็อปเล็กๆน่ารักๆ
“พี่ยูชอนก็เลือกเอาสิฮะ ผมจะไปรู้ใจพี่ยูชอนได้ยังไงกัน”จุนซูรู้สึกหงุดหงิด ก่อนจะหันหน้าหนี...จะมาเลือกของขวัญให้แฟนก็ไม่บอกไม่งั้นไม่มาหรอก...คนบ้า!
“ทำไมไม่เรียกตัวเองว่าตัวเล็กล่ะ...งอนอะไรพี่หรอครับ”ยูชอนหันมามองคนข้างๆที่หน้าบึ้งอย่างชัดเจน...ห้ามใจไว้ ยูชอน ถึงแก้มตัวเล็กจะน่าหอมขนาดไหน แกต้องห้ามใจไว้!
“ทำไมผม...เอ่อ...ตัวเล็กจะต้องงอนพี่ยูชอนด้วยล่ะฮะ...ไม่ได้เป็นอะไรกันสะหน่อย”จุนซูเอ่ยจนถึงประโยคหลังที่เบาเสียงลงพร้อมหันหน้าหนี
“อะไรน่ะครับ”ยูชอนแกล้งเอ่ยถาม ทั้งๆที่ได้ยินเต็มสองรูหู...อีกไม่นานหรอกตัวเล็ก เดี๋ยวเราก็ได้เป็นอะไรกัน!
“เปล่าหรอกฮะ ไหนล่ะฮะที่จะให้ตัวเล็กช่วยเลือก”จุนซูเปลี่ยนเรื่องไปช่วยยูชอนเลือกของขวัญตามใจตัวเอง ก็เจ้าตัวใหญ่บอกเองว่าให้เลือกแบบที่จุนซูชอบ หลังจากนั้นไม่นานยูชอนก็ซื้อ ขวดโหลกลมน่ารัก ข้างในมีตุ๊กตาผู้หญิงกะผู้ชายนั่งอยู่เคียงข้างใต้ต้นไม้ใหญ่ และสมุดไดอารี่เล่มหนาที่หน้าปกเป็นรูปไก่ตัวโตที่ดูแล้วต้องอมยิ้มทุกที (สำหรับจุนซู)
“คนที่พี่ซื้อให้จะถูกใจมั้ยน๊า”ยูชอนเอ่ยเปรยๆ ก่อนจะเหลือบมองคนข้างตัวที่หันหน้าหนี
“กลัวไม่ถูกใจก็เอาไปคืนเถอะฮะ”จุนซูหยุดเดินพร้อมจะฉวยเอาถุงมาแต่ ใครจะไว้เท่ายูชอน ถือถุงหลบหนีได้ทัน
“เป็นอะไรไปครับ ตั้งแต่มานี่ตัวเล็กหน้าบึ้งตลอดเลยนะ...เดี๋ยวไม่น่ารักนะ...รู้มั้ย”ยูชอนเอ่ยพลางยิ้ม ก่อนจะส่งมือไปขยี้หัวคนตรงหน้าอย่างหลงใหล
“ก็ไม่น่ารักอยู่แล้วนิ”พูดจบจุนซูก็วิ่งออกไป ทิ้งให้คนตัวโตยืนมองอย่างงงๆ ก่อนจะวิ่งตามไป
“ตัวเล็ก...รอเดี๋ยวสิ”ยูชอนวิ่งมาทันคนตัวเล็กที่วิ่งมารอที่รถ ก่อนที่จะเอาของไปวางที่เบาะหลัง แล้วอ้อมมาเปิดประตูให้จุนซู ก่อนจะเข้าประจำที่แล้วขับรถหรูออกไป ตลอดทางจุนซูหันหน้าหนีพิงประตู จนยูชอนกลัวว่าจุนซูจะล่วงลงไปจนต้องรีบล็อคประตู ซอยที่จะเข้าบ้านตระกูลคิมนั้นแคบมาก จนรถไม่สามารถเข้าได้ ยูชอนจึงได้แต่ส่งแค่หน้าปากซอย
“ขอบคุณนะครับ...อ๊ะ”จุนซูเอ่ยไม่ยอมมองหน้าคนข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูลงจากรถ แต่ก็ต้องเซเข้ามาตามแรงของยูชอนที่รั้งข้อมือบางเอาไว้
“ไม่เอาของไปหรอ”ยูชอนเอ่ยพลางทำหน้าตาน่าสงสาร จุนซูหลุดยิ้มออกมากับใบหน้าตรงหน้า เขาอยากจะบอกเหลือเกินว่า...พี่เหมือนไก่มากเลย!
“ของอะไรครับ ตัวเล็กก็มีแค่กระเป๋าใบเดียว”จุนซูเก๊กหน้านิ่งพร้อมเอ่ย
“ก็...โหลแก้วกับสมุดไดอารี่ไงครับ”ยูชอนเอ่ยพร้อมเอื้อมตัวไปคว้าถุงของขวัญมายื่นให้จุนซู
“ก็พี่ยูชอนซื้อให้คนพิเศษนี่ฮะ...ผมจะเอาไปได้ยังไง”จุนซูเกิดอารมณ์น้อยใจจนเรียกตัวเองว่า...ผม
“ตัวเล็ก”เสียงเข้มเอ่ยทัก จุนซูพยักหน้าอย่างรู้ตัวก่อนจะแก้ใหม่
“ตัวเล็กจะเอาไปได้ไงล่ะฮะ...ตัวเล็กไปนะฮะ”จุนซูเอ่ยตัดบทก่อนจะเปิดประตู
“ทำไมจะเอาไปไม่ได้...ก็ตัวเล็กเป็นคนพิเศษของพี่นิ”คำพูดที่ทำเอาจุนซูก้าวขาไม่ออก หน้าหวานเหมือนพี่ชายค่อยๆหันกลับมามองยูชอน ที่คิดว่าพูดเล่น แต่พอหันมา กลับพบกับใบหน้าจริงจังสายตาที่มุ่งมั่นอย่างที่ไม่เคยเจอ
“พี่ยูชอน”จุนซูเอ่ยเรียกชื่อเบาๆ
“รับของๆพี่ไปนะตัวเล็ก...เพราะตัวเล็ก...เป็นคนพิเศษของพี่”ยูชอนยื่นถุงให้จุนซูพร้อมสายตาอ้อนวอน
“ฮะ...พี่ยูชอน”ร่างเล็กก้มหน้ารับถุงอย่างเขินอาย ก่อนจะหันหลังจะก้าวออกไป แต่...(อุปสรรคเยอะจริง จุนซูจะได้ลงมั้ยนี่?)
“พี่...ขอจูบตัวเล็กได้มั้ย”คำถามที่ทำเอาคนฟังแทบเป็นลม จุนซูหันขวับกลับมามองที่ยูชอนที่ตอนนี้ก้มหน้างุด
“ไม่ได้ไม่เป็นไร...พี่ไปนะครับ..ตัวละ....”ยูชอนเงยหน้าขึ้นฝืนยิ้ม จังหวะเดียวกับที่จุนซูหันกลับมาประทับจูบลงที่ปากหนาของยูชอนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆถอนออก
“ขับรถดีๆนะฮะ”จุนซูเอ่ยแล้วรีบลงจากรถวิ่งเข้าซอยไป ทิ้งให้เจ้าหนุ่มเพลย์บอยต้องอึ้งอยู่นาน
“ตัวเล็กของพี่”ยูชอนเหม่อมองไปในซอยที่พี่น้องตระกูลคิมอาศัยด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะตัดใจขับรถออกไป
หลังจากที่ร่างสูงลงไปหยิบเสื้อผ้าให้ร่างบางที่รถ แจจุงก็นอนแช่น้ำในอ่างเล่น โดยคิดว่ายุนโฮยังไม่ขึ้นมา แต่แท้จริงแล้ว เจ้าของใบหน้าคมขึ้นมานั่งรอหน้าหวานตั้งนานแล้ว
“ทำไมเข้าไปนานจัง”ยุนโฮเอ่ยเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเดินไปที่หน้าประตูห้องน้ำในห้องนอน ก่อนจะตะโกนเรียก
“แจจุง...เสร็จรึยัง”แจจุงที่กำลังตีฟองเล่นอยู่ในอ่างอย่างมีความสุข เสียงน้ำไหลกลบเสียงตะโกนของยุนโฮจนไม่ได้ยินสักนิด
“ย๊ากกก”ร่างบางตีน้ำอย่างมีความสุข แต่เสียงที่ดังออกมานั้น กลับทำให้ยุนโฮกังวลไปใหญ่
“แจจุง...แจจุงเป็นอะไร”ยุนโฮตะโกนเรียกเสียงดังขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่มีอะไรเคลื่อนไหว
“เอาว่ะ...หนึ่ง...สอง...สาม!”ร่างสูงกระแทกประตูห้องน้ำทันทีที่นับถึงสาม...
“อ๊าาาาาาาา”
ความคิดเห็น