คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Past 2,, The encounter was so much full
ปล.อาจอัพดูงงๆ -_-; เพราะเพิ่งสร่างจากการนอน!?
Past 1,, The encounter was so much full…
#การพบเจอที่ไม่ค่อยเต็ม...
[Tsuna ‘Mode]
“อ้าม ม~อื้ม!!อาหย่อย><”
“เอ่อ...=__=”ผมมองคนตรงหน้าที่ทานขนมหวานยามเย็นอย่างสบายใจ สาวน้อยผมพิสุทธิ์ซอยสั้น นัยน์ตาสีทองอร่ามที่ตอนนี้หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขกับการกินขนมหวานของคนอื่น -_-!!
“อื๋อ อีอะไออ๋อ? (หืม มีอะไรเหรอ)”
“กินให้หมดแล้วค่อยพูดเถอะ”สาวน้อยตรงหน้าวางช้อนลงบนโต๊ะตบมือเบาๆหนึ่งทีพร้อมพูดขอบคุณตามธรรมเนียมญี่ปุ่นก่อนจะมองมายังคนตรงหน้า
“นายกำลังกังวลเรื่องที่ฉันจะทำ และเรื่องที่ฉันมาค้างบ้านนายสินะ -_-”ผมกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่สีหน้าเริ่มซีดลง ประมาณว่าสามารถอ่านใจเขาออกได้ไงน่ะเมพชัดๆ!!
“ก็แหงล่ะสิ เล่นมาบอกว่าจะมาค้างบ้านคนอื่นแบบกะทันหันอย่างนี้ใครบ้างที่จะไม่ระแวงน่ะ!!”
“แหม~ถ้าเพื่อความรักก็ต้องทนหน่อยซี่ =A=”
“อย่ามาเนียน”เฮ้อ~อ้อผมลืมแนะนำไป ยัยคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าผมชื่อแคลร์ เป็นคนที่จะมาเป็นกามเทพให้ผมสมหวังในความรัก เธอคนนี้มันปีศาจชัดๆ!!รู้รูปร่างหน้าตาของเคียวโกะจังเหมือนสืบมาก่อนหน้านี้แล้วแถมยังวาดออกมาได้เหมือนสุดๆอีกต่างหาก ให้ตายเหอะแล้วไปโรงเรียนพรุ่งนี้ของผมจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย T_T อยากกระโดดน้ำตายจริงๆ แต่ลืมไปตัวเองเป็นทูน่าหายใจในน้ำได้ _ _*
“ฮ้าว ว~ง่วงแล้วอะ ขอตัวไปนอนก่อนนะ”แคลร์บิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน แต่...เดี๋ยว!!นั่นมันห้องนอนผมน้า!!=[ ]=
ปัง!!
“… (ทูน่าช๊อคตายคาที่ - -)”
แล้วคืนนี้ผมจะไปนอนที่ไหนล่ะ!!!!!!
“=___=”
“-3-~”
“แล้วเธอจะตามฉันมาโรงเรียนทำไมเนี่ย ย!!”
“ฉันก็ต้องมาสืบความสัมพันธ์ของนายกับสาวในฝันน่ะสิ เพราฉะนั้น...”แคลร์พูดพร้อมหมุนตัวหนึ่งรอบ ก่อนจะเท้าเอว มือเรียวข้างขวาชี้หน้าสึนะอย่างมุ่งมั่น
“นับแต่วันนี้ไปฉันจะไปเรียนโรงเรียนเดียวกับนาย!!”
“ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง!!!=[ ]=”ใครก็ได้~เอายัยบ๊องนี่ไปเก็บที มันจะประหัตประหารทูน่าตายคาที่แล้ว ผมคิดผิดจริงๆด้วยที่ไปขอร้องบริษัทงี่เง่านั่น ขอสละสิทธิ์ได้ไหม~ โถๆท่านเทพรีบอร์น มาช่วยทูน่าที~!!!(ทีนี้มาร้องขอรีบอร์น - -*)
“โฮะๆๆๆ รู้ไหมว่างานอดิเรกของฉันคือการทรมานคนนะ”
“งานอดิเรกบ้าอะไรฟะเนี่ย!!”
กิ๊งก่อง~กิ๊งก่อง~
เข้าเรียนได้แล้วโว้ย~ไอ้พวกสวะ!! - -*
เสียงกริ่งของโรงเรียนนามิโมริดังขึ้นทันเวลาที่เรียวขาสั้น(?)ก้าวเข้าสู่ห้องเรียนทันเวลา ผมถอนหายใจออกมานิดหน่อยไม่อยากจะคิดเลยแฮะว่าถ้ายัยนั่นมาเรียนที่นี่แล้วมันจะเป็นยังไง นามิโมริแตกแน่ๆ!!=[ ]= คุณฮิบาริก็ต้องเจื๋อนเราแน่ๆเลย อ๊ากกก!!
“เอ้า! นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว”เสียงอาจารย์วัยย่างสามสิบเปรยขึ้นทำเอานักเรียนแตกกลุ่มไปนั่งที่ของตัวเองทันที
“วันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่”เอาแล้ว~นรกมาแล้ว T^T
“สึนะคุงเป็นอะไรเหรอจ๊ะ ตัวสั่นเชียว” อ๊า~เคียวโกะจังช่างแสนดีจริงๆเลย >< ยังไงก็ต้องทำให้แคลร์ออกห่างจากเธอให้ได้เลยล่ะ!!
“เธอชื่อ มายามิ แคลร์ จะมาเรียนที่นี่จากนี้เป็นต้นไป”รู้สึกแปลกๆแฮะ เหมือนลางร้ายจะมายังไงชอบกลแถมยัยนั่นยังส่งรังสีเจ้าเล่ห์ให้อีกต่างหาก จะเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย...
“สวัสดีค่ะ ฉันมายามิ แคลร์ จะมาเรียนที่นี่เป็นต้นไป!!”เสียงฮือฮาของพวกผู้ชายในห้องดังขึ้นสนั่นแต่เหล่าพวกผู้หญิงกลับหมั่นไส้ซะงั้น
“แล้วมีแฟนรึยังแคลร์จัง?”เสียงผู้ชายในห้องคนหนึ่งถามคำถามที่ทุกคนอยากรู้ทั้งนั้น คนถูกถามแสยะยิ้มให้ผมก่อนจะ...
“แฟนของฉันก็คือ ซาวาดะ สึนะโยชิยังไงล่ะคะ! ^_^”กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! = [ ] = ทูน่าช๊อคตาย!!เธอพูดอย่างนั้นไปทำม๊ายยยยยยย~หนูไม่เคยมีใครนอกจากเคียวโกะจังนะ!! แต่ว่า...
“ดีจังเลยนะสึนะคุง มีแฟนน่ารักขนาดนั้น~”=o=!!!Oyo (พูดไม่เป็นภาษาละ - -) วันนี้ชักไม่สวยแล้วแฮะ
——————
พักกลางวันแล้วโว้ย ย!!
ไอ้พวกสวะไปหาไรแดกซะ!! (เอ่อ...อิทธิพลป๋าแซนลามมาถึงนี่แล้วเรอะ!!)
“นี่เธอจะไปเป็นแฟนของท่านรุ่นที่สิบได้ไง!!”เสียงโกคุเทระเปิดประเด็นคนแรก ฉันก็อยากจะช๊อคเหมือนกันนะ
“มันเป็นงานของฉันนี่ -[ ]-”
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่โกคุเทระ สึนะมีแฟนแล้วก็ต้องดีใจสิ”ย...ยามาโมโตะมันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ!! แล้วฉันจะอธิบายยังไงดีล่ะเนี่ย
“นายน่ะหุบปากไปเลยไอ้เจ้าบ้าเบสบอล”
“โถ ปลาหมึกผู้คงสมการณ์ ‘8059’ล่ะก็ใจเย็นๆสิ”
“ปลาหมึกผู้คงสมการณ์ ‘8059’บ้านป้าเธอสิ”
“อ๊ากก!! ปลาหมึกจะฆ่าฉันแล้ว ว~=[ ]=”โกคุเทระคุงกับแคลร์ก็วิ่งไล่จับท่ามกลางเสียงหัวเราะของยามาโมโตะ รู้สึกนายจะไม่เคยรู้สึกอะไรเลยนะเนี่ย ?
“นี่ทุกๆคนหยุดเถอะนะ”
“แต่ว่า ยัยเนี่ยเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้แล้วมาประกาศว่าเป็นแฟนรุ่นที่สิบได้ไงกัน!!”
“เอ่อ ความจริงเธอคนนั้นเขาเป็นคนของบริษัทน่ะ แคลร์จะมาช่วยให้ฉันสมหวังในความรักอะนะ…”ผมลูบผมตัวเองป้อยๆไปมา แหม! ก็คนมันอายนี่นา!><
“หา!! จริงเหรอครับ”
“เออ = =;”ตัวการร่างเล็กตอบแทรกผมขึ้นอย่างไม่สุภาพทำเอาโกคุเทระวิ่งไล่อีกรอบ สงสัยคู่นี้มันจะไม่กินเส้นกันจริงๆนั่นแหละ ความจริงก็แอบหมั่นไส้นิดๆแฮะไปป่าวประกาศหน้าห้องเรียนอย่างนั้นน่ะ T^T
“รู้สึกว่า ซาซางาวะ เคียวโกะจะไม่ได้สนใจในตัวนายเลยนะ สึนะ”แคลร์พูดขึ้นทำเอาผมหน้าแดงทันที ก็นะคนอย่างซาวาดะ สึนะโยชิใครมันจะไปสนใจกัน!! ยังไงก็เป็น ‘เคะ’ เขาทั้งปีนั่นแหละไม่เคยเปิดโอกาสให้เราได้ ‘เสะ’ สักที
“เท่าที่ดูๆเคสท์ของนายนี่ลำบากชะมัด จะให้สมหวังในวันเดียวคงลำบากแล้วล่ะ”ร่างเล็กฉีกยิ้มกว้างประมาณว่า ‘นายจะต้องอยู่กับฉันไปอีกนาน~’ เอ่อ ถ้างั้น...
ตู๊ด~ปิ๊บ! ปิ๊บ! = =(เครื่องประมวณผลทำงาน)
ขนมหมดบ้าน!!!!!!!!! –[ ] - (แกห่วงแค่นี้เรอะ!!- -)
——————
PS.ดูเหมือนจะดูงงๆ = =; เอาไว้สร่างจากการนอนแล้วจะมาแก้น่อ (- -*)
ความคิดเห็น