ช่วยด้วยครับ..ผมกลายเป็นหญิง

ลำดับตอนที่ #1 : มึง...โครตน่ารักเลยว่ะ

" ไอ้ยูกิกิกิ มึงอยู่ไหนนน "
เสียงคนหรือเสียงหมาตัวไหนมันถึงได้หอนเรียกชื่อผมขนาดนี้ ผมไล่สายตามองไปรอบๆหาคนที่มันเอ่ยชื่อของผมส่ะดังลั่นยังกับกลัวว่าผมจะหนีมันไปไหน
" ไอ้ฟรานแกจะตะโกนหาพ่องมึงรึไง "
ผมตะโกนบอกเพื่อนผมก็มันจะรีบวิ่งมาหาผม
" ขอโทษแกจริงๆว่ะ "
" ช่างมันเถอะ แล้วนี้ตะโกนเรียกฉันมีธุระอะไร "
" ก็ไม่มีอะไรมากมายแค่จะชวนไปกินข้าวนะ "
" แค่เนี่ยนะ "
ผมตบหน้าผากตัวเอง แล้วมองหน้ามันก่อนจะถอนหายใจออกมา�เฮ้ย�แค่ชวนไปกินข้าวทำไมมันต้องวิ่งวุ่นหาผมด้วยเนี่ยแค่มันโทรหาผม ผมก็ต้องรีบไปหามันอยู่แล้วมันไม่จำเป็นต้องวิ่งมาหาผมให้เสียเวลาหรอกผมไม่เข้าใจมันจริงๆเลยครับ
" ฟราน "
" อะไรของมึงอีกว่ะ "
" มึงโครตโง่เลยว่ะ "
ผมด่ามันก่อนจะเดินนำหน้ามันไปก่อน มันยืนอยู่ได้สักพักก็รีบวิ่งมาหาผมพร้อมกับตะโกนด่าผม
" ไอ้เชี้ยยูกิมึงด่ากูมึงตาย "
ผมรีบวิ่งหนีมันอย่างเอาเป็นเอาตาย













ณ โรงอาหารของโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง มีบุรุษหน้าตาดีทั้งสองท่านกำลังวิ่งเข้ามาในโรงอาหารอย่างเอาเป็นเอาตาย คนหนึ่ง หน้าตาหน้ารักยังกับผู้หญิง รูปร่างบอบบาง ผิวขาวอมชมพู
อีกคนหนึ่ง หน้าตาคมเข้มสมเป็นชายชาตรี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวออกคล้ำหน่อยหนึ่ง พร้อมกับเสียงตะโกน
" หยุดเลยนะไอ้เชี้ย...แฮ่ก...ยูกิ "
" ไม่หยุดโว้ย...แฮ่ก...ถ้าหยุดมึงก็ตื้บ...กูอ่ะดิ "
ผมวิ่งไปหอบไปพอเห็นที่ผมรู้จักนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้าของผม ผมก็รีบวิ่งไปหลบหลังมันทันที
" เฮ้ย! ยูกิหนีอะไรมาว่ะถึงได้หอบขนาดนี้เนี่ย "
" จะหนีใครส่ะอีกก็หนีไอ้..ไอ้ "
" ยูกิอย่าหนีนะโว้ยมาให้กูตื้บมึงส่ะดีๆ "
นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ มันก็รีบมาเพื่อตื้บผม ผมดูมันหอบหายใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูด
" ออกมามึงไม่ต้องไปหลบหลังไอ้เบลเลย "
" ไม่ออกไปให้มึงตื้บกูหรอก "
ผมกำชายเสื้อไอ้เบลไว้แน่นจนเสื้อมันยัยยู่ยี้ ไอ้เบลมองผมนิดหนึ่งก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ฟราน
" ฉันว่าแกใจเย็นดีกว่าค่อยพูดกันก็ได้ "
" ใช่ๆ "
" มึงไม่ต้องยุ่งเลยนะ ไอ้เบล ไอ้ซัน "
ผมมองหน้าไอ้ฟรานก่อนจะทำหน้าใจสู้เสือโดยการยิ้มให้มันก่อนจะอ้อนมัน เพื่อให้มันยกโทษให้ผมที่กล้าดียังไงไปด่ามัน
" ฟรานกูขอโทษกูไม่ได้ตั้งใจด่ามึง "
" ไม่โว้ย "
ผมมองหน้ามันก่อนจะจับแขนมันพร้อมเอาหน้าถูกแขนมันทำท่าทางอย่างลูกแมวกำลังอ้อนเจ้าของ ของมันอยู่ส่วนไอ้พวกที่อยู่รอบๆตัวผมมองผมอย่างอึ้งๆ ยังกับไม่เคยเห็นผมมาก่อน
" ยูกิ "
ไอ้ฟรานเรียกผมด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ผมได้ยินมันเรียกชื่อผมเต็มสองรู้หูของผม ตอนนี้ผมรู้สึกใจคอไม่ดียังไงไม่รู้และแล้ว
" ยูกิมึง "
" อะไรไอ้ฟะ...ฟราน "
ผมถามมันด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
" มึง....โครตน่ารักเลยว่ะ "
" ห๊า!!! "
ไอ้ฟรานดึงผมเข้ามากอดอย่างแนบแน่น
" มึงโครตน่ารักเลยว่ะ "
มันย้ำให้ผมได้ยินอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้ผมทั้งอึ้งทั้งอายจริงๆก็อยากหายไปเลยก็ว่าได้ รู้สึกว่าชีวิตของผมตอนนี้ท่าทางจะวุ่นวายแล้วล่ะสิครับทุกคน