รักหมดใจ เจ้านายสุดโหด

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4

นพได้รับแพรและยามาทานอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง แพร ยา และนพต่างก็กินอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

               “แพร..ตอนนี้งานเป็นยังไงบ้างล่ะ” นพถาม

               “ก็ออกจะยุ่งๆนะ แต่แพรก็จัดการได้ แต่คุณพัทนะชอบด่าว่าแพรวุ่นอยู่เรื่อย” แพรพูด

               “คุณพัทแกก็เป็นอย่างนี้แหละ แต่จริงๆแล้วคุณพัทแกก็ใจดีนะ” ยาบอกก่อนที่จะหันไปสนใจอาหารตรงหน้า

               “เสียแต่ว่า..เจ้าระเบียบไปนิดนึง” นพเสริมขึ้น

               “โห..แพรว่าไม่นิดนะ ออกจะเจ้าระเบียบทุกกระเบียดนิ้วซะขนาดนั้น” แพรบ่น

               “มัวแต่บ่นอยู่นั่นแหละ ดูสิ ยากินอาหารเกือบจะหมดโต๊ะแล้ว” นพรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นอาหารที่เหลืออยู่เต็มจานหายไปเกือบครึ่ง

               “เฮ้ย! ยา แกไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย” แพรถามอยากแปลกใจ

               “ก็แหม...พวกเธอมัวแต่คุยกัน เราก็เลยทานไปเรื่อยๆนี่จ๊ะ” ยาตอบยิ้มๆ

               “ทานมากระวังอ้วนนะยะ” นพพูดขึ้น

               “แหม ฉันก็ไปออกกำลังกายอยู่จ้ะ” ยาตอบแล้วพูดต่อ “ไม่อ้วนง่ายๆหรอก”

               “นี่ แต่น่าจะเหลือให้แพรกับนพบ้างนะ ดูสิ ต้องสั่งมาใหม่อีกรอบเลย” แพรพูด

               “ใช้แล้วย่ะ ชั้นยังได้กินนิดเดียวเองนะ เธอน่ะกินเอาๆ” นพเสริม

               “จ้าๆ ขอโทษ เดี๋ยวเราสั่งมาใหม่ก็ได้” ยาพูดขึ้น

               เข้าวันรุ่งขึ้น

               แพรตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะเตรียมตัวไปทำงานตามปกติ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวแล้ว แพรก็ลงไปทานอาหารที่shopข้างล่าง ก่อนที่จะขับรถออกจากคอนโดเพื่อตรงไปยังที่ทำงานอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่ารถจะติด

               “เฮ้อ ถึงจนได้ วันนี้มาทันแฮะ” แพรพูดกับตัวเองเบาๆ

เมื่อเดินเข้ามาแพรก็จัดการงานบนโต๊ะ สักพักธีรภัทรก็เดินเข้ามาแล้วเอางานมาวาง

“มีลูกค้าสั่งมาให้ออกแบบบ้าน เดี๋ยวสักพักเขาจะเข้ามาคุยกับคุณ” พัทพูดขึ้น

“ค่ะ” แพรรับคำ

“อย่าทำวุ่นวายล่ะ” พัทพูดแล้วเดินจากไป

“เอาอีกแล้ว...”แพรบ่นเบาๆ

สักพักลูกค้าก็เข้ามา แพรเชิญให้นั่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานตัวเอง

“คุณอารยาใช่ไหมคะ” ลูกค้าพูดขึ้น

“ใช่ค่ะ คุณต้องการให้ดิฉันออกแบบเป็นแบบไหนดีคะ” แพรถาม

“อ้อค่ะ ขอแบบที่เป็นทรงไทยนะคะ อยากให้มีเนื้อที่ปลูกต้นไม้ด้วย คือว่า ดิฉันจะสร้างให้คุณแม่อยู่กับครอบครัวน่ะค่ะ ท่านจะชอบแบบไทย เพราะอยู่แล้วสบายดี”

“ค่ะ ประมาณแบบนี้ได้ไหมคะ” แพรเอาแบบที่วาดให้ดู

“ค่ะ  เอาแบบนี้ค่ะ อยากให้ดูร่มรื่นด้วย”

แพรก็คุยรายละเอียดกับลูกค้าไป สักพักลูกค้าก็กลับไป

“เฮ้อ...ต้องรีบออกแบบละ สัปดาห์หน้าเขาก็มารับงานแล้ว” แพรพูดเบาๆ

แพรเดินเข้าไปในห้องทำงานของพัท เพื่อจะเอาหนังสือไปคืนนั่นเอง

“คุณพัทคะ ดิฉันเอาหนังสือที่คุณให้ไปอ่านมาคืนค่ะ” แพรพูดขึ้น

“อืม ดีมากอยู่ในสภาพเดิม เอ้อ ฝากนี่ไปให้นะด้วย” พัทพูดแล้วหยิบเอกสารขึ้นหนึ่งมา “บอกเขาว่า ทำเสร็จแล้วเข้ามาคุยกับผมในห้องด้วย ผมมีเรื่องต้องคุยกับเขา”

“ค่ะ” แพรรับคำ

“นพ คุณพัทฝากเอกสารนี้มาอ่ะ เขาบอกมาว่าทำเสร็จแล้ว เข้าไปคุยด้วย คุณพัทเค้ามีเรื่องจะคุยด้วย”

“หรอจ๊ะ คงเป็นเรื่องออกแบบ ตกแต่งภายในแหละ ขอบใจนะจ๊ะที่อุตส่าห์มาบอก” นพพูด

“ไม่เป็นไรจ๊ะ” แพรพูดขึ้นแล้วเดินออกไป

หลังจากนั้นแพรก็นั่งร่างออกแบบไปจนถึงเย็น ‘เฮ้อ....เสร็จสักที ก็เหลือแค่รายละเอียดอีกจิ๊ดนึง’ แพรคิดในใจ

สักพักพัทก็เดินเข้ามา’เฮ้ๆ มาทางนี้หลายรอบแล้วนะเฟ้ย คราวนี้มาไงกันแน่ฟะ’ แพรบ่นพึมพำ

“ถ้าคุณออกแบบเสร็จก็ส่งต่อไปให้นพเลยนะต้องเอาไปตกแต่งภายในอีก” แล้วพัทก็พูดต่อ “ช่วงนี้จะมีลูกค้ามาเยอะ ยังไงก็รับงานดีๆละกัน อย่าทำวุ่นวาย...”

“ค่ะ คุณพัท” แพรรับคำ

“รับแล้วต้องทำตามด้วย” พัทสั่ง

“แพรก็ทำนี่คะ” แพรเถียง

“เอ๊ะ...เอาอีกแล้วนะ” พัทเริ่มโมโห

“แล้วทำไมล่ะคะ แพรก็ทำตามที่คุณบอกหมดแล้วนะ แล้วคุณพัทล่ะคะ จะเจ้าระเบียบไปถึงไหน”

“ที่ผมต้องทำแบบนี้ เพราะถ้าปล่อยไปมันก็จะยุ่งไปหมด ไม่เป็นระบบ....”

ยาซึ่งเดินเข้ามาพอดีมาเห็นเหตุการณ์ ‘เอาอีกแล้วคู่นี้ ทะเลาะกันอีกแล้ว’ ยาคิด แล้วก็เดินเข้าไปยุติศึก

“ขอโทษนะคะ คุณพัท มีโทรศัพท์เข้ามาค่ะ” ยาบอก

“โอเค” พัทตอบ “ครั้งหลังอย่าให้เป็นแบบนี้อีกนะคุณแพร” แล้วก็เดินออกไป

“เชอะ” แพรพูดเบาๆ

“เอาอีกแล้วนะแพร ทำไมเป็นงี้อีกล่ะ” ยาถาม

“ก็คุณพัทเค้ามาว่าเราอีกแล้วน่ะสิ เราก็ทำสุดความสามารถแล้วนะ”

“เอาน่าๆ เราเป็นเลขานุการของคุณพัท เรายังไม่เป็นไรเลย คุณพัทเค้าก็งี้แหละ จนเขาชินไปกันหมดแล้ว” ยาพูด

“จ้า” แพรตอบสั้นๆ

“เฮ้ยๆ ไอ้เก่ง ข้าว่าคุณพัทกับคุณแพรทะเลาะกันแทบทุกวันเลยว่ะ ทำไมเป็นงี้ได้หว่า”

“เออ ข้าว่าคุณแพรก็ทำงานดีนะ ถึงจะเถียงเก่งหน่อยก็เหอะ”

“อือ ข้าก็คิกอย่างนั้น เฮ้ย ยาเดินมาแล้ว เบาๆกันหน่อย”

ยาเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น “คุยไรกันอยู่ คุณพัทบอกให้ฉันมาเก็บงานพวกนายอ่ะ เสร็จกันยัง”

“อืมๆ นี่” ชัยยื่นออกมา

“อืมนี่” เก่งส่งเอกสารให้ยาเป็นตั้ง “ถือไหวไหมล่ะ เดี๋ยวจะถือช่วยละกัน”

“อืม ขอบใจนะ” ยาพูดแล้วยกเอกสารกองโตเดินไปกับเก่ง

“แพรจ๊ะ  วันนี้เดี๋ยวเราจะรับไปขับรถดูวิว แล้วเดี๋ยวไปทานข้าวด้วยกันนะ” นพชวน

“จ้า ไปที่ไหนหรอ”

“สวนสาธารณะใหม่น่ะ บรรยากาศดี เดี๋ยวจะพาไปเดินเล่นกัน เห็นแพรทำงานหน้าเครียดมาทั้งวัน เอ้อ เดี๋ยวชวนยาก่อนนะจ๊ะ” แล้วนพก็เดินออกไป

‘น่าไปเนอะ ถ้าไปคงคลายเครียดได้เยอะเลย’ แพรนึกในใจพลางเก็บเอกสารกองโตให้เรียบร้อย’คงจะนึกแบบดีๆ ได้เยอะเลยเนอะ นานๆทีได้ไป’

เย็นวันนั้น

เป็นช่วงเลิกงานพอดี แพรก็จัดเอกสารที่อยู่บนโต๊ะจนเรียบร้อย ขณะเดียวกัน นพกับยาก็เดินเข้ามาหา

“แพรจ๊ะ เดี๋ยวค่ำๆ เราไปรับนะ” นพพูดขึ้น

“จ้า” แพรตอบ

“สวนสาธารณะที่เราจะไปเดินเล่นกันนี่ สวยนะ ริมน้ำด้วย ใกล้นี่มีร้านอาหาร เขาจัดร้านได้ดีมากเลยล่ะ” ยาพูดขึ้น

“ยาเขารู้จักร้านอาหารดี คงไปตระเวนกินมาหมดแล้วมั้ง” นพพูด

“เหอๆ” ยาหัวเราะ

“ที่นี่อากาศดีเนอะ” แพรพูดขึ้น

“เราไปเดินเล่นกันแถวริมน้ำดีกว่า” ยาชวน

สักพักก็เดินมาถึงแถวๆริมน้ำ แล้วนพก็พูดขึ้น

“สระน้ำที่นี่ ใสมากเลยนะ มีไม่กี่ที่หรอกนะ ที่จะเป็นแบบนี้”

“ร่มรื่นดีเนอะ เราเอางานมานั่งออกแบบที่นี่ คงมีสมาธิในการคิดมากเลย” แพรพูด

“ค่ำละ ไปหาไรทานกัน ป่ะ” ยาชวน

“แหม.....หิวแล้วหรอจ๊ะ ป่ะๆ ไปกันเถอะ” นะบอก

ไม่มีใครรู้หรอกว่า’พัท’ก็มาเดินที่นี่เหมือนกัน’อากาศดีนะ เสียแต่ว่าเรามาเดินคนเดียว’ แล้วพัทก็หัวเราะกับตนเองเบาๆ

...นานๆทีนะ ที่จะได้ผ่อนคลายแบบี้บ้าง อยู่ที่ทำงานเคร่งเครียดอยู่ตลอด ไหนจะลูกน้องคนอื่นๆด้วย โดยเฉพาะแพร น่าเป็นห่วง เพราะเท่าที่เห็น ดูออกจะวุ่นวายเราต้องคอยคุมอยู่เรื่อย...

ที่ร้านอาหาร

“งืมๆ อร่อยจัง” ยาชม

“บรรยากาศดีจัง” แพรพูดบ้าง

“ไงๆ ชั้นรู้ที่แบบนี้เหมือนกันนะ” นพพูดต่อ “เอ้อ ทานเสร็จแล้วเดี๋ยวสั่งไอศกรีมสิ อร่อยนะยะ”

“จ้าๆ” ยาพูด ทั้งๆที่มือยังตักอาหารที่กำลังจะเข้าปาก

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้ว แพร ยา และนพ ก็สั่งไอศกรีมมาทานกัน

“ที่นี่อร่อยเนอะ” ยาพูด

“รสมะนาว เปรี้ยวได้ใจจริงๆ” แพรพูดพลางตักไอศกรีมเข้าปาก

playSound(); showPoll();