รักหมดใจ เจ้านายสุดโหด

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

อารยาหนีมานั่งเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง พลางคิดในใจว่า 'เฮ้อ...ทำไมงานสมัยนี้หายากจังเลยนะ...นี่ก็เรียนจบมาตั้ง 2 ปีแล้ว ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะได้งานเล้ย' อารยาบ่นกับตัวเองอย่างเซ็งๆ ก่อนจะเอนตัวลงพิงม้านั่งอย่างเหนื่อยๆ 2 ปีที่ผ่านมานี้ เธอพยายามเที่ยวสมัครงานตามบริษัทต่างๆ แต่ก็ยังไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงานเลย ขณะที่กำลังนั่งคิดเพลินๆอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงทักที่คุ้นเคยดังขึ้น

     "แพรๆ...มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ"เสียงยาร้องทักมาแต่ไกล

    "ก็...แพรหางานทำมาทั้งวันแล้วยังไม่มีที่ไหนรับเลย..ก็เลยมานั่งพักเหนื่อยที่นี่"

    "อ้าว! แล้วทำไมไม่ยอมบอกยาตั้งแต่แรกล่ะ"

    "ก็...มันไม่มีเวลาบอกสักทีน่ะสิ แล้วยามีอะไรหรอ"

    "อ๋อ พอดีที่บริษัทเราน่ะกำลังต้องการฝ่ายออกแบบสถานที่พอดีเลย แพรสนใจไหมล่ะ" ยาถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

    "แหม..สนใจอยู่แล้วล่ะ ก็แพรเรียนจบสถาปัตย์นี่นา ว่าแต่เขาจะรับรึเปล่าก็ไม่รู้"

    "แพรก็ลองไปดูสิ นี่ชื่อและทางไปบริษัทนะ ขอให้โชคดีนะจ๊ะ" ยาบอกก่อนที่จะกลับ

   เช้าวันต่อมา

   แพรเตรียมเอกสารในการสมัครมาอย่างดี ก่อนที่จะรีบไปบริษัทที่ยาจดไว้ให้ แต่ในวันนั้นแพรก็เริ่มหงุดหงิด

   'เฮ้อ..ทำไมมันต้องมาติดในตอนนี้ด้วยว้า'แพรบ่นในใจ

   แต่ในที่สุดก็มาถึงบริษัทจนได้ แพรขับรถเข้าไปจอด ขณะเดินมาที่บริษัท ก็มีรถมาตัดหน้าแพร "เฮ้ยขับรถยังไงฟะ เกือบชนฉันแล้วนะเฟ้ย" แพรบ่นอย่างหัวเสีย

   ชายที่อยู่ในรถเลื่อนกระจกลงแล้วหันหน้ามาทางแพร

   "นี่เธอเดินยังไง ไม่รู้จักดูรถมั่งเลย ถ้าฉันเบรกไม่ทันแล้วรถฉันเสียหายแล้วเธอจะมีปัญญาซ่อมมั้ย วันนี้ฉันจะยังไม่เอาเรื่องเธอ แต่อย่าให้มีอีกก็แล้วกัน" เขาพูดก่อนที่จะรีบขับรถออกไปโดยไม่ขอโทษเลย

   "เฮ้ย! คุณเป็นคนผิดนะ ผู้ชายอะไรอะไรฟะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย" แพรตะโกนไล่หลัง

    สักพัก ยา เพื่อนของแพรก็ลงมาจากบริษัทแล้วเหลือบไปเห็นแพร ซึ่งกำลังเดินมาทางบริษัท ด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับ

   "แพร...แพร...มาสมัครงานใช่มั้ย...อ้าว ทำไมถึงทำหน้าตาอย่างนั้นล่ะ"

    แพรจึงวิ่งไปหายา "อ๋อ..เมื่อกี้โดนรถตัดหน้ามา..เฮ้อน่าเบื่อจริง"

    "เอาน่าๆ วันนี้มาสมัครงานไม่ใช่หรอ ทำหน้าตาให้สดใสหน่อยสิจ๊ะ" ยาบอกแล้วพูดต่อ "งั้นเดี๋ยวเราจะพาแพรเข้าไปในบริษัทนะ"

    "ขอบใจจ้ะ" แพรขอบคุณ แล้วหน้าตาของเธอก็กลับมาสดใสอีกครั้ง

    "อ๊ะ...กรอกใบสมัครนะ แล้วเดี๋ยวเราจะไปส่งให้ แล้วแพรก็รอเรียกสัมภาษณ์นะ" ยาบอก

    "จ้า" แพรรับคำ

    หลังจากนั้น ยาก็จัดการเรื่องในสมัครแล้วพลางคิดในใจ 'อืม ใช้ได้เลยนะเนี่ย แต่ เอ...หน้าตาแบบนี้ คุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็น' แล้วธีรภัทรก็กดโทรศัพท์บอกให้คุณอารยาเข้ามาสัมภาษณ์

    "คุณธีรภัทร เค้าเรียกให้ไปสัมภาษณ์แล้วล่ะ ตั้งใจนะจ๊ะแพร ไม่ต้องคิดมาก ขอให้โชคดีนะจ๊ะ" ยาให้กำลังใจ

    "จ้ะ ยา" แล้วแพรก็เดินเข้าไปในห้องของเจ้าของบริษัท

    ทันทีที่แพรเดินเข้าไปในห้องทำงาน ก็ต้องตกใจมาก ก็เพราะ..คุณธีรภัทรที่จะเป็นเจ้านายของเธอ เป็นคนคนเดียวกับ อีตาบ้าที่ขับรถเฉี่ยวเธอนั่นเอง

    โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย แพรบ่นกับตัวเองเบาๆ

     "ส..สวัสดีคะค...คุณธีรภัทร ดิฉันอารยาค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นผิดปกติ ก็จะไม่ให้สั่นได้ยังไงล่ะ ก็อีตาบ้านั่นจะมาเป็นเจ้านายของฉันอ่ะดิ

     ธีรภัทรค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร แล้วหันไปมองผู้ที่เข้ามาใหม่ ภาพที่เห็น ทำให้ชายหนุ่มตรง

หน้าช็อกไปพลางคิดในใจว่า 'เฮ้ย! นี่มันยัยคนที่เดินตัดหน้ารถเรานี่หว่า...' ก่อนที่จะถามอารยาว่า "คุณใช่มั้ย...ที่เดินตัดหน้ารถผม"

    "ค่ะ.." โธ่ ใครกันแน่ที่ขับรถไม่ดูคน..จนจะชนฉันอยู่แล้วเนี่ย ฉันคิดในใจอย่างหัวเสีย แต่พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

    "เอาล่ะ" ธีรภัทรพูด "ผมจะแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานไว้ก่อน งั้นเรามาเริ่มสอบสัมภาษณ์กันเลยนะ"

    หลังจากที่สอบสัมภาษณ์เสร็จแล้ว ธีรภัทรก็พูดขึ้น "ตกลงผมรับคุณเข้าทำงานนะ พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้เลย"

    อารยาเดินออกจากห้อง ยาซึ่งกำลังจัดเอกสารอยู่ เห็นอารยาจึงรีบเดินเข้าไปหา

    "ไงจ๊ะ.. แพร ผลออกมาเป็นยังไง" ยาถาม

    "อืม..พรุ่งนี้ก็เริ่มงานได้เลย" แพรบอก

    "ว้าว..." ยาร้องอย่างดีใจ "ดีใจด้วยนะแพร ได้งานทำแล้ว เดี๋ยววันนี้เราไปทานข้าวด้วยกันนะ เดี๋ยวเราเลี้ยงเองจ้า"

    "ตกลงจ้ะ" แพรพูดอย่างดีใจ

    "งั้นเดี๋ยวเราจะไปรับแพรนะ"

    ในค่ำวันนั้น แพรและยาได้มานั่งทานข้าวอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง แพรได้กล่าวชมยาอย่างไม่ขาดปาก เพราะร้านอาหารที่ยาพามาทานนั้นนอกจากอาหารจะอร่อยแล้ว บรรยากาศยังดีอีกด้วย ขณะที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่นั้น ก็มีชายหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยเดินเข้ามาทักทาย

   "อ้าว! ยามาทานข้าวที่นี่เหมือนกันหรอ.." ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ถามขึ้น

   "ใช่..พอดีพาเพื่อนมาเลี้ยงฉลองได้งานใหม่ นพนี่แพรเพื่อนยา แพรนี่นพเพื่อนที่ทำงานจ้ะ"

   "สวัสดีครับ คุณแพร" ชายหนุ่มที่ชื่อว่านพพูดขึ้น

   "สวัสดีค่ะ..." แพรพูดขึ้นก่อนที่จะรู้สึกว่า เลือดสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอหน้าแดง ก็จะไม่ให้หน้าแดงได้ยังไงก็คุณนพน่ะ นอกจากจะหน้าตาดีแล้วยังพูดเพราะอีก

   "คุณแพรเป็นอะไรไปรึเปล่าครับ หน้าแดงเชียว"

   "เปล่าค่ะ แพรสบายดี" แล้วนพก็มานั่งทานอาหารกับแพรและยา

    ขณะที่กำลังนั่งทานอาหารด้วยกันอยู่นั้น ก็มีกลุ่มสาวประเภท 2 เดินมาที่โต๊ะก่อนที่นพจะทักกลุ่มสาวประเภท 2 แต่คำที่นพทักกลุ่มนั้นทำให้แพรถึงกับช็อก

    "ต๊าย! ยายลิลลี่ไปแปลงเพศกันแต่เมื่อไหร่ แหม..แปลงโฉมซะเริ่ดเกินหน้าเกินตาเชียวนะยะ"

    "แหม แกก็พูดเกินไป พูดชมฉันเกินไปเดี๋ยวฉันก็ลอยหรอก เดี๋ยวขอตัวก่อนนะ พอดีนัดกับเพื่อนๆไว้"

    โอ้มายก๊อด! พระเจ้าจอร์ชมันแย่โคตร โห..เสียดายวะ หน้าตาก็ดีดันไปเป็นกระเทย โธ่เซ็งชิบ..เสียเซ๊ลหมดเลยเรา เกือบจะชอบแล้วนะเนี่ย แพรบ่นในใจอย่างหัวเสีย

     "อื้ม..ยา เราขอกลับก่อนนะ บ๊ายบาย..." นพลุกขึ้น " ไปก่อนนะจ๊ะแพร พรุ่งนี้เจอกัน" แล้วนพก็เดินออกไป

       หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ยาก็ขับรถไปส่งแพรที่บ้าน

      "อิ่มจังเลยนะเนี่ย..วันนี้พักผ่อนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะ" แพรพูด

      "จ้า.." ยารับคำ

   -s b-