คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ชายตาสีเทา
...ท้องฟ้าที่เป็นสีดำ...มีฝนตกเหรอ...ทำไมมันถึงเปียก ๆ ล่ะ....เอ๊ะ เปียกเหรอ...
"ฟื้นแล้วนี่"
เสียงผู้ชายที่นุ่มนวลดังขึ้น...ฉันค่อย ๆ ลืมตาและแสงแรกที่สะท้อนให้ฉันเห็นก็คือ...ไข่มุกสีเทา...ฉันกระพริบตาถี่ ๆ และจ้องมองอีกครั้ง...ไม่ใช่...นั่นมันดวงตาของผู้ชายคนหนึ่ง...ผู้ชายที่โครตหล่อและมีผ้าเช็ดหน้าอยู่ในมือ...ผู้ชายคนนี้มีปีก!!!!...
"นาย...นายมีปีก"
"อ๋อ...ครับผมมีปีก"
แน๊...ยังมาพูดหน้าตาเฉยอีก...ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงตายเพราะหน้าตาหล่อ ๆ ของนายแล้ว...ขอโทษนะ...ฉันไม่ใช่โว๊ย
"แกเป็นตัวอะไรกันแน่ฮ่ะ...แล้วมาโผล่อะไรบ้านฉันเนี่ย...."
"อ้อ...บอกแล้วไง...ผมเป็นเทวดา...เป็นเทวดาจริง ๆ นะ...นี่ไง"
พูดจบนายนั่นก็ดีดนิ้วดัง "ป๊อก" และปีกสีขาวก็สยายออกมาพร้อมกับขนนกสีขาวฟุ้งกระจาย...ผี...นายนี่เป็นผีแน่ ๆ
"ว้าย ผี"
ฉันวิ่งไปที่ประตูบ้านและมีเสียงดัง "ป๊อก" ไล่หลัง ฉันพยายามเปิดประตูบ้าน แต่ประตูถูกล็อกเปิดไม่ออก...อีตานั่นคิดจาขังฉาน....
ฉันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเขาและเขาก็ชี้นิ้วมาที่ฉัน...ฉัน...ฉันพูดไม่ได้...
"ผมจะไม่ให้คุณพูดจนกว่าผมจะแนะนำตัวจบ..."
นายนั่นใช้ตาสีเทาราวไข่มุกจ้องมองฉันก่อนจะพูดต่อ...
"อะแฮ่ม...ผมเป็นเทวดามาจากแผนกช่วยเหลือมนุษย์...และคุณเป็นคนที่ได้ถูกคัดเลือก...ผมมีหน้าที่ช่วยคุณให้ได้รับในสิ่งที่เหมาะสมกับคุณ...ผมมาเพื่อช่วยคุณ"
"ช่วยเหลือฉันในเรื่องอะไร...อ้าวพูดได้แล้วนี่..."
"ก็ช่วยเหลือให้คุณพบกับสิ่งที่คุณต้องการ...หรือความสามารถที่มันอยู่ลึก ๆ ในตัวคุณ...บางทีคุณอาจจะไม่รู้ว่ามันมี...ผมจะเป็นขุดมันขึ้นมา"
"นี่...ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นเรื่องอะไร...แต่จะให้ฉันยอมรับว่ามีเทวดาอยู่บนโลกใบนี่เนี่ย...ฉันก็เป็นคนบ้าแล้ว"
"ผมก็ไม่คิดจะให้คุณเชื่อนะ...แต่ผมก็มีตัวตนจริง ๆ นี่ไง"
"โอ๊ย...ฉันคงฝันไป...คงฝันไปจริง ๆ "
ฉันหลับตาและเดินเพื่อจะบอกตัวเองว่า ฉันไม่เห็นอะไร...แต่ฉันกลับพลาดเหยียบอะไรก็ไม่รู้ (แน่สิก็ฉันหลับตานี่) และหงายหลังหวืดลง...
"ว้าย"
ฉันหลับตาปี๋กว่าเดิมเพราะความกลัว...แต่รู้สึกถึงอะไรที่รองรับ หลังก็ไม่เจ็บ หัวก็ไม่กระแทก....ฉันค่อยๆ ลืมตาและเจอกับไข่มุกสีเทาอีกแล้ว...ผู้ชายบ้าอะไรหล่อขนาดนี้ฟ่ะ...ปากก็บางสวย หน้าก็เรียว...หล่อโครต...
"จะมองอีกนานไหม...เขินเป็นนะเนี่ย"
ฉันผลักเขาออกและเมินหน้าไปทางอื่น....ว้าวรูปทะเลสวยจัง...
"เทวดาอุตส่าห์ช่วย...ไม่เห็นขอบคุณเลย..."
"พูดอยู่ได้ว่าเทวดาๆ นายไม่มีชื่อหรือไง"
"อ๋อ...ชื่อผมนะเหรอ...แองเจิ้ล"
"ฮ่ะ...แองเจิ้ล ตรงตัวเกินไปไหม"
"ไม่รู้สิ...พอผมรู้ตัว...ผมก็ได้ยินแต่ชื่อนี้...ผมเองก็ไม่ค่อยชอบเท่าไร..."
"เหรอ...พรุ่งนี้ฉันตื่นมาฉันก็คงคิดว่าฉันฝันว่าเจอนาย...ลาก่อนเเองเจิ้ล"
ฉันเดินขึ้นบรรไดไปยังห้องนอนของฉัน...คงไม่คิดไปเองหรอกนะว่าตอนที่เขาบอกชื่อเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบชื่อนั้นเอาซะจริง ๆ
***********************************************************************************************************************
เช้าแล้ว...
ฉันตื่นมาพร้อมเสียงนกร้องเจี้ยวจ้าว...อืม เมื่อคืนฉันเจอเทวดา 1 องค์ บอกว่ามาเพื่อช่วยฉัน...มีแผนกงานของตัวเองด้วย...ตลกชะมัดฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้...ถ้าจะสมัครงานแผนกนั้นต้องทำอะไรบ้างนะ...ฮิฮิ
"ตื่นช้าจังคุณ...ผมทำอาหารเช้าให้คุณทานด้วย..."
ทันทีที่ฉันเปิดประตูฉันก็พบกับเจ้าของดวงตาสีเทายืนอยู่หน้าประตู...ฉันปิดประตูและเปิดประตูใหม่อีกครั้ง...เขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิม...
"พอเถอะ...ผมมีตัวตนจริง...ไปกินข้าวกัน"
พูดจบนายเเองเจิ้ลก็ลากฉันลงไปโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านฉันเลย...หลังจากที่นั่งโต๊ะแล้ว...นายนั่นก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้ม...อีตานี่กินอะไรที่มนุษย์กินด้วยเหรอ...
"เป็นเทวดาก็ต้องการพลังงานเหมือนกันแหล่ะน้า"
รู้ด้วย...ฉันตักข้าวต้มเข้าปาก...นี่มันอะไรกัน...อร่อยสุดยอด...ฉันตักข้าวต้มกินเร็วอย่างลืมตัว...นายนั่นมองแล้วยิ้ม...ก่อนจะตักกินต่อ...เชอะ...คิดว่าทำข้าวต้มอร่อยจะชนะฉันเรอะ (ฉันไปต่อสู้กับเขาตอนไหนเนี่ย)
จะว่าไป...เมื่อวานฉันมัวแต่ตกใจเลยไม่ได้สังเกตเขาให้ดี...แองเจิ้ลมีดวงตาสีเทาก็จริง แต่ว่าเขากลับมีใบหน้าคมเหมือนคนเอเชีย มันเหมือนจะขัดกันแต่กลับเข้ากันอย่างลงตัว...(หล่อว่างั้น) ผมยาวเคลียคอสีดำ...เหมือนผู้ชายไทยที่ใส่คอนแทร็กเลนส์...แต่ดูดีมากๆ
"ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณคิดอะไร...แต่ถ้ากำลังชมผมอยู่ล่ะก็...ของมันแน่อยู่แล้วครับ..."
เฮอะ...นายนี่มันหลงตัวเอง...เป็นเทวดาแน่เปล่าฟ่ะ
ความคิดเห็น