Dawn of the Dead

ในวันเช้าที่แจ่มใสพระอาทิตย์ขึ้น และมีเด็กตื่นตอนเช้ากับชายวัยกลางคนหนึ่งพวกเขาอยู่บ้านหลังเดียวกันและนั่นคือตัวเอกของเรานะครับที่มีชื่อว่าอีธาน วินเทอร์(เรียกสั้นๆว่าอีธาน) เขาลุกออกมาจากเตียงแล้วออกมาจากห้องไปชงกาแฟแล้วไปปลุกเด็กสาว ที่มีชื่อว่าโซเฟีย 

อีธาน วินเทอร์ :  ลูกออกมาได้แล้วอย่าขี้เซาของพ่อ

โซเฟีย  :    โห่พ่อหนูอยากนอนต่อนะคะไม่ได้หรอ

อีธาน วินเทอร์ :  ไม่ได้นะอย่าโซเฟีย ลูกต้องไปอาบน้ำแล้วไปโรงเรียนนะนี่คือคำสั่ง  ลุกออกมาได้แล้ว

โซเฟีย  :  ขี้บ่นจังเหมือนกับแม่เลย ก็ได้หนูไปโรงเรียนก็ได้ 

หลังจากที่โซเฟียพูดจบเธอก็ลุกไปอาบน้ำแล้วแปรงฟันและมากินข้าวที่อีธานทำให้ แล้วเด็กสาวก็นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยและกินเสร็จเธอก็ไปนั่งรถกับพ่อของเธอ

อีธาน วินเทอร์ : เอาละออกเดินทางกันเลยวันนี้ลูกต้องเรียนดีๆนะเดี๋ยวพ่อมารับ

เดลต้า  :   ค่ะพ่อหนูรู้นา

ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่โรงเรียนและเด็กสาวก็ได้เปิดประตูลงจากรถก่อนที่จะเปิดเขาได้หอมแก้มผู้เป็นพ่อของเขาแล้วก็เดินไปเรียนและอีธานก็ขับรถกลับบ้านเพราะเดินจากเขาเป็นทหารเก่าเลยได้รับเงินบำนาญเยอะพอสมควรที่จะใช้ชีวิตอยู่ได้ทั้งชีวิต เขาเป็นทหารเดลต้า ฟอร์ซ  ซึ่งถูกขนานนามทั่วโลกว่าเป็นกลุ่มทหารที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและเขาก็ได้เกษียณอายุแล้ว 

อีธานได้กลับมาถึงบ้านแล้วได้เปิดทีวีดูมีข่าวว่า

ข่าว :  เกิดเหตุด่วนนะครับรัฐบาลได้พบเชื้อไวรัสสายพันธุ์ใหม่ที่มีชื่อว่าเดลต้าแพร่กระจายได้ผ่านทานกัดและสปอร์ และผู้ที่ได้รับใบละนั้นจะเกิดอาการคุ้มคลั่งและทำร้ายพวกเดียวกันเองเพราะฉะนั้นจงระวังตัวไว้ถ้าพบผู้ติดเชื้อให้แจ้งทางการทันทีขอจบข่าวเท่านี้

อีธานวินเทอร์ :  น่ากลัวจริงๆต้องระวังไม่ให้ลูกโดนซะแล้วนอนดีกว่า ผ่านไป 5 ชั่วโมงเขาก็ได้ตื่นขึ้นและมองนาฬิกาเอ้านี้เลยเวลาลูกเลิกเรียนแล้วนี่สายแล้วสายแล้วต้องไปรับลูกแล้วหวังว่าเธอคงไม่โกรธฉันนะ

หลังจากที่เขาตื่นนอนก็ได้รู้ว่าสายแล้วเขาต้องไปรับลูกของเขาซึ่งรวมจากเวลาขับรถและออกจากบ้านแล้วไปถึงก็เสียเวลาไป 1 ชั่วโมงเต็มและก็ได้เจอเธอที่ทำหน้าบึ้

โซเฟีย :  พ่อมาช้า

อีธานวินเทอร์ :  พ่อขอโทษนะพอดีว่าพ่อเผลอหลับไปนะยกโทษให้พ่อด้วยนะ

โซเฟีย  :  ไม่หนูไม่ยกโทษให้พ่อต้องทำอาหารที่แม่ทำให้หนูกินบ่อยๆเข้าใจไหมหนูจะยกโทษให้

อีธานวินเทอร์  :   จ้าลูกรักของพ่อ

อีธานก็ทำอาหารที่ภรรยาเขาเคยทำให้ลูกกินบ่อยๆเธอได้กินอย่างเอร็ดอร่อยแล้วก็ได้ตัดมาตอนกลางคืนพวกเขาได้หลับกันหมดแล้วแต่ก็ได้ยินเสียงกระจกแตก

เพล้ง

เสียงดังสนั่นทำให้อีธานตื่นลุกขึ้นมาแล้วเขาก็หยิบปืนและแง้มประตูไปดูว่าผู้บุกรุกผู้นั้นคือใครแล้วเขาก็ได้เห็นร่างเอาๆกำลังเดินมาที่เขา

อีธาน วินเทอร์ :   แกเป็นไข้ผู้ลุกออกไปซะถ้าไม่งั้นฉันยิงแกแน่

หลังจากที่เขาพูดจบก็ไม่มีเสียงวี่แววหรือตอบขานมาเลยและยังจะเดินเข้ามาใกล้ๆเขาและผู้นั้นก็จะโจมตีเขาทันทีก็โดดเข้ามาจะกัดเขาและอีธานก็หลบได้

ปั๊งงง

แล้วก็ได้ใช้ปืนยิงไปที่ต้นขาของชายผู้นั้นแต่ชายผู้นั้นก็ยังลุกขึ้นมาแล้วก็จะมาทำร้ายเขาเขาจึงไม่มีทางเลือกที่จะยิงไปที่ตรงกลางเขาจนหมดแม็ก

ปั๊งงง      ปั๊งงง  

จนกระสุนหมดแต่ก็ผู้ชายผู้นั้นก็ยังลุกขึ้นมาอีกเขาจึงไม่มีทางเลือกจึงหยิบของพี่อยู่ใกล้เขาแล้วก็ฟาดไปที่หัวของชายผู้นั้นจงหัวแหลกเละและช่วยผู้นั้นก็สิ้นชีพ ผมจะเรียกว่าซอมบี้และกันนะครับ

หลังจากที่อีธานได้กำจัดซอมบี้ตัวนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องของลูกสาวเขาแล้วก็ได้พูดขึ้นมาว่า

อีธาวินเทอร์    : โซเฟีย     ลูกตื่นเร็วตอนนี้เราต้องหนีแล้วเราต้องไปหาที่ปลอดภัยกัน

โซเฟีย  :   มีอะไรเหรอครับพ่อต้องไปที่ปลอดภัยที่ไหนล่ะคะ

อีธาน  :   เราไม่มีเวลามากแล้วต้องรีบขึ้นรถแล้วเร็วเข้า

หลังจากที่อีธานพูดจบเขาก็ได้หยิบปืนและกระสุนแล้วก็พาลูกเขาไปที่รถแล้วขับออกไปทันทีซึ่งข้างนอกนั้นเต็มไปด้วยความโกลาหลและคนเข็นฆ่ากันเองแล้วก็ได้มีเสียงปืนปั้งปั้งดังสนั่นเต็มทั่วเมือง จึงทำให้ลูกสาวเขาตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

โซเฟีย  :  มันเกิดอะไรขึ้นกันเหรอครับพ่อหนูกลัวไปหมดแล้วทำไมคนเขาต้องมาทำร้ายกันเองด้วยเหรอคะหนูกลัวค่ะพ่อ

โซเฟียถามอีทานด้วยความตกใจอย่างมากเพราะตัวเธอเป็นเด็กแค่อายุ 12 ปีจึงไม่ได้รู้อะไรมาก

อีธาน  :  ไม่มีอะไรหรอกลูกเราต้องปลอดภัยเชื่อพ่อจะอยู่ข้างหนูนะ

โซเฟีย  :   จริงนะครับพ่อ 

อีธาน วินเทอร์  :  จริงสิลูกพ่อไม่เคยโกหก

หลังจากพูดจบพวกเขาก็ได้ขับรถออกมาจากเมืองนั้นและมุ่งตรงไปสะพานทันทีซึ่งสภานั้นมีมากมายและกองทหาร มากมายและประชาชนที่สะพาน

ทหาร  :    ประชาชนทั้งหมดอย่าตื่นตระหนกมันเป็นแค่ไวรัสไม่อันตรายทรงโปรดอยู่อย่างสงบด้วยเถิด

ประชาชน  :  อยู่อย่างสงบบ้าอะไรกันพวกเขาต่างมาฆ่ากันเองถ้าไม่ปล่อยพวกเราไปเพราะเราตายกันหมดแน่

ประชาชนและทหารต่างยืนประท้วงเพราะเพราะอยากมีชีวิตรอดนั่นเอง

โซเฟีย  :  มีอะไรกันเหรอครับพ่อ

อีธาน  :   ไม่มีอะไรหรอกจ้าลูกเดี๋ยวพ่อขอลองไปดูก่อนนะอยู่ในรถนะเข้าใจพ่อไหม

โซเฟีย  :  ค่ะคุณพ่อ

หลังจากที่อีธานพูดจบเขาก็ได้เดินออกจากรถและไปที่ประชาชนนั้นแต่ยังไม่ทันได้ไปถึงก็ได้มีฝูงซอมบี้มากมายพี่จะเข้ามาถึงแล้วทหารที่เห็นก็ต่างระดมยิงใส่ฝูงซอมบี้นั้นและโดยประชาชนไปด้วย

อีธาน  :  บ้าเอ้ยยิงไปมั่วหมดยืนตรงนั้นนะมันมีลูกสาวผมอยู่  

ตูม

กลอนที่มีทานจะเข้าไปห้ามทหารพวกนั้งก็ได้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ เพราะได้เกิดมีเครื่องบินขนาดใหญ่พุ่งตรงมาที่ลูกของเขาและประชาชนที่สะพานนั้นหากเกิดระเบิดขนาดใหญ่ที่ทำให้คนรอบๆนั้นเสียชีวิตรวมทั้งลูกสาวเขาด้วยแต่อีธานไม่ได้ผลกระทบอะไรมากนอกจากที่เขาสลบไปเกิดจากแรงระเบิดเขาก็ได้ตื่นขึ้นมา

อีธาน วินเทอร์ :   เออมึนหัวชะมัดลูกโซเฟียลูกอยู่ไหน

อีธานที่ได้ตื่นจากอาการระเบิดเขาก็เดินไปที่รถระเบิดนั้นก็ได้เห็นหลุมขนาดใหญ่และซากศพเขาก็ได้เข้าสู่ทันทีเพราะลูกเขาก็ได้จากไปแล้วเนื่องจากแรงระเบิดนั้นเขาได้ตะโกนว่า

อีธาน วินเทอร์  :  ไม่ !!!!!!!

10ปีผ่านไปหลังจากเกิดโรคระบาดที่มีชื่อว่าเดลต้า  ตึกตาบ้านช่องดังๆก็ได้มีหญ้าปกคลุม และตึกแห่งหนึ่งมีชายใส่ผ้าคลุมและถือปืนกำลังทำอะไรบางอย่าง

                      จบ

ใครอยากรู้หน้าตัวเองเดี๋ยวผมขึ้นรูปให้นะครับ