ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : #รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร X4
#รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร
X4 อย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น
Story part
"พี่เนียร์ฮะ มีอะไรมาหาผมได้ตลอดนะ นี่เบอร์ผม มีอะไรให้ช่วยบอกได้เสมอออ"
ยูคพูดพร้อมยื่นกระดาษบางๆให้เนียร์
".....อ่า....."
สิ้นคำตอบของเนียร์มอเตอร์ไซต์ก็ค่อยๆห่างออกจนลับสายตา
Junior Part
กึก ผมหยุดฝ่าเท้าทันทีเมื่อหันไปพบ มาร์คที่ยืนห่างกันไม่ถึงคืบ
"มาสายหรอครับ...?"
"ก็เรื่องของฉัน"
"อ๋า.....เดี๋ยวนี้หัดคบเด็กน้อยหรอ:J"
มาร์คพูดน้ำเสียงยียวนกวนประสาท พร้อมกับมือที่มาแตะปลายคางของผม
ผมปัดปลายมือนั้นออก....ก่อนที่คางผมจะแปดเปื้นไปมากกว่านี้
"นั่นมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ"
'จินยองงงง เสียงรอสายดังละน้า รับสายสิ จินยองงงงี่'<~เสียงรอสายนะจ๊ะ
"ใคร?" เนียร์กดรับสายกับเบอร์ที่ไม่ถูกเมมไว้ในเครื่อง
(คิมยูคยอมครับ ถ้าพี่เจ็บพี่ควรยิ้มสู้นะครับ อย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น อย่าปลงในสิ่งที่ยังไม่ได้พิสูจน์ ติ้ด) สิ้นคำพูดของยูคปลายสายก็ตัดทิ้ง
อะไร?? อะไร อะไรอะไร
"อย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น..."
ผมพูดกับตัวเองก่อนหันไปดูแผ่นหลังของมาร์ค
สิ่งที่ตาเห็น มาร์คคือคนเย็นชา พร้อมทำลายทุกเมื่อ
สิ่งที่ใจได้รับ คือความว่างเปล่า
...............
มาร์คไม่ได้เกลียดผมเพียงแค่ตอนนี้ไม่สามารถบอกอะไรผมได้แค่นั้น
"คุณจินยองคะ " พนักงานคนหนึ่งในบริษัททักขึ้น
"ครับ?"
"....มีของขวัญส่งมาให้อะค่ะ"
"....หืมใหนครับ"
"อยู่ที่ห้องอ่ะค่ะ"
"อ่อครับ^^"
สิ้นบทสนทนาผมรีบไปที่ห้องก่อนจะเห็นกล่องขนาดปานกลางห่อกระดาษสีขาวแปะชื่อคนส่งไว้.......
......ยูคยอม.....
"ยูคยอม..? ส่งอะไรมาหว่าา" ผมจัดการเปิดกล่องสีขาว
รูป.....
ผู้ชาย2คน...ที่ผมวาดนิ
"มันไปแงะมารึไง...?" ผมถึงกับอึ้งสิก็ตอนนั้นผมติดไว้ที่กำแพงไอ่ยูคยังทักผมอยู่เลย
อ้ะกระดาษ
………ถึง เฮียเนียร์………
รูปนั้นจะเป็นตัวแก้ไข พี่ให้กำเนิดมันขึ้นมาเพื่อการทดแทน คนในนี้จะช่วยพี่เชื่อใจพวกเขา นะ พี่น่าจะรู้ว่าพี่มาร์คไม่ได้เกลียดพี่ ข้อเสียของการมโน คือคิดผิดๆไปเอง
......จากยูค.....
??????????????
อะไรของมันว้ะะ
ผมวางกระดาษก่อนจะหยิบรูปมาดู
"แบม กับ แจ็ค จะช่วยอะไรฉัน ในเมื่อพวกเขาจากฉันไปนานมากแล้ว..." ผมพูดกับตัวเอง ถึงเพื่อนรักของผมทั้งสอง
"อย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น อย่าปลงในสิ่งที่ยังไม่ไดพิสูจสิครับฮยอง.."
"นั่น..เสียงใคร?.?.?.? !!!" ผมนั่งกวาดสายตาไปทั่วห้องหาต้นตอของเสียง แต่ก็ไม่พบใคร
"นี่ฉันหูฝาดไปหรอ...?"
ผมพูดก่อนจะหลับไปในนิทราตอนกลางวัน
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ผมถึงเหนื่อยขนาดนี้
มารหัวใจผมคือใคร
ใครคือคนที่ทำให้ฮยองเปลี่ยนไป
ผมยังไม่พบคนคนนั้นเลย
..............
'
ร่างเล็กนอนสั่นอยู่บนเตียงใหญ่ห้องแคบๆที่มีเด็กอยู่เพียง4คน
"จินยองๆๆ อย่าเป็นอะไรนะจินยอง ฮือๆ จินยองงงง ฮืออฉันมาร์คไง เพื่อนของนายไง จินยอง"
"จินยองฮยองง ผมแบมนะ ฮยองหายเร็วสิแบมรอฮยองอยู่นะ"
"จินยองง มาคุยกันเถอะ นายต้องอาการดีขึ้นนะะ แจ็คสันเป็นกำลังให้จินยองอยู่นี่ไง"
ทุกๆคนจับมือจินยองที่นอนร่างสั่นเทาด้วยพิษไข้พวกเขาอยู่ด้วยตัวเอง อาจไม่น่าเป็นจริง แต่ก็เป็นจริง เด็กที่ไม่เคยรู้อะไร เด็กที่ไม่มีใครดูแล... พวกเขามีกันอยู่แค่นี้....'
"รองประธานคะ!!!"
"เฮือก!!" ผมตื่นจากฝัน...ฝันในอดีตของผม
"ฉันเรียกรองประธานตั้งนาน=*="
"อืมมีอะไรล่ะ"
"ประธานเรียกค่ะ"
"หึ พ่อหรอ.."
"ค่ะ"
"ร้อยวันพันปีไม่เคยเรียกผมเลยนิ"
"ท่านคงมีเรื่องสำคัญนะคะ"
"อืม เดี๋ยวผมล้างหน้าละไปหาเอง"
"ค่ะ"
ร่างบางของหญิงสาวเดินจากออกไป
...ไม่ผิดหรอกผู้ชายที่ทิ้งผม แต่กลับมาเอาผมไปเลี้ยง เหตุผลหรอ....คำสั่งเสียของแม่ผมไง....ซึ่งวันที่พ่อมารับผม...เป็นวันเดียวกับวันที่ผมถูกมาร์คทิ้ง..หึ เจริญ!!!
"มีอะไร" ผมถามเสียงเรียบ
":J ฉันจะส่งแกไปเป็นสายลับสักหน่อย"
"...พ่อ บริษัทเรา รับจ้างเป็นนักสืบเรอะ!?"
"ยังไม่มีใครบอกแกรึ?"
"!!!...????"
"ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ อีกครึ่งวันนี้ไปเรียนรู้สะ! เเล้วก็กลับไปเก็บของ พรุ่งนี้แกจะต้องไป ทำ งาน!"
"...." ผมเงียบผมไม่คิดว่า ที่นี่จะเป็นอย่างนั้น ผมต้องใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว สินะ...
~<~>~>~<~<<~~>>~
#อะไรเนี่ยก็ไม่ได้คิดจะให้เป็นงี้นะ><แต่เอาเถอะ555
#ขอบคุณเม้นนะคะมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่า💝💝❤️❤️
BY Care.TK
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น