คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : moonlight :: จุดเริ่มต้นแห่งแสงสว่าง >>> 100%
บนถนนที่ทอดยาวใต้แสงไฟเรืองรองทั้งสองฟากถนนกลางเมืองหลวงแห่งหนึ่ง ขณะนี้พระอาทิตย์ในลอยลับลงแล้วบรรดาผู้คนต่างหลับไหลอยู่ในบ้านกันอย่างสงบ ฟลอร่า เด็กสาวคนนึงกำลังก้มหน้าก้มตาเขียนไดอารี่ในสมุดบันทึกเล่มโปรดของเธอบนเกาอี้ยาวริมถนน ฟลอร่าเป็นเด็กสาวหน้าตาหน้ารักแต่เธอกลับชอบที่จะไม่ยิ้ม ระหว่างที่นั่งเขียนไดอารี่น้ำตาทั้งสองของเธอไหลอาบแก้ม ถึงกระนั้นใบหน้าของเธอยังเย็นชาไร้ความรู้สึกเช่นเดิม พวงแก้มกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ " ทำไมนะ ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจฉันเลย ทำไมผู้ใหญ่จะต้องคอยบีบบังคับให้ฉันทำนู้นทำนี่อยู่เรื่อย...." คำสบถค่อยๆระบายออกจากปากเธอเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าจะหยุด
" ดวงจันทร์ข้ามีเจ้าคนเดียวที่ข้าอยากจะพูดด้วย ช่วยเอาข้าไปอยู่กับเจ้าทีสิ ข้าเบื่อจะแย่อยู่แล้ว พาข้าไปที่ที่ข้าเป็นอิสระหน่ะ ได้ไม๊ เฮ้อ .......... เรานี้ชั่งเพ้อเจ้อจริงๆ " ฟลอร่าส่ายหัวเล็กๆของตัวเอง กับคำพูดทีดูท่าจะเป็นไปได้ยากแสนยาก
" ฟลอร่า ~! ฟลอร่าอยู่ไหน " จิลเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับฟลอร่า ถึงจะอายุไล่เลี่ยกันแต่ฐานะของทั้งสองกลับแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ฟลอร่าเป็นถึงทายาทตระกูลเก่ามียศถาบรรดาศักดิ์มากมาย แต่จิลกลับเป็นได้เพียงสาวใช้ในบ้านของฟลอร่า เวลานี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว ท่านหญิงเอมิเรียหรือย่าของฟลอร่า จึงให้จิลออกมาตามฟล่อร่ากลับบ้าน
" ข้าว่าแล้วว่าท่านต้องอยู่ที่นี้ท่านหญิง " จิลดีอกดีใจอย่างมาก เพราะเธอเจอฟลอร่าแล้วหากไม่เจอมีหวังคราวนี้ได้โดน ท่านหญิงเอมิเรียสวดชุดใหญ่เป็นแน่
" นี้ฉันบอกหลายรอบแล้วนะให้เรียกฟลอร่าก็พอ "
" โธ่ ท่านก็รู้หากท่านหญิงเอมิเรียได้ยินมีหวังข้าต้องโดนว่าแน่ๆ "
" เอาหล่ะๆ จะเรียกอะไรก็ช่างเถอะ ที่เจ้าตามหาข้าเพราะคุณย่าใช้ไม๊ บอกเลยนะว่าฉันไม่กลับ "
" ห๊ะ ! นี้ท่านหญิงล้อข้าเล่นใช่ไม๊ "
" ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะไม่ทนอยู่กับกฏบ้าๆบอๆนี้เด็ดขาด จิลเจ้ากลับไปแล้วบอกท่านย่าตามนี้ ข้าไปล่ะ "
" โธ่ท่านหญิง.. อย่าทำแบบนี้เลย ข้าขอร้องหล่ะ " จิลวิ่งตามฟลอล่าต้อยๆ อ้อนขอให้เธอกลับไปยังคฤหาสถ์
ระหว่างที่ยืดหยุดกันอยู่นั้นท่านหญิงเอมิเรียก็เดินลงมาจากรถคันหรูของเธอ
" ฟลอร่า หยุดการกระทำของหลานเดี๋ยวนี้ กลับบ้านซะ "
" มีเหตุผลอะไรที่หลานต้องกลับ ท่านย่าได้แต่บังคับ หลานไม่ใช้ตุ๊กตาที่จะทำอะไรตามสั่งก็ได้ หลานไม่ใช่เด็กๆแล้ว และตัดสินใจแล้วด้วยว่าต่อไป หลานจะออกไปหาประสบการณ์ชีวิตด้วยตัวของหลานเอง "
"เพี้ยะ ~!! ต่ำช้า แกกล้าต่อล้อต่อเถียงกับฉันเรอะ ยัยฟลอร่า เดเซียสจับฟลอร่ากลับบ้านเดี๋ยวนี้ "
" ครับท่านหญิงเอมิเรีย " เดเซียสคนขับรถชายวัยกลางคนรีบรุดไปจับฟลอร่าตามคำสั่งของเจ้านาย
" ปล่อยๆ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ "
บรื้น ~!
เอมิเรียจับฟลอร่าขังไว้ยังห้องของเธอโดยไม่ลืมที่จะล๊อคกลอนห้องและหน้าต่างไว้อย่างแน่นหนา
" ท่านย่าท่านขังข้าได้แต่ตัวทำนั้นแหละ " ฟลอร่าเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเธอมองใบมีดอยู่นานก่อนตัดสินใจ ที่จะปลิดชีวิตตัวเองลง
ก่อนหมดลม กำแพงที่มีรูเล็กๆได้ส่องแสงของพระจันทร์มายังในห้อง ฟลอร่ายิ้มให้กับมันก่อนลมหายใจสุดท้ายของเธอจะหมดลง.......
เช้าวันรุ่งขึ้น
" ฟลอร่าๆ....ข้าเอาอาหารมาให้ท่านทาน " เสียงเจื้อยแจ้วของจิลร้องตะโกนขึ้น แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
" เอ๊ะหรือว่ายังไม่ตื่น .... ฟลอร่า โกรธข้าหรอ ก๊อกๆๆๆ...." เมื่อไม่มีปฏิกริยาใดๆเกิดขึ้น จิลจึงรีบวิ่งไปหาท่านหญิงเอมิเรีย
" นี้ยัยฟลอร่า ตื่นมากินอาหารซะ จิลเอากุญสำรองเปิดห้องซะ "
" ค่ะๆ ท่านหญิง " จิลไม่รอช้ารีบไขกุญห้องและเปิดเข้าไป "
" กรี๊ด~!! ท่านหญิง....." ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือร่างซีดเซียวของฟลอร่า ใบหน้าแน่นิ่งไร้ความรู้สึกใดๆ ภาพที่เห็นช่างดูน่ากลัวยิ่งนัก
ร่างกายที่ดูเหมือนไม่มีโลหิตหลงเหลือแม้แต่หมดเดียว กับแผลที่ข้อมือที่ถูกกรีดลึกไว้
" ฟะ....ฟลอร่า.....หลานย่า " เอมิเรียเมื่อเห็นหลานสาวคนเดียวต้องจบชีวิตลงถึงกลับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ปล่อยโฮร้องออกมาอย่างน่าเวทนายิ่งนัก " ทำไมถึงได้คิดสั้นขนาดนี้ฟลอร่า ฮึกๆ....ย่ามีหลานเพียงคนเดียวดวงใจดวงเดียวของย่า อะ...โอ๊ะ โอ๊ย " จู่เอมิเรียก็เกิดเจ็บแปลบที่หน้าอกขึ้นมาก่อนล้มลงแน่นิ่งกับพื้น จิลจึงได้ร้องให้แม่บ้านคนอื่นๆรีบมาช่วยกันนำเอมิเรียส่งโรงพยาบาล
หลังจากที่เอมิเรียกลับจากโรงพยาบาลเธอสั่งให้ช่างนำศพฟลอร่าใส่ในโรงแก้วอย่างดีและให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญฉีดสารบางอย่างเพื่อคงสภาพร่างของฟลอร่าไว้ เพื่อสักวันนึงเธอจะกลับมา เพื่อสักวันจะเกิดปราฏิหารย์ เพื่อดวงใจที่สลายจะคืนย้อนกลับมา
เอมิเรียนั่งเฝ้ารอวันการหวนคืนของฟลอร่าทุกลมหายใจ " ฟล่อร่าหลานจะรู้บ้างไม๊ว่าย่ารักหลานแค่ไหน
................................................ กรุณาติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ................................................
ความคิดเห็น