ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร X5
.#รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร
X5 ตระกูล 'อิม'
Junior part
"สวัสดีครับ ผมมาสมัครเป็นคนใช้ครับ"
"นายชื่ออะไร?"
"จูเนียร์ครับ"
"ไม่ใช่คนเกาเรอะ"
"ใช่ครับ แต่พ่อแม่ผมให้เรียกอย่างนี้อ่ะครับ"
"เรอะแปลกดี ฉันจะให้นายเป็นคนดูแลฉันละกัน ฉันอิมแจบอมนะ" ผู้ชายผมสีดำ พูดยิ้มก่อนเดินไปนั่งบนเตียง
ฟังไม่ผิดหลอก บนเตียง ผมอยู่ในห้องไอ้แจบอมนี่แหล่ะ ถ้าไม่ติดว่าต้องมาเป็นสายสืบผมไม่ลงทุนนั่งพื้นขนาดนี้หลอกนะ ผมไม่ได้ติดหรูนะ แต่ตั้งแต่เด็กจนโต ผมจะไม่ยินดียินร้ายกับคนที่ไม่รู้จักดี!! โดยเฉพาะคนรวยที่นิสัยไม่ดี!!!
"เอาหล่ะนายไปห้องพักนายได้ละ ห้อง10นะ"
"อืม"
"หืม..?"
"ครับๆๆ" ไอ่หยิ่งแจบอมจำไว้นะะ
ผมรีบเดินตรงไปยังห้อง10 พ่อนะพ่อทำไมต้องให้ผมทำอะไรแบบนี้นะ
=+=~~
พระเจ้า! นี่ห้องคนรับใช้เรอะ?
สุดยอดมากๆข่าา
มีเตียงขนาดใหญ่อยู่กลางห้อง โคมไฟอย่างกับห้องเจ้าหญิง มีตู้เสื้อผ้าอย่างดี
....และอีกบลาๆ ที่มันมีมากกว่าห้องปกติผมสะอีก=+=....
ฝึบ สายตาผมหันไปเห็นรถฮอนด้าคุ้นตาตรงเข้ามาที่นี่บ้าน(สุดอลังการ)หลังนี้
รถของ มาร์ค...
เขามาทำอะไรที่นี่??..
ผมเดินออกจากห้องไปหลบริมกำแพงที่ห้องรับแขก แอบฟังเขาคุยกันนิดละกัน><
"เห้ มาร์คมาละหรอ:)" แจบอมนั่งส่งยิ้มไปให้โดยไม่แม้แต่จะลุกขึ้นไปต้อนรับ
"อืม แกจะเอาอะไรอีก!?"
"ได้ยินว่าแกทำงานที่เดียวกับจินยอง"
"อืม"
"แกคงไม่คิดจะกลับไป.."
"ไม่มีทาง!!" มาร์คตัดบทก่อนสิ้นคำพูดของเจบี ฉันจะรู้ได้ไง พี่มาร์คบ้าจริง
"ดีอย่าแม้แต่ชายตากลับไปมองจินยองอีกเข้าใจมั้ย?"
"อืม"
"ดีไปได้ละ"
"อืม"
มาร์คเดินออกไปจากที่นี่
อะไรกันแจบอมรู้จักฉันหรอ?
"ออกมาได้แล้วเนียร์"
"อ่ะ เอ่อ อ่า" อะไรกันเขารู้หรอเนี่ย><
"แอบฟังคนอื่นไม่ดีเลยนะ"
"เอ่อคือขอโทษครับ"
"เดินมานี่หน่อยสิ"
"ห้ะ"
"มาหาฉันหน่อย!"
"ครับ" ผมจำใจเดินไปยืนอยู่ตรงข้างๆเขา
"ขอมือหน่อย"
"ห้ะ"
"มือ..."
"ครับๆ" และผมก็ต้องยื่นมือไป=+=
เขาไม่พูดอะไรจะแขนผมก่อนจะก้มลง....ดูดดดดดดดด!!!
"เห้ยย!! เจ็บนะเว้ยย!!" ผมร้องเสียงดังก่อนจะรับชักมือชักแขนกลับ ไอ้บ้าเอ๊ย!!
"คิสมาร์กที่ใหนเจ็บกัน.;(เสียใจนะเนี่ย" แจบอมพูดก่อนจะทำแก้มป่อง
"ก็คิสมาร์ค อย่างแกไงไอ้บ้าา ดูดก็แรง เจ็บก็เจ็บ ไอ้บ้าาาาาาาา" ผมพ่นคำที่อึดอัดในใจออกไปก่อนจะเดินกลับนี่ถ้าอยู่ต่อคงออกมามากกว่านี้
"ฮือแขนฉ้านน~~~~ แดงไปหมดเลยยยย "
"พี่เนียร์!!"
"เห้ย ไอ้ยูค=0="
"พี่มาทำไรที่นี่????"
"ฉัน ฉันมา....เป็นคนรับใช้น่ะ"
"เห้ยแต่..." ผมวิ่งไปปิดปากยูคก่อนจะลากมันเข้าไปในห้องผม
"ฉันอยู่ที่นี่ลืมไปซะนะว่าฉันเป็นใคร"
"ห้ะ แต่..พี่ก็มีที่ทำงานอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
"ก็....ก็ฉัน ฉันแค่เปลี่ยนบรรยากาศ"
"ที่บริษัทส่งมาหรอ"
"ห้ะ?"
"บริษัทพี่เป็นนักสืบ"
"เอ่อคือ"
"ผมเข้าใจ "
"จริง "
"จริงฮะ^^"
"อ่าก็ดี"
"พี่ผมอยากเป็นรูมเมทพี่อ่ะนะๆ" จูๆยูคก็ตาปิ๊งๆออดอ้อน มาให้
"แกก็ไปขอไอ้แจบอมบ้าก็แล้วกัน"
"ไอ่เลยย^^. พี่เนียร์...แขนพี่..."
"แขน..?" ผมทวนคำถามก่อนจะหันไปมอง...คิสมาร์คคคคคคคค😱😱😱😱
"เอ่อ ยุงกัดดดหน่ะะ"
"มันแดงขนาดนั้นเชียว?"
"ช่างๆมันไปเถอะ นายไปขอแจบอมได้เเล้วไป"
"ไม่เห็นต้องขอเลย ผมก็ได้อยู่ห้องนี้เหมือนกีนฮิฮิ เพราะผมมาวันนี้วันแรกเหมือนพี่ไง555"
"จริงเดะะ โถ่ว่าจะถามนายเกี่ยวกับแจบอมสะหน่อย" ผมถอนหายใจก่อนจะล้มตัวกางแขนกางขาอย่างกับผู้ครอบครองเตียง
พอนึกย้อนกลับไป
ผมได้พบกับพ่อก่อนวันที่จะเลิกกับมัคฮยอง
พ่อที่ไม่ได้คิดจะเลี้ยงดูผม ครั้งแรกทึ่ผมพบเขา เขาบอกกับผมว่ามัคฮยองหล่อ
แต่หลังจากที่รับผมไป ... นอกจากเขาให้ผมตั้งชื่อบริษัทแล้วเขาก็ไม่เคยให้ผมยุ่งอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
ให้ตายทำไมชีวิตผมถึงยุ่งขนาดดนี้~~
"พี่เนียร์='= จะนอนกางแขนกางขาไปถึงจังหวัดอะไรมีทราบครับ"
"ไอ้บ้ายูคยอม !! เดี๋ยวจะเตะให้คอหลุดเลย!!!" ผมหันไปถลึงตาใส่ก่อนจะวิ่งไล่เจ้าเด็กบ้ารอบห้อง โชคร้ายที่ห้องมันช่างกว้างขวางง.
"พี่เนียร์ ผมขอโต้ดดดด~~~"
"อาร้ายยยมาให้จับกินตับสะดีๆ"
ยูคยอมหยุดกึก เป็นเหตุให้ผมวิ่งชนแผ่นหลังเต็มๆ
" ยะ..." สายตาผมหันไปเห็นสิ่งที่ทำให้ยูคหยุด....
"มาร์ค..."
"จิน..เนียร์ มาคุยกับฉันหน่อยสิ"
"อะอืม"
มัคฮยองพาผมมาที่สวน ที่ไม่มีใครอยู่เลย
"นายมาที่นี่ทำไม?"
"คำสั่งปาร์คโซฮยอน"
"....ประธาน?"
"อืม...แล้วนายหล่ะ?"
"..ฉันฉันก็มาตามประธานบอก"
"หรอ? ดูเหมือนจะไม่ใช่นะ ฉันเป็นใคร ฉันปาร์คจินยอง เเฟนเก่านายน้ะ" ผมพูดก่อนจะผลักมาร์คฮยองติดกำแพง
"....ฉันแค่มาหาเพื่อนเก่า"
"หึ? เพื่อนเก่า? ฉันว่าไม่เก่ามั้ง"
"แล้วนายเกี่ยวอะไร"
มาร์คฮยองโอกาศพลิกตัวผมไปชิดกำแพงแทนใช้มือทั้งสองด้านปิดทางออกไว้
"...."
"หรือว่า..นาย...ยังรักฉันอยู่.." มาร์คฮยองพูดเสียงเรียบ ก่อนจะโน้มปลายจมูกเข้ามาชนกับปลายจมูกผม
"ฉันขอโทษ ... แต่ฉันมีเหตุผลที่ไม่สามารถบอกนายได้" เสียงมาร์คฮยองเปลี่ยนเป็นเสียงหวาน เสียงแบบอดีต..ที่ผมคิดถึง ... ดวงตาที่จ้องลึกเฉียบคม มาร์คฮยอง....
"มาร์ค!!!!" เสียงแจบอมดังขึ้น
"เห้ย " มาร์คอุทานด้วยความตกใจก่อนจะออกห่างจากผมวิ่งไปหาแจบอมก่อนจะพาแจบอมไปใหนสักแห่ง ที่ที่ผมไม่รู้
เหตุผลอะไร...กัน เหตุผลที่มาร์คฮยองพูดถึง เหตุผลอะไรกัน
#คึคึคึคึ
#รอบนี้เจบีโผล่แล้วน้าา ความลับของมัคคึกับเจบีคืออาร้ายยย
#ฝากเม้นและติดตามนะคะะ
#ขอบคุณเม้นมากๆค่ามีกำลังใจมากขึ้นเยอะค่า
#Care.TK
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น