คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Special Chapter :: When you're drunk
Special Chapter :: When you're drunk [AU]
Couple :: อันเซียร์ x โจชัวร์
Rate :: PG-15
Talk :: เรื่องนี้แม่งมโนล้วน ๆ ค่ะ
ไม่มีสาระอะไรทั้งสิ้น แค่รู้สึกอยากลองเห็นคู่นี้ในอีกมุมหนึ่งเท่านั้นเอง
อาจจะวายป่วงและไร้สาระจนต้องเหนื่อยใจ อาจจะมีคำหยาบและการกระทำไม่เหมาะสมบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
#หัวเราะ
ณ ผับดัง
‘นามูห์นอน’ ใจกลางมหานครเซตติ้งซัน
เอาจริง ๆ แล้วนามูห์นอนไม่ใช่ผับดัง
แต่อยู่ ๆ ก็ดังเปรี้ยงชั่วข้ามคืนเมื่อ ‘คนดัง’ หรือ ‘เซเลบ’ เข้าไปใช้บริการแล้วกลายเป็นผับประจำ
ยิ่งมีข่าวว่าวันนี้กองถ่ายแบบสุดฮอตนำทีมโดย ‘จี โลชู’
ตากล้องมือฉมังที่ทำแต่ละงานออกมาดู ‘แพง’
และ ‘แซ่บเว่อร์’ แล้วตัวตากล้องเองก็
‘แซ่บ’ ไม่แพ้งานมาปิดผับเลี้ยงฉลองเมื่อโปรเจคพิเศษถ่ายทำเสร็จสิ้น
นอกจากตากล้องจะแซ่บแล้วตัวนายแบบเองก็แซ่บไม่แพ้กัน
การันตีด้วยดีกรีตำแหน่งเจ้าชายตัวจริงเสียงจริงและเจ้าชายแห่งวงการถ่ายแบบ ที่สาว
ๆ ในเมืองเซตติ้งซันพร้อมใจกันโหวตให้เป็นผู้ชายในฝันอันดับ 1 อย่าง ‘ซอนเน่ อันเซียร์’
ตามด้วยผู้จัดการสาวพราวเสน่ห์อย่าง
‘เมโลดี้’ ที่ครองใจหนุ่ม ๆ ในเซตติ้งซันไม่แพ้กัน
ยืนยันด้วยยอดฟอลโล่วในไอจีที่ตามติดมากับ ‘เจ้าหญิงแห่งวงการบอดี้การ์ด’
อย่าง ‘จิงจี๋’ ที่แอบมีข่าวว่าน่าจะเป็นตัวจริงของคุณเจ้าชายเสียด้วย
“เอ้า หมดแก้ว !”
แก้วเบียร์ทรงสูงถูกยกกระดกอย่างไม่ปราณีปราศรัย
น้ำสีอำพันรสชาติขมปร่าไหลลงคอจนหมดแก้วก่อนที่แก้วเปล่า ๆ จะกระแทกกับโต๊ะแก้วดัง
ปึง !
“เฮ้ย เบาหน่อยดิวะโจชัว” เกรน
เอ่ยปรามเพื่อนที่กระแทกแก้วลงบนโต๊ะเต็มแรง “เดี๋ยวโต๊ะเค้าพัง ฉิบหายกันหมด”
“เอาเบียร์มา”
มันไม่ฟัง... เกรนถลึงตาใส่แต่เหมือน ‘โจชัว เอนด์เลส’ จะไม่รู้สึกนอกจากจะมองตาขวางแล้วเร่งให้ของเหลวสีอำพันมาเทให้เต็มแก้วอีกครั้ง
“จะดื่มก็ดื่ม แต่เกรงใจเจ้าของงานด้วยนะโว้ย”
เขากระดกไปอีกอึก “อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“เกรงใจบ้าอะไร” เขาได้ยินมันสบถพึมพำในลำคอ
“คนแม่งไม่สนใจกัน ทำอะไรแม่งก็ไม่สนใจ”
‘โจชัว เอนด์เลส’
ที่ใคร ๆ ก็รู้จักในนามของคุณชายพ่อบ้าน --- ผู้นำของตระกูล ‘อเล็กซี่’ ที่ขึ้นว่าเป็นยิ่งใหญ่นำอันดับ 1
ของวงการและรั้งอันดับ 2 ในวงการธุรกิจตามหลังธุรกิจของตระกูลซอนเน่เพียงนิดเดียว นอกจากนั้นภาพลักษณ์ภายนอกที่สุภาพ
อ่อนโยนและคุณชายสุดกู่ทำให้เขารั้งตำแหน่งอันดับ 1
ในโพลโหวตผู้ชายที่ต้องการมาเคียงข้างของสาว ๆ ไปอย่างไม่ต้องสงสัย
และคนยังลือกันให้แซดว่าเขาคือ
‘อดีต’ ตัวจริงของซอนเน่ อันเซียร์ !
“เบาโว้ย เบา ๆ” เกรนคว้าแขนเพื่อนเมื่อเห็นมันยกจนหมดแก้วเหมือนเคย
“จะเมาแต่หัววันเลยหรือไงวะ มันจะสนุกอะไร”
มันถลึงตามองก่อนจะยกหมดแก้วอีกรอบ
เกรนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใคร ๆ
ก็บอกว่าคุณชายตรงหน้าทั้งหล่อ ทั้งนิสัยดี
แต่ใครจะรู้ไหมว่าพ่อเจ้าประคุณเวลาเหล้าเข้าปากแล้วนิสัยเปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน
อย่างวันนี้มันเรียกเขามาเป็นเพื่อนหลังจากได้รับคำเชิญจากโลชู
พอเห็นสภาพมันตอนนี้บอกได้คำเดียวมันเรียกเขามาเก็บศพชัวร์ ! ฟันธง !
เพลงในผับที่เปิดมันก็ดีอยู่หรอก ยิ่งบนฟลอร์ที่สาว
ๆ สวย ๆ โยกย้ายกันอยู่ตรงนั้นเกรนยิ่งคิดว่ามันดีงามมาก ๆ อ่ะ
แค่คิดว่าเขาไปอยู่กลางวงแม่สาว ๆ พวกนั้นเขารู้สึกเหมือนจะขึ้นสวรรค์
แต่ติดที่เขาไม่กล้าจะปล่อยคุณชายสุภาพของสาว ๆ ไว้คนเดียวนี่สิ
ยิ่งเห็นมันกระดกเอากระดกเอาแบบนี้ยิ่งไม่มีทางปล่อย
เด็ดขาด !
ตามยอดสถิติการเก็บเพื่อนของยอดชายนายเกรนบอกได้เลยว่าแต่ละครั้งที่มันเมา
จบลงไม่ค่อยจะสวยเลยสักครั้ง ! ไม่รู้เหมือนกันว่าฤทธิ์สุรามันไปกระตุ้นต่อมยั่วประสาทชาวบ้านเขาหรือไงพ่อเจ้าประคุณถึงชอบไปนัวเนียกับสาวสวย
ๆ เดือดร้อนให้ ‘คนบางคน’ มาตามหึงตามหวงตลอด
‘คนบางคน’
ของเกรนนั่งอยู่กลางวงล้อมที่ยังคงสังสรรค์กันเฮฮาและไม่มีทีท่าว่าจะหันมามองทางนี้สักกะติ๊ด
ไม่รู้ว่ามันทะเลาะอะไรกันแต่เกรนตัดสินใจว่าเขาต้องเรียกตัวช่วยเพื่อชีวิตอันแสนสุขในค่ำคืนนี้ของเขา
เพราะฉะนั้น ---
ทิ้งมันไว้แป๊บเดียวคงไม่เป็นไร
หรอกมั้ง
?
xxxxxxxxxxxxxxx
ไม่เป็นไรกับผีน่ะสิ
!
เสียงเพลงกระหน่ำผับที่อยู่ ๆ
ก็หยุดชะงักไม่ทำให้เกรนตกใจเท่าเห็นตัวสูง ๆ ของเพื่อนยอดรักชีวาวายยืนอยู่บนนั้นพร้อมแก้วเบียร์ในมือข้างหนึ่ง
ส่วนอีกข้างมันถือไมโครโฟน
เชี่ย --- แม่ง ถือ ไม โคร โฟน !
“เรามีเรื่องมาบอก” เสียงนุ่ม ๆ
ที่ผ่านไมโครโฟนดึงความสนใจให้ทุกคนหันไปมอง เกรนพยายามส่งทั้งสายตา
กระแสจิตและทุก ๆ
อย่างเพื่อจะห้ามการกระทำต่อไปที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรแต่เกรนมั่นใจ
แม่งไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ แต่คนหน้าแดงบนฟลอร์เหมือนจะไม่สนใจ
เอาจริง ๆ คือมันมองมาทางเขานี่แหละ
แต่ตามันดันจ้องคนที่นั่งตรงหน้าเขาเขม็ง
และเอาจริง ๆ ของจริง ๆ
คือเขาจะไม่อะไรเลยถ้าผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ ‘ซอนเน่ อันเซียร์’
“เราโสดแล้วเว้ย”
ความเงียบกินเวลาอยู่สองสามวินาทีก่อนที่เสียงกรี๊ดจะดังถล่มทลายจนเกรนรู้สึกเหมือนนามูห์นอนต้องแตกในวันนี้แน่
ๆ เพลงที่เงียบไปสักพักก็ได้ฤกษ์เปิดขึ้นมาใหม่ แต่ประเด็นหลัก ๆ
เลยคือความฉิบหายที่จะตามมาเพราะคนที่นั่งยิ้มให้คนรอบข้างดี ๆ อยู่อย่างอันเซียร์ถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันทีที่มันพูดจบ
เขาเห็นเจ้าชายแห่งวงการถ่ายแบบหันไปกระซิบอะไรสักอย่างกับคนข้าง
ๆ แต่เขาไม่ได้ยินเพราะเพลงมันดังเหลือเกินก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินหายไปในฝูงชน
ณ จุด ๆ
นี้เกรนทำอะไรให้เพื่อนไม่ได้นอกจากทำใจ
xxxxxxxxxxxxxxx
“เมื่อกี้พูดอะไร”
เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นเหนือศีรษะแต่โจชัวไม่สนใจ
เขาเหลือบมองร่างสูงสะโอดสะองของนายแบบแถวหน้าของวงการก่อนที่จะเบนมาให้ความสนใจกับของเหลวในมือต่อ
ข้อมือถูกกระตุก
แก้วที่ถือมาตลอดถูกยึด ตอนแรกก็ยื้ออยู่ดี ๆ
แต่พออีกฝ่ายบอกเสียงหนักให้ปล่อยมือเจ้ากรรมก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
โจชัวเม้มริมฝีปากแน่น
นึกก่นด่าตัวเองในใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้นึกไว้แล้วว่าจะไม่ยอมลงให้ง่าย ๆ
แต่พอเจอเข้าจริง ๆ ก็ทำไม่ได้อย่างที่คิด
“ข้างในเสียงดัง”
อันเซียร์ว่าพลางดึงคนที่ยังนั่งอยู่ในลุกตามขึ้น “ไปคุยข้างนอก”
อันเซียร์มองคนที่ทำหน้าฮึดฮัดเหมือนไม่สบอารมณ์แต่ก็ยอมเดินตามโดยดีด้วยอารมณ์ที่ตัวเขายังบอกไม่ถูก
พอพาผ่านฝูงชนมาพบกับความสงบด้านนอกได้ชายหนุ่มก็ปล่อยข้อแขนที่คว้ามาออก
ไม่ทันเห็นว่าคนที่เดินตามมาขว้างค้อนให้ตาเขียวขวับ
โจชัวลูบข้อมือข้างที่ถูกลากออกมา
มันไม่เจ็บแต่ขึ้นรอยแดงหน่อย ๆ เขารอ ---
รอคนที่บอกว่ามีธุระจะคุยด้วยแต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมานอกจากยืนหันหลังให้ท่าเดียว
สุดท้ายโจชัวเป็นฝ่ายทนความเงียบไม่ได้
ทั้งที่ปกติเขารู้สึกว่าเขามีความอดทนมากกว่านี้ “มีอะไร”
โจชัวคิดว่าเขาน่าจะรู้สึกไปเองที่เห็นอีกคนถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เมื่อกี้พูดอะไรออกไปรู้ตัวไหม”
อันเซียร์หันมามองคนที่เขาพาออกมา สองแก้มใส ๆ
นั่นขึ้นสีระเรื่อคงเพราะฤทธิ์ของมึนเมา ปากแดง ๆ นั่นก็บึ้งตึงอย่างที่ปกติไม่ทำยกเว้นตอนเมา
โอเค ---
อันเซียร์รู้สึกว่าเขาน่าจะถูกฤทธิ์เหล้าเล่นงานด้วยนิดหน่อย
เพราะอดคิดไม่ได้ว่าสีหน้าที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะทำนั่นก็น่ารักดีเหมือนกัน
“พูดอะไร ทำไม” คิ้วเรียว ๆ
นั่นขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“ที่บอกว่าโสด” เขาย้ำความจำ
พอได้ยินอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ร้องอ๋อเบา ๆ
“ก็โสดแล้ว ทำไม”
โอเค ---
อันเซียร์ขอถอนคำพูดว่าคนตรงหน้าน่ารักเมื่อกี้ทิ้ง
“โสดได้ยังไง ยังไม่เลิกกันสักหน่อย”
เขาว่าเสียงเย็น
แต่รู้สึกเหมือนต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจเมื่ออีกคนทำหน้าไม่รู้สึกรู้สา ทั้งยังปฏิเสธหน้าซื่อ
“เลิกแล้ว อย่ามามั่ว”
“เลิกอะไร ใครบอกให้เลิก”
อันเซียร์รู้สึกเหมือนตัวเองอาจจะต้องนับถึงร้อยเมื่อสบดวงตาสีมรกตที่เขาคิดว่ามันสวยนักหนา
“นายบอกให้ฉันไม่ต้องไปยุ่งกับนาย จำได้ได้ไหม ฉันก็แค่ไม่ยุ่ง”
“ถ้าไม่ยุ่งแล้วก็เลิกดิ”
โอเค --- อาจจะต้องถึงพัน...
“ไม่เลิก” อันเซียร์ยืนยันหนักแน่น “ให้ตายก็ไม่เลิก”
แต่บางทีคนเมาก็ต่อกรยากกว่าที่คิด...
“ไม่เลิกบ้าอะไร
นายยังไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย”
“ผู้หญิงคนไหน”
อันเซียร์กำลังนับถอยหลังจากหลักพัน
ยิ่งเห็นนิ้วเรียวที่ยกขึ้นมานับพร้อมชื่อที่พูดออกมาแล้วรู้สึกเหมือนประสาทจะแตก “จิงจี๋
โพไซดี้ เมโลดี้...”
“ฉันบอกนายแล้วว่าไม่มีอะไรกัน”
ชายหนุ่มพยายามอธิบาย “จิงจี๋ก็แค่น้องสาว โพไซดี้ก็พี่สาว ส่วนเมโลดี้ก็แค่เพื่อน”
คนเมาส่งเสียงดังเหอะ ! “น้องสาวอะไรมีข่าวกันทุกวัน”
“ทีนายกับพี่เอสโก้ของนายล่ะ”
เขาจี้จุด รู้สึกเหมือนในใจเริ่มกรุ่น ๆ ด้วยแรงอารมณ์
“เอสโก้คือพี่ชาย !” คนเมาค้อนขวับ “เรากับเขาไม่มีอะไรกัน”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ”
อันเซียร์สวนทันควัน ยิ่งเห็นอีกคนที่ถลึงตามองอย่างเอาเรื่องพร้อมอ้าปากจะเถียงเขาก็ว่าซ้ำอีกรอบ
“จะพูดอะไรคิดดี ๆ นะ โจชัว”
คนสู้ไม่ได้ถึงได้แต่ทำเสียงฮึดฮัด
“กลับไปบอกข้างในเลยว่านายยังไม่โสด”
อันเซียร์คว้าข้อมืออีกคนแต่โจชัวกลับปัดทิ้งเสียฉิบ “โจชัว !”
“ไม่”
เรื่องที่แล้วสู้ไม่ได้ไม่เป็นไรแต่เรื่องนี้โจชัวไม่ยอมเด็ดขาด
“เลิกแล้วก็เลิกดิวะ
นายจะเอาอะไรกันนักกันหนา”
อันเซียร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
รู้อยู่หรอกว่าปกติแล้วอีกคนไม่มีวันพูดอะไรทำนองนี้แน่นอน การันตีด้วยความสุภาพ
อ่อนโยน ใจดีที่เจอมาตลอดหลายปีแต่พอมาได้ยินแบบนี้มันก็อดเกิดอารมณ์กรุ่น ๆ
ไม่ได้
“โจชัว เอนด์เลส ฉันขอบอกนายอีกครั้งว่าจะพูดอะไรคิดดี
ๆ นะ” เขาดึงคนที่ยืนหน้าแดงทั้งยังจวนเจียนจะล้มมาซบ
เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตอนนี้เขาสูงกว่านิดหน่อยทั้งที่สองสามเดือนก่อนหน้านี้ยังเตี้ยกว่าอยู่เลย
แรงขืนเบา ๆ ในอ้อมแขนนั่นไม่ช่วยให้เขายอมปล่อยอีกคนง่าย ๆ อย่างที่อีกคนคิด “นิ่ง
ๆ เดี๋ยวล้ม”
“ปล่อย”
คนที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ฮึดฮัด “เซียร์ !”
“ไม่”
อันเซียร์ขัดเมื่อเห็นอีกคนขืนแรงหนี “จนกว่านายจะยอมกลับไปบอกในนั้นว่านายยังไม่โสด”
“ก็เราเลิกกับนายแล้ว มันจะไม่โสดได้ไงว...”
เสียงโวยวายเงียบลงกะทันหันเมื่ออันเซียร์ตัดสินใจคว้าคออีกคนเข้ามาปิดริมฝีปากแดง
ๆ นั่นด้วยปากของเขาเอง เหลือบเห็นแสงสว่างวาบที่ปลายหางตา พนันได้เลยว่าพรุ่งนี้หนังสือกอสซิปและโซเชี่ยลได้มีเรื่องเมาท์กันอีกยาว
แต่อันเซียร์คิดว่าเขาโอเคถ้าหากข่าวเกี่ยวกับผู้หญิงหลายแหล่ที่สื่อบรรจงเติมแต่งจะถูกกลบหายด้วยข่าวนี้ของเขา
xxxxxxxxxxxxxxx
แล้วก็จริงอย่างที่คิด
มื้ออาหารเช้าบนคอนโดสูงกลางมหานครเซตติ้งซันถูกรบกวนด้วยเสียงกรีดร้องของผู้จัดการส่วนตัวอย่างเมโลดี้แบบที่เจ้าหล่อนหัวฟัดหัวเหวี่ยงจนอันเซียร์ต้องนิ่วหน้า
“ใจเย็น ๆ น่า เมโลดี้”
“เย็น ?” เจ้าหล่อนแหวเสียงสูง “เย็นอะไรกันคะคุณหนู
!”
มือขาว ๆ ถือหนังสือกอสซิปเป็นโขยงที่พาดหัวเรื่องของเขาพร้อมรูปของเขากับโจชัวเมื่อวานโบกไปมา
เจ้าหล่อนใบหน้างอง้ำใส่อันเซียร์ที่ทำเพียงยิ้มบาง ๆ
“ไหนคุณหนูบอกฉันว่าออกไปเคลียร์นิดเดียวไงคะ”
เธอทิ้งหนังสือในมือลงบนโต๊ะ “แบบนี้ไม่เรียกนิดเดียวแล้วค่ะ !”
อันเซียร์ยิ้มเจือหัวเราะเมื่อเธอยังคงโวยวายไม่หยุด
“โธ่ ! คุณหนูคะ ทำไมไม่บอกฉันคะว่าจะทำ
ฉันจะได้ออกไปดู !”
อันเซียร์ปล่อยให้เมโลดี้โวยวายของเธอไปอย่างนั้น
อันที่จริง ---
เธอยังไม่เห็นไอจีที่กำลังโดนถล่มของเขาเสียด้วยซ้ำ และอันเซียร์เชื่อว่าเมื่อไหร่ที่เธอเห็น
‘รูปคู่’ ที่เขาเพิ่งอัพไปสด ๆ ร้อน ๆ พร้อมแคปชั่นสั้น ๆ เมื่อคืนเจ้าหล่อนคงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งไปมากกว่านี้แน่
ๆ
xxxxxxxxxxxxxxx
“เป็นไงล่ะ ฉันเตือนพี่แล้วว่าอย่าดื่มเยอะ”
คุณหญิงแห่งตระกูลพ่อบ้านอย่าง ‘ซาดีนา’ ฉะพี่ชายตนทันทีที่เจอหน้า
ยิ่งเห็นแก้มสองข้างที่ดูจะแดงขึ้นมายิ่งอยากจะหัวเราะซ้ำ
“นี่พี่ต้องไปขอบคุณเจ้าชายของพี่ด้วยนะที่เขาพาพี่ไปส่งยันห้องนอน
ไม่งั้นป่านนี้พี่คงเมาเป็นหมาอยู่หน้าร้านนั่นแหละ !” สุดท้ายเธอก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อเห็นอาการเลือดสูบฉีดจนเหมือนแก้มจะระเบิดของพี่ชาย
“โธ่พี่ แค่รูปในไอจีเอง คิดอะไรมาก !”
เธอเย้าเขาซ้ำ
“ซาดีนา”
โจชัวเรียกน้องสาวเสียงเข้มแต่พอมาดูแก้มแดง ๆ แล้วมันก็ขัดกันจนไม่น่ากลัว
เธอหัวเราะ
งานนี้ถ้าพี่ชายเธอไม่ไปขอบคุณเจ้าชายเองแล้วล่ะก็เธอนี่แหละที่จะไปเอง
ช่วยไม่ได้ ---
ในเมื่อเธอถูกใจเหลือเกินกับแคปชั่นในไอจีของเขาที่เพิ่งอัพสด ๆ ร้อน ๆ
แล้วเป็นประเด็นดังเปรี้ยงกลบข่าวกับสาว ๆ ที่เคยมีของเขาจนสิ้น
รูปที่พี่ชายเธอทำหน้าตื่นยิ่งกว่าเจอผีเพราะจมูกโด่ง
ๆ ของคุณเจ้าชายที่ฝังบนแก้มพี่ชายเธอ
พร้อมแคปชั่นสั้น ๆ ว่า ‘ตัวจริง’
xxxxxxxxxxxxxxx
จบเถอะ #ฮา
#ควรไปพิมพ์เรื่องหลักได้แล้ว
#แต่เรื่องนี้พิมพ์มันมือมากเลยนะ
#ขอให้มีความสุขค่า
ความคิดเห็น