คำพิพากษาของนางร้ายๆ

ลำดับตอนที่ #3 : เกิดการเปลี่ยนแปลงซะแร้วววว

    แระแร้วก้เถิงจุดเปี่ยน ซึ่ง ณ ตอนนี้เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม แต่ก่อนเหดผนร้อยแปดพันเก้าแต่เดวนี้บรรยายไม่ถูกเรย เรื่องของเรื่องคือเราอ่ะปายชอบคนๆนึงเข้าให้แร้ว แระเราก้รู้สึกชอบเค้ามากๆอ่ะ ชอบจนม่ายสนจัยเรยอ่ะ ตอนนั้นแยกม่ายถูกงัยว่าชอบกับรักมันม่ายเหมือนกันอ่ะ แร้วเราก้คิดแระตัดสินจัยผิดพลาดจิงๆเป็นความผิดพลาดที่เราจะไม่มีวันลืมเรย ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนั้นมันชัดเจนอ่ะว่าเราชอบคนนั้นสมมติว่าชื่ออาร์มแร้วกัน
      ตอนนั้นยอมรับคือสับสนและลังเลมากๆอ่ะ ม่ายรู้จะทำไงกับชีวิดต่อไปดี แระแร้วเราก็เลือกที่จะชอบอาร์มต่อปายอะ  โดยที่ยังไม่รู้ตัวอีกแระว่ากำลังจะเสียอะไรปัย
"โทมาหาเราทุกวันม่ายเบื่อหร๋อ" เราพยายามบ่ายเบี่ยงเพื่อที่จะหลุด"ม่ายอึดอัดหร๋อที่เป็นอยู่แบบนี้อ่ะ มีความสุขดีแร้วหร๋อ" เราพยายามจะสื่อทุกอย่างอะ จนเราว่าเค้าคงรู้ตัวอ่ะ เค้าเรยม่ายโทมาอีกเรย จากวันสุดท้ายแระท้ายสุด เรารู้ตัวนะ แระมีสติด้วยทัมอะรัยเรามีสติทั้งนั้น เราเพียงแต่คิดว่าเค้าคงม่ายคิดอารัยหรอกมั้ง จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้นะว่าเค้าคิดยังงัยในตอนนั้น แต่ถ้าในทางกลับกันเพื่อนๆลงความเห็นว่า ถ้าเป็นพวกเราทุกคนคงจะเสียใจและเจ็บไม่น้อย เราก็ได้แต่พูดกับเพื่อนๆว่า"ไม่หรอกเค้าผู้ชายเค้าไม่คิดรัยหรอก พวกแกเป็นเค้ารึไงเถิงรู้ไปหมดอ่ะว่าเค้าคิดอะไร" หวังว่าเราคงจะคิดถูกนะ ทั้งที่รู้ก็รู้นะว่าเป็นคนผิดแต่ก็กลบเกลื่อนอะ