loving magicรักสุดป่วนขั้วหัวใจของยัยแม่มด

บทนำ
ให้ตายสิวันนี้เป็นอะไรในชีวิตฉันสุดเพี้ยนล่ะเนี่ย 
"โคกิงเดี๋ยวลูกไปอยู่เกาหลีกับพ่อนะลูก"
"ค่ะแม่"
"แล้วอย่าใช้เวทย์มนล่ะ เรามันยิ่งซุ่มซ่ามอยู่"
"ค่ะ!!!!แม่พังก์ไปแล้วนะแม่"
เหอะ!! แหงสิฉันมันจอมซุ่มซ่ามที่สุดนี่นา ไม่นานการเดินทางไปเครื่องบินก็ไปด้วยดีสักพักฉันชักคิดแล้วว่าทำไมไม่นั่งไม้กวาดไปเลยล่ะให้ตายสิ
"ขออภัยการเดินทางผิดเป้าหมายเล็กน้อย ฉะนั้นเราขอลงที่ญี่ปุ่่นกันก่อนนะครับผม"
นั่นไม่ทันไรนี่แหละดวงซวยของฉันล่ะลองประชดดูสักครั้งก็การเดินทางก็จะผิดเพี้ยนไปญี่ปุ่นซะงั้นแหละเห็นยังล่ะ
" เออก็ดี งานนี้ต้องไปอยู่กับพี่ชายฉันที่นี่อีกดียังมีโชค"
(หมายเลขนี้ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ)
เหวออะไรกันอีกล่ะเนี่ย โชคดันมาอับซะงั้น ดียังมีแผนที่ถ้าเกิดเดินทางหลงจะทำไงไหนๆอือไปทางซ้ายและขวาเลี้ยวครงนี้...
"อ๊ะเจอแล้ว^O^"
อ๊ะ ลืมไปขอแนะนำตัวกันหน่อย เรามีนามว่า โคกิงเป็นเจ้าหญิงในประเทศจันทรานิมิตที่ซึ่งไม่มีอยุในแผนที่ของโลกภาษาของฉันเรียกว่าว่า ทาเนเปีย
แอ๊ดดด
ขอเข้าไปนะคะ ว้าวบ้านใหญ่โตเหลือเกิน นี่บ้านพี่ชายฉันจริงๆเหรอเนี่ยO_O!!
"O_oเฮ้ยเธอเปนใครละเนี่ย "
"อ้าวนี่ไม่ใช่บ้านของ นาโอเหรอ"
"ใช่ แล้วเธอเป็นแฟนคลับหมอนั่นเหรอไง หมอนั่นไม่อยุหรอกนะเดี๋ยวเย็นๆคงกลับมาน่ะ"
ไอ้หมอนี่ สงสัยจะเป็นเพื่อนพี่ชายฉันแหง ตั้งแต่พี่ชายฉันออกมานี่ก็ไม่เคยจะติดต่อมาเลย ไม่สิต้องใช้คำว่า แทบ!!ไม่ได้ติดต่อกลับมาสักนิด เพื่อนพี่นาโอนี่มันสักเอะใจแล้วสิว่าชีวิตฉันจะดำรงอยู่ได้ยังไง หมอนี่ต้องปากสุนัขแหงๆ
"ยืนบื้อ อยู่ทำไมยัยเปี๊ยก เข้ามาสิ"
โห นี่ฉันสูงแล้วนะยะ ว่าแล้วไงหมอนี่มันปากเสียจริงๆด้วย และแล้วฉันก็เผลอเอ่ยคำถามงี่เง่าไร้สาระซะงั้น
"นายสูงเท่าไรน่ะ"
"หือ?ฉันเหรอ"
แล้วจะให้ถามผีตัวไหนล่ะห๊ะ!!
"ฉันสูง168!!"
ฉันพูดก่อนเค้าด้วยความภาคภูมิใจที่ตัวเองเกิดมาสูง55+
"หึ!งั้นเหรอแต่ฉันสูง170อ่านะยัยเปี๊ยก"
"ไม่จริง!!"
นี่ฉันเตี้ยกว่าไอ้หมอนี่งั้นเหรอ ฮึ่ย!!!ให้ตายสิ