โปรแกรมหรรษา

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 เยือนเมืองยุทธจักร

"ม่ะ   ให้ข้าพยุงแม่นางคนสวยนี้ลุกขึ้นเถิด"

ชายหนุ่มรูปร่างดี หน้าตาคมคาย คิ้วเข้ม ท่าทางสุภาพ เดินมาพยุงส้มจีนให้ลุกขึ้น แล้วกล่าวตามหลังอย่างแหย่  หวี่ยู่ เล่น ว่า

"หากเจ้า หวี่ยู่  ไม่ให้ท่านพักอาศัย เช่นนี้ข้าก้อขอเชื้อเชิญแม่นางกับคนของแม่นางไปพักยังบ้านข้าก้อได้นะข้ายินดีต้อนรับ พวกท่านเสมอ แม่นางคนสวย"

"แล้วคุณเป็นใคร"

"ขออภัย ข้าลืมแนะนำตัว ข้ามีนามว่า หย่าเซอไห่ หรือ เสี่ยวเซอ เป็นเพื่อนกับเจ้าเสี่ยวยู่"

"เออ ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงคุณคนนั้นก้อคงให้พวกฉันเข้าพักอยู่แล้วใช่ไหมคะ"

ส้มจีนกล่าวจบก้อหันไปยังหวี่ยู่ สองพี่น้อง

"ได้สิ หากแม่นางไม่รังเกียจ ยังไงที่นี่ก้อมีห้องพักเหลือเฟือ แถมยังมีห้องไว้ให้เจ้าคนปากมาก พูดไม่รู้จักคิด อย่างใครบ้างคนเข้าพักได้ถึง  10 คน จริงไหมน้อง"

หวี่ยู่กล้ากระแนะกระแหน่เซอไห่เสร็จก้อหันไปขอความช่วยเหลือจากน้องชายตัวแสบ หลังจากที่เกือบโดนเพื่อนรักหักหน้าต่อหน้าสาว

"จริง  ท่านพี่ เฮ้อ แต่ข้าอยากเดินเที่ยวแล้ว  ไม่ทราบว่ามีใครอยากเดินเล่นกะข้าบ้างไหม"

หวี่หยาพูดพลาง บิดขี้เกียจพลางอย่างเบื่อหน่าย

"เออ ฉันไปด้วยคนนะจ๊ะ น้อง พี่อยากเดินเล่นด้วยคน ได้ไหม"

"ข้าด้วย ขอรับ"

"ได้สิ เดี๋ยวข้าจะได้ไปบอกให้สาวใช้จัดห้องให้ รวมทั้งห้องของคนปากมากด้วย "

กล่าวจบก้อเดินกันออกไปจากสวนในบ้าน

"เจ้าทำอันใดนะ เสี่ยวยู่  ดูดิ ข้าเลยอดคุยกับสาวงามเลย"

"ดีแล้ว เจ้านะ อยู่ใกล้หญิงงามทีไร ต้องหลีสาว ทุกที นางเพิ่งหลงเข้ามา อีกทั้งยังเป็นคนแปลกหน้า ข้ากลัวนางจะเป็นอะไรไปซะก่อนจะได้รู้ว่าคือใคร"

"ก้อได้ ๆ คนนี้ข้าให้เจ้าล่ะกัน เพื่อนรัก ข้าเห็นเจ้ามองนางไม่วางตาเชียว ไม่รู้ว่าเพราะสงสัยนางหรือหลงชอบนางกันแน่ ไอ้เสี่ยวยู่" 

"นี่เจ้า เฮ้ย ช่างเถอะ เล่นหมากกับข้าสักกระดานล่ะกัน เป็นค่าที่พักในคืนนี้"

ณ ทางเดินข้างสวน ของสำนัก

"เออ ขอโทษนะน้อง บอกหน่อยสิว่าที่นี่คือที่ไหนน่ะ "

"อ้าวที่นี่ก้อสำนักสำนึกกระบี่ ยู้ไช่ซือกวน มีเจ้าสำนักฉายา วาจาทองคำพันชั่ง  มีกระบวนเพลงประจำสำนักคือ สายรุ้งทองคำ  เมืองนี้ห่างจากเมืองหลวง 30 ลี้ แล้วพี่ยีเฟยล่ะเป็นใครมาจากไหนหรอ"

"คือนายหญิงของข้าเป็นคุณหนูสกุลยี ที่ทางใต้นะขอรับนายท่าน เออ แต่ไว้เป็นคราวหน้าพวกเราค่อยขอพักอาศัยที่นี้ล่ะกันนะ ตอนนี้ข้าน้อยกับนายหญิงขอตัวไปก่อนนะ พอดีมีธุระที่เมืองข้างๆ น่ะ "

"อ้าว นาช่า ยังไม่ทันได้สำรวจรอบ ๆ บ้านเค้าเลยนะ บ้านเค้าสวย ฉันอยากเดินเล่นน่ะ"

"นายหญิงแต่เราต้องไปก่อนแล้วเพราะพวกเรามีธุระกันะขอรับอย่าลืมสิขอรับ"

นาช่าพูดพลางก้อขยับนิ้วเป็นเชิงบอกใบ้

"เออ ก้อได้ น้องชายแล้วไว้พี่จะมาใหม่ อย่าลืมพาพี่ไปดูรอบๆ ล่ะ ที่นี้มีแต่ดอกไม้สวย ๆ พี่ชอบจ๊ะ"

"ได้พี่ยีเฟย"

ว่าแล้วนาช่าก้อรีบพาส้มจีนออกจากบ้านสองพี่น้องทันที

"นี่ นาช่ามีอะไรหรอ"

"ขอรับมีคนเรียกอยู่นอกห้องน่ะขอรับนายหญิง เราต้องรีบกลับแล้ว"

วิ๊ง ๆๆๆๆๆๆ