[PerfectChallenge] SexyLady & Gentleman รักข้างทางห่างเพียงนิดเดียว

สวัสดีฮะ ช่วงไม่ว่างเท่าไหร่นะฮะ เพราะขี้เกียจด้วยนิดนึงแหละ แล้วก็กิจกรรมโรงเรียนมาเป็นระยะมากๆฮะ งานค้างเยอะด้วยแหละยังไงก็อย่าพึ่งเบื่อกันเนาะ จะพยายามมาบ่อยๆนะฮะ !

ตัวละครหลัก

1.นางเอกสาวสวย ลูกครึ่ง(อเมริกา-อังกฤษ) สุดเซ็กซี่ส์ หุ่นดี มีความเป็นผ้ใหญ่ 

ชื่อ:ซูเวล เอรีน 

อายุ:23

นิสัย:สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ควีนเอส 

อาชีพ: นางแบบโมเดล

2.พระเอกสุดแสนสุภาพบุรุษ ชาวอังกฤษ(ย้ายมาไทยตั้งแต่เด็ก) รูปร่างค่อนข้างผอม หน้าหล่อแต่ตัวเคะ  ใจดีอ่อนโยน 

ชื่อ:อลัน พัฒนภัค 

อายุ:23

นิสัย:ใจดี อ่อนโยน สุภาพบุรุษสุดGentlemen ด้านในบางที รักเด็ก บางทีก็แง่ดีเกินไป

อาชีพ:นักศึกษา(ปริญญา โท) จิตอาสา นักทำงานพิเศษ โฮสต์

เนื้อเรื่องเกริ่นนำเล็กน้อย

หลังจากเสร็จงานถ่ายแบบของเอรีน เป็นช่วงเวลาก่อน6โมงเย็นพอดี เธอรู้สึกหิวมากเพราะคิวงานของวันนี้ติดยาวจนแทบไม่ได้ทานข้าว และแต่ละงานเป็นงานที่ปฏิเสธไปมีหวังแต่ทำให้ความเชื่อใจจากผู้จ้างวานลดลง ถึงต้องมาเดินหิวแถวย่านคนเดินแบบนี้ ถึงแม้จะได้กลิ่นอาหารมาเตะจมูกมากขนาดไหนก็ต้องเลือกอาหารที่ไม่มีไขมันเยอะเกินไปจนหุ่นเสียด้วย แต่อยู่ๆก็เผลอเดินทอดน่องมองอาหารข้างๆทางก็เผลอชนคนเข้าและดูเหมือนจะทำของในมือเขาหลุดมือด้วย

"อ๊ะ!"

"ว้าย! ขอโทษค่ะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?!"เธอรีบโค้งตัวลงเพื่อดูอาการของเขา

"อ่า...แย่ล่ะสิ ใบปลิวดันหลุดมือซะได้"เขามีท่าทีลุกลี้ลุกลนเล็กน้อยและรีบๆเก็บกระดาษรอบๆตัวก่อนจะมีใครเหยียบจนมันเลอะจนใช้งานไม่ได้

"ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ"เอรีนรีบก้มเก็บกระดาษเพื่อแบ่งเบาภาระของคนที่เธอพึ่งชนไปเมื่อกี้และเพื่อเป็นการไถ่โทษให้เล็กน้อย

"ข-ขอบคุณมากครับ"เขาหันมายิ้มแก้มปริให้เธอก่อนจะหันไปเก็บกระดาษใบปลิวต่อจนกระทั่งกระดาษรอบๆตัวพวกเขาไม่เหลือให้เก็บ

"ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ"เอรีนยื่นใบปลิวที่เธอเก็บเมื่อกี้ให้เขา

"ขอบคุณครับ ท่าทางคุณดูหิวนะครับ คงไม่รู้ว่ากินอะไรดีใช่ไหมล่ะ? ลองมาทานร้านผมมั้ยครับ?"เขากล่าวขอบคุณแล้วเอ่ยชักชวนเหมือนสามารถอ่านใจของเอรีนได้ ไม่ทันที่เอรีนจะตอบเขาก็จับมือของเธอแล้วให้เดินตามมาส่วนเอรีนรู้ว่าตัวเองสู้ไม่ไหวก็ยอมเดินตามแต่โดยดี

เมื่อพวกเขาถึงหน้าร้านแล้วมันเป็นร้านอาหารเล็กๆที่ดูเหมือนไม่มีอะไรมาก แถมยังให้บรรยากาศเหมือนร้านอาหารข้างทางติดถนนในนิวยอร์กอีก

"นี่คุณ! จะล้อกันเล่นรึไงคะ?"เอรีนมองร้านเล็กๆที่ชายหนุ่มพามาก่อนจะยกมือขึ้นมากอดอกเหมือนกำลังดูถูกคนตรงหน้า

"นั่นสินะ...ทุกคนก็ตัดสินกันจากภายนอกทั้งนั้นเลยนี่นะ..."เขาดูท่าทางหดหู่ลงเล็กน้อยก่อนจะกอดอกคิดอะไรบางอย่าง"...แต่ถ้าไม่ลองคุณคงไม่รู้รสชาติของมันหรอกนะครับ"เขายิ้มออกมาแล้วมองเอรีนด้วยหางตาที่แสดงความมั่นใจ

"ฮ-ฮึ่ย! งั้นก็เสิร์ฟมาเลยค่ะ แต่ห้ามทำให้หุ่นอันสวยงามของฉันเสียเด็ดขาดนะคะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งเจ้าของย่านว่าร้านนี้ไม่สมควรอยู่ในย่านนี้แน่ค่ะ!!"เอรีนทุบโต๊ะเสียงดังเหมือนโมโหอะไรซักอย่าง

"งั้นก็เชิญนั่งเลยครับ คุณลูกค้า"เขายิ้มก่อนจะหันหลับไปทางครัว เอรีนที่พึ่งสังเกตุเห็นผมสีน้ำตาลที่ตรงปลายออกสีบลอนด์ ดูเหมือนเขาจะเป็นคนต่างชาติเหมือนเธอสินะ 

ผ่านไป10นาที

"เชิญทานเลยครับ Salad club sandwich สำหรับคุณผู้หญิงที่กำลังไดเอท ได้แล้วครับ" สิ่งที่เขานำมาเสิร์ฟคือถาดที่จัดวางด้วยตะกร้าใส่คลับแซนด์วิชที่ข้างๆตะกร้ามีแก้งเล็กๆที่เหมือนใส่ซอสบางอย่างไว้อยู่

"น นี่มัน...มันคงไม่ทำให้ฉันอิ่มท้องหรอกนะ!"เธอตวาดใส่เขาที่ยังคงยืนยิ้มสบายใจเฉิบอยู่

"ไม่ทานแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ?"เขายิ้มให้และเหมือนจะเชื้อเชิญให้เธอลองทานมันเข้าไป และดูเหมือนเธอจะทานมันเข้าไปจริงๆด้วย 

(ข้ามฉากทาน)

"แปลก...แปลกจริงๆ ทั้งที่มีน้อยแถมดูเหมือนมีเนื้อเพียงนิดเดียว ทำไมถึงอิ่มเหมือนทดแทนส่วนที่ไม่ได้กินมาทั้งวันเลยล่ะ..."เอรีนดูประหลาดใจกับสิ่งที่เธอพึ่งทานหมดไปเมื่อสักครู่

"ความลับครับ~"เขายิ้มออกมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้วางไว้ที่ปากเหมือนจะบอกว่า'เงียบไว้นะ'

"ขอทราบชื่อคุณหน่อยค่ะ แล้วนี่เงิน"เธอวางธนบัตร500บาทไว้บนโต๊ะและลุกขึ้นทันที

"อ่านชื่อร้านเดี๋ยวก็รู้ครับ ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"เขายิ้มให้เธอและเดินกลับเข้าไปในร้านเหมือนจะเข้าไปเตรียมบางอย่างต่อ

เอรีนที่เดินออกมานอกร้านจนถึงส่วนใกล้ถนนหลักแล้วไม่ลืมที่จะหันไปมองชื่อผ่านแว่นตากันแดดของเธอ "Alyn งั้นเหรอ?" เธอพึมพำออกมาคนเดียวก่อนจะหันเดินต่อ