คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ ๐ ,, A ,, ๐ ]
บทที่ 1
“ครับ...ท่านประธาน ผมกำลังจะถึงแล้วคร้าบ”ปาร์ค ยูชอน ชายหนุ่มผู้สวมหน้ากากเงียบขรึม กลับหลุดคาแรคเตอร์เมื่อคุยโทรศัพท์กับบุคคลสำคัญหรือกับคนที่สนิทๆ ถึงขนาดที่ยูชอนต้องออกมารับเอง
“คิกๆ”เสียงหวานหลุดหัวเราะออกมาจาก คิม แจจุง เจ้าของใบหน้าและเสียงอันแสนหวาน เมื่อเห็นเจ้านายผู้เงียบขรึมกำลังแสดงสีหน้าและท่าทางลุกลนรีบร้อน ขณะที่กำลังเดินเคียงข้างชายหนุ่มในสนามบินอินชอน ก่อนจะผงกหัวเป็นเชิงขออภัยเมื่อสายตาคมจ้องกลับมา
“บอสมารับใครหรอครับ”แจจุงมองตามสายตาผู้เป็นเจ้านายที่เดี๋ยวมองซ้ายที ขวาที
“ท่านประธานชอง ยุนโฮไง อ่อ...ลืมไป นายเพิ่งมาใหม่นิ...คงไม่รู้จักหรอก อ่ะ...นั่นไง ไอ้ยุนโฮ!”แจจุงเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินยูชอนเรียกท่านประธานว่า ไ อ้ ก่อนที่ตาหวานจะมองตามร่างใหญ่ที่ตรงเข้าไปสวมกอด ชายหัวตั้งๆคนหนึ่ง คิ้วสวยเลิกขึ้นมองเป็นเชิงถาม...นั่นน่ะหรอ เจ้าของบริษัท?
ทันทีที่สายตาคมเรียวของ ชอง ยุนโฮ ปะทะเข้ากับใบหน้าหวานที่มองตรงมาที่เขาอย่างแปลกใจ หัวใจก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ตาโตสวย...ช่างน่ามอง แก้มขาวเกลี้ยงเกลา...น่าสูดเอาความหอมเหลือเกิน ปากได้รูปอมชมพู...ช่างน่าจูบบบ...
“เฮ้ย...ไ อ้ท่านประธาน เป็นอะไร”เสียงยูชอนขัดจังหวะจินตนาการอันล้ำเลิศของยุนโฮ ที่ฟึดฟัดมองเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะนึกขึ้นได้
“ไ อ้ไก่ นั่นใครว่ะ”ยุนโฮกระซิบเบาๆ กับยูชอน ที่เหลือบมองไปทางบุคคลที่ยุนโฮถามถึง ก่อนสายตาส่อแววเจ้าเล่ห์
“อ๋อ...นั่นน่ะ เลขาฉันพร้อมพ่วงตำแหน่ง...แฟน ชื่อ คิม แจจุง ห้ามยุ่งนะเว้ย”ยูชอนกอดคอยุนโฮ ก่อนจะพาเดินมาหาแจจุง ที่ยืนรออยู่ข้างหลัง
“สะ...สวัสดีครับ ท่านประธาน”แจจุงคำนับเล็กๆ อย่างตะกุกตะกัก เมื่อเจอสายตาแทะโลมของยุนโฮ
“อืม...นาย...เป็นแฟนไ อ้ไก่ อ่อ...ยูชอนหรอ”ยุนโฮเก๊กเสียงเข้มถามออกไป เพื่อจะได้ไม่คาใจคนหล่อ หน้าหวานแสดงอาการตกใจออกมา ก่อนจะเหลือบมองไปทางยูชอน ที่กำลังพยักหน้าเบาๆสองสามที หน้าหวานก้มต่ำอย่างงุนงง...บอสจะทำอะไรเนี่ย!
“อ่ะ...ครับ”แจจุงพยักหน้าเบาๆ ทำให้ร่างสูงหัวใจหล่นไปที่ตาตุ่ม สายตาส่อแววเสียดาย ขณะที่ยูชอนลอบมองเพื่อนซี้อย่างสะใจ...สมน้ำหน้า ไอ้หน้าหมี!
“เย็นพอดี ไปกินข้าวกัน...ไปแจจุง”ยูชอนละจากคอยุนโฮตรงมาโอบเอวบางของแจจุงที่ขัดขืนเล็กๆเดินออกไป
“บอสจะทำอะไรฮะ”แจจุงโวยวายออกมา แต่ก็คงไม่เข้าหูคนข้างหลังที่เดินตามมา เพราะมัวแต่คิดเสียดายคนสวย
“เอาเถอะน่า...ฉันแค่อยากจะแกล้งไ อ้ท่านประธานนิดหน่อย นายก็ช่วยเล่นเป็นแฟนฉันชั่วคราวหน่อยล่ะกัน”ยูชอนกระซิบเบาๆที่ข้างหูคนสวย ก่อนจะแกล้งขโมยหอมแก้มเนียนของคนสวยที่เบิกตาโพลงอย่างตกใจ และก็เข้าตาคนข้างหลังที่เงยหน้าขึ้นพอดี
‘ไ อ้ไก่...จะสวีทกันไปถึงไหน โอ๊ยๆๆ แค้นๆ’ ยุนโอคิดในใจเบาๆ
เมื่อถึงร้านอาหาร
คนสวยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพราะเกิดอาการเลี่ยนที่ยูชอนคอยหยอดคำหวานใส่ตลอดเส้นทาง เพื่อแกล้งยุนโฮ
“ไ อ้ยูชอน แกรักแจจุงจริงเปล่าว่ะ”ยุนโฮยื่นหน้าเข้ามาถาม สายตาจริงจังเมื่อสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย
“ก็...เล่นๆว่ะ ก็ดูแจจุงดิ...ขาว...สวย...น่ารัก...มันน่า...”ยูชอนแกล้งทำเคลิบเคลิ้ม
“ปัง! เฮ้ย...พอเลย ถ้าแ กไม่จริงจัง...ก็ปล่อยแจจุงไปสะ...อย่าทำให้เขาเสียใจ”ยุนโฮลุกขึ้นตบโต๊ะเสียงดัง จนคนรอบข้างหันมามอง เขาจึงค่อยๆนั่งลงและลดเสียงลง ขณะที่ยูชอนผงะเกือบตกเก้าอี้ด้วยความตกใจ...เฮ้ยๆๆๆๆจะโมโหอะไรขนาดนั้นไ อ้หมี เค้าแค่ย้อเย่นน้า!
“เออๆ จะเก็บไปคิดดู”ยูชอนตอบเลี่ยงๆให้มันจบๆไป ไม่งั้นไ อ้หมีขาวข้างหน้ามันต้องฆ่าเขาแน่ๆ
“ขอโทษทีนะครับที่ให้คอย”คนสวยเข้ามาได้จังหวะพอดี ก่อนจะตรงเข้ามานั่งข้างยูชอนตามสเต็ป ยุนโฮมองหน้ายูชอนอย่างเคือง ขณะที่เจ้าตัวเสมองไปทางอื่น ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
“ไปเข้าห้องน้ำแปบนะ”ยูชอนลุกขึ้นออกไปทันที ขณะที่แจจุงมองตามอย่างสงสัย...วันนี้บอสเป็นอะไรเนี่ย ลุกลี้ลุกลน!
หลังจากที่ยูชอนลุกออกไป ทิ้งให้สองหนุ่มหน้าสวยและหน้าหล่ออยู่กันตามลำพังก็เกิดความเงียบเข้าปกคลุม
“ครืดๆ”เสียงโทรศัพท์สีชมพูสวยของแจจุง สั่นอยู่ใต้กางเกงแล็คสีดำ ก่อนมือบางจะหยิบขึ้นมามองอย่างแปลกใจ...จะโทรมาทำไม?
“ครับ”คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน
“แจจุง...นายอยู่ดูแลท่านประธานนะ อ่อ พอกินเสร็จแล้ว ก็พาท่านไป...ไป....อ่อ...ไปดูหนังฟังเพลงให้เต็มที่ล่ะ แล้วเดี๋ยวฉันจะขึ้นเงินเดือนให้ แค่นี้นะ บาย”ยูชอนที่แอบหนีออกมาข้างนอกโดยขึ้นแท็กซี่กลับไปโทรเข้ามาสั่งแจจุงเป็นชุดโดยที่คนสวยไม่มีโอกาสปฏิเสธใดๆ ก่อนจะวางสายไป
“....”แจจุงเกิดอาการเหวอ มือบางที่จับโทรศัพท์ไว้ตกลงบนโต๊ะ เพราะช็อกไม่หาย
“แจจุง...เป็นอะไรรึเปล่า”ยุนโอเอ่ยถาม มือไวเท่าความคิด มือหนาเอื้อมไปแตะเบาๆที่มือบาง แจจุงตื่นจากภวังค์ทันที มือบางรีบชักออกจากอุ้งมือ (หมี) โดยเร็ว
“เปล่าๆฮะ”แจจุงเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้...เป็นอะไรแจจุง ใจเย็นๆเข้าไว้ อย่าตื่นเต้น!
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ”พนักงานเสิร์ฟสาวเข้ามาพร้อมกับจัดการวางอาหารหน้าตาน่ากินไว้บนโต๊ะ
“เอ่อ...นี่คุณยูชอนฝากไว้ให้คุณค่ะ”พนักงานสาวหยิบกุญแจรถมาวางไว้ตรงหน้ายุนโฮก่อนจะเดินจากไป
“ไ อ้ไก่!”ยุนโฮกัดฟันก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หมายจะเทศน์ให้เพื่อนซี้ฟัง
“ไม่ต้อง”แจจุงเมื่อเห็นดังนั้น รีบเอื้อมมือไปจับที่โทรศัพท์ยุนโฮ แต่ทว่า มือบางก็เหลือบไปโดนมือหนาของยุนโฮที่ละสายตาจากโทรศัพท์ขึ้นมาสบตาคนสวยพอดี และเหมือนเวลาหยุดเดิน ตาสบตาเป็นนานสองนาน
“อ๊ะ...ขอโทษทีครับ คือบอสโทรมาบอกว่าให้แจ...เอ๊ย...ผมดูแลท่านประธานตลอดทั้งวันนี้แล้วครับ”แจจุงชักมือกลับมาวางไว้ที่ตักเหมือนเดิม ใบหน้าหวานก้มลงต่ำด้วยความเขิน
“นายเรียกตัวเองว่าแจจุงเถอะ...มันดูน่ารักดี”ยุนโฮเอ่ยเบาๆ แต่ก็เข้าหูร่างบางที่หน้าขึ้นสีมากกว่าเดิม
“ทะ...ทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวจะเย็นหมด”แจจุงพูดตัดบท ร่างสูงยิ้มย่องอย่างมีความสุข...ไ อ้ไก่ ขอยืมแฟนสักวันล่ะกัน^^
ตลอดระยะเวลาการทานข้าว ยุนโฮและแจจุงพูดคุยกันเพียงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้แอบอมยิ้มได้หลายครั้ง เมื่อทานข้าวเสร็จ แจจุงแนะนำยุนโฮให้ไปเที่ยวผับชื่อดังแห่งหนึ่ง
“เป็นอะไรรึเปล่าแจจุง...หน้าตาดูไม่ดีเลยนะ”ยุนโฮเอ่ยถาม เมื่อเขาสังเกตเห็นว่า เข้ามาในผับได้แปบเดียว ยังไม่ทันได้สั่งเครื่องดื่มอะไร ใบหน้าหวานๆก็ดูซีดเซียว ริมฝีปากแห้งผาก และมีอาการเซเล็กน้อย
“เปล่าครับ”แจจุงส่ายหน้าแรงๆเป็นการยืนยัน ก่อนจะขอตัวไปห้องน้ำ แต่แล้วร่างบางขณะที่กำลังจะเดินออกไปก็เซจวนจะล้มลง
“หมับ...โกหกไม่เก่งเลยนะแจจุง”ยุนโฮเข้ามารวบเอวบางจากข้างหลังได้ทัน ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู ปากหยักยกยิ้มขึ้นในความดื้อของแจจุง ที่ก้มหน้าลงอย่างอ่อนแรง ร่างสูงเปลี่ยนจากประคองมาอุ้มร่างบางออกไป ไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง ก่อนจะพามาที่บ้านหรูของตน เพราะไม่รู้จักบ้านของร่าบาง
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกเป็นไงค่ะ ยังไงก้ช่วยเม้นท์ติชมกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
ความคิดเห็น