คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ราชินีของข้า
ราชินีของข้าอยู่ใด
ราชินีแห่งข้า
ท่านเทพเจ้าอนูบิสผู้เมตตา โปรดประทานบอกข้าเถิด นางแห่งดวงชีวันข้าอยู่แห่งใด
ณ.ฮ่องกง ปี 2008 ในโรงละครแห่งหนึ่ง
“หลิงกว่อ ฉันอยู่ตรงนี่ มานั่งนี่สิ ตรงนี่ว่างแน่ะ”
“จ๊ะ”
“นี่ เอ้อซู มานานแล้วหรอ”
“ก็มาได้สักพักแล้ว”
ที่ด้านหน้าเวทีกำลังแสดงละคร เรื่อง ฟาโรห์ซูโมอัส ฟาโรห์ผู้กระหายสงครามกับนาง นีเฟอร์ย่า แม่หมอผู้เลอโฉม ไปถึงฉากเมืองฮีบรู ที่ฟาโรห์ได้เจอกับนางนีเฟอร์ย่าในค่ายพักทหาร
เทพอนูบิส นั้นเอง นางในดวงใจข้าอยู่นั้นเอง ข้า ข้าพบนางแล้ว นีเฟอร์ย่า ราชินีของข้า
ขณะที่ดูอยู่ จู่ ๆ ก็ปรากฏชายหนุ่มวัยกลางคน แต่งกายชุดอียิปต์เช่นเดียวกับฟาโรห์ซูโมอัส บนเวที เดินเข้ามาหาหลิงกว่อ สายตาจ้องมองหลิงกว่อ ชนิดกลัวว่าเธอจะหายไปจากคลองจักษุของตน ฟาโรห์หนุ่มได้รับพรเดชสามารถแสดงตัวตนต่อหน้านางได้ หลิงกว่อ สะกิดเอ้อซู ถามว่า
“เอ้อซู แกเห็นผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า”
“ใคร ที่ไหน”
“ตรงทางเดินไง ชายหนุ่มที่แต่งชุดเดียวกับฟาโรห์บนเวทีนั้นน่ะ”
“นี่หลิงกว่อ แกกินข้าวเช้ายังเนี่ย ฉันยังไม่เห็นใครอยู่บนทางเดินเลย”
“หรอ งั้นฉันไปก่อนนะ ฉันรู้สึกแปลกๆ ว่ะแก”
“อ้าวยังไม่ทันถึงตอนสำคัญแกจะรีบไปไหน อยู่กันก่อน”
ฟาโรห์หนุ่มเดินมายังที่นั่งว่างข้าง ๆ หลิงกว่อ ทรงประทับนั่งลง จ้องมองหลิงกว่อด้วยสายตาแห่งความคิดถึง ปรารถนาที่จะกอดนางไว้แนบพระอุระดังที่เคยทรงทำกับนางนีเฟอร์ย่า ราชินีของตน หลิงกว่อ มองดูเวที ที มองดูฟาโรห์ที รู้สึกคุ้นเคย และก็รู้สึกกลัวยิ่งนัก สุดท้ายทนไม่ได้จึงบอกลาเอ้อซูว่า
“เฮ้ย แก ฉันไม่ไหวแล้ววะ ยังไงฉันกลับก่อนนะ”
“เออ เออ ตามใจแก”
หลิงกว่อลุกขึ้นเดินออกจากโรงเวที ขึ้นรถเมล์กลับบ้านทันที ตลอดทาง หลิงกว่อเห็นฟาโรห์หนุ่มนั้นเดินตามเธอไปทุกที จนถึงหอพัก เธอเห็นฟาโรห์หนุ่ม เดินทะลุกำแพงเข้ามายังห้องพักของตน สุดท้ายทนไม่ได้จึงถามว่า
“เจ้า นายเป็นใครกันแน่เนี่ย แล้วตามฉันมาทำไม แล้วเข้ามาได้ยังไงเนี่ย”
“ปากเก่ง เหมือนเดิมเลยนะ นีเฟอร์ย่า”
“ห๋า ฉันชื่อซูหลิงกว่อ ไม่ใช่ นีฟง นีเฟอร์ย่าอะไรของนาย อยากหาเธอโน้น โรงละครเมื่อครู่ไง ไปสิ อย่ามายุ่งกับฉัน อย่าทำให้ฉันประสาทเสียได้ไหม”
“เจ้าคือ ราชินีแห่งข้า ราชินีอียิปต์ผู้เลอโฉม เป็นแม่หมอผู้เก่งกาจ วิทยายุทธที่เก่งกล้ากว่าหญิงใด นีเฟอร์ย่า”
“โอย ปวดหัว แล้วนี่อย่าบอกฉันเห็นนายคนเดียวนะ”
“อาจเป็นเช่นนั้นในเมื่อผู้ที่เจ้าเรียกมิแลเห็นข้า มิใช่หรือ”
“ต๋าย ตาย ฉันเห็นผีตัวเป็น ๆ หรอเนี่ย โอ๊ย พาราอยู่ไหนเนี่ย”
หลิงกว่อวางกระเป๋าลงแล้วเดินไปยังตู้เก็บยา หยิบยาพาราเซตามอลออกมา 2 เม็ด เดินไปยังตู้เย็นเพื่อดื่มน้ำกินยา ฟาโรห์เดินตาม เห็นหลิงกว่อเปิดประตูบานเล็กออกมา ข้างในมีของเรียงรายเต็มไปหมด มีทั้งที่ทรงมิเคยเห็นและเคยเห็น แปลกประหลาดไปหมดแต่ที่แน่ ๆ มีไอเย็นออกมาด้วย ทรงหันไปถามหลิงกว่อว่า
“นีเฟอร์ย่า นี่เรียกว่าอันใด”
“ฉันบอกว่าฉันชื่อหลิงกว่อ แล้วไอ้นี่น่ะเรียกว่าตู้เย็นไง ประสาทตู้เย็นก็ไม่รู้จัก มาจากโลกไหนเนี่ย”
“ตู้เย็น? ตู้เย็นคืออะไร”
“นายมาจากไหนเนี่ยไม่รู้จักตู้เย็นหรอไง”
“หากข้ารู้ ข้าจักถามเจ้าไปไย”
“เออ นั้นสิ โอ๊ย แล้วไง นายมาจากไหน”
“ข้ามาจากอียิปต์เมื่อหลายพันปีก่อน”
“หลายพันปี? นั่งไทม์แมชชีนของโดเรมอนมาหรือไง ประสาท”
หลิงกว่อเดินมานั่งยังโซฟา ฟาโรห์ทรงดำเนินตามแล้วตรัสว่า
“ข้ามิรู้จักสิ่งที่เจ้าเรียก และข้าก็มิได้ประสาท ข้าเป็นฟาโรห์นามว่าซูโมอัส ข้ามาตามหาเจ้า ข้ามีเพลาเพียง 7 ราตรี ที่จะทำให้เจ้าจำข้าได้ หากพ้นราตรีที่ 7 เข้าสู่เช้าวันที่แปด แล้วเจ้ายังจำข้ามิได้ ข้าจะต้องวิญญาณแตกสลาย เพราะข้าเหมือนได้ตายจากที่มาแล้ว หากเจ้าจำข้ามิได้ภายใน 7 วันข้าก็ขอยอมตายเสียดีกว่า”
ฟาโรห์หนุ่มเห็นนางทำหน้างง จึงเดินเข้าไปหาหลิงกว่อ เข้าไปประทับข้าง ๆ ทรงดึงนางเข้ามาจูบอย่างที่นางไม่ทันตั้งตัว ทรงจูบอย่างทรงเคยทำ ทรงจูบอย่างละมุน นุ่มนวล หลิงกว่อพยายามดิ้นรน สะบัดออกแต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้ ฟาโรห์หนุ่มจูบนางอย่างมิใคร่สนใจการดิ้นรนของนางจนหลิงกว่อรู้สึกเคลิบเคลิ้ม พระองค์ทรงบังคับนางให้เผยอปากตอบรับพระชิวหาของพระองค์ ทรงกวาดพระชิวหาค้นหาความหวานในปากนาง หลิงกว่อเริ่มรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยได้รับการกระทำเช่นนี้มาก่อนทั้ง ๆ ที่ตนไม่เคยมีชายใดในดวงใจ และไม่เคยมีใครมาทำเช่นนี้กับตน ถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายมากมายเข้ามาหาตนแต่ตนตอบปฏิเสธไปหมด ประหนึ่งว่ายังไม่เจอคนที่รอคอย ฟาโรห์ทรงนำพระหัตต์ขึ้นลูบคลำปทุมถันของนางอย่างคุ้นมือ แล้วหลิงกว่อก็เข้าสู่ภวังค์แห่งการหลับใหล แต่การหลับใหล ครั้งนี้กลับนำพาหลิงกว่อไปยังเหตุการณ์ในอดีต
เหตุการณ์ที่จะทำให้ชีวิตของเธอต้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ความคิดเห็น