ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : All Gone//
Part three: all gone
ภายในห้องนั่งเล่นของหล่าซูจู ผมก็ยังแอบตัวอยู่ในเครื่อวซักผ้าครับ
“เฮ้ พวกนายเห็นซีวอนกับฮันรึเปล่า” เสียงของลีเดอร์อีถึกตะโกนขึ้นถ่ามกลางฝูงลิงครับ พี่คังอินสะดุ้งตื่น แล้วสถบเสียงดังเลยแหละ
“โทษที่นะคัง” พี่อีถึกของโทษพี่คังอินหมีจอมโหด ก่อนที่จะไปหาคำตอบจากพี่ๆในวง
“คงขึ้นไปข้างบนมั้งครับ” เรียวอุคตอบ ได้ 3p กันล่ะทีนี้
“อ้าว งั้นเจ้าคยูล่ะ หายไปไหน” ขอบคุณครับพี่อีถึก ที่ยังคิดถึงผมอยู่บ้าง คยูคนนี้ซึ้งครับ
“คยูไปไหนน้า ว่าจะให้มาชิมฟักทองสูตรใหม่ซะหน่อย” กระต่ายน้อยซองมินเริ่มเพ้อ ครับ ทุกเมนูที่ซองมินทำ มันจะเกี่ยวกับฟักทองทั้งสิ้น
“งั้น ฉันชิมให้เอาไหมล่ะ” พี่ฮยอกแจเสนอหน้ามาตอบครับ เชื่อสิ พี่ฮยอกแจต้องทำพี่ซองมินร้องไห้
“ เอาเถอะๆ แล้วตกลงคยูหายไปไหน พ่อหมีรู้ไหม” ทึกกี้นั่งลงข้างๆคังอิน ก่อนจะใช้คำน่ารักๆ อย่างพ่อหมีเรียกพี่หมีถึกคอมมานโด ทำให้หมีผุ้ถูกปลุกเย็นลงบ้าง
“ไม่รู้สิแม่หมี” พี่คังอินส่งสายตาหวานเยิ้มให้พี่อีถึก เหอะ อย่าไปหลงไอสายตายิ้มๆเชียวนะครับ คนนี้ล่ะตัวการในการใช้ผมเลย อะไรก็เรียกผม อะไรก็ใช้ผมตลอด พี่ถึกบอกอะไรมา ลงที่ผมตลอดครับ ทำไมไม่ให้พี่อีทึกสั่งผมมาตรงๆเลยล่ะครับ
“ไม่มีใครรู้จริงๆเหรอเนี่ย” พี่อีถึบ่น
“คยูมันโดนฮีซอลฆ่าหมกส้วมไปแล้วมั่ง” พี่คังอินพูดขึ้นอย่างไม่ยีระ
พี่ไม่เป็นห่วงผมเลยใช่ไหมเนี่ยครับ คนใจร้าย ช่างรักน้องคนนี้เหลือเกิน
ซูจูทั้ง 9 คนก้เริ่มเถียงกันไปเถียงกันมา เรื่องวีที่ผมจะโดนพี่ฮีซอลเล่นงาน ขอบคุณจริงๆครับพี่ๆ ช่างจริงใจเหลือเกิน
ผมเริ่มรู้สึกร้อนแล้วล่ะสิ อากาศหายใจข้างในก็น้อย ผมพยายามฟังเสียงคนข้างนอกครับ ไม่มีพี่ฮีซอล ทางสะดวก ผมเลยค่อยๆเปิดฝาเครื่องออกมา
เมื่อผมเปิดผา ทุกคนในห้องก้ทำหน้าเหมือนเห็นพี่ครับ
“คยู”
ง้า ผมทำอะไรผิดเหรอครับพี่ๆทุกคนทำหน้าตกใจกันหมด ผมก็ตกใจครับ ทบจะกลับลงไปมุดในเครื่องซักผ้าใหม่ให้มันรู้แล้วรู้รอด พี่ซินยืนเดินลงมาหยุดแถวๆผมพอดี ว้ากกกก
“คยู” จากท่าทางที่ร่าเริง เหมือนได้แกล้งใครมา ก็กลับบัดดลกลายเป็นปีศาจจอมโหด วิ่งมาด้วยความเร็วสูง แล้วรีบมากระชากตัวผมทันที
“พวกแกห้ามมองนะเว้ย ใครมอง ฉันจะเชือดให้ไม่เหลือเลยคอยดู” แว้ก ผมกลัวแล้วครับ พี่ซิน ผมขอโทษ พี่ฮีซอลดูน่ากลัวเหลือเกิน ผมหลับตาแน่น ยอมรับชะตากรรมที่จะเกิด จะเกิดเหตุเหมือนในมวยปล้ำรึเปล่านะ โดนฟาดด้วยเก้าอี้ อ้ากกก สยอง
พี่ฮีซอลลากผมออกจากเครื่องซักผ้า ด้วยแรงเมะ เอ๊ยไม่ใช่แรงถึกของนางพญา ลากครืดๆเลยครับ ดิ่งไปข้างบน แล้วเข้าห้องพี่ฮีซอล ทำมายย ไม่ไปห้องผมล่ะครับ
พี่ฮีซอลเปิดประตูเข้าไป เจอพี่ฮันและซีวอนกำลังทำงานอย่างขะมักขะเม้น สงสารสองคนนี้จัง ต้องมาเก็บกวาด ห้องสุดสกปรก
“ออกไปก่อน ห้ามมองเด็ดขาด” พี่ฮีซอลออกคำสั่ง ซีวอนจึงดึงตัวพี่ฮันที่มองมายังทางผมให้เดินออกไป พี่ฮีซอลปิดล็อกประตูเสียงดัง ก่อนที่จะผลักผมลงเตียง จะ nc เหรอครับพี่ ไม่เอาน้า พี่ฮีซอลหันมามองผมด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อตัวใหญ่ให้ผมใส่ ผมจะใส่ได้ไหมเนี่ย แหวกโน้นแหวกนี้ซะขนาดนี้
“ใส่ซะ” แม่เจ้า สั่งอีกแล้วครับ คุณนายเธอสั่งเก่งเหลือเกิน แล้วผมจะทำอะไรได้นอกจากน้อมรับด้วยความยินดี ผมค่อยปลดกระดุมทีละเม็ดจนเกือบจะกระดุมสุดท้าย พี่ฮีซอลถึงไล่ให้ผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้ล่ะครับ
ผมปลดกระดุมเม็ดสุดท้าย ก่อนที่จะใส่เสื้อพี่ฮีซอลลงไป ใช้ได้ครับ ดูเซ็กซี่พอควร
“คยู” เสียงพี่ฮีซอลดังเข้ามาข้างในห้องน้ำ
“ครับพี่” ผมตอบไปเบาๆ
“ทำไมนายต้องแอบอยู่ในเครื่องซักผ้าล่ะ” เสียงของพี่ฮีซอลนิ่งมาก โกรธผมเหรอ
“ผมขอโทษครับ”
“...”
“คือ... ผม ผมสัญญาครับพี่ ว่าต่อไปผมจะมาทำความสะอาดห้องพี่ให้ ขอโทษนะครับ ผม...” ผมบอกออกไป เพื่อจะลดความโกรธของพี่เขาได้ เสียงของพี่ฮีซอลเงียบไปผมจึงเปิดประตูออกมา พี่ฮีซอลนั่งนิ่งอยู่บนเตียง
“คยู” พี่ฮีซอลมองหน้าผม
“ครับ” ไม่รู้อะไรดึงผมให้มายืนอยู่ตรงหน้าพี่ฮีซอล
“ นายไม่อยากเจอหน้าฉันอีกแล้วใช่ไหม” เอ๋ ทำไมพี่ถามแปลกๆอย่างงั้นล่ะครับ
“??”
“เอาเถอะ งั้นคืนนี้นายมาหาฉันที่ห้องนะ ต้องมารู้ไหม” ประโยคแรกเหมือนจะขอร้อง แต่จริงๆแล้วมันคือคำสั่ง พี่ฮีซอลลุกขึ้นยืน ตอนนี้หน้าเราสองคนแนบชิด จนได้ยินเสียงลมหายใจ พี่ฮีซอลเอามือลูบหน้าของผม ก่อนที่จะไล้ลงมาถึงคอ มองตาของผม
“ครับ” ไม่รู้อะไร ที่ทำให้ผมตอบพี่ไปเช่นนั้น
แต่งได้แล้ว
เริ่ม NC แล้วอ่ะ เปลื้อมเกินคน
ขอบคุนเม้นทุกอัน
จาแต่งให้ดีขึ้นเรื่อยๆ
ลืมบอก ฟิคนี้ดิฉันเปลี่ยนใจเป็น
ซิน-คยู แทน
แฟนๆคู่นี้กรี๊ดซะ
และคู่แปลกอีกคู่ ซี-ฮัน ขวัญใจดิฉันเอง
ที่เหลือก็น่าจะปรกติเนอะ
อีกครั้งขอบคุนเม้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น