คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : > จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด
ชั้นชื่ออร เรียนอยู่ ณ โรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในประเทศไทยในเมืองกรุงนี่แหละ ไม่ใกล้และก็ไม่ไกลมั้ง
วันนี้จะเป็นวันเปิดเทอมใหม่ของชั้นแย้ว เหอ ๆ เซ็งเลย ขี้เกียจมาก แต่ว่าขนาดเมื่อคืนนอนเร็วแล้วน่ะ ( เที่ยงคืนอ่ะ ) ดันตื่นสายจนได้ ไอ้พี่ตัวดี ทั้ง ๆ ที่ปกติมันต้องให้ชั้นปลุกทุกวัน แต่วันนี้มันดันตื่นก่อน แล้วก็แย่งชั้นอาบน้ำไปเรียบร้อยแล้วหล่ะ ส่วนไอ้น้องชายจอมซ่าของชั้น มันยังไม่ตื่นเลย - - ด้วยเหตุฉะนี้ ชั้นจึงต้องรับภาระเดินไปปลุกมันที่ห้องอีกแระ - -
และ เนื่องจากความไม่พร้อมที่จะไปโรงเรียนวันแรกของสมาชิกในครอบครัวชั้น วันเปิดเทอมวันแรกของพวกเราทั้งสามคน ก็จะทำไมน่ะเหรอ ไปสายไง แต่ดีน่ะ ที่วิ่งไปเข้าแถวทันอิอิ ทำประจำ จนชำนาญแล้ว (สู้ๆ อยู่แร้ว) อิอิ
หลังจากที่ชั้นหายจากอาการเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เข้าแถวอยู่ แล้วก็เป็นธรรมดาทีวัน
แรก ผ.อ. จะมาพูดต้อนรับนักเรียนสำหรับการเปิดเทอมใหม่ และนี่ก็คือสิ่งที่ชั้นเซ็งสุด ๆ เลย อิอิ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็ผ.อ. แกดันเล่นพูดซะยาวติดกันเกือบชั่วโมงหล่ะสิ คนฟังอย่างชั้นส่วนใหญ่มากกว่าครึ่งก็หลับไปเรียบร้อยตามระเบียบ
แต่ทันใดนั้น ขณะที่ชั้นกำลังเคลิ้ม ๆ อยู่นั้น สายตาของชั้นก็เหลือบไปเห็นเค้าคนนั้น ใช่แล้ว เค้าก็คือต้น ผู้ชายที่ตรงกับเสป็กชั้นที่สู๊ดดดดด -,.- ไม่มีผิดเพี้ยน สูง ขาว ตี๋แต่ไม่หน้าเอ๋อ คนที่ชั้นแอบชอบอยู่นั้นเอง -,.- หุหุ
ว๊าย ให้ตายเถอะ ตะกี้เค้าหันมามองทางชั้นด้วยแหละ ชั้นจึงยิ้มให้เค้า โอ้ว นั่นไง เค้ายิ้มหวาน ๆ กลับมาแล้ว ชั้นจึงรีบหันกลับมา ก่อนที่หน้าจะแดงเป็นลูกตำลึง - -
และแล้วหลังจากที่ชั้นเพ้ออยู่ได้ไม่นาน ผ.อ. ก็พูดจบสักที หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนก็พากันแยกย้ายเข้าห้องเรียน ตลอดทางเดิน ยัยแจน เพื่อนสุดซี้ของชั้น ก็เอาแต่โม้เรื่องที่มันไปเที่ยวอังกฤษตลอดทาง (เชอะ ก็เธอมันรวยนิ คนอย่างชั้นเที่ยวได้ไกลสุดก็แค่ ลาว พม่า เวียดนาม กัมพูชา แล้วก็มาเล เท่านั้นแหละย่ะ แต่ที่พูดมาก็ยังไม่เคยไปซักที่เลย -_-‘’
แต่ระหว่างที่ยัยแจนยังคงโม้ต่อไปเรื่อย ๆ โดยที่เราสองคนกำลังเดินเพื่อจะเข้าห้องเรียนนั้น สายตาของชั้นก็เอาแต่จับจ้องอยู่ที่ต้นอย่างเดียว (ก้อมานห้ามไม่ได้นี่) ยัยแจนจะโม้รายก็โม้ไปเถอะ ชั้นไม่สนหรอกย่ะ แล้วตอนนั้นต้นกับนายจอม(เพื่อนต้น)ก็เดินเข้าห้องเรียนไปเรียบร้อยแล้ว
...เฮ้อ น่าเสียดายจัง ที่เราอยู่คนละห้องกับต้น... ชั้นนึกในใจ TOT
แต่ทันใดนั้น \"หวัดดีจ๊ะ เจ๊อรรรรรรรรรร\" เสียงที่แสนจะน่ารังเกียจดังขึ้น ก็จะเป็นเสียงครายซะอีกหล่ะ มันชื่อ บอส (ขอเรียกมันแล้วกันน่ะ เพราะเป็นสรรพนามที่เหมาะสมกับบุคคลคนนนี้มากที่สุด) บอสพูดทักชั้นขึ้น
\"แหวะ นี่ นาย
\"อารายของเธอ ชั้นพูดกับอร ม่ายด้ายพูดกับเทอสักหน่อย\" -o- บอสบอก
\"พอเถอะ เข้าห้องกันได้แล้ว อาจารย์มาแล้วน่ะ\" ชั้นพูดตัดบทในที่สุด เมื่อเห็นอาจารย์ที่ปรึกษาเดินมาพร้อมกับสมุดพกของนักเรียน
\"เหอะ ๆ รีบไปกันดีกว่าอร\" แจนพูดแล้วก็ลากตัวชั้นไปนั่งที่โต๊ะเรียนทันที
\"นักเรียน เคารพ\" เสียงฝน หัวหน้าห้องที่สุดจะน่ารักและเพอร์เฟ็คพูดขึ้น
\"ซาหวัดดีค่ะ/ครับ อาจารย์\" นักเรียนทุกคนพูดซะยานเลย แล้วก็นั่งลงในที่สุด
\"เอาหล่ะ วันนี้ ผลการเรียนของทุกคนก็ออกมาแล้วน่ะ เดี๋ยวครูเรียกชื่อครายก็ออกมาเอาเลยน่ะ\" อาจารย์บอก แล้วหลังจากนั้นนักเรียนก็เริ่มทยอยไปเอาสมุดพกกันมาจนครบ
\"อุ๊ยตาย ว๊ายกรี๊ด ชั้นได้ 3.5 พอดีเล้ยแหละ อร\" เสียงที่แสนจะแสบแก้วหูดังขึ้น จะเป็นครายที่ไหลหล่ะ ก็ยัยแจนเจ้าเก่าอีกตามเคย
\"เหรอ หุหุ -.,- แต่ชั้นได้ 3.7 แหน่ะ อิอิ \"(แต่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชั้นได้ 4 ทุกวิชายกเว้นคณิตอ่า ได้ 2 เอง ToT) ชั้นพูดอวดยัยแจนอย่างมีความสุข ยัยแจนเงียบไปพักหนึ่ง แล้วสายตาของเธอก็ไปหยุดอยู่ที่นายบอส
\"เปงงายบ้างหล่ะ นายอ่ะ ได้เกรดเท่าไหร่ บอกกันบ้างดิ\" ยัยแจนพูดขึ้น เมื่อเห็นนายบอสนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ กับพวกเรา
\"เรื่องราย ชั้นต้องบอกเทอ ม่ายทราบ ขนาดอร ยังม่ายอยากรู้เลย\" บอสพูดขึ้น
\"แล้ว นายได้เท่าไหร่หล่ะ ชั้นก็อยากรู้\" ชั้นพูดขึ้นบ้าง ก็คนมันอยากรู้นิ เพราะอะรายน่ะเหรอ
\"เฮ้ย นี่ ยัยแจน ถอยไปไกล ๆ เลยน่ะ เอาสมุดพกชั้นคืนมาน่ะ ยัยบ้า\" บอสพูดพร้อมกับวิ่งตามยายแจนไปรอบห้อง โดยไม่เกรงใจอาจารย์กันบ้างเลย
\"อุ๊ยตาย ว๊ายกรีด นายบอสได้เกรด 2.7 หุหุ -,.- อยากจะขำให้ตายคาที่\" ยัยแจนเล่นประกาศดังทั่วห้อง ทำเอาทุกคนในห้องหัวเราะเยาะบอสกัยยกใหญ่ เหอ ๆ ก็นายนี่ดีแต่ปาก เป็นอย่างนี้ประจำ เรียนโง่ อย่าบอกครายเลยหล่ะ สอบผ่านแต่คณิตกับพละ นอกนั้นตกหมด เหอ ๆ แต่อย่างน้อยนายนี่ก็เก่งคณิตอ่า ToT) หลังจากที่ได้สมุดพกคืน
“นี่ แค่นี่ก็ถือว่าคุณ
เรา เค้าคือเพื่อนสุดซี้ของนายบอส เรื่องของเรื่องก็คือ แกสอนวิชาคณิต นายบอสเลยขึ้นทำเนียบลูกศิษย์สุดที่ร้ากของแกไปเรียบร้อยโรงเรียนจานปรีชาแระ - -\"
\"นี่ นายบอส ชั้นว่านายน่าจะไปเตรียมตัวจองโลงไว้ได้แล้วน่ะ ถ้าแม่นายรู้มีหวัง นายก
\"เงียบไปเลย เธอหน่ะ อรจ๋า หัดดูแลเพื่อนเทอหน่อยน่ะจ๊ะ อิอิ ไปหล่ะ พรุ่งนี้เจอกานนนนนนน\" นายบอสพูดเส็ดก็วิ่งจากไปพร้อมกับร่างที่สูง 175 กว่า ๆ ที่จริงนายเนี่ยก็หน้าตาใช้ได้อ่ะน่ะ ตี๋แต่ไม่เอ๋อ แต่เรื่องนิสัย ไม่ต้องพูดถึงเล้ย -_-\"
\"เฮ้ย ต้น นายทำยังไงฟ่ะ ได้ 4 ทุกปีเลยน่ะ\" เสียงนายจอมลอยมาเข้าหูชั้น แต่ต้นม่ายตอบอะไร ได้แต่ยิ้มวางมาดอย่างเดียว ให้ตายเถอะ ชั้นจะละลาย - -
และแล้วความคิดเปรียบเทียบต้นกะนายบอสก็เกิดขึ้นในหัวสมองของชั้น จนกระทั่ง
\"หวัดดี อร เปงงายบ้าง\" เสียงนายจอมทักชั้นขึ้น
\"อ้าว หวัดดีจอม\" ชั้นตอบกลับ แล้วก็หันไปคุยกับจอม แต่ทำไมต้นของชั้นถึงเอาแต่ยืนคุยกะยัยแจนหล่ะ ToT
\"เปงงายบ้างหล่ะ\" นายจอมยังคงถามชั้นต่อไป
\" ห๊า เอ่อ ก็ดีน่ะ\" ชั้นตอบ
\"เหรอ ชั้นได้ 3.9 แหน่ะ เก่งมั้ย\" จอมถามชั้น
\"เหอ ๆ ม่ายต้องมาโม้ เลยเทออ่ะ\" แจนพูดขึ้นในที่สุด
\"แล้วครายคุยกับเทอหล่ะ ยายปากมาก\" จอมสวนกลับ
\"นายว่าชั้นปากมากเหรอ นาย นายมัน..\" ยัยแจนเริ่มอีกแล้ว แต่ชั้นปิดปากของเทอไว้ทัน
“เอ่อ งั้นชั้นไปก่อนน้า แล้วเจอกันใหม่ บายน่ะจอม ต้น” โอ๊ย หัวใจชั้นมันอยากหลุดออกมาเต้นข้างนอกจริง ๆ ต้นเค้าโบกมือบ๊ายบายพร้อมกับยิ้มสุดหวานเยิ้มให้ชั้นด้วยแหละ - /// - (ชั้นคิดมั่กไปป่ะเนี่ย)
\"ยัยนี่ ปากมากจริง ๆ เล้ย ถ้าเป็นผู้ชาย ชั้นต่อยปากแตกไปแล้วว่ะ เฮ้ย เสียอารมณ์ ไปกันเถอะว่ะ\" จอมพูดแล้วก็กอดคอเพื่อนร้ากที่สูง 175กว่าๆ เดินออกจากโรงเรียนไป (แล้วทามมายชั้นต้องบรรยายความสูงของสองคนนั้นด้วยเนี่ย)....
ติดตามอ่านต่อตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น