เจ้าหญิงแห่งสายรุ้ง

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดผู้พิทักษ์ เจ้าหญิงแห่งสายรุ้ง

             วันหนึ่ง เบสร่ากลับมาจากที่โรงเรียน เมื่อเบสร่าเปิดประประตูเข้าบ้าน ก็ไม่พบว่ามีใครอยู่เลย เบสร่าพูดว่า "เดี๋ยวออกไปข้างนอกหน่อยดีกว่า" แล้วเบสร่าก็ออกไปเดินเล่น ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่ เบสร่าก็ไปเจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กคนนี้กำลังนั่งร้องไห้อยู่ เบสร่าก็วิ่งไปที่เด็กคนนั้น เบสร่าถามว่า"หนูเป็นใครหรือจ๊ะ แล้วทำไมถึงมานั่งร้องไห้อยู่แถวนี้"เด็กคนนั้นยื่นลูกแก้วสีรุ้งให้เบสร่า แล้วบอกว่า"พี่คะ ช่วยเก็บไอ้นี่เอาไว้กับตัวได้ไหมคะ" เบสร่ายืนยิ้ม แล้วบอกว่า"ได้สิ" น่าตาอันเศร้าหมอง น้ำตาที่หลั่งไหลของเด็กคนนั้นเริ่มหายไปและมาพร้อมกับรอยยิ้ม ไม่ทันไรเด็กคนนั้นก็หายไปพร้อมกับรอยยิ้ม "อ๊ะ มะ...มะ...ไม่จริงใช่ไหม"เบสร่าตกใจมากที่เห็นเด็กคนนั้นหายตัวไปต่อหน้าต่อตา แล้วก็รีบวิ่งกลับบ้าน 
           "กรี๊งงงง"เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฎว่าเป็นเบอร์ของพ่อเบสร่า เบสร่ากดรับโทรศัพท์พ่อของเบสร่าบอกว่า"พ่อกับแม่มีงานด่วนมากๆเลย อาจจะไม่ได้กลับบ้านสัก3-4วัน ลูกอยู่คนเดียวได้ไหม"เบสร่าบอกว่า"ได้ แค่นี้นะ หนูกำลังปวดหัวอยู่"แล้วเบสร่าก็กดวางสายไป
           รุ่งเช้า เมื่อเบสร่าตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเมฆที่แสนจะนุ่ม เบสร่าตกใจมากแล้วพูดว่า"นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"มีเทพธิดาคนหนึ่ง ชื่อว่า วีเอสต้า เดินเข้ามาแล้วถามว่า"เธอคือมนุษ์ใช่ไหม" "อือ" "แล้วเธอมาที่นี่ได้ยังไง" "ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันตื่นมา ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว" "ฮะ จริงเหรอ" "จริงสิ" "เธอมีของอะไรแปลกๆอยู่บ้างหรือปล่าว" "อือ มีสิ" "อะไรเหรอ เอามาให้ดูหน่อยสิ" เบสร่ายื่นลูกแก้วสีรุ้งให้วีเอสต้าดู วีเอสต้าร้องออกมาอย่างดังเลยว่า "ลูกแก้วสีรุ้งแห่งตำนานนี่นา เธอไปเอามาได้ยังไงกัน หะ" เบสร่าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้วีเอสต้าฟัง วีเอสต้าบอกว่า "งั้น เดี๋ยวตอนกลางวัน ฉันจะพาเธอไปหาองค์ราชินีแองเจล่าเอง"
           ตกตอนกลางวันวีเอสต้าก็พาเบสต้าไปหาองค์ราชินี แล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้องค์ราชินีฟัง องค์ราชินีบอกว่า "เบสร่า นับจากนี้เป็นต้นไปเธอคือ เจ้าหญิงแห่งสายรุ้ง เข้าใจไหม" เบสร่าก็ถามว่า "ทำไมล่ะ ทำไมฉันจะต้องเป็นด้วย" องค์ราชินีบอกว่า "เพราะว่า ผู้ที่จะได้ลูกแก้วสายรุ้งแห่งตำนานนั้น จะมีคุณสมบัติพร้อมที่จะชำระล้างสิ่งชั่วร้ายได้" "แล้วชีวิตที่บ้านของฉันล่ะ" "ไม่เป็นไร เพราะเธอสามารถใช้เวทมนต์จากลูกแก้วนั่นได้" "จะ...จะ...จริงเหรอ" "จริงสิ ตอนนี้เธอจะกลับก่อนก็ได้ แล้วถ้ามีอะไร ฉันจะติดต่อไปหาเอง แล้วเธอก็ห้ามลืมเป็นอันขาดเลยนะว่า นี่คือความลับน่ะ จะให้คนบนโลกรู้เรื่องเวทมนต์ไม่ได้เป็นอันขาดเลยนะ"  "ค่ะ" แล้วเบสร่าก็อธิษฐานกับลูกแก้วว่า"ขอให้ฉันได้กลับบ้านทีเถิด" เมื่อกลับมาถึงบ้าน เบสร่าก็ยิ้มแล้วก็ใช้ชีวิตอย่างปกติต่อไป