คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SF - Get wrong 2/2 #MarkBam
#Mark part
“ันไม่ใ่อเล่นอนายนะแบมแบม”
“ เอาำว่ารัอนายไปบอนอื่นเถอะ มีอีหลายนที่รออยู่ แ่ไม่ใ่ัน”
แหมะ……
นี่ผมำลัร้อไห้หรอ….
นอย่าผมเนี่ยนะ…
นที่ใรๆ็มอว่านิ่ๆ เย็นาแบบนี้แหล่ะ ทั้ ที่ริแล้วผม็แ่ผู้ายอ่อนแอนนึที่เผลอใไปรัเ็รหน้าผม
รับ ”ผมรัแบมแบม” นที่บอว่ารัผม แ่ารระทำทุอย่ามันไม่ใ่เลย
ผมยัำวันนั้นไ้ี
เ็น้อยที่ผมเฝ้าูแลและหลรัมาลอ 3 ปี เินเ้ามาหาผมอย่าล้าๆลัวๆ ทั้ที่ปิแล้วเ้าออะเป็นเ็ที่มั่นใ
แววาที่บอผมมีวามัวลอะไรบาอย่าแ่็แฝไป้วยวามมุ่มั่น
“ฮยอ แบมมีเรื่อะบอ แบมอยาให้ฮยอรู้ไว้” แบมแบม่อยๆพู พร้อมับมอเ้ามาในาผม
“อะไรรับ หืม? ทำหน้าริัเียว สำัรึเปล่า?” ผมอบลับน้อไปพร้อมับลูบผมน้อไป้วย
“รับ สำั….แ่ฮยอ่วยฟัอย่าเียวนะรับ ไม่้ออบรับหรืออะไร แล้ว่วยลืมมันไปไ้หรือเปล่า…?”
ผมยิ้มแล้วพยัหน้าให้ับแบมแบมเบาๆ
“…………………”
“ผม….ผมหน่ะ…”
“หือ……….อะไรหน่ะ ฮยอไม่่อยไ้ยิน…” ยัไม่ทันที่ผมะพูบ น้อ็ะโนออมาะ่อน
“ผมรัฮยอรับ!” สิ้นเสียอแบม ผมทำอะไรไม่ถูเลย
ผมไม่รู้ว่าทำหน้าแบบไหนออไป น้อถึทำท่าเหมือนะร้อไห้ออมา
ผมวบุมัวเอไม่ไ้ ผมี้อายพวุ็รู้ใ่ไหม แล้วนี่นที่ผมรัมาลอลับมาบอรัผมแบบนี้
หัวใผมเ้นนะระเบิออมานอออยู่แล้วรับ
ผมีใ ผมอยาะบอน้อว่าผม็รัน้อเหมือนัน แ่ว่าไม่ทันะแล้ว….
“ไม่้อพูหรอรับฮยอ แบมรู้แล้วว่าฮยอิยัไ แบมบอฮยอแล้วว่าแ่อยาให้ฮยอรู้ แ่รับฟั ไม่้ออบแบมหรอ….แล้วลืมมันไปนะรับ”
น้อพูบ็วิ่ลับเ้าห้อไปทันที
นี่ใอะไม่ฟัำอบอผมเลยหรอ
ิอะไรไปเอนเียวอีแล้วนะแบมแบม
น้อะร้อไห้รึเปล่า ผมเป็นห่วรับ แ่ทำอะไรไม่ไ้ พรุ่นี้้อุยันอีที แล้วผมะบอทุอย่า ทุวามรู้สึที่ผมมีให้น้อฟั
ผมลับเ้าไปในห้ออัวเอ เฝ้าิเป็นห่วเ้าัวเล็ว่าป่านนี้ะเป็นยัไบ้านะ นผมเผลอหลับไปพอรุ่เ้า ผม็ะว่าะุยับน้อให้รู้เรื่อสัที ผมเรียมัวมาสารภาพรัับน้อแล้วล่ะ แ่พอผมออมาาห้อเท่านั้นหล่ะ
เหมือนผมโนไม้หน้าสามฟาเลยรับ
ภาพที่แ็สันยืนอแบมแบมอยู่หน้าห้อ
มันเป็นอะไรที่เ็บริๆรับ
ทำไม้ออันะนานั้น
น้อบอว่ารัผมนี่ แล้วทำไมถึ…
ยัไม่ทันที่ผมะิอะไร่อเสียอทั้สอน็ัึ้นมา
“ฮยอรัแบมนะ รู้ใ่ไหม?”
“รับ…..แบม็รัฮยอ….”
.
.
.
.
.
.
หึ นี่หรอนที่บอรัผมเมื่อืน
เ้ามาลับบอรันอื่นไ้อย่าหน้าาเย
สนุมาใ่ไหมที่ปั่นหัวฮยอไ้
.
.
.
อโทษที……..แ่ฮยอไม่สนุ้วยริๆ
ผม้าวเท้าออมาาห้อ ทำให้เ้าทัู้่รู้ัว แบมแบมหันมามอผมัวสายาที่ผมอ่านไม่ออ ใ? เสียใ? หรืออะไร็่าเถอะ อนนี้ไม่สำัสำหรับผมแล้ว
“อ่ะ มาร์ฮยอ……เมื่อืน หลับสบายีไหมรับ?” เสียอน้อพูับผมเบาๆพร้อมับหลบสายาผมไป
ยัะถามอีหรอว่าเมื่อืนหลับสบายีไหม
เ่ริๆนะที่ทำัวปิไ้แบบนี้
แ่ไม่ใ่ับผม ผมทำเหมือนเิมไม่ไ้ริๆ……
#BamBam part
มาร์ฮยอำลัร้อไห้…..
ผมะทำยัไี
ผมมีสิทธิะอฮยอไหม ผมไม่รู้ แ่ผมปล่อยฮยอไปแบบนี้ไม่ไ้
ผมเินไปอมาร์ฮยอเหมือนที่เยผ่านมา อบอุ่นเหลือเินอ้อมอนี้ ผมโหยหามันมาลอหลัาวันนั้น
“ฮยอไม่ร้อสิรับ ร้อทำไม แบมอโทษ ถ้าแบมรัฮยอแล้วฮยอะเสียใแบบนี้…ฮรึๆ แบมอโทษ”
“…………….”
“ไม่ใ่ว่าแบมไม่อยาบับฮยอ แ่แบมลัวำอบ เพราะฮยอทำหน้าอึอัใอนแบมบอฮยอ”
“แบมลัวว่าะเสียฮยอไป…..”
“แล้วที่ฮยอบอว่าแบมอับแ็สันฮยอแล้วที่แบมพูว่ารัไป…..”
“เพราะ แ็สันฮยอถามแบมว่ารัเ้าไหม? แบบพี่ายหน่ะ? แบมเลยบอไป พอแบมหันไปเอมาร์ฮยอ มาร์ฮยอ็้อแบมแบบไม่เหมือนเิมอีแล้ว…”
“…………….” มารืฮยอยัเียบ เ้าฟัผมอยู่ใ่ไหม
“ แบม็ไม่รู้้อทำยัไ แบมแ่อยาให้เป็นเหมือนเิม อย่าน้อยไม่รัแบม็อย่าเลียแบม แบมเลยทำัวปิมาลอ “
“แ่นั้นริๆหรอ…….”เสียมาร์ฮยอระิบออมาเบาๆ
“แบมไม่ไ้แ่ะปั่นหัวฮยอเล่นใ่ไหม…?”
“ริสิ! ฮรึๆ แบมไม่มีทาปั่นหัวนที่ัวเอรัไ้หรอ ฮรึ แบมไม่ไ้โหริๆนะรับ มาร์ฮยอเื่อแบมไหม?”
ผมใ้สอมือ่อยๆประบลไปที่แ้มอมาร์ฮยอให้หันมาสบาับผม
“แบมรัฮยอริๆใ่ไหม?” แววาที่ส่ออมานั้น เหมือนับฮยอ้อารวามมั่นใาผมริๆ ผมไม่ลัเลหรอรับที่ะอบออไปทันที
“รับ แบมรัมาร์ฮยอ”
“ั้นแบม็รู้ไว้นะ……
“……………………”
“ว่าฮยอ็รัแบมเหมือนัน”
“ห๊ะ…..ร…รับ? อะไรนะ?”
“ฮยอบอว่า ฮยอรัแบม” แววาที่อ่อนโยนที่ผมหลรัมานาน น้ำเสียที่ทุ้มนุ่มแ่หนัแน่นอมาร์ฮยอ เรื่อริใ่ไหม? ผมไม่ไ้ฝันไปใ่ไหม
มาร์ฮยออผมลับมาแล้ว เ้าลับมาหาผมแล้ว….
“ั้แ่เมื่อไหร่รับ ฮรึ ฮยอ….ฮือๆ”
“ไม่เอาไม่ร้อรับนี ั้แ่แรนั้นแหล่ะ ฮยอรัแบมมาลอ……”
“…………………..”
“อนนั้นที่แบมมาบอรัฮยอรู้ไหมว่าฮยอีใแ่ไหน แ่ฮยอเป็นนแสวามรู้สึไม่เ่แบม็รู้….”
“เพราะั้นฮยอเลยทำหน้าแบบนั้นออมาหรอรับ….”
“นี่แบมิเอเออเอหรอว่าฮยออึอัใ”
“็ใ่หน่ะสิ แถมแบมไม่ฟัอะไรฮยอเลย เอาแ่พูนเียวแล้ว็หนีหายไป พอวัน่อมาฮยอ็เอแบมอ….ฮยอผิเอที่ไม่ถามแบม เ้าใผิไปเอ เรื่อทุอย่ามัน็เลยเป็นแบบนี้ ฮยออโทษนะรับ”
“สรุปแล้วเราทัู้่รัันแ่่าน่าไม่พูไม่ถามันเอาแ่ิเอเออเอสินะรับ….แบมนี่มันโ่ริๆ” ผมพูพร้อมับเาะหัวัวเออีหนึ่ที ให้ายสิ ผมิไปเอนเียวมาลอว่าฮยอเ้าเลียผม เ้าอึอัที่ผมรัเ้า ไอ้บ้าเอ้ยยยย ัน์พิมุ์ แมัน หึ่ย!!!
ยัไม่ทันที่ผมับมาร์ฮยอะพูอะไร่อเลยรับ เสียอบุลที่สาม็ัึ้นััหวะะ่อน
“สรุป็โ่ทัู้่นั่นแหล่ะ”
“แ็สันฮยอ! /แ็สัน!” ผมับมาร์ฮยอะโนใส่บุลที่สามอย่าไม่ไ้นัหมาย ให้ายเถอะมาแอบฟัั้แ่อนไหนเนี่ย
“เรียทำไม ผมรู้หน่าว่าผมื่ออะไร….แล้ว็นะ ไม่้อิว่าผมมาแอบฟัหรอ เพราะเ้าไ้ยินันทั้หอแล้ว เล่นุยันะเสียันานี้ !”
“อ่อ ยัๆ ยัไม่้อพูเลย ที่ผมออมาเนี่ยผมไม่ไ้ะมาัอะไรหรอนะ เรื่อโ่ๆพรร์นั้นผมรู้อยู่แล้วหล่ะ นนึิเพ้อเ้อ นนึ็ึนปาหนัไม่ยอมถาม เหอะๆ แล้วไม่้อถาม่อนะว่าถ้ารู้แล้วทำไมผมไม่บอ เพราะผมือแ็สันหวัไ ผมไม่อบยุ่เรื่ออใร ็เลยไม่พู แ่แหมๆ ูไป็สนุีนะ ฮ่าๆ เหมือนผมเป็นผู้ำับเลยเนอะว่าไหม….”
แ็สันฮยอยัยิ้มไม่หยุรับ
“นี่หมายวามว่าฮยอรู้มาลอแ่ไม่ยอม่วยแบมหรอ หึ่ยอยูนะ ะโรธๆๆๆๆ แ็แบมอะไรไม่เล่น้วยแล้ว”
“เพราะฮยอรู้ไ ว่าทั้สอนรัันริๆ ยัไะ็้อปรับวามเ้าใันไ้อยู่แล้ว นี่แ่เือน2 เือนเอนะ ถือว่าไวะาย อิอิ…..โอ๊ะ มาร์ฮยอไม่้อมาทำหน้าาุแบบแอรี้เบิร์เลย ผมไม่ลัวหรอนะ แ่็ผมอโทษล่ะันที่เป็นสาเหุให้ฮยอะแบมทะเลาะัน” แ็สันฮยอที่วนประสาทอยู่เมื่อี๊ลับริัึ้นมาทันที ผมรู้ีรับว่าฮยอนนี้อผมหน่ะ ริๆแล้วเ้าเป็นนีแ่ไหน แ่เหมือนะีไ้แ่แป๊ปเียวนะรับ ….
“หาวววว…….ผมว่าผมออมาผิประเ็นและ ริๆที่ออมาเพราะผมรำาล่ะ ทีนีุ้ยันเ็ทเรียบร้อยแล้วใ่ไหม? ผมะไ้ไปนอนสัที Bye see u tomorrow , Good night!! ^^”
ออมาแล้ผมับมาร์ฮยอ แร๊ปใส่เป็นุๆ บ่นเป็นมัรพ่นไปเสร็็ลับห้อัวเอไปเยเลยรับ
นี่แหล่ะนะ แ็สัน หวั แห่ GOT7 ฮ่าๆ
.
.
ผมหันมาสบาับมาร์ฮยอ อนนี้ผมรู้แล้วล่ะรับว่าเรารู้สึเหมือนัน เอ่อ…มัน็แปลๆอยู่นะรับ ผมไม่ิไม่ฝันเลยว่าะมีวันนี้ แล้ว่อานี้ผม้อทำัวยัไล่ะ? ผมเินอ่ะ หนีเ้าห้อบ้าีว่า
“เอ่อ มาร์ฮยอ ถ้าั้น…อ่า ืนนี้ ฝันีนะรับ ผมไปล่ะ…”
“เี๊ยวสิแบม แบมยัไม่ไ้อบำถามอฮยอเลยนะ”
“รับ? ำถาม? ำถามอะไร แบมยัไม่ไ้ยินฮยอพูอะไรเลยนะรับ” มาร์ฮยอยิ้มให้ผมนิๆ เอ๊ะ ไอ้ยิ้มแบบนี้หน่ะผมไม่ินเลยสันิ ยิ้มเ้าเล่ห์ๆแปลๆนะรับฮยอ ผมรู้ว่าฮยอหล่อ แ่อย่าทำสายาแบบนั้นสิรับ ผมเิน -////-
“อ้าว ฮยอยัไม่ไ้ถามหรอ?” เอียอแล้วยิ้มแบบนี้หมายวามว่ายัไรับ แบมแบมะไม่ทัน
“็ ็…ใ่สิรับ…ฮยอะถามว่าแบมอะไรหรอ?”
“หึ ฮยอะถามว่า…….”
“…………………………….”
“เป็นแฟนันไหมรับ?”
>////////////< บึ้ม!!!!!!!!! ไม่ไหวแล้วรับ ผมะระเบิัวายลายเป็นโโ้รั้นในทุ่้าวสาลี
“ปะ ….ปะ เป็นสิรับ…..”
“อะไรนะรับ อบแล้วมอหน้าฮยอหน่อยสิ ไม่่อยไ้ยินเลย” อย่ายิ้มแบบนั้นรับมาร์ฮยอ อย่า….>//<
“เป็นรับ…..”
“อะไรนะ? ออีรอบ”
“แบมบอว่า……!”
“เป็นโว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!! ไอ้มาร์ฮยอ หูหนวรึไวะ น้อมัน็บอว่าเป็นแล้วะถามอะไรนัหนา นะนอน นี่ผมอยู่ในห้อยัไ้ยินน้ออบเลย อย่ามาเนียน มาเ๊าะน้อแบบไอ้ยูนะ ผมรำา ะนอนโว้ยยยยย!!!!”
นั่นแหล่ะรับ แ็สันฮยออบให้ผมแล้วหล่ะ!!! :P
***เรื่อ็บ้วยประาระนี้แล***
ฮ่าๆ บไปแบบป่วๆ้วยวามวนอแ็สันนะะ
เม้นให้ันนินึเนอะเราะไ้รู้ว่าีไม่ียัไ แ่ยัไ็อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะะ ^^
ความคิดเห็น