#รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร marknior

ลำดับตอนที่ #2 : #รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร X1

#รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร 

 

                 #อดีต?.?

                      X1

 

 

'I want Nobody Nobody But You'

 

  เสียงบรรเลงเพลง Nobody ของ Wondergirl ดังกระหึ่มทั่วกรุงโซล

 

 

    เสียงผู้คนพูดคุยกันเสียงดัง

 

 

เสียงรถแล่นผ่าน

 

 

    เสียงโวยวายของแม่ค้า

 

เสียงฝีเท้าที่ผู้คนเดินไปมา

 

 

     หากแต่ร่างบางไม่ได้ยินทุกเสียงนั้น 

 

เคยมีคนกล่าวไว้ว่า. 'เราตั้งใจอะไรถ้าทำไมสำเร็จเสียงอื่นๆจะไม่เข้าสู่สมอง'

  

 

 

      ร่างบางยืนมองตึกสูงสลักคำว่า 

 

               E M N T D

 

คำที่ไร้ความหมาย หลายๆคนอาจมองไม่สำคัญ อาจไม่สนใจมัน อาจทำร้ายมัน

      แต่ความหมายของคำนั้นร่างบางรับรู้ทุกๆสิ่ง บริษัทของพ่อเขานั่นเอง ชื่อนี้พ่อเป็นคนให้เขาคิดก่อนที่เขาจะเข้าสู่ความมืดมิด นานแสนนาน

 

 

 

   "รอผมก่อนนะมาร์ค ผมจะไปหาคุณ"

"ผมอยากทำกับคุณ เหมือนที่คุณทำกับผม"

 "คุณอาจจะไม่รู้ ว่าผมรอวันนี้นานแค่ใหน"

 

 

 

 

 

  ร่างบางก้าวขาเหยียบเข้าไปในบริษัท

 

    ผู้ชายที่ดูสวยใส หวานอ่อน ดุจผู้หญิง

ซึ่งบัดนี้ มันกลายเป็นแค่รูปลักษณ์ ร่างบางเชื่อแบบนั้น เขามั่นใจว่าตัวเองจะไม่เหมือนอดีตไม่อ่อนแอ เขาจะกลายเป็นผู้ชายที่น่าเกรงขาม

 

 

   "มาพบใครคะ" พนักงานสาวสวยถามเสียงหวาน 

 

    "ปาร์คโซฮยอน" ร่างบางตอบเสียงเรียบ

 

    "นัดไว้หรือเปล่าคะ" 

 

  "ไม่ได้นัด" ร่างบางยังคงตอบอย่างใจเย็น

 

 

  "ไม่นัดเข้าไม่ได้นะคะ" 

 

 

  "งั้นผมจะไม่รอให้เขาลงมาพบ" ร่างบางตรงไปที่ลิฟก่อนจะกดขึ้นลิฟชั้น11 

 

 

   "Hi ดีเอดี" ร่างบางทักทายชายผู้เงียบขรึม 'ปาร์คโซฮยอน'

 

 

  "แดดดี้จัดการที่อยู่ให้ผมยังฮะ?"ร่างบางตรงไปนั่งข้างๆ คนที่เป็นพ่อแต่ไม่ต้องการให้เรียกว่าพ่อ

 

 

   "จัดให้แล้ว"

 

 

  "ที่ใหนหรอครับ"

 

 

  "ที่นี่แหล่ะ"

 

 

   "ดีๆสิครับประธาน"

 

  "ก็ที่นี่แหละ"

 

  "พ่อกำลังยั่วโมโหผมนะรู้ยัง"

 

   "ไม่! เอาไปกุญแจห้อง550 แกต้องทำงานที่นี่นอนที่นี่ "

 

 

     "ครับ!!!" ร่างบางพูดเสียงกระแทกก่อนจะคว้ากุญแจห้องและออกจากห้องนั้น

 

 

 

 

       "ขอโทษนะครับ ห้องประธานปาร์คโซฮยอนไปทางใหนครับ?" ชายผมสีน้ำตาลดำอ่อนๆ จับแขนร่างบางก่อนจะถามคำถามออกมา

 

 

 

     "หืม.. ผมไม่รู้" ร่างบางตอบเสียงเรียบก่อนจะมองหน้าชายตรงหน้าอย่างชัดๆ 

 

 

  "อ่อ ครับๆขอบคุณครับ" ชายผมสีน้ำตาลคลายมือออกเตรียมจะเดินไปตามทางต่อ

 

 

 

    "ขอโทษนะครับ" ร่างบางยั้งชายหนุ่มเอาไว้

 

    "ครับ?"

 

   "มาร์ค ต้วน...ใช่มั้ยครับ..?" 

 

  "...คุณรู้จักผมด้วยหรอ" ชายผมสีน้ำตาลมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ 

 

   "ครับ...ผ่านๆนะครับคุณคงจำผมไม่ได้เเล้วหล่ะเพราะผมต่างจากเมื่อก่อนมาก:)" ร่างบางพูดพร้อมยิ้มให้ หากแต่ภายในเขาเปล่ายิ้มเลย..

 

 

      "อ่ออ่าครับ.." 'มาร์ค'มองร่างบางต่อไปด้วยความอยากรู้

 

 

    "ผมจูเนียร์ครับ :)เดาว่าคุณคงอยากรู้" 

 

 

      "ฮะๆ ครับ:)" มาร์คฮยองยิ้มก่อนจะเกาหัวแก้เก้อ

 

 

    "ไว้พบกันนะครับ:)" เนียร์พูดก่อนจะเดินออกไปทางประตูหน้า 

 

 

 

   "เจอกันจนได้นะมาร์คฮยอง..." ร่างบางพูดกับตัวตัวเองเบาๆที่หน้าตึก ไม่รู้ว่าร่างบางรู้สึกอย่างไรมีรอยยิ้มปีศาจปรากฏพร้อมๆกับน้ำตาใสๆ คิดถึง? เกลียด? 

 

   ผู้ชายที่ชื่อจูเนียร์ ไม่สามารถตอบได้ว่ารู้สึกอย่างไร

 

 

 

 

 

--------------------------------------

 

 

 

  1ปีที่แล้ว

 

    

 

 

   "มาร์คฮยองง สุขสันท์วันครบรอบ2ปีของเราน้า~" ร่างบางของ'ปาร์คจินยอง' พูดกับชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมา หารู้ไม่ว่าจินยองผู้นี้รอมานานนับกี่ชั่วโมง

 

 

   "...วันนี้หรอ..."

 

 

 

   "....อ่า..." ร่างบางพูดไม่ออก 

 

 

      "..." ชายผมแดงเงียบ

 

 

  "นี่มาร์คไปกับคนอื่นอีกแล้วใช่ป้ะ!?! " 

 

 

    "อืม!" มาร์คพูดราวกับไม่สะทกสะท้านอะไร

 

 

 

   "... เลิกได้ป้ะ!! สนใจคนตรงนี้บ้างดิ่!!"

 

 

"เเล้วมันเกี่ยวไรว้ะ!!" มาร์คเริ้มหมดความอดทนก่อนจะบีบข้อมือคนตัวเล็กพร้อมจ้องหน้าราวกับคนที่กำลังหาเรื่องกัน

 

 

 

     "เกี่ยวดิ!!! นี่จินยองเป็นแฟนมาร์คนะ!! เค้าเป็นแฟนตัวนะเห้ยยย!!!" ร่างบางพูดเสียงดังไม่สนใจใคร

 

 

   "มันไม่ใช่เรื่องป้ะว้ะ!!!"

 

 

  "แล้วเรื่องอะไรที่ 'แฟน' เข้าไปยุ่งได้บ้างอ่ะ!! เคยให้เงิน?! เคยดูแล?! คอยรับใช้?! นี่อ่อหน้าที่คนเป็นเเฟนอ่ะ!! ต้องคอยรับฟังว่าแฟนตัวเองไปนอนกับผู้หญิง!? นี่อ่อ!?!! มันกี่ครั้งแล้วอ่ะตัว!!"

 

 

     "แล้วจะทำไม!!" คนผมแดงผลักร่างบางออกอย่างแรง ทำให้ร่างบาง กระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงเลือดใหลออกมาตามรอยแผล

 

 

 

    "เมื่อไหร่คุณจะเลิกทำตัวแบบนี้หล่ะ!!" ร่างบางพูดเสียงดังในขณะที่ร่างกายอ่อนแรง

 

 

 

 

 

    "มันก็เรื่องของผม!!! ต่อไปนี้เราขาดกัน!!"

 

 

    

   ชายผมสีแดงเดินออกไป จากร่างบางที่จมกองเลือดด้วยลมหายใจอ่อนระทวย 

 

   น้ำตาใหลล่วงจากดวงตากลมโต ผ่านแว่นหนา... น้ำตาสีขาวขุ่น... ชายผมสีแดงเพลิงได้สร้างความเจ็บให้แกเขา 

 

  และจินยอง ผู้นี้ จะขอกลับไปล้างอดีต

ให้กับปัจจุบัน

 

 

 

   ร่างบางถูกนำส่งโรงพยาบาลหลังวินาทีนั้นความเฉียดตายได้เข้ามาหาชายผู้ชื่อจินยอง แต่ใครก็ไม่สามารถพาคนคนนี้ไปใหนได้ตราบที่เขายังไม่ได้ร่างแค้น จินยองพักรักษาตัวในโรงพยาบาลนานถึง1เดือนก่อนที่เขาจะออกมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากคนที่เคยใช้ชื่อเล่นว่า ปาร์คจินยอง ก็กลายเป็น จูเนียร์ เปลี่ยนจากที่เคยอ่อนหวาน กลายเป็นหวานมากกว่าเดิม แต่ภายในแข็งแรงกว่าเดิม

 

 

    เนียร์เรียนรู้ภายในเวลา1ปี เปลี่ยนแปลงตัวเองในปูซาน

    ก่อนจะกลับมารับงานที่โซลอีกครั้ง

เพื่อทำดั่งใจต้องการ

    หลังจากที่เขาต้องศึกษาอยู่ในหลุมมืดมิด

 

   มีเพียงเสียงดนตรีเดียวที่บรรเลงตอดย้ำหัวใจและเตือนว่าผู้ชายคนนั้นเคยทำร้ายเธอ...

 

 

  'รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร รักเท่าพื้นดินหรือพื้นน้ำรักเธอที่สุด~'

    

      

~<~>~>~<~<<~~>>~

Care.TK

~ขอกำลังใจเป็นเม้นและติดตามนะคะ