โปรแกรมหรรษา

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 14 : คนใจร้าย

“แต่ว่า ตอนนี้ ข้ายังไม่อนุญาติให้ผู้ใดได้ลงเล่นน้ำแค่ให้เดินสำรวจบริเวณโดยรอบเท่านั้น อีก ครึ่งชั่วยาม ให้กลับมา หากผู้ใดฝ่าฝืนจักมิได้ลงน้ำและทานมื้อเย็นเด็ดขาด อีกครึ่งชั่วยามให้กลับเข้ามาที่นี้ เฟย ท่านต้องท่องเนื้อหาของวันนี้ให้ผ่าน และเหมย เจ้าต้องท่องเนื้อหาเส้นชีพจรหลัก 8 สายที่เสี่ยวหยาสอนเจ้าในวันนี้ให้ผ่าน หากผู้ใดท่องมิได้ ข้าจักไม่ให้ลงเล่นน้ำ และมิให้นอนคืนนี้เป็นแน่ จนกว่าจักท่องได้ ส่วนนาช่าเจ้าไปเตรียมอาหารว่างที่ข้าให้เตรียมมา ออกมาด้านในครัวมีอุปกรณ์พร้อม เจ้าจัดใส่จาน แล้วเตรียมอาหารเย็นด้วยนะ ส่วนห้องพักมี 4 ห้อง ข้ากับเสี่ยวหยา พักคนละ 1 ห้อง แม่นางเฟย พัก 1 ห้อง เหมยเจ้านอนกับนาช่านะ จะได้ดูแลเหมยกลางดึกด้วยเผื่อนางจะตื่นที เอาละเชิญตามอัธยาศัย อย่าลืมอีกหนึ่งชั่วยามต้องมาทดสอบก่อน มีอะไรให้ไปหาข้าที่ห้องหนังสือนะ อยู่ทางซ้ายมือห้องที่ 3 นะ”

“เย่ งั้นเหมยไปเดินเล่นที่น้ำตกก่อนนะ หยาไปด้วยกันนะ ๆๆๆๆ”

“อือ ไปสิ”

“หยา พี่ฝากเหมยด้วยนะ”

“ได้ ไม่ต้องห่วงหรอกพี่คนสวย พี่คนสวยน่ะ ห่วงตัวเองจากอีกคนดีกว่านะพี่คนสวย ฮะ ๆ ๆ ”

เสี่ยวยู่ได้ฟังถึงกับทำตาเขียว ค้อนใส่เสี่ยวหยา เสี่ยวหยารู้สึกได้ถึงรังสีพิฆาตที่แผ่ออกมากดทับตน

แต่ก็ยังหัวเราะใส่แบบหน้าตาเฉย แสดงให้เห็นว่าเสี่ยวหยาก็มีฝีมือมิใช่น้อยเช่นกับพี่ชาย ส้มฟังแล้ว ทำท่า งง แต่ก็พอจะเข้าใจอะไรบ้างจากท่าทางของเสี่ยวยู่ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะแค่นึกว่าพี่น้องหยอกกันเล่น

หลังจากที่ทั้งสองคนออกไปแล้วนอกถ้ำแล้วในถ้ำจึงเหลือเพียง เสี่ยวยู่ ส้ม และนาช่า นาช่าได้เดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารว่างตามคำสั่งของเสี่ยวยู่ ส้มยังคงนั่งที่โต๊ะหิน มองไปมา รอบ ๆ ถ้ำ เสี่ยวยู่กำลังเดินไปห้องหนังสือ เห็นส้มนั่งอยู่จึงกล่าวขึ้นว่า

“เฟยเอ๋อ”

“หือ อะไร”

“ท่านไม่ไปเดินเล่นด้านนอกหรือ”

“ยังก่อนขอนั่งพักก่อน”

“อืม  ตามใจแต่ว่าอีกหนึ่งชั่วยามให้ไปพบข้าที่หน้าน้ำตก ข้าจะรอเฟยเอ๋อที่นั่นนะ ”

“จ้าาาาา เสี่ยวยู่”

เสี่ยวยู่ได้ยิน จึงขมวดคิ้ว ส้มจึงพูดเบาเสียงลงว่า

“ก็ นาช่า”

แล้วก็ชี้มือไปที่ด้านในถ้ำ เสี่ยวยู่จึงยอม แล้วจึงเดินเข้าห้องหนังสือ ส้มก็เดินตามเสี่ยวยู่เข้าไปเดินดูหนังสือต่าง ๆ ซึ่งแปลกมากทั้งที่ส้ม ไม่เคยเรียนภาษาจีนเลย แต่ส้มสามารถอ่านภาษาชื่อหนังสือบนหน้าปกได้ ซึ่งหนังสือที่มีอยู่นั้น มีหลากหลายนัก ทั้งหนังสือท่องเที่ยว หนังสือความรู้ด้านต่าง ๆ (ทั้งวิชาที่มีสอนในสถาบันการสอน และ ไม่มีสอนในสถาบัน) ทั้งปรัชญา ต่าง ๆ รวมทั้งหนังสือธรรมะ โดยที่มีการแยกเก็บเป็นหมวดหมู่ชั้นละหมวด ไว้อย่างเรียบร้อย แถมให้ห้องนี้มีโต๊ะหนังสือถึง 2 โต๊ะ อยู่มุมห้อง รวมทั้งมีเก้าอี้ที่สร้างจากหินในถ้ำ เช่นเดียวกับโต๊ะ เพียงแต่ว่า เก้าอี้นี้เป็นหินงอก ที่โผล่มาจากพื้นดินในถ้ำ มีรอยตัดจากกระบี่ ทำให้มีความรู้สึกถึงธรรมชาติเพิ่มขึ้น เวลาผ่านไปเกือบ 1 ชั่วยาม ส้มกำลังเพลินกับการไล่เรียงดูชื่อหนังสืออยู่ ตลอดเวลาเกือบครึ่งชั่วยามมีคนผู้หนึ่งเฝ้ามองการกระทำของส้มอย่างเพลิดเพลินด้วยรอยยิ้ม แล้วแว่วเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นทำให้ส้มถึงกับสะดุ้งเฮือก

“แม่นางสนใจอยากหาตำราเล่มใดอ่านเล่า”

“ก็ เรื่อย ๆ น่ะคะ แต่ว่าฉันเอ๊ย ข้าไปเดินดูรอบ ๆ ถ้ำดีกว่า ”

ขณะที่ส้มกำลังเดินออกจากห้องไปนั้นแล้วเสี่ยวยู่ก็คว้าแขนของนางไว้ทำให้ส้มเสียหลักส่งผลให้ส้มเกิดการหมุนตัวกลับเข้าในห้องเข้าปะทะกับอ้อมอกของเสี่ยวยู่ หลังจากที่หน้าของส้มปะทะเข้ากับอกของเสี่ยวยู่แล้ว เกิดการทรุดลงเล็กน้อย เสี่ยวยู่กลัวนางตกไปอีกรอบ ต้องใช้มืออีกข้างช่วยประคอง ทำให้หน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึง 1 ฝ่ามือ เสี่ยวยู่สูดได้กลิ่นหอมจากเรือนผมของส้ม ส่วนส้มนั้นได้สูดกลิ่นชายของเสี่ยวยู่ ต่างฝ่ายต่างเคลิบเคลิ้มซึ่งกันและกัน แต่แล้วเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายบรรยากาศของทั้งสองว่า

“คุณชายขอรับ ให้จัดอาหารไว้ที่ใด ขอรับ เอ่ออ ขออภัยครับ”

หลังจากที่ทั้งสองได้ยินเสียงของนาช่า  ส้มจึงผละออกจากอ้อมกอดอย่างเสียดายในใจ แต่ใบหน้ากลับแดงกล่ำเป็นมะเขือเทศ เสี่ยวยู่กล่าวขึ้นว่า

“ขออภัยแม่นางอย่างยิ่ง ข้าเห็นแม่นางกำลังก้าวอย่างไม่ทันมองธรณีประตู ข้ากลัวแม่นางผลัดตกจึงตั้งใจจะช่วยไว้น่ะ ขออภัย”

กล่าวจบก็ผสานมือขอโทษตามประเพณีชาวจีน ส้มได้ยินจึงกล่าวว่า

“ไม่เป็นไร ข้าไปเดินดูรอบ ๆ ถ้ำดีกว่า ”

หลังจากที่ส้มเดินจากไป เสี่ยวยู่ก็ยืนเหม่อประทับใจในเหตุการณ์ที่ส้มอยู่ในอ้อมกอดของตน จนนาช่า กระแอมดึงเสี่ยวยู่ตื่นจากภวังค์ แล้วกล่าวเยี่ยงกระซิบว่า

“อะแฮ่ม! นายท่าน  นายหญิงถูกใจท่านมากกระมัง”

“อืม หอม  น่ารัก อ่อนหวาน แต่แฝงความยิ่งทะนงตนไว้น้อย ๆ และแฝงไว้ด้วยความดื้อรั้น ถูกใจข้านัก หรือเจ้าว่าไงนาช่า เด็กน้อยของข้า”

“ใช่ขอรับ แต่ท่านขาดไปอย่างที่ยังมิได้เห็น นางหงุดหงิดและโมโหร้ายนัก หากมีสิ่งใดที่นางทนไว้มิได้นางจะโมโหร้ายเชียวนายท่าน”

“เช่นนั้นหรือ อืม มิเป็นไร ค่อย ๆดูไป ยังมีอีกถึง 2 ด่าน ขอให้นางผ่านด่านนี้ให้ได้ก่อนเถิด ว่าแต่เมื่อกี้เจ้าเข้ามาขัดจังหวะข้านี่ ไว้ข้าจะค่อยชำระความภายหลัง ตอนนี้เจ้าเอาอาหารว่างไปที่ริมน้ำเถอะ ที่นั้นจะมีโต๊ะตอไม้อยู่ อยู่ด้านซ้ายของริมน้ำ ข้าสร้างไว้แล้ว”

“ขอรับนายท่าน เอ๊ย คุณชาย อิอิ”

“หือ อย่าเผยพิรุธต่อหน้านางทั้งสองก้อแล้วกัน”

“ขอรับคุณชาย เชิญคุณชายไปทานอาหารว่างได้แล้วขอรับ”

“ยังก่อน ข้าต้องไปทดสอบความรู้ของเฟยเอ๋อก่อน เจ้าไปเรียกนางไปพบข้าที่หน้าริมน้ำตกตรงหน้าถ้ำแล้วกัน”

“ขอรับ คุณชาย”

นาช่าจึงเดินไปตามส้มตามคำสั่งของนายของตน