คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ❁+ Destiny 2 +❁ 140%
หนึ่สัปาห์ที่รอประธานอบริษัทไรู้้ว้าาย แถมยัไม่มีนาแบบ หรือสาวไฮโนไหนแวะเวียนมาที่บริษัทเหมือนัน ทำให้เหล่าพนัาน่าสสัยันว่าเิอะไรึ้นับท่านรอประธานอเราันแน่
“แบฮยอน...........มาแล้วหรือ ท่านรอประธานให้เลามาสั่ไว้ว่าถ้าเรามาทำานแล้ว ให้เราไปพบท่านที่ห้อ” เสียอพี่ยุนนาัึ้น เมื่อแบฮยอนเินมาถึแผน
“เรียผมไปพบ.....แล้วเาไ้สั่ไว้หรือเปล่ารับว่า้อารพบผมเรื่ออะไร”
“พี่็ไม่รู้เหมือนัน ยัไเรา็รีบไปเถอะเี๋ยวท่านะโมโหเอา”
“รับ” แบฮยอนรับำพี่ยุนนาแล้วเินออมาาแผนเพื่อึ้นลิฟ์ไปั้นบริหาร
๊อ ๊อ ๊อ
เสียเาะประูที่ัหน้าห้อทำให้านยอลเยหน้าึ้นาอเอสารรหน้า และไม่นานเสียออนุาาหน้าห้อหลัานั้นแบฮยอน็เปิประูเ้ามาหยุอยู่รหน้าโ๊ะทำานอานยอล และเว้นระยะห่าไว้พอสมวร
“ที่ผมเรียนมาเพราะมีเรื่ออยาะแ้ใหุ้รียมัว” ท่านรอประธานเอ่ยึ้นพร้อมออมอร่าบารหน้า้วยสายานิ่ๆ “เย็นนีุ้แม่นัผมิน้าว และท่าน็อยาเอหน้าว่าที่ลูสะใภ้อท่าน หลัเลิานุมาอรผมทีหน้าบริษัท้วย”
านยอลบอเรื่อที่เรียแบฮยอนมาพร้อมึ่บัับให้ร่าบารหน้าทำามเรียบร้อย โยที่นรหน้าทำไ้แ่ส่สายาไม่พอใมายัรอประธาน แ่แบฮยอน็ทำอะไรไม่ไ้เพราะอนนี้เา็เหมือนลูไ่ในำมืออานยอล เพราะผลารฝึานอเานั้นอยู่ที่ปลายปาาอานยอล
“แล้วผม้อเรียมัวอย่าไรบ้ารับ”
“ไม่้อเรียมัวอะไร เพราะุ็ุเยับุแม่ผมีอยู่แล้วไม่ใ่หรอุแบฮยอน”
“ุใ้ำว่าเยุเยะีว่ารับเพราะมัน็นานมาแล้ว ไม่สิผมเือบะลืมไปแล้ว้วย”
“นั่นสิ...มันนานริๆอย่าุว่า....”
านอยลลุึ้นาโ๊ะทำานแล้วเินเ้ามาหาแบฮยอนที่ยืนัวแ็อยู่ แบฮยอนถอยหลัที่ละ้าวๆนอนนี้ัวอเาิอยู่ับผนัห้อทำานอท่านรอประธาน
“ั้น.......เรามาทบทวนวามหลัันหน่อยีไหม ะไทบทวนวามำอุไป้วยเลย” านยอลพูพร้อม้มหน้าลมานมูเือบแะแ้มอแบฮยอน
“ยะ....หยุ...หยุเี๋ยวนี้นะุานยอล อันนี้มันนอ้อลนะ ุทำแบบนี้ไม่ไ้นะ” แบฮยอนพยายามเบี่ยัวหลบท่านรอประธานแ่เหมือนะยิ่ทำให้านยอลวยโอาสับแบฮยอนไ้มาึ้น
รอยยิ้มเล็ปราบนใบหน้าอรอประธานหนุ่มเพราไ้แล้นัวเล็้าหน้า และไม่นานานยอล็ถอยออมายืนห่าแบฮยอนเล็น้อย
“โอเๆ ผมไม่แล้นแล้ว็ไ้ เอาเป็นว่าเย็นนีุ้รอผมหน้าบริษัทหลัเลิาน อย่าสายล่ะ ผมไม่อบรอใรนานๆ” ายยอลพูบ็ลับไปนั่ที่เ้าอี้ทำานัวให่ ปล่อยให้นที่โนแล้ยืนหน้าแที่ไม่รู้ว่าเิาโรธหรือเินันแน่
แบฮยอนลับมาที่โ๊ะ้วยอารม์ที่ถ้าเปรียบ็อยาะับใรสันมาเย่าๆแล้วะโนใส่หน้าว่า ทำไมเา้อมาเออะไรแบบนี้้วย เป็นบ้าหรือไแล้เาอยู่ไ้ บ้า บ้า บ้า! และนนั้น็ะเป็นานยอล แ่็ทำไ้แ่ิ ใระไปล้า ระหว่าที่แบฮยอนำลัอยู่ในภวั์ เสียอพี่พนัาน็ัมาา้าหลั
“เอ่อน้อแบฮยอนรับ เี๋ยวเอาเอสารนี้ไปถ่ายเอสารนะแล้วเอาไปแให้แผนอื่น้วย พี่รบวนหน่อย”
“ไ้ฮะ เี๋ยวผมัารให้” แบฮยอนรับเอสาราพี่พนัาน แล้วเริ่มทำานอวันนี้ เา้อ่ออยู่ับานที่ทำ ะไ้ไม่เอาหัวไปิเรื่ออรอประธานี้แล้ให้รสมอ
อนนี้เป็นเวลาเลิาน พนัานทุนำลัเ็บอและเลียานเพื่อะไ้เรียมัวลับบ้านหลัาั้ใทำานันอย่าเ็มที่มาทั้วัน และแบฮยอนเอ็ำลั่อยๆเ็บออัวเอบนโ๊ะอย่า้าๆ เาไม่อยาให้ถึเวลาเลิานเลยริๆ เพราะเา้อไปเผิหน้าับานยอล และนั่น็เป็นสิ่ที่เาไม่อยาทำมาที่สุ
แ่ให้ยืเวลาแ่ไหนเา็้อออมาหน้าบริษัท และทันทีที่เินลมาาลิฟ์พนัาน็เห็นานยอลและุลุนับรถยืนรออยู่รประู และเพราะท่านรอประธานที่ทุน่าลัวยืนเ่นอยู่ลาประู ริทำให้ไม่มีใรล้าเินออไปสัน ทุนไ้แ่สสัยว่าท่านรอประธานยืนทำอะไร หรือยืนรอใร และทุน็ไ้ำอบเมื่อแบฮยอนเินไปหาท่านรอประธาน พร้อมับวามสสัยที่ผุึ้นมาว่าแบฮยอนเินไปหาท่านประธานทำไม
“มา้านะแบฮยอน พี่บอว่าเลิานแล้วให้ลมาเลยไ ทำอะไรอยู่หืม” านยอลยมือึ้นลูบหัวร่าเล็รหน้าอย่าเอ็นู
“นีุ่ทำอะไรอุ นอื่นเ้าเห็นันหมแล้ว” แบฮยอนยมือานยอลที่วาแหมะอยู่บนหัวออพร้อมทำหน้ายุ่
“นี่นิ่ๆแบฮยอน ถ้ายับอีนิเียวไปหาที่ฝึานใหม่ไ้เลย” านยอลยิ้มแล้ว้มลไประิบที่้าหูแบฮยอน ทำให้พนัานที่อยู่แถวนั้น่าส่เสียุบิบ และสสัยเี่ยวับวามสัมพันธ์อานยอลและนึศึษาฝึานัวเล็รหน้าท่านรอประธาน “อ้อ...แล้ว่อไปอยู่่อหน้านอื่น หรือ่อหน้าุแม่ ่วยแทนัวเอเหมือนแ่่อน้วย แล้วเรียพี่ว่าพี่หรือะเรียเหมือนแ่่อนที่เราเยเรีย็ไ้” พูบานยอล็ริมฝีปาลบนหัว้มๆหนึ่ที
“แ่.......” แบฮยอนำลัะเอ่ยัเมื่อเมื่อสบาับสายาุๆอานยอลที่ส่มาทำให้ไ้แ่ลืนำพูเมื่อี้เ้าไปนหม
“เอาล่ะ ไปันีว่า เี๋ยวนแม่ะรอนาน”
ระูลปาร์
“ลมาไ้แล้ว” านยอลเปิประูรถฝั่ร่าเล็แล้วึมายืนอยู่้าัน “รู้ใ่ไหมว่าเรา้อทำัวยัไ อย่าให้พลาล่ะ ถ้าุแม่ับไ้ ้อิเรื่อฝึานันใหม่นะุแบฮยอน”
“รับ” แบฮยอนรับเสียเบา เาไม่รู้ว่าอนนี้ัวเอวรรู้สึอย่าไร ทำัวยัไ เาไม่อยาะโหุหิปาร์เลยแม้แ่น้อย เพราะท่านีลับเามๆและแบฮยอน็เารพท่านมา
“ ีั้นเราไปันไ้แล้ว อ้ออย่าลืมล่ะุ้อเรียผมว่ายัไ แล้วแทนัวเอว่ายัไ หืมม”
“ทราบรับ”
“ไหนลอเรียิ” านยอลึัวแบฮยอนเ้ามาสู่อ้อมอ
“ุยะ...ยอล”
“ทำไมเสียเบาั ไหนพูใหม่ิ แล้วแทนัวเอว่ายัไหืมัวเล็”านยอลระับอ้อมอ
แบฮยอนมุหน้าเ้าับออานยอบแล้วเอ่ย้วยเสียที่ัึ้นอีนิ “ุยอล....ุแบพูแล้วไ้ยินหรือยั”
“หึหึ พี่ไ้ยินแล้วรับัวเล็”านยอลยิ้มอย่าพอใ่อน้มลบรรุ๊บลที่หัวลม ่อนะลายอ้อมลอแล้วูมือแบฮยอนเิน้าบ้าน
ทันทีที่านยอลและแบฮยอนเินมาถึหน้าประู็มีแม่บ้านเ้ามารับเสื้อลุมอานยอล ่วยถืออ และเินนำเ้าไปในบ้านึุ่ประมุอบ้านปาร์และุนายปาร์นั่รออยู่ที่ห้อรับแเพื่อรอพบหน้าแฟนอลูาย
“มาันแล้วหรอลู” ุนายปาร์ที่นั่อยู่อปาร์มินฮวาเอ่ยทัทายเป็นนแร และ้อแลปใเมื่อว่าที่สะใภ้ที่ลูานเินูมือเ้ามานั่น ือแบฮยอน ถึะลาแลใอยู่ไม่น้อย แ่นที่พามานั่นือนโปรและเธอ็รัและเอ็นูแบฮยอนเหมือนลู ึทำให้เบาใไปไ้มา
“สวัสีฮะุพ่อ ุแม่” แบฮยอนเอ่ยทัทาย่อนะนั่ล้าๆานยอล ึุ่หิปาร์็ยิ้มว้าอบรับและุมินฮวา็พยัหน้าและส่ยิ้มอบอุ่นมาให้เา
“สวัสีลูแบฮยอน แม่ีใที่สุเลย่ะ ที่แฟนอลูายเป็นน้อแบอุแม่ ไม่ใ่ไปว้าเอาแม่นาแบบ นาเอ ที่ไหน”
“เอ่อ...ฮะ”
“ถือว่าเราแ้ัวไ้ีนะลูาย หลัาทำให้แม่ผิหวัไปเมื่อสามปี่อน” ุหิฮวายอส่ยิ้มสวยไปให้แบฮยอน ่อนะหันไปส่สายาุๆให้ลูาย “หิวันหรอยัลู แม่ให้แม่บ้านทำับ้าวไว้เยอะเลย ไปๆ ไปที่ห้อทาน้าวัน”
หลัาทานอาหารันเสร็แล้วทุน่ามานั่รวมัวันที่ห้อนั่เล่นเพื่อุยและทานอว่า ึุ่นายปาร์อาสาไปมารับวัลูสะใภ้เอับมือ
“ให้ผม่วยยไปให้นะรับุแม่” านยอลเินเ้ามาอุแม่าทา้านหลัพร้อมส่เสียอออ้อน แบบที่นอื่นไม่มีทาให้เห็น
ุนายปาร์หัสเราะเบาๆแล้วหันมามาสบสายาลูายพร้อมยิ้มหวาน ่อนะละมือาุี้รหน้าแล้วันมาออบลูาย “แบฮยอนเป็นเ็น่ารั ิใี ถึบารั้ถ้าน้อเอแ่ใไปบ้าเพราะน้อยัเ็ แ่แม่อยาให้เราูแลน้อให้ีๆ ับมือน้อให้แน่น และแม่เื่อว่าน้อะูแลเราไ้ และแม่รัน้อมานะานยอล”
านยอลลายอ้อมอแล้วับมือมาราไว้ “ผมสัารับุแม่ ว่าผมะับมือน้อแน่นๆ ะไม่มีทาปล่อยมือน้อแน่ๆ และะูแลน้อให้ีที่สุ ทแทนเวลาที่สูเสียไป”
“ีแล้ว.....ถ้าทำน้อเสียใอี แม่ะโรธเราริๆ้วย แล้วะเอาเราไปปล่อย้าถนนเลย”
“ฮ่าๆ รับุนายปาร์ ลัวแล้วรับ” านยอลหอมแ้มมารา ่อนะ่วยยนมออไปให้ทุนทานันที่ห้อนั่เล่น
Talk.
ฮืออออออ อโทษริๆที่เราผิสัา พอีเมื่อวานมีเรื่อ่วนนิหน่อยเลยไม่ไ้มาล
วันนี้มาแล้ววว เราอโทษ้วยารลเพิ่มอี 60% น้าาาา อนนี้เลยยาวมา
ส่วนนที่สสัยวามเป็นไปเป็นมาอท่านรอและน้อแบเี๋ยวเราะมีอน past มาไวาม้อใันแน่้าา
อบุทุนที่เ้ามาอ่าน มาเม้นน้าาา รันะะุ๊บๆ
อให้วามวามสุับารอ่าน่ะ
ปล.เรายัไม่ไ้เำผินะะ
ความคิดเห็น