เจ้าหญิงแห่งสายรุ้ง

ลำดับตอนที่ #2 : เบสร่า สาวน้อยผู้โชคร้าย

เช้าวันหนึ่ง...
"อ๊า สายแล้ววว วันนี้มีสอบคณิตซะด้วย 0o0"เบสร่าทำสีหน้าเร่งรีบ แต่แล้วเธอก็นึกวิธีดีๆออก "อ๊ะ จริงสิ เรามีเวทมนต์นี่นา ฮิ ฮิ ^U^" แล้วเบสร่าก็หยิบลูกแก้วสีรุ้งขึ้นมา "ลูกแก้ววิเศษเอ๋ย จงพาฉันไปที่โรงเรียนเดี๋ยวนี้" วิ้งงงงงง แสงวูบวาบปรากฎขึ้น และพาเบสร่าไปที่โรงเรียน "เบสร่า อรุณสวัสดิ์จ้ะ มาเกือบสายเชียวนะ" ลาล่า เพื่อนสนิทของเบสร่าทักทาย "อืม แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่ามาสายเลยก็แล้วกัน" กริ๊งงงงง เสียงออดดังขึ้นบ่งบอกเวลาเข้าเรียน "เอ้า เมื่อคืนมีใครไม่ได้อ่านหนังสือมาบ้างยกมือขึ้น" ครูกล่าว แต่ไม่มีใครยกมือเลย ครูแจกกระดาษข้อสอบให้ เมื่อเบสร่าดูก็คิดในใจว่า "อ๊า ข้อสอบยากอย่างนี้ใครจะไปทำได้ล่ะเนี่ย O0O" แต่เบสร่ามองไปรอบห้อง ก็ดูท่าทางว่าทุกคนจะทำกันได้หมด เบสร่าเลยหยิบขอบข่ายขึ้นมาดูเบสร่าคิดในใจว่า "อ๊า ตายแล้ว มันสอบคนละเรื่องที่เราอ่านง่ะ O0O"  พอทำข้อสอบเสร็จครูก็ประกาศผลการสอบ "คุณเบสรีน่า(ชื่อจริงของเบสร่า)ผลสอบของคุณต่ำมากๆเลยนะเรียกได้ว่าเป็นที่โหล่เลยก็ว่าได้นะ เอ้า นี่ผลสอบของคุณ" เบสร่ามองผลสอบคณิตของเบสร่าเองแล้วถึงกับอุทานเลยว่า "อ๊า 10 คะแนนเต็ม 100 อ้ะ" พอถึงชั่วโมงวิชาวิทยาศาสตร์ ระหว่างผสมน้ำยาอยู่ เบสร่าก็เกิดกลุ้มใจกับเรื่องผลสอบอยู่ เลยเผลอเติมน้ำยามากเกินไป ลาล่าอุทานว่า "อ๊อ๊อ๊อ๊อ๊าาาาา เบสร่า ระวัง O0O" บู้มมม !!!!! "อ๊าาาาาาาาาาา " เบสร่ารีบกระโดดหลบทันทีทันใด ครูก็ดุเบสร่าว่า "นี่คุณเบสร่า คุณทำอะไรลงไปหา " "ขะ...ขะ...ขอโทษค่า" "ไปยืนหน้าห้อง" "ค่า" แล้วเบสร่าก็นึกวิธีออก "ก็เรามีเวทมนต์นี่นา ฮึ ฮึ" "ลูกแก้ววิเศษเอ๋ย จงย้อนเวลากลับไปเดี๋ยวนี้" วิ้งงงงงงงงง แล้วเวลาก็ย้อนกลับไป

ตอนพักเที่ยง...
เบสร่าก็กำลังทานข้าวกล่องของตัวเองอยู่ที่โคนต้นไม้กับลาล่า จู่ จู่ ก็มีนกตัวหนึ่งขี้หล่นใส่อาหารของเบสร่า เบสร่ามองขึ้นไปหานกตัวนั้นแล้วบ่นว่า "อ๊าาาาา ไอ้นกบ้า บังอาจมาอึใส่ข้าวฉันงั้นเหรอ หน็อย คอยดูนะ ถ้าฉันจับแกได้ล่ะก็จะเอาไปทำเป็นยำนกเลยคอยดู" ลาล่าบอกว่า "เบสร่า ใจเย็นเถอะจ้ะ นกมันคงจะไม่ได้ตั้งใจหรอกจ้ะ ^0^!" "แล้วข้าวกล่องฉันล่ะ จะเอไงดี ฮือ ฮือ" "อ๊ะ จริงสิ 0_0" "อะไรเหรอจ๊ะ เบสร่า" "เดี๋ยวไปซื้อก็ได้นี่ นั้นเดี๋ยวฉันไปก่อนเลยนะ" "ว้าว มีแต่ของน่าอร่อยทั้งนั้นเลย นั้นเอาเสต็กปลาเซลม่อนละกันนะ" "อ่ะ นี่ค่ะ เสต็กปลาเซลม่อนที่คุณสั่งได้แล้วค่ะ" "เท่าไหร่คะ ^0^" "พันเยนค่ะ ^O^" เบสร่าก็ควักหาเงินในกระเป๋าตัวเอง แต่ "อ๊าาา ลืมเอาเงินมา" "ขอโทษนะคะแต่ชิ้นเนี้ยให้ไม่ได้จริงๆนะคะ "ไม่เป็นไรค่ะ หนูเข้าใจ -_-" แล้วเบสร่าก็เดินออกจากร้านอย่างสิ้นหวัง และแล้ว "เฮ้ออย่างน้อยก็ยังมีเวทมนต์" "ลูกแก้ววิเศษเอ๋ย จงเอาข้าวกล่องอร่อยๆมาให้ฉันเดี๋ยวนี้" วิ้งงงงงงง แล้วข้าวกล่องก็ออกมา

เมื่อถึงเวลากลับบ้าน
"ฉัน ฉัน ทำไมวันนี้ฉันถึงได้โชคร้ายอย่างนี้น้า เฮ้อ" เบสร่าเดินกลับบ้านคนเดียวด้วยหน้าตาอันห่อเหี่ยว จู่ จู่ เบสร่าก็ไปอยู่ที่เมืองแห่งหนึ่ง "อ๊ะ ฉะ...ฉันมาที่นี่ได้ยังไงกันล่ะเนี่ย" "ฮึๆ ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนแห่งความทรมาน มาแล้วสินะ เจ้าหญิงแห่งสายรุ้ง ฮึๆ" "นั่นเสียงใครน่ะ แล้วรู้จักฉันได้ไง" "ฉันอยู่ทางนี้ ฮึๆ" "อ๊าาาาา"