คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ,, Round 3 ,,
,,ROUND 3,,
วันนี้วันเสาร์...
ควรจะเป็นวันที่ผู้ชายอย่าง ‘คิม จงฮยอน’ มีความสุขประหนึ่งวันที่สาว ๆ แต่งงาน (?) เนื่องจากได้โอกาสเหมาะชวนผู้หญิงที่เป็นรักแรกไป เดท แบบไม่สามารถมีใครมาเกี่ยวข้องได้
ใช่...มันควรจะเป็นแบบนั้น
แล้วทำไมเขาถึงมาเจอ ‘มัน’ ในที่นี้วะครับ!!!
“พี่สายไปสามวินาที”
เกี่ยวอะไรกับกู!!!
คิม จงฮยอนกำลังรู้สึกเหมือนตัวจะบ้าตายอยู่ร่อมร่อเมื่อสถานที่นัดพบที่รู้กันแค่สองคนคือตัวเขากับมินจองมีมนุษย์พันธุ์สูงชะลูดยืนอยู่ และหน้างาม ๆ ที่ประดับอยู่บนคอยาว ๆ นั่นคือใบหน้าของ ‘ชเว มินโฮ’
บุคคลที่เขาไม่ถูกชะตาด้วยอย่างแรง!
“อีกสิบห้านาทีหนังจะเข้าแล้วนะ ไม่รีบหน่อย?”
มินโฮก้มมองนาฬิกาบนข้อมือก่อนจะเลิกคิ้วสูงเมื่อสบสายตาที่ไม่เป็นมิตรของอีกคน สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจเฮือก
“เฮ้ย! เดี๋ยวดิ!! จะทำอะไรวะ!”
จงฮยอนโวยวายขึ้นแทบจะทันทีเมื่อข้อมือถูกคว้าไปกุมไว้ด้วยมือของอีกคน คือ..ถ้าแม่งเป็นมือนุ่ม ๆ ของสาว ๆ เขาจะไม่ร้องอะไรเลยเหอะ แต่นี่มันอะไร!!?
มือสาก ๆ ของผู้ชายเนี่ยนะ!!
ขนลุก!!
“ปล่อยเลยนะเว้ย! เด็กเปรตนี่...ฉันไม่ได้นัดแกแล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วย” คนอายุมากกว่ายังคงโวยวายได้อย่างน่าชื่นชม “แก – เป็น – คนนอก ไม่เกี่ยวเพราะงั้น...ปล่อยมือซะ”
“เตี้ย...ไม่หาเรื่องกันสักวันนี่จะตายไหม?”
คือ...ดูปากมันสิ =____________,=
“แกก็ไม่กวนตีนฉันสักวันจะสำลักอากาศตายหรือไง ไอ้ดำ!!”
“ข้างบนอากาศบริสุทธิ์และเพียงพอน่า พี่เก็บปากไว้แย่งชาวบ้านหายใจเถอะ” เจ้าตัวว่าหน้าตายทั้งยังดึงมือคนขี้โวยวายให้เดิมตาม ได้ยินเสียงฮึดฮัดอยู่ข้างหลังแต่ไม่นานนักเพราะต้องฝ่าฝูงคนที่แออัดรอจะเข้าโรงภาพยนตร์ด้วยกัน
ตุบ!
“!!”
“เตี้ย เดินระวังหน่อยดิ” มินโฮหันไปดุใส่คนที่(ถูกลาก)ตามหลังมาแบบไม่ใส่ใจนัก จงฮยอนทำได้แค่ขึงตาใส่ขณะที่ลูบจมูกตัวเองที่เพิ่งชนหัวไหล่คนข้างหน้าป้อย ๆ “เตี้ยแล้วยังจะซุ่มซ่าม”
หมัดหนัก ๆ สวนเข้าที่ไหล่แทบจะทันที
“เอางวงฟาดชาวบ้านเขาทำไมเนี่ย”
“ถ้าไม่ยุ่งเรื่องส่วนสูงฉันสักวันจะตายไหมห๊ะ” จงฮยอนแยกเขี้ยวใส่อย่างหงุดหงิด “แล้วตกลงมินจองไปไหน แล้วแกมาทำอะไรที่นี่วะ”
คนเตี้ยกว่าแสยะยิ้มจาง “อีกอย่างนะ --- อย่างฉันเขาเรียกผู้ชายพันธุ์มินิเว้ย! พกพาสะดวก โอเค๊!”
จงฮยอนมุ่นหัวคิ้วลงเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะในลำคออีกฝ่าย
คือ..แม่งกวนตีนอ่ะ
“ส่วนมินจอง...น้องสาวผมถูกมหาลัยเรียกตัวด่วน และเธอไม่อยากให้พี่รอเก้อเลยใช้ผมมาแทน โอเค๊?”
“ให้ตาย...ปล่อยให้พี่รอเก้อยังจะดีกว่า” คนอายุมากกว่าบ่นอุบอิบในลำคอ
“ไม่ต้องบ่น ไม่ได้อยากมาเหมือนกัน” เป๊ปซี่แก้วใหญ่ถูกยัดเข้ามาในมือพร้อมถังปอปคอร์น “ถ้าไม่เสียดายตังค์ที่พี่อุตส่าห์วิ่งไปจองที่นั่งแล้วมาบอกน้องสาวผมว่าได้ตั๋วฟรีมาผมคงไม่มาหรอก เอ้า! ถือไว้”
จงฮยอนกลอกตาขึ้นฟ้าพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เหอะ...”
“หึ...”
ไม่มีบททะเลาะอะไรเกิดขึ้นมาอีกจนกระทั่งจงฮยอนทิ้งตัวลงบนที่นั่ง ตาจ้องมองจอภาพยนตร์ขนาดใหญ่ที่กำลังเริ่มฉาย หนังเรื่องที่เขาเลือกดูเป็นหนังตลกที่เขาไม่ค่อยจะถูกใจเท่าไหร่ แต่เพราะเคยได้ยินน้องสาวไอ้คนที่นั่งข้าง ๆ เขาบ่นว่าอยากดูถึงได้เลือกมาดู บทสนทนาที่ดังมาเรื่อย ๆ เหมือนจะตลกก็จริงแต่จงฮยอนกลับไม่ได้มีอารมณ์ร่วมสักนิด
อึดอัด...
“หน้าตายอย่างกะซอมบี้”
อยู่ ๆ เสียงทุ้ม ๆ จากคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กลับดังขึ้นมา น้ำเสียงติดกวนประสาททำให้จงฮยอนหันไปขึงตาใส่ กระซิบด่าเสียงแผ่ว
“ไอ้ดำ!”
“มาดูหนังตลกช่วยทำหน้าตาให้มันสดชื่นหน่อยสิ” นิ้วเรียวยาวจิ้มจึก ๆ เข้ากลางหน้าผากเขาซ้ำ ๆ “ขมวดมาก ๆ ระวังตีนกาขึ้น”
มือเรียวกว่าปัดนิ้วยาว ๆ ออกแทบจะทันที “อย่าเล่นหัวฉันสิวะ”
“ผมเซ็นสัญญาสงบศึกชั่วคราวให้ได้นะ”
จงฮยอนเห็นเพียงรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าที่สว่างเพราะแสงจากจอลาง ๆ
“แค่วันนี้ก็ยังดี --- ไม่ทะเลาะกันสักวัน...นะครับ”
จงฮยอนแค่นหัวเราะในลำคอก่อนที่จะหันไปสนใจกับหนังที่กำลังฉายเหมือนเดิม
“อย่ากวนประสาทฉันก่อนก็แล้วกัน...”
น่าแปลกที่ครั้งนี้เขากลับขำไปกับหนังแบบไม่ทราบสาเหตุ
xxxxxxxxxxx
หนังจบลงพร้อมความปวดเกร็งแถว ๆ หน้าท้อง
จงฮยอนลูบมันป้อย ๆ พร้อมรอยยิ้มบาง ๆ บนริมฝีปากไม่ต่างจากอีกคนเท่าไร ท้องเริ่มจะร้องเมื่อเวลาเลยจากเที่ยงมามากโขและดูเหมือนว่าปอปคอร์นและเป๊ปซี่แก้วโตจะไม่ได้อยู่ท้องเอาเสียเลย
“ผมมีบัตรลดราคาอยู่สองใบ” มินโฮพูดขึ้นเมื่อพวกเขาตัดสินใจจบมื้อบ่ายลงด้วยร้านอาหารเงียบ ๆ ร้านหนึ่งในห้าง แต่แล้วเขากลับต้องส่ายหัวเมื่อจงฮยอนจิกหางตามองประมาณว่า ‘ไม่เชื่ออย่างแรง’ “พี่มินซอกให้มา อันนี้ของจริงไม่เหมือนของพี่หรอก”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร๊!”
“เพราะงั้นส่วนที่เหลือพี่จ่ายนะ”
ห๊ะ =_______,=
“อะไรวะ!”
“ส่วนที่ลดราคาผมถือว่าชดเชยค่าหนังพี่ไง” มินโฮยิ้มกว้าง “พี่กะจะมาเที่ยวกับน้องสาวผมไม่ยอมให้เธอต้องจ่ายเองอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นผมใช้บัตรลดราคาพี่จ่ายที่เหลือ วิน ๆ ทั้งคู่”
วินทั้งคู่ตรงไหนของมึงวะ...ชเว มินโฮ
“ไม่! บัตรลดก็ใช้ไปดิแต่แกจ่ายส่วนแก ฉันจ่ายส่วนฉัน”
“นี่พี่ไม่คิดจะซื้อใจพี่ชายคนที่พี่กำลังจีบอยู่หน่อยหรือไง”
“อย่ามาตอแหล”
“แก่แล้วยังจะขี้งก...” บ่นเสียงดังแบบกะให้กระทบสุดฤทธิ์
“ฉันเลี้ยงแกแล้วฉันได้อะไรนอกจากเสียตังค์ไหม แกจะยอมเปิดทางให้ฉันกับมินจองหรือไง”
“ไม่”
“งั้นแกก็ฝันไปเถอะ...”
“ไรวะ ไม่ลงทุนแล้วจะจีบคนติดหรือไง”
เสียงทุ้ม ๆ ที่แซะมาเรื่อย ๆ ตามอากาศทำให้จงฮยอนรู้สึกหมั่นไส้ไอ้คนที่เดินตามมาไม่ห่างตงิด ๆ
อุตส่าห์รู้สึกว่าแม่งเป็นเด็กดีนิดนึงแล้วนะ...
ห๊ะ...เดี๋ยวนะ เด็กดี!?
สมองเริ่มไม่ไหวแล้วนะ คิม จงฮยอน...ไอ้เด็กเปรตข้างหลังเขาเนี่ยนะ!!!
“ใจป๋าหน่อยก็ไม่ได้วุ้ย งก”
มินโฮยังแซะได้ไม่เลิก
สุดท้ายแล้ว จงฮยอนทำได้แค่หันไปขึงตาใส่อย่างเหลืออด
“ไอ้คุณชเว มินโฮที่อยากจะเคารพครับ ช่วยเข้าใจหน่อยว่าผมจีบน้องสาวคุณ ไม่ได้จะจีบคุณ
เพราะงั้นอย่ามาขอให้ทำอะไรแบบนั้นมันขนลุก! ชัดป๊ะ!”
xxxxxxxxxxx
ทูบีคอนตินิ๊ววววววววว
เฮ้ยย ไม่จริงอ่ะ..มินโฮมันนิสัยเปลี่ยนไป 555555555
ทำไมมันดูไม่เกรียนเหมือนตอนแรกอ่ะ ตั้งแต่ตอนสองละ 555
โหมดความเกรียนมักจะเปิดตอนที่มันอยู่กับน้องสาวสินะ.. orz''''
#มันชักจะเปลี่ยนไปทุกตอน 555555
ps. เริ่มสงสันตัวเองเหมือนกันว่าไอ้ sf เรื่องนี้จะมีกี่ตอน 55555
เจอกันยกหน้าเนอะ!!! #ไม่รู้ว่าจะอัพรับเปิดเทอมหรือเปล่านะคะ
kuma
ความคิดเห็น