คลังเก็บนิยายตามใจฉัน

ลำดับตอนที่ #18 : Harry Potter 2

“รายงานสองม้วนเกี่ยวกับมนุษย์หมาป่าเฉพาะบ้านกริฟฟินดอร์   ส่วนคุณแกรนด์โฟล…รายงานห้าม้วน   ส่งที่โต๊ะฉันวันจันทร์”

“แต่พรุ่งนี้มีแข่งควิดดิชนะคะอาจารย์” เฟเซียร์แย้งขึ้น   นักเรียนชายของกริฟฟินดอร์ต่างแอบยกนิ้วให้ด้วยความชื่นชม   พวกเขาอยากจะแย้งเรื่องการสั่งงานตอนใกล้ๆแข่งควิดดิชกับอาจารย์มานานแล้วแต่ไม่มีมีใครยอมเป็นผู้เสียสละซักคน

ดวงตาสีดำขลับของสเนปเปล่งประกายวาบขึ้นด้วยความโกรธจัด   เธอรู้ดีว่าปากพาลหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว

“แล้วคุณเป็นญาติโกโหติกาอะไรกับนักกีฬาควิดดิชไม่ทราบคุณแกรนด์โฟล   กักบริเวณหนึ่งเดือนโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น   แล้วสำนึกในคำสั่งสอนของพ่อแม่เธอด้วยว่าอย่า-ต่อ-ปาก-ต่อ-คำ-กับ-ผู้ใหญ่”

“ขอโทษค่ะอาจารย์   พ่อหนูหายสาบสูญไปตั้งแต่หนูยังไม่เกิด   แม่ก็หลับเป็นเจ้าหญิงนิทรามาตั้งแต่หนูขวบเดียว”

“กักบริเวณสองเดือน”

พอได้ยินอย่างนั้นเธอก็รีบหุบปากของตัวเองลงทันที   แต่ถึงกระนั้นใบหน้าของเด็กสาวก็ยังแฝงเอาไว้ด้วยรอยกวนประสาทเหมือนเดิม   การลงโทษไม่มีผลต่อจิตสำนึกในการทำตัวดีของเธอเลยแม้แต่น้อย

เหอะ…เอาชีวิตรอดในป่าต้องห้ามตั้งแต่ยังไม่กี่ขวบเธอก็ทำมาแล้ว   นับประสาอะไรกับการกักบริเวณแค่สองเดือน   ถ้าให้จับยัดคุกใต้ดินซักเดือนโดยไม่ให้ข้าวให้น้ำค่อยโวยหน่อย

อีกอย่างวิชากวนอวัยวะเบื้องล่างคนนี่ถูกฝังใส่หัวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว   เป็นตั้งแต่ก่อนจะเริ่มเรียนเวทมนตร์ศาสตร์ของทางตะวันออกด้วยซ้ำ   ถ้าจะว่าก็ว่าอาจารย์ทามาโมะมาเอะที่เป็นคนสอนเถอะนะศาสตราจารย์สเนป

ส่วนพวกนักเรียนคนอื่นๆแม้กระทั่งบ้านสลิธิรินเองก็ยังอ้าปากค้างเหวอ   การกักบริเวณนานถึงสองเดือนไม่เคยเกิดขึ้นกับนักเรียนคนไหนมาก่อน   อย่าว่าแต่สองเดือนเลย   แค่เดือนเดียวก็ยังไม่มีใครเคยโดนเลย   ท่าทางว่าสเนปกะจะเอาให้เฟเซียร์ไม่ได้ไปผุดไปเกิดจริงๆ

ในเวลาเที่ยง   เรื่องที่เฟเซียร์ต่อปากต่อคำกับศาสตราจารย์สเนปจนได้เรื่องดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งโรงเรียนในเวลาไม่นาน   อีกอย่างก็คือการกักบริเวณสองเดือนอันเป็นตำนานนั่นก็ด้วยเช่นกัน

“อะไรกันนักกันหนาน้า” เด็กสาวบ่นงึมงำอย่างไม่ชอบใจเมื่อถูกจ้องมองจากคนที่เดินสวนไปมา “กะอีแค่กักบริเวณเดือนสองเดือนเอง   ฉันไม่ได้ถูกโยนเข้าไปในบ่อจระเข้ซักหน่อย”

“ใครมันจะบ้าเหมือนเธอเล่าเฟ   สองเดือนเชียวนะ” รอนพูด

“ลองเจอแบบอาจารย์ฉันดูสิ   แล้วนายจะรู้ว่าสองเดือนนี้มันจิ๊บๆไปเลย”

จับไปนั่งจ้องตากับไคมีร่าเป็นเวลาสองชั่วโมงโดยไม่ได้พัก   ถีบลงไปสู้กับสฟิงส์ทั้งๆที่ทั้งตัวมีแค่มีดหั่นผักอันกระจึ๊ง   ยังนึกอยู่เลยว่าเราสามารถรอดช่วงเวลาสุดโหดหินนั้นมาได้ยังไง

“ว่าแต่เฟเซียร์…ที่ว่าแม่เธอหลับเป็นเจ้าหญิงนิทราน่ะหมายความว่ายังไงเหรอ” เฮอร์ไมโอนี่ถามขึ้น   นัยน์ตาสีเขียวเหลือบมุกฉายแววเศร้าลงเล็กน้อย

“แม่น่ะ…ถูกพวกมักเกิ้ลที่เรียกตัวเองว่า องเมียวจิ ผนึกเอาไว้ในน้ำแข็ง   ตอนนั้นฉันยังเพิ่งแค่ขวบกว่าๆเอง   อาจารย์ทามาโมะมาเอะก็เลยรับฉันไปเลี้ยงแล้วก็ฝึกเวทมนตร์พวกนี้ให้ยังไงล่ะ”

“เธอคงไม่ได้หมายถึง…ทามาโมะมาเอะที่เป็นปีศาจจิ้งจอกใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่หรี่ตาลง

“ใช่…ทำไมเหรอ” เฟเซียร์ตอบอย่างงงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------------------