คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Trade 2 แผนที่หุบเขาโหยหวน
Don’t shrink any task because of its arduousness. อย่าละทิ้งงานใดๆเพียงเพราะว่างานนั้นยาก
“เดี๋ยวก่อน!!!”กัลโลที่ว่องไวรีบไปฉุดมือของสาวน้อยตัวเล็กเอาไว้ด้วยใบหน้าซีดเผือด
“ปล่อยค่ะ…ปล่อยนะคะ!! ขอโทษด้วยค่ะ ที่มารบกวนเวลาหฤหรรษ์ของท่านทั้งสอง ว้ายปล่อยซี่”
พลั๊วะๆๆ ตุบๆๆๆ (เสียงมือและเท้าของสาวน้อยที่ทั้งเตะถีบและยันไปที่ใบหน้าของกัลโล)
“เข้าใจผิดแล้วยัยหนู!! แล้วไอ้หฤหรรษ์นี่มันอะไรกัน ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะ!! ใจเย็นๆ โอ้ยๆ” กัลโลแก้ตัวเป็นพัลวันแต่ก็โดนทั้งตบทั้งถีบสารพัดและพลางคิดในใจว่า ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่อารมณ์ร้ายเสียจริง
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนู!!! แกไอ้โจรใจทราม คิดจะทำอะไรคุณหนูฮะ โจชัวผู้นี้ ไม่ปล่อยแกไว้แน่!!”
จากพ่อค้ากลายเป็นโจรใจทรามในบัดดล กัลโลเริ่มโดนรุมหนักขึ้นเรื่อยๆ ธีโอที่เดินออกมาโดยเปิดตาครึ่งเดียว ก็ไม่ได้ช่วยอะไรกัลโลเพียงแค่เดินไปมองรถม้าที่น่าจะเป็นพาหนะของสองคนแปลกหน้านี้เท่านั้น
“กระผมว่าที่นี่ไม่ใช่ God Trader ครับ ต้องเป็นซ่องโจรแน่ๆครับคุณหนู”
“ไม่ใช่ซ่องโจรธรรมดานะคะ ซ่องโจรรักร่วมเพศด้วยค่ะ”
หลังจากเป็นที่วิจารณ์กัลโลเป็นที่พอใจของทั้งสองคนแล้ว โจชัวก็หันมาเจอกับชายหนุ่มผมสีหมอกที่กำลังพินิจรถม้าสุดหรูแล้วเตรียมจะอ้าปากด่าแต่ก็หุบปากลงเมื่อเห็นสีผมกับสีตาก็ต้องแปลกใจ สีแปลก…ผมขาวอย่างกับคนแก่
“ที่นี่คือ Got Trader…นั่นพี่ชายฉัน”ธีโอกล่าวเนือยๆ ดวงตาสีเลือดมองคนที่เป็นพี่ชายด้วยความสมเพศสารรูป
“ห…หา เข้าใจผิด”
“ใจ้แย้ว(ใช่แล้ว)” เสียงของกัลโลเอ่ยขึ้นมาอ่อยๆ ฮาร์ทบอยอย่างเขาจะเป็นแบบนั้นได้อย่างไรกัน ว่าแล้วเจ้าหนุ่มก็ดีดตัวออกผึงมาถึงตัวสาวน้อยแทน พร้อมจ้องไปที่ดวงหน้าหวานสวย เด็กสาวผมสีทองสลวย ดวงตาทองสดใส เมื่อมองเห็นชัดๆ กัลโลก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
‘พวกตระกูลชั้นสูง แถมยังเป็นGod blood ด้วย’
เด็กหนุ่มอีกคนก็พอจะเข้าใจดีว่าทำไมกัลโลถึงถอนหายใจ ก็พวกลูกค้าขุนนางน่ะ มีแต่พวกเรื่องมากทั้งนั้น
“ไม่ขาย ลาก่อน”กัลโลเอ่ยขึ้นทั้นทีพร้อมโบกมือบาย
“เดี๋ยวสิเจ้าคนวิปริต!! เจ้ายังไม่รู้เลยว่าเรามาซื้ออะไร ทำไมรีบปฏิเสธเร็วนัก”
“ฉันไม่ใช่คนวิปริต เธอน่ะ ขุนนางชั้นสูงใช่ไหม ไสหัวไป ชิ้วๆ ฉันไม่อยากทำการค้ากับคนเรื่องมาก”
กัลโลเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้า พวกขุนนางชั้นสูงแน่ๆ ดูจากตราบนรถม้าก็รู้แล้ว พวกเรื่องมาก ขี้โอ่ กดขี่ นิสัยขี้วีนและที่สำคัญชอบเบี้ยวเงิน
“นี่! กล้าว่าเราเป็นคนเรื่องมากได้อย่างไร เราเป็นชนชั้นสูงนะ!!”
กัลโลยิ้มเยาะออกมาอย่างไม่เก็บเอาไว้ นั่นไงล่ะ พูดไม่ทันขาดคำก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอย่างไม่สนใจ
“นี่เจ๊ อย่าลืมสิ ที่นี่มันอยู่ในเขตฟรอนเทียร์นะครับ แค่เดินหัวทองๆเข้ามาก็ถือว่ากล้ามากแล้วนะ ยังจะมาขู่เรื่องชนชั้นสูงอีก”
“เงินเรามีนะ! มีเยอะด้วย เจ้าจะเอากี่เหรียญก็ได้ เราทุ่มไม่อั้น ถ้าเจ้ามีสิ่งๆนั้น!!” เมื่อเห็นว่าพ่อค้าดูจะท่ามากเสียเหลือเกินจึงต้องมีการเอาเงินมาล่อหน้าบ้าง
เด็กหนุ่มผมแดงพอได้ยินคำว่าเงินไม่อั้นก็หูผึ่ง แต่…ชนชั้นสูงมักเรื่องมาก ของที่จะมาซื้อก็มีแต่ของประหลาดๆทั้งนั้น เพราะฉะนั้น… ไม่รับดีกว่า
“ถ้าเจ้ามีแผนที่หุบเขาโหยหวน ถ้าเจ้ามีมัน กี่เหรียญ เราก็ให้ได้!!”
“แผนที่หุบเขาโหยหวน?”
“ใช่”
“ไม่มีหรอก ของแบบนั้น”
กัลโลลากเสียงยานพร้อมใช้นิ้วก้อยแคะขี้มูกไปด้วย มาอีกแล้ว สินค้าเดิมๆ…ที่ไม่มีขาย
“ไม่จริงน่า…ที่นี่ต้องมีสิ ก็ท่านพ่อเคยบอกเอาไว้…” หญิงสูงศักดิ์เอ่ยขึ้นมาพร้อมทั้งหันไปทางโจชัวพ่อบ้านผู้ซื่อสัตย์
“ท่านพ่อเธออาจจะจำผิดก็ได้”
“ไม่ผิดหรอก! ท่านพ่อเคยบอกว่า God Trader สามารถจัดหาของมาขายและแลกเปลี่ยนได้ทุกอย่าง แม้แต่วิญญาณก็หามาได้”
“ขอแก้นิดนึงนะครับ ไม่ได้มีขายทุกอย่าง แต่วิญญาณมีขายจริงๆ จะรับซักตัวสองตัวไหมล่ะ” เจ้าหนุ่มผมแดงพูดพลางใช้นิ้วดีดขี้มูกแล้วหัวเราะหึๆไปด้วย พฤติกรรมแบบนั้นยิ่งทำให้คุณหนูของตระกูลผู้สูงศักดิ์พาลอารมณ์เดือดพล่าน
“ร้านค้าเก๊ ที่นี่ไม่ใช่ God Treder หรอก ขายแต่ของไม่ได้เรื่อง มีแต่ของไร้ค่า เสียเวลาจริงๆ กลับกันเถอะค่ะ โจชัว” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาอย่างดูแคลน แต่ไม่ได้ทำให้คนผมแดงสนใจ เขาเพียงไหวไหล่เบาๆ ต่างจากธีโอที่ตอนนี้สีหน้าดูเข้มขึ้น กรามที่ขบกันขึ้นเป็นสันนูนบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเจ้าตัวค่อนข้างจะโกรธกับคำพูดของสาวน้อย
“ที่นี่ไม่ใช่ร้านเก๊ เป็น God Treder ตัวจริง ของที่ขายก็ไม่ไร้ค่า ถ้าไม่ถอนคำพูดก็เตรียมตัวตายซะ…”
หญิงสาวสะดุ้งกับดวงตาสีเลือดที่มองมาด้วยความหวาดหวั่น ทางด้านโจชัวก็ถลาเข้ามาเตรียมพร้อมต่อสู้เพื่อปกป้องนายหญิงของตัวเอง
“ไม่เอาน่าธีโอ วันนี้ฉันเหนื่อยที่จะเก็บกวาดแล้วนะ”กัลโลกล่าวเซ็งๆ
หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเอ่ยคำขอโทษที่เสียมารยาทออกมา “เราขอโทษที่พูดจาไม่ดี เป็นเพราะเราเหนื่อยมากกับการหาแผนที่”
“นั่งรถม้าตะลอนๆแค่ไม่กี่วันก็เหนื่อยแล้วเหรอ” กัลโลคนปากเสียเอ่ยขึ้นมาเสียงเยาะ
“หนึ่งเดือน ที่คุณหนูหาแผนที่ของหุบเขาโหยหวน”โจชัวเป็นคนตอบแทน
“หนึ่งเดือน…นึกว่าฉันโง่รึไง เควสล่าอารัคเน่มันมีเพิ่งเริ่มเมื่อต้นเดือนนี้เอง” พูดไปก็หัวเราะหึๆไป
“เควสอารัคเน่? เราไม่ได้มาทำเควสหรอกนะ” ยิ่งสาวน้อยพูดก็เหมือนยิ่งสับสน กัลโลมองด้วยสายตาเคลือบแคลง “แล้วจะไปหุบเขาพิลึกนั่นทำไม อย่าบอกว่าจะไปเที่ยวเล่นเก็บดอกไม้ มีแต่คนไม่เต็มเต็งเท่านั้นแหละที่จะไป”
“เราจะไปตามหาพี่ชาย” สาวผมทองเอ่ยขึ้นมาด้วยนำเสียงที่โศกเศร้า
“พี่ชาย? God blood เหมือนกันใช่มะ ไม่ใช่ตายไปแล้วล่ะ เธอก็น่าจะรู้นี่ว่าหุบเขานั่นมันอยู่ในเขตมอร์ทัล ขืนเดินหัวทองๆเข้าไปก็มีแต่ตายกับตายนะ”
“ไม่มีทาง! ท่านพี่เราแข็งแกร่ง ไม่มีทางตายง่ายๆแบบนั้นหรอก” สาวน้อยสวนขึ้นทันควัน
“ถ้าเป็นงั้นก็ดี อ้อ ฉันจะบอกให้ฟังอีกอย่างนะ ไอ้หุบเขานั่น พื้นที่มันเปลี่ยนแปลงตลอด ไม่มีแผนที่ขายหรอก”
“หา! จริงเหรอนี่ ว่าแล้วเชียวถึงหาไม่เจอเลย”
“อื้ม เลิกหาเถอะน่า แล้วกลับไปโฮลี่เอจอันเลิศหรูรอคอยพี่ชายกลับมาเถอะ”
“เราไม่กลับหรอก…ถึงแม้ไม่มีแผนที่เราก็จะเข้าไปในหุบเขานั่น ขอบคุณที่บอกข้อมูลให้เรา ลาก่อนค่ะ”
หญิงสาวเดินจากไปด้วยบรรยากาศหมองเศร้า ซึ่งโจชัวก็มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากเจ้านายของเขาเลย
“เอาไงดีธีโอ ไหนๆเราก็มีธุระที่นั่นพอดีนี่” กัลโลถามเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงที่คุณหญิงท่านที่ตัดสินใจจะเอาชีวิตเข้าไปทิ้งในหุบเขาปีศาจ
“ก็แล้วแต่…” ธีโอกล่าว
“นี่เธอ…เรื่องเงินหนักน่ะเรื่องจริงรึเปล่า” กัลโลตะโกนถามหญิงสาวที่มีใบหน้าอมทุกข์ ที่กำลังขึ้นรถม้า
สาวน้อยฉะงักฝีเท้าแล้วหันมามองกัลโลด้วยใบหน้าสงสัย
“นายหมายความว่ายังไง ก็นายบอกว่าไม่มีแผนที่นี่”
“นี่ๆ อย่ามาดูถูกฉันนักซี่ ถึงไม่มีแผนที่ แต่เราก็มีเนวิกเกเตอร์สุดเจ๋งคอยนำทางเราอยู่” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บวกกับท่าทางเชิดๆของกัลโลทำเอาธีโอลอบถอนหายใจเนื่องจากงานเข้าตัวเองเต็มๆ ส่วนทางด้านหญิงสาวก็วิ่งฉิวมาเขย่าตัวกัลโลจนหัวคลอน
“คนนำทาง! ใครล่ะ เราอยากจ้าง แนะนำให้เราหน่อยได้ไหม”
“เอ่อ พอดี เขาค่อนข้างเลือกนายจ้างน่ะ อย่างเธอหมดสิทธิ์เลย” กัลโลผลักเธอออกเนื่องจากเขาเริ่มจะเวียนหัวจากแรงเขย่าของเธอ
“อ้าว…แล้วอย่างนี้จะทำยังไงล่ะ”
“ไม่ยาก เธอก็มาแลกเปลี่ยนกับเราสิ เทรตกับเรา อัตราความสำเร็จหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เชียวนะ” กัลโลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทำให้ธีโอลอบหายใจอีกครั้งก่อนที่จะหลับตาลงและผันตัวเองอยู่ในโหมดประหยัดพลังงานดีกว่า
“พอดีพวกเราจะเข้าไปที่นั่นอยู่พอดีล่ะนะ เดี๋ยวจะดูให้แล้วกันว่าพี่เธอตายรึยัง ถ้ายังอยู่จะตามกลับมาให้”
“พี่เราไม่มีทางตายแน่!” สาวน้อยเถียงคอเป็นเอ็น
“แลกกับเงินนะ ทั้งหมด ห้าแสนเหรียญ จ่ายมาครึ่งนึงก่อนค่าตะเวนหา ถ้าเจอพี่ชายเธอแล้วนำมาส่งคืนก็จะมาเอาเงินที่เหลือ” ชายหนุ่มขี้เกียจที่จะต่อล้อต่อเถียงจึงเลือกที่จะทำการค้าต่อไปดีกว่า
สาวน้อยคิดถึงเงินห้าแสนเหรียญกับการเข้าไปในหุบเขาในเขตมอร์ทัล ดูอย่างไรก็คุ้ม เธอจึงพยักหน้าเป็นอันตกลง
“ฉันชื่อ กัลโล เบลซเซอร์ และคนที่ยืนหลับอยู่นั่น ชื่อ ธีโอ ฟรีซ”
สาวน้อยพยักหน้ารับรู้แล้วยืดตัวตรงขึ้นเนื่องจากต้องกล่าวถึงชื่อและนามสกุลที่สูงส่งของตัวเองตามแบบฉบับคนมาจากตระกูลชั้นสูง
“เราชื่อ อาเรียน่า อเล็กซ่า เลออนฮาร์ท เลดี้ออฟคาดิเนีย”
เลดี้เหรอ เป็นลูกค้าที่ขึ้นอยู่ในบัญชีดำของร้านเลยก็ว่าได้ ว่าอย่างไรก็ห้ามขายของให้เด็ดขาด พวกเลดี้มักจะเป็นพวกเอาแต่ใจ ของที่อยากจะได้ก็เป็นพวกไร้สาระไม่คุ้มกับการเสี่ยงตาย ชอบสั่งนู่นสั่งนี่ และร้ายที่สุดคือชอบเบี้ยวค่าของโดยอ้างเหตุผลถึงสายเลือดอันสูงส่งของตัวเอง แต่ก็พอรู้อยู่หรอกนะว่าเธอต้องเป็นอะไรเทือกๆนี้ ก็สีผมกับสีตามันออกจะชัดเจน
“นี่เธอคงจะไม่คิดเบี้ยวเงินฉันใช่ไหม” กัลโลหรี่ตาถาม
“เงินจำนวนแค่นั้นเรามีจ่ายน่า” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยเสียงฮึดฮัดในลำคอแล้วเล่ารายละเอียดต่อ
“เมื่อเจ็ดเดือนก่อนพี่ชายของเราถูกเนรเทศให้ออกไปจากเมืองเนื่องจากไปทำผิดเข้า ระยะเวลาในการเนรเทศคือห้าเดือน ซึ่งก็ครบกำหนดมาสองเดือนแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กลับมา เราจึงพยายามติดตามข่าวคราวของพี่ชาย…เขาเป็นคนที่ไปไหนก็มีคนพูดถึง เลยหาข่าวได้ง่ายน่ะ เมื่อเดือนก่อนได้ข่าวว่าเขาเข้าไปในเขตมอร์ทัลคนเดียว บอกว่าจะเข้าไปในหุบเขาโหยหวน”
“จะเข้าไปทำไม”กัลโลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแปลกใจ ซึ่งธีโอเองก็ตื่นขึ้นมาฟังด้วยเหมือนกัน เพราะมันเริ่มมีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว
“ไปทำเควสล่าอารัคเน่รึเปล่า อืม แต่ก็กล้านะทั้งๆที่เป็นGod bloodแท้ๆยังกล้าเข้าไปในเขตมอร์ทัลคนเดียว”
“แต่เราว่าไม่มีทาง ท่านพี่น่ะเป็นอัศวินของราชวงค์ มีเงินเดือนที่สูงมาก ไม่น่าจะรับงานเล็กๆที่เสี่ยงอันตรายคนเดียวหรอก”
กัลโลหรี่ตามองสาวน้อยขี้อวดรวยแต่ก็รู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ อารัคเน่นั้นเป็นปีศาจเลเวลสูง ค่อนข้างอันตรายและการเข้าไปในเขตมอร์ทัลสำหรับGod bloodด้วยแล้วยิ่งอันตรายใหญ่ เพราะถ้าเผลอๆไปเจอกับพวก Witch blood หัวรุนแรงเข้าได้ปะทะกันแน่
เลดี้อาเรียน่ามีสีหน้าเศร้าลง ก่อนจะหยิบรูปถ่ายขึ้นมาหนึ่งใบ เป็นรูปของชายหนุ่มรูปหล่อผู้มีผมสีทอง ดวงตาสีทองระยับ หน้าตาแดงกล่ำเป็นฤทธิ์สุราแต่งกายด้วยเครื่องแบบอัศวินสีขาวขลิบริมด้วยทองคำแต่ชายหลุดลุ่ย เสื้อคลุมไหล่สีแดงยาวบ่งบอกยศที่สูงส่งกลายมาเป็นผ้าเตี่ยวเฉพาะกิจ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างข้างกายมีเหล่าหญิงสาวงามสี่ห้าคนล้อมรอบและขวดเหล้าเรียงราย
คนบ้าจริงๆด้วย! หมอนี่มันคนบ้าชัดๆ ไอ้หน้าตาที่เห็นแล้วชวนอยากกระทืบนี่ โดยเฉพาะมือปลาหมึกที่จับหน้าอกของสาวทรงโตอย่างน่าอิจฉานั่น!โถ่โว้ย คนบ้าลามกธรรมดาชัดๆ…
“เขาชื่อ เซนเรส ลัคซัส เลออนฮาร์ท เคานท์ออฟคาดิเนียเป็นคนอย่างที่เห็นในภาพค่ะ ถูกเนรเทศเพราะเหตุผลในภาพอีกนั่นแหละค่ะและที่บอกว่าไปไหนก็มีคนพูดถึงก็หมายความว่าเขาชอบไปก่อเรื่องชู้สาวไปทั่ว แต่ถึงอย่างไรก็เป็นพี่ชายของเรา เป็นเคานท์คนสำคัญ เพราะฉะนั้น ช่วยตามเขากลับมาทีนะคะ”
“นี่ไม่มีรูปที่มันดูดีกว่านี้แล้วเหรอ” กัลโลเอ่ยอย่างสมเพศแกมระอา น้องสาวก็ไม่คิดจะห่วงหน้าตาของพี่ชายเลยซักนิด เคานท์บ้าเคานท์บออะไรกัน เนรเทศอะไรกัน มันก็แค่ย้ายความอนาจารจากบ้านเมืองเดิมไปสู่เมืองอื่นไม่ใช่รึไง ทำตัวยังกับพวกขี้เหล้าลามกในเมืองดูท่าทางก็รู้ว่าชีกอแค่สีตากับสีผมมันแสดงว่าเป็นชนชั้นสูงก็เท่านั้นแหละ
“มี แต่เราว่ารูปนี้สื่อดีที่สุด ไม่อยากให้ตั้งความหวังกับพี่ชายของเรามากเกินไป” หญิงสาวกล่าวพร้อมยื่นรูปให้พ่อค้าหัวแดง พ่อค้ารับมาแล้วก็สอดเอาไว้ในเสื้อนอกโอเวอร์โค๊ดสีน้ำตาลแล้วคิดในใจว่า ไม่เคยตั้งความหวังกับพวกชนชั้นสูงอยู่แล้ว
“ช่างเถอะๆเอาเป็นว่าเราตกลงการซื้อขายเสร็จสิ้น ถ้าสินค้าไม่ตายไปก่อน เราขอรับประกันว่าสินค้าจะส่งไปหามือผู้รับให้เร็วที่สุด Got Trader จะไม่มีทางทำงานพลาด สินค้าของแท้ ไม่บุบสลาย”
เลดี้ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ โจชัวเดินกลับมาพร้อมกับหีบใบใหญ่ เมื่อเปิดด้านในดูก็มีเงินมากมายอยู่ด้านใน
“สองแสนห้าหมื่นเหรียญตามสัญญาค่ะ ถ้างานสำเร็จ จะได้ส่วนที่เหลือ”
กัลโลตาลุกวาวเมื่อเห็นเงินกองอยู่ตรงหน้าส่วนธีโอใช้มือป้องตาสีแดงของตัวเองเนื่องจากแสงออร่าของเงินมันเจิดจ้าจนแยงตา
“ขอบคุณที่ทำการค้านะครับ คุณลูกค้า”
กัลโลคิดในใจว่าถึงแม้เจ้าเคานท์นั่นจะตายไปแล้ว เขาก็ยังมีเงินสองแสนห้ามาใช้ฟรีๆ งานนี้ค่อนข้างคุ้ม คิดไปก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ไปแล้วรีบกุลีกุจอหิ้วหีบเงินเข้าไปในร้านถึงนานสองนาน จึงจะค่อยออกมาด้านนอก
“เชิญคุณกลับไปนอนรอที่คาดิเนียเลยครับผม” กัลโลส่งแขก พลางผายมือเชิญไปที่รถม้าด้วยท่าทีที่นอบน้อม
“นี่ไม่ได้ออกเดินทางเลยเหรอ” หญิงสาวยังไม่ยอมขยับไปไหน
“ต้องรอเจ้าของร้านอีกคนกลับมาเปลี่ยนเวรเฝ้าร้านก่อน ไม่น่าเกินสามสี่วันนี้ ทำไม มีอะไร”
“เราจะขอติดตามไปด้วย”
“เฮ้ย!” กัลโลร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมๆกับโจชัวพ่อบ้านคนสนิทต่างจากธีโอที่ยังคงตาปรือเช่นเดิม แต่เปลี่ยนจากท่ายืนเป็นท่านั่งยองๆแทนเนื่องจากคุยกันนานเหลือเกิน
“คุณหนูครับ! มันอันตรายมาก กระผมว่าอย่าเลยนะครับ” โจชัวเอ่ยเสียงหลง มือไม้ก็วางไม่ถูก ไม่รู้ท่านหญิงของตัวเองนึกเพี้ยนอะไรขึ้นมาถึงอยากจะตามเข้าไปในหุบเขาอาถรรพ์นั่น
“จริงด้วยสาวน้อย ถ้าไปมีแต่ตายกับตาย”กัลโลเอ่ย พลางใช้ตาสำรวจร่างของหญิงสาว “อ้อนแอ้น บอบบางแบบนี้ โดนแค่ลมเวทย์ของที่นั่นก็อาจจะตายได้นะ”
“พวกคุณยังเข้าไปได้ ทำไมเราจะเข้าไปไม่ได้ เพราะเราเป็นGod bloodเหรอ ไหนบอกว่าจะไม่ทำสงครามกันแล้วไง” หญิงสาวเอ่ยเชิงเง้างอนแก้มป่อง
“โอ้ ก็รู้ตัวดีนี่ว่าเป็นGod blood อีกอย่างนะคุ้มครองไม่ใช่งานของเรานะ เราเป็นพ่อค้า ไม่ใช่อัศวิน” กัลโลขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว มาแล้ว เลดี้ผู้สูงศักดิ์กำลังจะก่อเรื่องให้เขาเสียแล้ว
“ถ้างั้นเราจะเพิ่มเงินให้”
“ไม่มีในสัญญา ฉันไม่รับ” กัลโลปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ธีโอมองทั้งสองคนที่ประจันหน้ากันเหม่อๆ
“เราไม่เป็นภาระหรอก”
“พวกภาระก็มักพูดกันงี้แหละ กรุณาอย่าเพิ่มงานให้กระหม่อมเลยพะยะค่ะ” ชายหนุ่มระอาใจอย่างหาที่สุดไม่ได้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิง ยุ่งยากอย่างไรก็ยุ่งยากไม่เคยเปลี่ยนแปลง
“ทำตามที่พ่อค้าบอกเถอะขอรับคุณหนู อย่าทำให้โจชัวผู้นี้เป็นกังวลอีกเลย”
“โอ้ย พูดถูกต้องเลยคุณพ่อบ้าน ทำตามที่เขาบอกเถอะน่า”
กัลโลยืนยันแน่นหนักว่าเขาจะไม่เอา ภาระ ไปด้วยเป็นอันขาด
“งั้นฉันจะไปเอง!”
“เชิญ แต่ฉันไม่คืนเงินให้หรอกนะ แล้วก็ถ้าตายไปฉันก็ไม่รับผิดชอบ”
กัลโลแลบลิ้นไม่สนใจ “เอ้า จะไปไหนก็ไป ไป๊ คาดิเนียใช่ไหม เป็นพวกGod bloodที่มาอยู่ในเขต จัสติน่าเหรอ เอาเถอะ ไม่เกินอาทิตย์สองอาทิตย์จะติดต่อไป”
“กลับไปรอที่คาดิเนียกันเถอะนะครับเลดี้อาเรียน่า เราทิ้งปราสาทเอาไว้เป็นเดือนแล้ว ราชกิจคงมากมาย รีบกลับไปเสียดีกว่านะครับ”
อาเรียน่ามองไปที่โจชัวหน้าหงอยสลับกับกัลโลที่ยืนตีหน้าตายและธีโอที่เริ่มเข้าสู่โหมดนิทราอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ก็ได้ เราจะกลับก็ได้ อีกสามสี่วันใช่ไหม โอเค แล้วเจอกัน” เลดี้สาวขึ้นรถม้าอย่างไม่อิดออด โจชัวลาสองหนุ่มแล้วขึ้นควบม้าเทียมรถออกไปจากหน้าร้าน กัลโลโบกมือหยอยๆลาด้วยความชื่นอกชื่นใจเมื่อคิดถึงเงินสองแสนห้าของตัวเอง
“โอ้ อีกสองอาทิตย์เจอกันที่คาดิเนียนะครับ เลดี้”
ความคิดเห็น