คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO+TALK รีไรท์
CH.1 Intro
“รุ่นที่ 10
ครับ เลิกเรียนแล้วจะไปไหนต่อมั้ยคร้าบ”
“ไปดูฉันซ้อมเบสบอลมั้ยล่ะ สึนะ
โกคุเทระ”
“เจ้าบ้าเบสบอล
ใครมันจะอยากไปดูแกกันนน”
“เอ้า ทำไมถึงไม่ไปล่ะ” เสียงทะเลาะกันดังสนั่น
เรียกเสียงหัวเราะให้กับคนรอบข้างรวมถึงเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลไหม้ที่อยู่ข้างๆคนทั้งคู่
“ฉันว่าจะรีบกลับบ้านเลยน่ะนะ
วันนี้เจ้ารีบอร์นมันไม่โผล่มาเลยนี่นา รู้สึกแปลกๆชะมัดเลยแฮะ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลไหม้ ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ กล่าวขึ้นอย่างกังวล จะไม่ให้กังวลได้อย่างไรก็ลางสังหรณ์ของเขาน่ะ
มันไม่เคยผิดพลาด มันคือลางสังหรณ์ของวองโกเล่ ที่สืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่นเชียวนะ
“งั้นเรากลับกันดีกว่าครับรุ่นที่ 10
ทิ้งไอ้เจ้าบ้าเบสบอลไว้ที่นี่แหละ”
ว่าแล้วโกคุเทระก็รีบจับแขนลากรุ่นที่ 10 ของตนเองไปอย่างรวดเร็ว
“หายไปไหนกันนะ….
รีบอร์น”
ITALY
“โอ้ สวัสดีครับคุณรีบอร์น”
“เห้ย นั่นมันท่านรีบอร์น
สวัสดีเร็วเข้า”
“อัลโกบาเลโน่นี่ มาทำอะไรกันนะ”
วันนี้เหมือนจะเป็นวันหนึ่งที่วองโกเล่แฟมิลี่วุ่นวายไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว
แหงล่ะ ก็ในเมื่ออัลโกบาเล่โน่แห่งอรุณ ‘รีบอร์น’ ไม่ได้โผล่หน้าเข้ามานานเสียจนนึกว่าออกไปจากแฟมิลี่แล้วอยู่ดีๆก็กลับเข้ามา
เหล่าลูกน้องทุกระดับต่างพากันออกมาดูราวกับสินค้ารุ่นลิมิเต็ด
สร้างความรำคาญใจให้เด็กน้อยในชุดสูทไม่น้อย
“คุณรีบอร์นครับ บอสรอคุณอยู่ที่ห้อง”
เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจดังขึ้น มือขวาของรุ่นที่ 9 แห่งวองโกเล่แฟมิลี่ เดินฝ่าวงล้อมและผายมือให้รีบอร์นเดินตามมาด้วยกัน
ดึ๋ง ~
เสียงกระโดดของรีบอร์นที่ขึ้นไปนั่งอยู่บนไหล่ของมือขวารุ่นที่ 9
.
.
เมื่อเดินเข้ามาถึงห้องลับภายใน
รีบอร์นก็เดินไปหารุ่นที่ 9 ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้กำมะหยี่อย่างสง่าผ่าเผย
“ว่าไง รีบอร์นจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย”
รุ่นที่ 9
ยิ้มอย่างอบอุ่น
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ
แต่ว่าอย่าอ้อมค้อมเลยดีกว่า มีเรื่องอะไรก็บอกมาเลยดีกว่าน่ารุ่นที่ 9
อยู่ดีๆเรียกมาแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องเล็กๆหรอกใช่มั้ยล่ะ”
รีบอร์นกล่าวด้วยแววตาจริงจัง
“นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่เธอเดาผิดไปนะ
เพราะเรื่องที่เรียกมาคุยในวันนี้ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่เท่าไหร่หรอก
ถ้าในช่วงเวลานี้….” รุ่นที่ 9 กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม
ถึงแม้ว่าจะพูดประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงเบาบางจนนมันปลิวไปกับสายลมก่อนที่จะถึงหูผู้ฟัง
“หืม แล้วนี่ผมจะถ่อมาถึงอิตาลี่เพื่ออะ— .”
“ฉันอยากจะตั้งหน่วยพิเศษขึ้นมาสักหน่อยน่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับโผ—.”
“บางครั้ง
ฉันก็อยากให้เธอฟังที่ฉันพูดให้จบก่อนน่ะนะ
หน่วยพิเศษที่ฉันอยากตั้งมันมีกฎเหล็กอยู่หลายข้อด้วยกัน
เป็นหน่วยทีเราละทิ้งมาเป็นเวลานาน หน่วยลับที่ขึ้นตรงต่อรุ่นที่ 10
เพียงผู้เดียวเท่านั้น
ทั้งนั้น ในอนาคตพวกเธอจะมีบทบาทอย่างมากกับแฟมิลี่
แต่จะต้องอยู่ในเงามืดเพียงเท่านั้นจะไม่มีใครรู้ว่าสมาชิกหน่วยลับเป็นใครบ้างเป็นอันขาด
พวกเธอทุกคนจะต้องเป็นเหมือนเงาของรุ่นที่ 10 และผู้พิทักษ์
นั่นแหละจึงเป็นสาเหตุที่เธอต้องเป็นคนหายังไงล่ะรีบอร์น”
“อ่า… ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้างล่ะนะ แต่ว่าติดใจอยู่ตรงคำว่า ‘พวกเธอ’ นี่แหละครับ”
รีบอร์นที่พอตีความจากประโยคของผู้เป็นนายได้ก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“หึหึหึ ลืมบอกไปเลย
ว่ามีกฎยิบย่อยอย่างอื่นด้วยนะ หลักๆก็คือ
ต้องเป็นผู้หญิงที่วองโกเล่สนิทใจมากที่สุดน่ะนะ
ถ้าหาไม่ได้ก็สร้างขึ้นมาเลยแล้วกันนะรีบอร์น
เพราะฉันน่ะต้องการหน่วยลับนี้อย่างเร็วเลยล่ะ
นี่ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าจะส่งไปให้พวกวาเรียด้วยดีมั้ยนะ
แต่ไม่วายเอกสารคงถูกเพลิงพิโรธเผาทิ้งตั้งแต่ประโยคแรก” พูดแล้วก็ยิ้มเฝื่อนๆ
ออกมาอย่างช้ำใจ ลูกชายของเขาอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแล้ว
ทำไมถึงไม่ยอมหาผู้หญิงมาแต่งงานด้วยซักคน ไอเราก็อยากจะอุ้มหลานก่อนตาย
คงต้องฝากฝังเรื่องหลานไว้ที่รุ่นที่ 10 แทนซะแล้ว
“สาบานเถอะว่าหาหน่วยลับ
ไม่บอกนี่นึกว่าหาศรีภรรยาให้รุ่นที่ 10 ซะอีก”
“ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2
ตัวยังไงล่ะ”
สิ้นประโยคทั้งสองคนก็ยิ้มให้กันอย่างเท่าทันก่อนที่รีบอร์นจะสั่งให้กิ้งก่าคู่ใจเปลี่ยนร่างเป็นปีกก่อนจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าของกรุงอิตาลี่
.
.
“รีบอร์นอย่าพึ่งไป กลับมาก่อน”
เกือบจะได้โบยบินขึ้นท้องฟ้าไปแล้ว แต่รุ่นที่ 9 ดันเรียกเด็กทารกน้อยไว้ซะก่อน
“บางครั้งผมว่ารุ่นที่ 9
ก็กวนขึ้นเยอะเลยนะครับ - -“
“5555 บ้าน่า
ฉันน่ะมันคนแก่หงำเหงือก จะไปกวนเด็กๆทำไมกันล่ะ”ว่าแล้วก็ยิ้มก่อนจะเอื้อมมมือไปข้างในชุดสูท
และหยิบกล่องแหวนสีดำยื่นให้รีบอร์น “ถ้าหาได้เมื่อไหร่ก็ให้พวกเธอซะล่ะ
แหวนนี้เป็นแหวนโบราณสืบทอดมาตั้งแต่รุ่นแรกๆ
จิตใจของรุ่นแรกจะเป็นคนคัดสรรพวกเธอเอง”
รีบอร์นรับกล่องแหวนขึ้นมาพิจารณา
บนกล่องแหวนสลักรูปตัว X สีเงิน และสลัก Dieci
relazione alla suola ไว้รอบๆ
“คำปฏิญาณที่จะขึ้นตรงต่อรุ่นที่ 10
เพียงผู้เดียวงั้นเหรอ… ดูไม่ใช่หน่วยศรีภรรยาธรรมดาแล้วนะเนี่ย
ถ้างั้น ก็ลาก่อนแล้วกันนะรุ่นที่ 9 คงไม่เรียกกันอีกหรอกใช่มั้ยล่ะ
.
.
.
.
‘พอมาคิดดูดีๆแล้ว
เหมือนจะมีเรื่องสนุกเพิ่มขึ้นไม่เบาเลยนะเนี่ย แต่ถึงอย่างงั้น…
นี่ตูจะไปหาผู้หญิงที่ไหนมาให้ไอเด็ก 7
ตัวนั่นกันละฟะ!!”
TALK
อันยองค่ะ ทุกคน มาอัพตอนแรกให้ดูเป็นออร์เดิร์ฟก่อน 5555
ตอนนี้เป็นอินโทรค่ะ สั้นนิดนึงเนอะตอนอื่นยาวกว่านี้แน่นอนค่า
ฝากเรื่องนี้ใหม่ด้วยนะคะ ส่วนตอนอื่นต้องขอปิดตอนไปก่อนนะคะเพราะมีการเปลี่ยนเนื้อหา พลอต บลาๆๆ
ให้มันเข้าที่เข้าทางค่ะ
เตือนไว้ก่อนเลยว่าใครหาความดราม่าหรือปมซ้ำซ้อนอะไรงี้ ไม่มีนะคะ 555 ไรท์เตอร์เป็นคนมุ้งมิ้งค่ะ แต่งอะไรดราม่าหรือปมหนักๆไม่ไหว เรื่องนี้มันมุ้งมิ้งค่ะเป็นความรักหวานแหววของแต่ละคนอย่างแท้จริงเลย สัญญาว่าไม่มีดราม่าแน่นอน ส่วนใครที่ชอบต้องขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆค่ะ 5555
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจเรากันนะคะ เค้าอยากได้ๆๆๆ
แล้วเจอกันเร็วๆนี้(มั้ง) ค่า
ความคิดเห็น