คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ ๐ ,, B ,, ๐ ]
“แม่นมครับ...ขอน้ำอุ่นพร้อมผ้าบนห้องนะครับ”ยุนโฮเอ่ยบอกแม่นมของเขา ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นบันไดตรงเข้าห้องตัวเอง
ร่างสูงค่อยๆวางร่างบางบนเตียงหนานุ่ม แล้วห่มผ้าให้อย่างเบามือ ไม่นานนักแม่นมก็เข้ามาพร้อมกะละมังน้ำอุ่น
“ใครกันค่ะคุณหนู แล้วทำไมถึง...”แม่นมเอ่ยถาม ขณะที่ยืนมองคุณหนูคนเดียวของบ้าน ที่กำลังเช็ดตัวแจจุงอย่างแผ่วเบา
“พนักงานที่บริษัทนะครับ...เขามารับผมจากสนามบินแล้วก็ไปเที่ยวกันต่อ แต่สงสัยจะแพ้กินบุหรี่มั้งครับ...ก็เลยเป็นแบบนี้”ยุนโฮตอบพร้อมผ้าที่ชุบน้ำหมาดลูบไปทั่วตัวแจจุง
“มีอะไรก็เรียกนมนะค่ะ”แม่นมเดินออกไปเมื่อยุนโฮหันมาส่งยิ้มหวานให้เป็นเชิงขอบคุณ
“ไ อ้ไก่นะไ อ้ไก่ แฟนนายนี่มันน่ารักชะมัด....เฮ้อ ทำไมฉันไม่เจอนายก่อนนะ...แจจุง”ยุนโฮหยุดมือมองใบหน้าหวาน ริมฝีปากเผยอน้อยๆอย่างน่าหลงใหล ร่างสูงหยิบกะละมังเตรียมลุกออกไป ขืนอยู่นานกว่านี้ต้องได้ชื่อว่าแย่งแฟนเพื่อนแน่ๆ
“หมับ...อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ”มือบางคว้าเข้าให้กับเนกไทของยุนโฮจนเจ้าตัวต้องก้มลงต่ำ เพราะกลัวจะโดนดึงคอขาดตายสะก่อน
“ฉันไม่ทิ้งนายไปหรอก...แจจุง”ยุนโฮก้มลงกระซิบเบาๆที่ข้างหูคนสวย ใบหน้าอ่อนโยน ก่อนจะวางกะละมังไว้ข้างเตียงแล้วนั่งลงพิงกำแพงข้างๆแจจุง ขณะที่เนกไทของตัวเองอยู่ในมือบางของแจจุง
“นายอย่าไปเลยนะ...ชางมิน”ยุนโฮขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อได้ยินชื่อของใครอีกคน ตลอดทั้งคืนยุนโฮนอนหลับในท่าที่นั่งพิงผนังและแทบไม่ได้หลับ เพราะมัวแต่คิดถึงชื่อ ชางมิน ที่หลุดออกมาจากปากเรียว
“แจจุง...แจจุง ตื่นเถอะ เดี๋ยวสายนะ”เสียงอ่อนโยนดังเข้ามาในโสตประสาทของแจจุง ตาโตค่อยลืมขึ้นอย่างยากลำบาก
“แจจุง”ยุนโฮยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าหวาน แจจุงเบิกตาโพลง พร้อมผลักยุนโฮเต็มแรง จนร่างสูงเซไปชนกำแพง
“โอ๊ย...นายจะฆ่าฉันรึไง”ยุนโฮยืนกุมหัวตัวเองปอยๆ ขณะที่แจจุงลุกขึ้นนั่งลำดับความคิด...กินข้าว ไปผับ แพ้กลิ่นเหล้า และ....?
“แจจุงมานี่ได้ยังไง”แจจุงเอ่ยถามสายตาหวาดกลัว กอดตัวเองแน่น ยุนโฮค่อยๆเดินเข้ามานั่งข้างๆแจจุง ขณะที่กำลังผูกเนกไท
“นายแพ้กลิ่นบุหรี่ใช่มั้ย”ยุนโฮยิงคำถาม หน้าหวานพยักหน้าลงเบาๆ
“นายแพ้กลิ่นบุหรี่...แล้วก็เป็นลม ฉันก็เลยอุ้มนายออกมา...แต่ฉันไม่รู้จักบ้านของนาย ก็เลย...พานายมาที่บ้านของฉัน”ยุนโฮพูดพร้อมเชยคางแจจุงขึ้นสบตา แจจุงรีบหลบตาหนี เพราะ...ใจเต้นเหลือเกิน ก่อนจะเสแกล้งมองไปรอบๆห้อง...ว้าว สวยชะมัด!
“เอาล่ะ จะสายแล้ว อาบน้ำซะ...เสื้อผ้านายฉันเตรียมไว้ให้แล้ว ไม่รู้จะพอดีรึเปล่า”ยุนโฮลุกจะเดินออกไป
“อ่อ...ตัวนายน่ะเบามากเลยนะ...แล้วก็...นิ่มมากด้วย”ร่างสูงหันกลับมาพูดพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะเดินออกไป ทำให้คนสวยที่นั่งอยู่บนเตียงก้มหน้างุดด้วยความอาย...ตาบ้าเอ๊ย!
บริษัท เอ็นบี กรุ๊ป จำกัด
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”เสียงทักทายดังมาตลอดทาง เมื่อชอง ยุนโฮ เจ้าของบริษัทเข้ามาทำงานในเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุม2เม็ดบน เผยให้เห็ยหน้าอกขาว ตามด้วยร่างบางที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเล็กที่สุดของยุนโฮ แต่ก็ยังดูหลวมอยู่สำหรับแจจุง เมื่อถึงหน้าห้องกรรมการบริษัท ปาร์คยูชอน ยุนโฮหยุดยืนมองแจจุงที่เดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะเดินตามเข้าไปทันที
“ไง ไ อ้เพื่อนตัวแสบ”ยุนโฮเข้ามาพร้อมสายตาเคืองๆ
“แจจุง...นายไม่มีอะไรใช่มั้ย”ยูชอนเอ่ยพร้อมสบตาแจจุง คนสวยรู้ตัวดีว่าเป็นส่วนเกินจึงเดินออกไป
“คืองี้นะ...ฉันบอกอะไรแล้วแกห้ามโกรธฉันนะเว้ย”ยูชอนรีบลุกขึ้นมากอดคอท่านประธานหนุ่มมานั่งที่โซฟา
“ว่ามา”ยุนโฮเอ่ย
“คือฉันกับแจจุง...ไม่ได้....เป็นอะไรกัน อย่าโว้ยๆอย่าๆ ฉันผิดไปแล้ว”ยูชอนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นป้องหัวกระเถิบตัวถอยหนีจนเกือบตกโซฟาเพราะกลัวยุนโฮจะทำร้าย แต่ก็ชะงักลงเมื่อเห็นว่ายุนโฮยังคงนิ่งอยู่ พร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด
“ท่านประธาน...ท่านประธาน”ยูชอนตะโกนกรอกหูยุนโฮ ร่างสูงหันมาพร้อมกับมือหนาตีเข้าไปที่หัวไหล่เพื่อนตัวแสบ
“เออ...ได้ยิน ฉันก็พอจะรู้แล้ว”ยุนโฮที่เคยตบตีทำร้ายเพื่อนซี้เมื่อเพื่อนตัวดีแกล้งอำเขา แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับนิ่งเฉย ไม่ทำอะไรเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“แล้วแกเป็นอะไรว่ะ...เออ แล้วเมื่อคืนเป็นไง สนุกมั้ย”ยูชอนยื่นหน้าหล่อเข้ามาถาม
“อือ...สนุกมาก แจจุงแพ้กลิ่นบุหรี่ สลบไป...ฉันก็พาเขาไปที่บ้าน”ยุนโฮตอบแต่สายตายังคงมีคำถาม
“ว้าว...แล้วยังไง แกจะมานั่งนิ่งหาอะไรมิทราบ”ยูชอนโอบไหล่เพื่อนซี้อย่างแปลกใจ
“เมื่อคืน...แจจุงละเมอพูดออกมาว่า...อย่าไปเลยนะ...ชางมิน”ยุนโฮหันมามองหน้ายูชอน คิ้วหนาขมวดอย่างสงสัย
“ชางมิน...ใครว่ะ”ยูชอนเอียงคออย่างสงสัย
“แอ๊ด....”ประตูหรูเปิดเข้ามาเบาๆ พร้อมกับหน้าคนสวยที่โผล่เข้ามานิดเดียว
“คือแจจุงจะมาบอกว่า...อีก 10 นาทีการประชุมจะเริ่มแล้วนะครับ”แจจุงเอ่ยพร้อมสบตายูชอน แต่ไม่ยอมมองหน้ายุนโฮ ก่อนจะปิดประตูออกไปเมื่อยูชอนพยักหน้ารับรู้
“เอาไว้ค่อยคิดล่ะกัน”ยุนโฮเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไป และมาหยุดมองดูแจจุงที่ก้มหน้าก้มตาทำงานโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครกำลังแอบมอง...แจจุง ทำไมนายช่างน่าทะนุถนอมขนาดนี้>.<
การะประชุมจบลงด้วยความเรียบร้อย และได้เวลาอาหารเที่ยงพอดี แต่เจ้าของบริษัทอย่างยุนโฮ จะได้กินข้าวเที่ยงก็ต้องประมาณบ่ายสองนู้น เพราะงานที่กองแทบท่วมหัวทุกวัน
“กริ๊งๆ”เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้นมา ยุนโฮที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน เอื้อมมือไปรับโดยที่ไม่มองเบอร์
“ครับ”เสียงเข้มตอบรับไป
“....”เงียบ
“ได้ยินมั้ยครับ”ยุนโฮเอ่ยพร้อมกับอ่านรายละเอียดเอกสารกองโต หลังจากที่เขาไปดูงานที่ญี่ปุ่น
“ถ้าไม่พูดผมจะวางนะ”ยุนโฮเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งวางนะ”เสียงหวานดังลอดออกมา ทำให้ยุนโฮหยุดชะงักการทำงาน เปลี่ยนมาเอนหลังกับเก้าอี้หรูแทน...แจจุง!
“ว่าไง...แจจุง”ยุนโฮพูดพร้อมรอยยิ้ม
“คือ...แจจุงอยากจะเลี้ยงขอบคุณท่านประธาน...ที่ช่วยแจจุงเมื่อวานน่ะครับ”แจจุงที่พยายามกลั้นใจพูดออกมาด้วยความเขินอาย หน้าเริ่มแดงก่ำ
“อ่อ...ได้สิ งั้นเอาเป็นเที่ยงนี้เลยล่ะกัน”ยุนโฮตัดสินใจพูดเองเสร็จสรรพ
“ก็ได้ครับ”หน้าสวยเกิดรอยยิ้มเมื่อยุนโฮอ่อนโยนกว่าที่คิด
“นายรอฉัน 10 นาทีนะ ขอเคลียร์งานก่อน”ยุนโฮเอ่ย
“เจอกันนะครับ บาย”แจจุงวางโทรศัพท์อย่างโล่งอก...แจจุง นายอย่าตื่นเต้นสิ!
บทที่ 2
ความคิดเห็น