คลังเก็บนิยายตามใจฉัน

ลำดับตอนที่ #35 : Forbidden Contract

Zeras Schnee   เซราส ชเนย์

Age: 22 (703)

Place: สมาพันธ์เงาทมิฬ

                 ดินแดนลับแลไอเซลินด์

Ethnic: ภูตหิมะ

Status: มาสเตอร์แห่งสมาพันธ์เงาทมิฬ

    อดีตแม่ทัพแห่งไอเซลินด์
 

เหมันต์สีขาวผ่านเวียนไปนับร้อยพันครั้ง...

หากแต่ใจข้ายังคงมีแต่เจ้ามิจางหาย

แล้วหัวใจของเจ้าเล่า?

หัวใจที่ข้ามิเคยได้มีโอกาสแม้แต่จะจับจอง...

...มันเป็นของผู้ใดกัน?

ฤดูหนาวมาเยือนแล้ว   ท้องฟ้าส่งสัญญาณบอกโดยการเปลี่ยนเป็นสีเทามัวและปล่อยให้ปุยหิมะสีขาวสะอาดโปรยปรายลงมาสู่พื้นดินอย่างอ่อนโยน   ร่างสูงโปร่งของชายผู้หนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางหิมะขาวที่ร่วงหล่น   ผ้าคลุมสีขาวของเขาแทบจะกลืนไปกับสีขาวบนพื้นเช่นเดียวกับเรือนผมสีขาวเหลือบเงินหยักศกที่ซอยสั้นระบ่าหากไม่มีลายสีน้ำเงินของเสื้อตัวในที่สวมอยู่   มือหนาอันหยาบกร้านจากการจับอาวุธกุมคทาสีเงินซึ่งส่วนหนึ่งของวงกลมที่หัวคทานั้นแตกไป ทำให้ส่วนที่เหลือดูราวกับจันทร์เสี้ยวก็ไม่ปาน   นัยน์ตาสีสีเดียวกับเรือนผมทอดมองออกไปยังทุ่งหิมะเบื้องหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอย   น่าประหลาดนักที่ลมหายใจของเขาไม่ออกเป็นควันขาวเลยแม้แต่น้อย   ราวกับว่าตัวเขาเองก็เป็นส่วนหนึ่งของความหนาวเย็นนี้ไม่ต่างกับหิมะจากเบื้องบน
 

สวบ สวบ สวบ   เสียงฝีเท้าหนักๆย่ำผ่านหิมะ   ชายผู้เป็นหนึ่งเดียวกับเหมันต์หันกลับไป   ชั่วครู่นั้นที่นัยน์ตาสีเงินทอประกายอ่อนโยนเมื่อได้เห็นคนที่มาหา
 

“ท่านชอบยืนตากหิมะจังเลยนะ” เสียงหวานของผู้มาใหม่กล่าวเรื่อยๆพร้อมกับแย้มรอยยิ้มบางที่ทำให้หัวใจอันด้านชาของเขาเต้นตึกตัก
 

“ข้าเป็นอะไรเจ้าก็รู้อยู่” ตอบรับเสียงเรียบด้วยความเคยชินขณะที่จับจ้องร่างบางเดินมาอยู่ข้างๆ   แล้วจากนั้นก็ก้าวเดินไปพร้อมกัน


 

จุดเริ่มต้นของทุกอย่างนี้ก็คือ ‘นิทาน’ เรื่องหนึ่ง

ก็เป็นเหมือนนิทานทั่วๆไปที่เราเคยได้ยิน   มีอาณาจักรแห่งหนึ่ง   ปกครองโดยกษัตริย์ผู้เกรียงไกรและเปี่ยมคุณธรรม   ประชาราษฎรต่างใช้ชีวิตอยู่อย่างผาสุกภายใต้การคุ้มครองของอัศวินผู้กล้าหาญและภักดีต่อนายเหนือยิ่ง

ทว่ายิ่งรุ่งเรืองเท่าไร...

... ‘เงามืด’ ที่ทอดอยู่เบื้องหลังก็ยิ่งมืดมิดมากเท่านั้น

เมื่อสี่ปีก่อน
 

“อย่าหนีนะยัยตัวแสบ!!!”
 

เสียงตะโกนดังลั่นขึ้นยังด้านนอกห้องพร้อมกับเสียงหัวเราะดังสนั่น   แล้วจากนั้นก็ปิดท้ายด้วยเสียงโครมครามเหมือนว่าข้าวของบางอย่างจะพังทลาย   ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเทาเหลือบเงินที่กำลังนั่งทบทวนตำราการปกครองเล่มหนาอยู่ภายในห้องสมุดเงยหน้าขึ้นจากตัวหนังสือตรงหน้าแล้วถอนหายใจเบาๆ   ดูเหมือนว่าสงครามระหว่างน้องๆทั้งสองของเขาในวันนี้จะเริ่มขึ้นแล้วสินะ   ถ้าท่านพ่อกลับมาคงมีระเบิดลงแน่ๆ
 

คิดแล้วพี่คนโตประจำบ้านก็ถอนหายใจอีกรอบ   รวมรวมสมาธิที่เหลือให้กลับมาและก้มลงอ่านหนังสือต่อไป   จนกระทั่งประตูห้องถูกใครคนหนึ่งในสองคนนั้นกระแทกให้เปิดผางออกอย่างแรง   แล้วจากนั้นร่างสองร่างก็ล้มลงมากองอย่างหมดท่าอยู่ที่หน้าประตูนั้นเอง
 

“พี่โคราเม!” คนที่ตัวเล็กกว่าเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย “มาตัดสินผลประลองให้ข้าหน่อยสิ!   เจ้าเต่าคาร์ลไม่ยอมอ่ะ!!!”
 

“อย่ามาเรียกฉันอย่างนั้นนะเฟ้ยยัยลูกเจี๊ยบ!!!” คนที่ถูกเรียกว่าเป็นเต่าโวยวายลั่น “แล้วลุกออกไปได้แล้ว หนักว้อย!!!”
 

แล้วจากนั้นสงครามของน้องๆทั้งสองของเขาก็เกิดขึ้นเป็นรอบที่สองของวันโดยที่พี่ชายคนโตอย่างเขาได้แต่ยืนมองตาปริบๆ   ก็ช่วยไม่ได้นี่นา...สองคนนี้ถ้าไม่ได้กัดกันก็ไม่ใช่คาร์ลริคกับเคลดิลอน วุลฟรายาสแล้ว
 

พวกเขาคือสามพี่น้องตระกูลวุลฟรายาส   ท่านพ่อของเราคือคาสไคน์ วุลฟรายาส เจ้าเมืองผู้ครองแคว้นเหนือที่มีความกว้างใหญ่กว่าแคว้นทั้งสามเป็นเท่าตัว   หน้าที่ของท่านพ่อคือการปกครองแคว้นทางตอนเหนือซึ่งเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญของทวีปอวาลอนและดูแลประชาชนที่อยู่ในการปกครองของเขา   ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโตทำให้เขาได้รับตำแหน่งเป็นว่าที่เจ้าผู้ครองแคว้นไปโดยปริยาย   ถ้าให้เปรียบเทียบกันแล้วท่านพ่อก็เป็นพระราชาของแคว้นเหนือ  ส่วนเขาเป็นเจ้าชายรัชทายาทดีๆนี่เอง
 

แล้วด้วยไอ้ตำแหน่งที่แสนเรียบง่ายนั่นล่ะที่ทำให้เขาต้องมานั่งจมเป็นหนอนอยู่ในห้องสมุดเกือบทั้งวัน   ทั้งหมดก็เพื่อที่จะเรียนรู้ในการเป็นผู้ปกครองที่ดีในภายภาคหน้า   นั่นล่ะคือหน้าที่ของเขา...โคราเม วุลฟรายาส

------------------------------------------------------------------------