กว่าจะเป็นสิงห์แดง...(กว่าจะสอบตรงติด)

ลำดับตอนที่ #5 : ก่อนจะไปสัมภาษณ์...

และแล้วหลังจากเข้า รพ. ต้อนรับซัมเมอร์ผ่านไป... ก็ได้ฤกษ์มาอัพตอนใหม่ให้ท่านผู้อ่านได้ติดตามกัน

     หลังจากที่ได้จั่วหัวไว้ด้วยเรื่องสอบสัมภาษณ์ ก็ว่าวันนี้จะมาต่อให้จบ... แต่ทั้งนั้นทั้งนี้ สิ่งที่เราวิเคราะห์นั้น เป็นเพียงแค่ความเห็นส่วนตัว ดังนั้นจึงถือได้ว่าใช้เป็นแค่คำแนะนำก็แล้วกัน 
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...

     ก็อย่างที่ได้บอกไว้ในตอนแรกๆว่า เราเองนั้นไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายกับการสอบสัมภาษณ์ ไม่ได้รู้สึกเครียดหรือกังวลใดๆเลย เนื่องจากสืบทราบมาว่า ในการสัมภาษณ์นั้น มักจะไม่ค่อยมีใครตก นอกจากคุณจะบ้าหรือไม่ก็วิกลจริตนะ หุหุ... แล้วอีกอย่าง มาจนถึงขนาดนี้ฝ่าฟันคู่แข่ง 1700 กว่าคนมาได้เป็น 55 คนที่เหลือรอด ใครล่ะจะยอมตกสัมภาษณ์ จริงไหม ?

     การเตรียมตัว vs การไม่เตรียมตัว
ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ก็บอกได้เลยว่าเราเป็นคนที่เลือกช้อยส์ "การไม่เตรียมตัว...สำหรับการซักถาม" แต่เราเลือกที่จะ "เตรียมตัวในการทำแฟ้มไป"... ซึ่งอันที่จริงในเรื่องของการเตรียมตัวนั้น ก็มีทั้งคนที่เตรียมและไม่ได้เตรียมไป ซึ่งผลลัพธ์มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากมาย เราว่าเคล็ดลับสำคัญมันอยู่ที่ "การที่คุณมีสติอยู่ตลอดเวลา" ต่างหาก เพราะแน่นอนว่า อาจารย์ผู้สอบสัมภษณ์นั้นมีมากกว่าหนึ่งคนแน่นอน เพราะฉะนั้นเราย่อมรู้ไม่ได้แน่ว่าใครจะเป็นผู้สัมภาษณ์เรา แล้วลักษณะการถามนั้นก็ไม่ได้มีอะไรที่ตายตัว ดังนั้นเราจึงคิดว่ามันขึ้นอยู่กับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของคุณมากกว่าว่าจะทำอย่างไร... แต่แนวโน้มคำถามโดยส่วนใหญ่ คงหนีไม่พ้นพวกประเด็นข่าวหลักๆที่เป็นอยู่ในกระแสขณะนั้น เช่น ถ้าคุณเรียนภาคปกครอง ก็ควรติดตามข่าวการเมืองในช่วงนั้นๆ ถ้าคุณเรียนการระหว่างประเทศ (เหมือนดิฉัน) ก็ควรตามข่าว ตปท. ถ้าคุณเรียนบริหารรัฐกิจ ก็ควรดูข่าวเกี่ยวกับปัญหาข้าราการ รัฐวิสาหกิจ การบริหารต่างๆในช่วงนั้น เช่น การตั้งบอร์ดบริหาร นโยบาย เป็นต้น และอีกคำถามนึงที่90% ต้องถาม ก็คือ ทำไมเลือกเรียนคณะนี้ สาขานี้ เพราะเหตุใด เรียนไปแล้วจะไปทำอะไร... ซึ่งคิดว่าคำถามพวกนี้ก็เตรียมๆไปก่อนได้ แต่สำหรับเราก็ไม่ได้เตรียมไปอยู่ดีนั่นแหละ เพราะเราคิดว่าเราไม่อยากจะต้องไปนั่งจำว่าเป็นเพราะเหตุผลอะไร หรือต้องๆปนั่งปั้นคำพูดที่ดูดีพวกนั้นไปทำไม เราว่าคิดออกมาจากใจอะดีที่สุด แล้วจะตอบกี่ครั้งๆ มันก็เหมือนเดิม ไม่ต้องเครียดด้วย อยากตอบอะไรก็ตอบไป ไม่ว่าเค้าจะถามประเด็นอะไรมา ก็ตอบไปตามความคิดเรา เพราะความคิดคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน ยกเว้นข้อมูลเฉพาะ เช่นคุณตอบชื่อ ปธน. เกาหลีเหนือผิด นี่อาจเป็นปัญหาได้ เหอะๆ
     สรุป... ดังนั้นสำหรับการเตรียมตัว ใครจะเตรียมหรือไม่เตรียมไปก็สุดแล้วแต่ความขยัน ขี้เกียจ ความกลัว ความเฉยๆ ของแต่ละบุคคลมากกว่า ซึ่งโดยทั่วไปทั้งสองกรณ๊ไม่ได้ให้ผลแตกต่างอะไรกันมากนัก ถ้าอยากเตรียมตัวก็ฝึกวิเคราะห์ข่าวไป คนที่ไม่เตรียมตัว ก็ลองนึกสักประเด็นที่อยากวิเคราะห์ไปละกัน อ้อวิเคราะห์ให้ตรงสาขาด้วยล่ะ แต่จุดสำคัญขอแค่คุณมีสติเท่านั้น ถึงแม้ว่าเวลาเค้าสัมภาษณ์เค้าอาจจะยกขาพาดบนเก้าอีก็ตาม ฮ่าๆๆๆ

     การเตรียมแฟ้ม vs การไม่เตรียมแฟ้ม
ในกรณ๊นี้เราเลือกที่จะเตรียมไป เพราะประการแรกผลงานที่เราทำมามันเยอะ และมันค่อนข้างเกี่ยวข้องกับคณะและสาขาที่เราจะเรียน ดังนั้นเราจึงคิอว่ามันอาจจะเป็นส่วนนึงที่สะท้อนถึงความเป็นตัวตนของเราได้ ผ่านการทำงาน และการทำกิจกรรมนั้นๆ ซึ่งในการทำแฟ้มของเราก็แยกเป็นสองแฟ้มซึ่งอาจจะฟังดูเยอะ แต่เพื่อนความง่ายต่อการอ่าน แฟ้มที่ 1 แยกเป็น กิจกรรมที่ทำภายในและภายนอก รร. อีกแฟ้มเป็น การทำงานในคราบ กน. (เราเป็น ST.HEAD หน่ะ) บวกด้วยผลงานที่ประทับใจ ซึ่งในการทำแฟ้มนั้นหลายคนมองว่าไม่จำเป็น หลายๆคนไม่ทำไป เพราะทำไปคนสัมภาษณ์ก็ไม่ดู ซึ่งก็จริง แต่ไม่ทั้งหมดเพราะของเราเค้าดูไง แต่ก็อย่างที่บอกจะทำหรือไม่ทำก็ไม่มีผลอะไร แต่ที่เราทำเพราะอีกอย่างนึงมันก็เป็นการรวบรวมผลงานทั้งหมด ตั้งปต่อนุบาลยัน ม.ปลายนี่หล่ะ ก็เหมือนได้รวมไว้รอบนึง ตอนสมัครงานเราก็เอาไปให้เค้าดูได้อีก เค้าจะได้รู้ว่าเราอะทำจริงอะไรจริง (เล่นทำมาตั้งแต่อนุบาล ฮ่าๆๆ) ซึ่งคนที่คิดจะเตรียมแฟ้มไปก็หาข้อมูลรูปแบบได้ตามเว็บไซต์ทั่วไปนี่ล่ะ แนะนำว่า ควรเรียงข้อมูลใส่ตารางซะ เพื่อให้อ่านง่าย

     ก่อนออกจากบ้าน
ก่อนออกจากบ้านก็อย่าลืมเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง เสื้อผ้าหน้าผม เรียบร้อยไว้ก่อนเป็นดีนะ แล้วก็เอกสารสำคัญเตรียมไปให้ครบ เกรดนี่ใช้แค่สี่เทอม ใครเอาห้าเทอมไปก็ไม่เป็นไรอ้อ เค้าจะขอใบจริงไปนะเกรดอ่าเค้าไม่ค่อยชอบใบถ่ายเอกสารมั้ง ก็สำหรับใครที่จำเป็นต้องใช้อีกก็ขอทาง รร.ไว้หลายๆใบแล้วกัน เวลาการสอบเค้าระบุกี่โมงก็ไปตามนั้น ไปก่อนเวลาด้วย อ้อที่สำคัญ***อย่าลืมเอารูปไปด้วยสักลายๆใบจำไม่ได้ว่าใช้กี่ใบ เพราะเค้าไม่ได้ระบุตอนประกาศผล หลายคนไม่รู้เลยไม่ได้เอาไป ก็ต้องตามเอาไปให้ทีหลังยุ่งยากอีก ก่อนไปก็ไหว้พ่อแม่ซะก่อน ไปถึงก็ไปสวัสีด อ.ปรีดีย์ ด้วยล่ะ เราไปเราก็ไหว้ทุกครั้งนะ ไปคุยกับท่านบ่อยๆ ท่านช่วยเราได้ ฮ่าๆๆ แล้วก็อย่าลืม อ.ดิเรก  ชัยนาม ด้วยหล่ะ ท่านเป็นใครคงจะรู้กันนะ ท่านก็อยู่ที่ตึกที่เราไปสัมภาษณ์นั่นล่ะ มองตรงไปบันไดทางขึ้นก็เห็นแล้ว อย่าลืมไปสวัสดีท่านหน่อยนะเอออ...

ปล.ข่าวสารบ้านเมืองช่วงนี้มากมายเหลือเกิน ติดตามกันดีๆ อาจมีข้อสอบล่องลอยอยุ่ อ้อ... อย่าทิ้งประเด็นนอกประเทศหล่ะ ตอนนี้มีประชุมกันอยู่ ใครตอบได้บ้างเอ่ยว่าประชุมอะไร มีกี่ประเทศเข้าร่วมประชุม และประเทศที่ร่วมประชุม ประเทศใดบ้างที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของสมาคมที่ว่านี้ 
ปล.2 ขอไม่เฉลยนะ ฮ่าๆๆ เพราะอยากให้แต่ละคนหาคำตอบด้วยตัวเอง เพราะถ้าหาเอง ค้นเอง รู้เอง มันจะอยู่กับตัวเองได้นานกว่า