คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : -- การประชุมหน่วย -- -- ข่าวดีของKing --
-- การประชุมหน่วย -- -- ข่าวดีของKing --
NERI : SAYS
ในห้องประชุมตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนเหล่าสมาชิกองค์กรนั่งแบ่งแยกหน่วยงานอย่างเป็นระเบียบ ตอนนี้เนริกำลังกล่าวเปิดการประชุมแม้ตัวเราเองจะไม่อยากพูดก็เถอะแต่มันเป็นกฎจำเป็นที่จะต้องให้คนที่มีตำแหน่งสูงสุดในที่นั้นกล่าวเปิดประชุม และคนที่มีตำแหน่งรองจากนั้นเป็นผู้กล่าวปิด และในที่นี้เนริมีตำแหน่งสูงสุดแล้วเพราะว่าเป็นรองหัวหน้าองค์กร ก็เลยต้องขึ้นกล่าวเปิดประชุมส่วนตอนปิดจะเป็นพวกริวไม่คนใดก็คนหนึ่งนั่นแหละจะทำหน้าที่นั้นแทน ตะกี๊ได้คุยกับแฟนต้าเห็นบอกว่ามีการปะทะกันกับต่างแก๊งทำให้ต้องจ่ายค่าเสียหายมากพอดูและยังทำให้ชาวบ้านเสียความเชื่อมั่นในองค์กรของเราอีก สงสัยงานนี้ถ้าปล่อยผ่านก็จะทำให้เสียการปกครอง
“ก่อนที่เราจะมาเริ่มการประชุม ชั้นขอชำระความคนที่ทำให้องค์กรเราเสียชื่อเสียงก่อน ถ้ารู้ตัวให้ออกมาอย่าให้ต้องตามรายตัว”ฉันพูดแล้วมองมีผู้ชายวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งราวๆ6-7คนยืนขึ้นแล้วก้าวออกมาหน้าแถวแล้วคุกเข่าลง สายหน่วยงานตรวจตราท้องที่ของไอ้เต๋าซะด้วย
“ทำอะไรผิดพูดมาซิ”มันน่านักเป็นหน่วยงานตรวจตราแท้ๆแต่กลับมีเรื่องซะเอง
“ต่อยตีทะเลาะวิวาทครับ”ผู้ชายกลุ่มนั้นพูด
“รู้ตัวเองมั้ยว่าสายงานของตัวเองมีความสำคัญยังไง ว่ามา”ฉันเดินรอบๆตัวพวกนั้น ดูท่าว่าจะรู้ตัวแล้วว่าบรรยากาศเริ่มมีกลิ่นไม่ดีซะแล้ว
“ช่วยเหลือและป้องกันการทะเลาะวิวาทครับ”ชายคนหนึ่งพูด
“ป้องกันการทะเลาะวิวาทหรอ รู้อย่างนี้แล้วไปต่อยตีกับเค้าทำไม!! บอกเหตุผลมา!!”ฉันตะคอกเสียงดังจะไม่ให้โมโหได้ไง องค์กรฉันทำงานมาเป็นปีกว่าจะสร้างความเชื่อมั่นมาได้ขนาดนี้จะให้ต้องมาเสียเพราะพวกไร้ความอดทนนี่ไม่ได้
“ขอโทษครับ”ผู้ชายกลุ่มนั้นตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
“คนที่แกควรขอโทษไม่ใช่ชั้น แต่เป็นพวกชาวบ้านต่างหาก แกทำของเค้าพังไปเท่าไหร่ กับอีแต่เรื่องแค่นี้ โดนเค้าด่าเค้าตีแค่นี้ทำไมไม่อดทน ชาวบ้านเค้าเดือดร้อนกันขนาดไหน เดี๋ยวจบการประชุมมีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้วนะสายงานตรวจตราท้องที่ เข้าไป!!”ฉันตะคอกไล่พวกนั้นเข้าแถวไป ไม่มีใครมาห้ามฉันเลยซักคน ยูกิก็ได้แต่มองเฉยๆ ฉันปวดหัวอยู่นะทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้มาให้คิดอีกเนี่ย
“แม็กม่า มาทำแทนที”ฉันเรียกริวให้มาช่วยส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง
“ครับ ซาตาน”ริวพูดแล้วเดินมาที่แท่นพูดแทนฉัน
“จากที่เราได้รู้กันมาบ้างแล้วว่าอีกไม่นานองค์กรเราจะก้าวขึ้นจากองค์กรใต้ดินไปเป็นองค์กรพันธมิตรโซเนอร์เต็มตัวแล้ว เนื่องจากว่าพวกเราอัยการทั้งหมดได้รับการขอร้องมาจากทางหน่วยF.B.Iว่าให้ช่วยสืบสวนสอบสวนคดียาบ้ารายใหญ่ที่ส่งเข้ามาขายในประเทศไทย เพราะมีข้อสงสัยว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับผู้มีอิทธิพลรายใหญ่ในประเทศ และเกี่ยวข้องกับอนาคตของชาติ และงานนี้เป็นงานใหญ่มากซึ่งเมื่อจบภารกิจอาจจะมีอัยการคนใดคนหนึ่งที่จะหายไป อาจจะมีใครซักคนที่จบภารกิจนี้แล้วพิการ และภารกิจนี้อาจจะเป็นภารกิจสุดท้ายในชีวิตของพวกเราคนใดคนหนึ่ง อาจจะเป็นของชั้น ของซาตาน รึว่าแม้แต่ของคิง จึงอยากจะขอให้พี่น้องโซเนอร์ทุกคนช่วยกันดูแลรักษาโซเนอร์ไว้ เพราะทุกคนรู้ใช่มั้ยว่าสมาชิกกว่าครึ่งของโซเนอร์เป็นเด็กกำพร้าที่มาจากต่างที่กันมาจากต่างครอบครัวมาจากต่างสายเลือดไม่เว้นแม้กระทั่งตัวฉันเอง ในคณะอัยการทั้ง13คนมี8คนที่เป็นเด็กกำพร้านะ เพราะฉะนั้นโซเนอร์คือบ้าน คือทุกอย่าง คือพ่อคือแม่ คือพี่น้อง ไอ้การที่จะไปต่อยตีกับชาวบ้านเค้าน่ะมันไม่ใช่วิถีชีวิตของลูกผู้ชายนะ จำไว้ มีหัวคิดซะบ้างว่าถ้าเราตาย พี่น้องโซเนอร์จะอยู่ยังไง คิดซะบ้างว่าที่ซาตานเค้าดุเค้าด่าเนี่ย เค้าทำเพราะอะไร”ริวร่ายยาวตอนนี้ทุกคนในที่ประชุมเงียบ บางคนก็น้ำตาคลอ แต่ในเวลานี้ทุกคนรับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของครอบครัว อาจจะเป็นเวลาแค่3ปีที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ว่าพวกเรารักกันยิ่งกว่าพี่น้องที่อยู่ด้วยกันมา10กว่าปีซะอีก
“เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่าต่อมาจะให้หัวหน้าหน่วยแต่ละสายงานออกมารายงานผลตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาและเรื่องความคืบหน้าของภารกิจที่ให้ทำไป หัวหน้าหน่วย เชิญ”ริวพูดแล้วเชิญหัวหน้าหน่วยขึ้นมากล่าวรายงานผล
“พูดได้ดีมากเลยริว”ฉันเอ่ยชมริว ริวแกล้งทำท่าโค้งรับคำชมเล็กน้อยพอยียวน ตะกี๊แอบเห็นพีมันทำท่าจะอ้วกแล้วด้วย คู่นี้น่ารักนะคะจริงมั้ย
“ผมหัวหน้าหน่วยตรวจตราท้องที่......................................................................................................................................................................................................................................................ครับ”หัวหน้าหน่วยตรวจตราเดินขึ้นมากล่าวแล้วก็เดินลงไปผลัดเปลี่ยนกันจนกระทั่งหัวหน้าหน่วยงานสุดท้ายขึ้นมากล่าว
“.............................จากที่ได้รับมอบหมายให้ไปรวบรวมข้อมูลของกลุ่มนักสู้ที่เรียกตัวเองว่าเดม่อน ได้ข้อมูลมาอยู่ในแฟ้มนี่ครับ”หัวหน้าหน่วยข่าวกรอง เดินเข้ามาแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าฉันก่อนจะยื่นแฟ้มให้
“ขอบใจ”ฉันตอบได้แค่นี้แหละอาการปวดหัวเริ่มบรรเทาลงแล้ว เลิกทรมานซักที
“ครับ มาสเตอร์ซาตาน”ชายคนนั้นถอยออกไปสามก้าวแล้วโค้งทำความเคารพฉัน เฮ้อ รู้สึกว่าตัวเองเหมือนพวกเจ้าหญิงเจ้าชายขึ้นทุกวันก็เพราะไอ้วิธีการทำความเคารพอย่างนี้เนี่ยแหละ
“อือเท่าที่ได้ฟังหัวหน้าทุกคนรายงานมาก็ถือว่าผลงานของสาขานี้อยู่ในเกณฑ์ดี ต้องขอบคุณหัวหน้าสาขา หัวหน้าหน่วยทุกคนและที่ขาดไม่ได้ก็คือสมาชิกทุกคนทำให้การประชุมลุล่วงไปได้ด้วยดี ขอบคุณมาก”ฮิคารุเป็นคนขึ้นไปปิดการประชุมพอฮิคารุพูดจบพวกสมาชิกก็พูดคำปฏิญาณของโซเนอร์พร้อมกัน
“ซื่อสัตย์ จริงใจ รักเพื่อน มีคุณธรรม”เมื่อพูดจบแล้วแต่ละคนก็แยกย้ายกันออกไปทำงานของตัวเอง เหลือแต่หน่วยสายงานตรวจตราท้องที่ที่นั่งรออยู่ตามคำสั่งของฉัน
“ซาน อย่าให้มันแรงนักล่ะ ไปก่อนนะ”พีพูดแล้วตบไหล่ฉันก่อนจะเดินออกไป
“ออมมือบ้างนะ”เวย์เข้ามาพูดก่อนจะเดินตามพีไป
“อย่ารุนแรงนักนะครับ”ฮิคารุพูดยิ้มๆแล้วเดินออกไปตามด้วยไฮยาโตะแล้วริวกับรุน อะไรกันนักกันหนาพูดซะอย่างกับเราจะฆ่าพวกมันตายทั้งหน่วยงั้นแหละ
“แน่ใจนะครับว่าจะไม่ให้ผมอยู่ด้วยน่ะ”ยูกิถามเพื่อความมั่นใจ
“ไม่ต้องหรอก”ฉันตอบกลับไป
“อย่าให้เลือดสาดนะครับ”อาคิพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินกอดคอกับยูกิออกจากห้องไป ดูพวกนั้นพูดเข้าสิ ลูกน้องกลัวกันหมดแล้วเนี่ย ซีดเชียว
“เป็นอะไรไป กลัวชั้นฆ่าหรอ”สะดุ้งโหยงเลยครับพี่น้อง
“ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ฆ่าหรอก แค่จะตักเตือนเรื่องการทะเลาะวิวาท”หึหึ พอพูดอย่างนี้เล่นเอาหลายคนทำท่าเหมือนยกภูเขาออกจากอก โดยเฉพาะหัวหน้าหน่วย
“เท่าที่ฉันฟังเรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นด้วยการเข้าใจผิดและฉันอยากจะบอกว่ามันงี่เง่ามากที่ลดตัวลงไปมีเรื่องพวกนั้นเดิมทีองค์กรเรามีไว้เพื่อช่วยเหลือไม่ใช่มาทำความเดือดร้อนซะเอง รู้มั้ยว่ามันน่าสมเพชแค่ไหน ทำตัวระรานชาวบ้าน มี่เหตุผล ไร้ความอดทนแบบนี้ แล้วฉันจะไม่ว่าเลยซักคำถ้าพวกนายจะรู้จักใช้หัวคิดซักนิดว่ารู้จักประมาณตนซักหน่อยว่ากำลังเรามีเท่าไหร่แล้วเขามีเท่าไหร่ ถ้าจะมีเรื่องซักครั้งจะต้องนึกถึงสิ่งที่ตามมา ขอบเขตความเสียหายที่จะเกิดขึ้น”ฉันร่ายยาว บางคนถึงกับทำหน้าสลด
“...”
“แล้วก็วันอาทิตย์นี้ไปขอโทษชาวบ้านเค้าด้วย เราจะไปด้วยกัน แต่เปิดโอกาสให้ไปขอโทษแบบเดี่ยวๆก่อน จะได้ดูดีไม่ใช่โดนฉันลากไปถึงจะยอมขอโทษ แล้ววันอาทิตย์พวกเราจะไปขอโทษพวกลุงป้าเค้าทั้งหน่วยเลย”ฉันพูด
“ครับ/ค่ะ”เฮ้อ เสร็จซักที อยากกลับบ้านแล้วอ่า
“แยกย้ายได้ พริตตี้อยู่ไหนเนี่ย”ฉันตะโกนเรียกยูกิ
“มาแล้วครับ เป็นอะไรมากมั้ย”ยูกิรีบวิ่งเข้าห้องมาดูฉันที่ตอนนี้นั่งอ่านแฟ้มข้อมูลอยู่บนเก้าอี้ ตอนนี้ในห้องมีเราเพียงสองคน
“เปล่า ไม่เป็นอะไร แต่เมื่อไหร่เด็กๆจะมา”วันนี้พวกเรานอนกันที่ตึกไม่ได้กลับบ้าน ป้าช้อยเลยรับปากว่าจะมาส่งเด็กๆที่นี่
“มาแล้วครับอาคิพาไปกินข้าวอยู่ที่ชั้น1 จะไปกินด้วยมั้ยครับ”ยูกิบอก
“เอาสิ หิวเหมือนกัน ยูกิหิวรึยัง”ฉันหันไปถามยูกิ
“หิวสิครับ”ยูกิติบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
“จะกินอะไรล่ะจะได้สั่งไว้ก่อนลงไปจะได้กินเลย”ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปกดโทรศัพท์จะโทรลงไปข้างล่าง เพราะเดี๋ยวฉันจะไปดูเด็กเล็กๆที่ชั้น2ซะหน่อย ไม่ได้แวะมาดูแลนาน จะจำแม่คนนี้ได้รึเปล่าก็ไม่รู้
“กินเนริได้รึเปล่าครับ”ยูกิพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ฉันเกลียดรอยยิ้มนี่จัง
“บ้า!”จะว่าอายก็อาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรังเกียจนะมุกเสี่ยวๆแบบนี้ ยูกิโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วประทับริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากของฉัน
จุ๊บ
“แค่นี้ก่อนละกันนะครับ”ยูกิยิ้มแล้วเอาโทรศัพท์ในมือโทรลงไปข้างล่างสั่งอาหารเองเสร็จสรรพ
“ชั้นคุณชายพริตนะ ทำอาหารไว้เดี๋ยวชั้นกับซาตานจะลงไปกิน เอา ข้าวผัดพริกแกงไก่ใส่ข้าวโพดอ่อนของซานนะ ของชั้นก็เอาข้าวหมูทอดกระเทียมโอเค แค่นี้นะ”ยูกิพูดโทรศัพท์ไปก็ยิ้มให้ฉันไป อะไรของเค้าเนี่ย
“ไม่คิดจะถามกันบ้างเลยหรอว่าจะกินอะไรน่ะ”แกล้งเหน็บหน่อยนึง
“ไม่หรอก มองตาก็รู้ใจแล้วครับ”หึหึ ยังเลี่ยนไม่เลิก
“ไม่เอาแล้ว ไปหาเด็กๆกันเถอะ”ทนไม่ไหวแล้วหนีก่อน เท้าก็รีบจ้ำแต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะจากยูกิตามมาข้างหลัง ยูบ้า ชั้นก็อายเป็นน้า!!!!!!!!!!!!
WAYONG : SAYS
ดีค่ะทุกๆในที่สุดก็ได้มาเจอกันซักทีหลังจากที่ได้ไปเกาะติดอยู่กับเนริแล้วก็พีมัน สาวๆคงคิดถึงฉันใช่มั้ยล่ะ 55+ก็นะคนมันหน้าตาดีอ้ะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าของตึก กำลังดูการฝึกซ้อมของพวกสมาชิกอยู่ โดยมีไฮยาโตะเป็นคนฝึกให้ ต้องยอมรับนะว่านายนั่นโหดพอดู เล่นเอาพวกลูกน้องบ่นเป็นแถวส่วนสาเหตุที่ฉันต้องขึ้นมาบนนี้น่ะหรอ โน่น ชายหน้าหวานที่กำลังฝึกลูกน้องอยู่อีกทางโน่น พี่แกเค้าบอกว่าให้ฉันขึ้นมาช่วยฝึกแบบสาธิตจริงๆ แต่พอขึ้นมาฮิคารุดันบอกว่าให้ไปช่วยไฮยาโตะนู่นซะอย่างนั้น มันน่าจับไปฆ่าจริงๆ
“ดาร์ก มีอะไรให้ช่วยมั้ย ไลท์มันสั่งมา”ฉันถามไฮยาโตะที่กำลังฝึกสอนอยู่
“เอาสิ จะสอนอะไรล่ะ ปฏิบัติหรอ”ไฮยาโตะหันมาถาม พลางเอาผ้าเย็นเช็ดหน้า
/สมาชิกทุกคนขอให้มารวมกันที่ห้องประชุม ประกาศขอให้สมาชิกทุกคนมารวมกันที่ห้องประชุม/เสียงประกาศของพีดังขึ้นมาเรียกรวมพลสมาชิกทั้งหมด
/อะไรของมันเนี่ย/ส่งโทรจิตไปถามคนข้างตัว ไฮยาโตะมองหน้าฉันแล้วยักไหล่เชิงบอกว่าเราก็ไม่รู้
/ไม่รู้แล้วทำไมไม่ลงมาถามล่ะ ไอ้นี่ โง่จัง/เสียงพีดังขึ้นในหัว เหอะๆ ด่าแรงนะเว้ย ลืมไป พวกเราอยู่ใกล้กันโทรจิตเลยสื่อถึงกันหมด
“ลงเหอะ”ไฮยาโตะพูดแล้วเดินนำหน้าลงไปก่อน
“อ้าวเฮ้ย รอด้วยดิ”มันไม่รอเลยจริงๆ ไฮยาโตะนี่
ตอนนี้พวกเราทุกคนมาอยู่รวมกันในห้องประชุมห้องเดิมที่เพิ่งใช้ในตอน18.00น.ไป ตอนนี้เป็นเวลา1ทุ่มครึ่งแล้ว ที่พีเรียกรวมพลก็เพราะว่าไอ้คิมมันติดต่อกลับมาและมีข่าวอยากจะแจ้งทุกคนให้ทราบอะไรของมันก็ไม่รู้ ตอนนี้จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่กำลังฉายภาพของคิมอยู่
“เอาล่ะนะทุกคนที่เรียกมารวมกันในวันนี้เพราะอยากจะบอกทุกคนว่า ตอนนี้องค์กรของเราที่ประเทศอังกฤษได้รับการยอมรับจากพวกตำรวจที่นั่นแล้วที่อเมริกาก็เหมือนกัน ทางตำรวจเริ่มให้การยอมรับพวกเราแล้วล่ะ ข่าวดีใช่มั้ย ว่าแต่ชั้นก็ไม่ได้ไปประเทศไทยนานแล้วนะ ทุกคนสบายดีกันรึเปล่า”คิมพูดอย่างร่าเริงแต่ในน้ำเสียงยังเจือปนไปด้วยความเหนื่อยที่สั่งสมมาเป็นเวลานาน คิมมันดูซูบลงยังไงก็ไม่รู้ สงสัยที่นู่นจะงานหนักพอคิมมันพูดจบก็มีเสียงเฮมาเป็นช่วงๆ
“แต่ที่อยากจะบอกทุกคนที่ไทยนะว่า ภารกิจที่ให้ทำน่ะเป็นใบเบิกทางที่สำคัญของพวกเรานะ ทุกคนก็รู้ใช่มั้ยว่าที่นี่น่ะเป็นพวกเอาตัวเองเป็นหลัก มองอะไรแค่ด้านเดียว เค้าเป็นว่าเราเป็นเด็กเค้าก็จะไม่มีความเชื่อถือให้กับเรา เพราะฉะนั้นภารกิจนี้ต้องสำเร็จ ถ้าสำเร็จล่ะก็ เราจะได้รับการยอมรับจากทั่วโลกไม่ใช่แค่ในประเทศอย่างเดียว เข้าใจนะ”คิมพูด
“เข้าใจครับ/ค่ะ”เฮ้อ เหมือนสอนเด็กอนุบาลยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ทุกคนในห้องกำลังมีความสุข แต่ฉันว่าไอ้เนริมันดูแปลกๆพิกล ทำไมมันต้องยืนพิงยูกิอย่างนั้นล่ะ เป็นอะไรรึเปล่าวะ หน้าซีดๆ
“ว่าแต่ อยากจะด่าอยู่คนนึง ซานรู้ว่าตัวเองกินเหล้าแล้วจะกลายเป็นโหมดน้ำแข็ง แล้วมึงจะกินทำไม ไอ้นี่เคยเตือนกี่ครั้งกี่หนแล้ว ยังจะกินนะมึงนี่ถ้าเรากลับไปเมื่อไหร่เอาตายแน่รับรอง แล้วไอ้ที่ไปต่อยเด็กผู้หญิงในร.ร.นั่นอีกเหมือนกัน กะให้ตายเลยใช่มั้ย เล่นซะเลือดกบปาก แล้วปริ๊นกับคุณชายก็เหมือนกันสั่งให้ไปคุมความประพฤตินะไม่ใช่ให้ไปให้ท้ายน่ะ ชั้นรู้มาจากเต๋าแล้วก็สายสืบในร.ร.หมดแล้ว”คิมเริ่มร่ายคำด่า ตะกี๊ฉันแอบเห็นว่ามีลูกน้องบางคนหัวเราะด้วย หึหึ สมควรแล้วอ่านะ
“คิงประจานกันแบบนี้เลยหรอ”เนริมันพูด แต่มันก็ยังยิ้มอ่านะ
“เป็นอะไรไป”คิมมันเริ่มรู้ถึงความผิดปกติขอเนริมันได้ คนอื่นๆก็เหมือนกัน ก็นะมันเล่นไปยืนอยู่หลังห้องมุมอับขนาดนั้นน่ะ ถ้ามันแอบจูบกันอาจจะไม่มีใครรู้เลยก็ได้(คิดอกุศล-_-+++)
“เลือดจะไปลมจะมามั้ง”เนริมันตอบกลับมา ไม่สบายยังกวนตีนอยู่ได้นะไอ้นี่
“เอาจริงๆ กูขี้เกียจซัก”คิมมันเริ่มไม่เล่นด้วย ทำตาโหดใส่แล้ว
“เลือด”เนริมันพูดแค่นี้แหละ ไม่รู้มันจะเก็บปากเก็บคำไว้ทำไม ตอนยังไม่เมาล่ะพูดเป็นต่อยหอย ทีตอนนี้ล่ะเก็บปากเก็บคำยิ่งกว่าอมทองคำแท่งไว้ในปาก แต่พอมันพูดอย่างน้แล้ว รู้ทันทีว่ามันกำลังจะออกหากินเป็นแดร็กคิวร่าอีกแล้ว คงจะเป็นเพราะเมื่อเช้ามันเผลอใช้อารมณ์มากไปหน่อย ถ้ามันไม่กินมันก็จะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ เพราะฉะนั้นเนริถึงเป็นคนที่อารมณ์เย็นไง ไม่งั้นป่านนี้เอะอะต้องกินเลือดกัน รับรองว่าถ้าเป็นอย่างนี้พวกเราได้เลือดหมดตัวแน่ๆ แต่เนริมันดีอยู่อย่างคือ ถ้ามันกัดใครแล้วคนคนนั้นจะไม่กลายเป็นผีดูดเลือดไปกับมัน แค่ความทรงจำจะหายไปบางส่วนเท่านั้น แย่กว่ามั้ยเนี่ย =_=’”
“คุณชายพามันไปพักหน่อยดิ ดูท่าจะไม่ไหวแล้ว”คิมสั่ง แล้วยูกิกับอาคิก็พยุงเนริออกจากห้องไป
“เออ แล้วแกเป็นไงบ้างวะคิง สบายดีป่ะ”พีมันถาม
“ก็สบายดีนะ ถ้าไม่นับโจรสาวเข้ามาขโมยของเมื่อคืนนี้ ก็ถือว่าค่อนข้างดีเลย”คิมมันตอบกลับมา
“ขโมยอะไร?”ริวถามได้ตรงใจฉันมากเลย
“ขโมยของทั่วไปนั่นแหละ กักตัวไว้อยู่สวยซะด้วย ไม่แน่อาจจะพากลับไปด้วยนะ”คิมพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์
“น้อยๆหน่อยเว้ย คิง จะทำอะไรให้มันถนอมน้ำใจซานกับควีนเค้าบ้าง แอบไปมีเล็กมีน้อยนะเราน่ะ”พีมันพูดแบบสองแง่สามง่ามซะอย่างนั้น ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ตั้งใจจะพูดพรอก ความหมายของมันจริงๆคือ ถ้าเป็นแฟนคิงมันก็เท่ากันควีนจริงมั้ย แล้วไอ้เนริมันก็ขี้หวงเพื่อนด้วย ให้เกรงใจมันหน่อย ก็เท่านั้นเอง แต่ดูท่าว่าพวกลูกน้องจะคิดไปไกลกว่านั้นนะ
“เหอะๆ ชั้นให้เกียรติอยู่แล้ว ชั้นไม่ทิ้งขว้างหรอก ไม่ต้องห่วง”คิมมันก็ตอบกลับมาแบบนี้ เล่นเอาพวกลูกน้องเอาไปซุบซิบนินทากันยกใหญ่แน่
“แกพูดสองแง่สามง่ามอย่างนี้พวกลูกน้องมันงงกันใหญ่แล้วนะ”ฉันทนไม่ไหวจนต้องตะโกนออกไป
“เออ ขอโทษ ที่พูดสองแง่ แต่พวกแกอย่าคิดลึก เรื่องนี้มันตื้นกว่าที่พวกนายเห็น”เอาเข้าไปแทนที่จะอธิบาย กลับพูดเป็นเงื่อนงำ
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับควีน แล้วก็ไม่ได้มีอะไรกับซานด้วย เข้าใจซะใหม่ พวกนายฟังคงคิดว่า ชั้นเป็นแฟนกับควีนแล้วกิ๊กกับซานใช่มั้ย”พร้อมใจกันพยักหน้าโดยไม่ต้องเอ่ย เข้าใจกันเองเล่นเอาริวกับรุนหลุดหัวเราะออกมาเลย =_=” เออ เอากับมันสิไอ้พวกนี้ คิดอะไรกันง่ายจริงๆ อยู่ด้วยกันมาตั้ง3ปีมันคิดได้แค่นี้เรอะ
“555+ อยู่ด้วยกันมาตั้ง3ปี ไม่รู้นิสัยชั้นเลยรึไง”คิมถามอย่างอารมณ์ดี เออเราก็จะถามแบบนั้นเหมือนกัน
“เอาล่ะนะ ชั้นก็ต้องทำงานบ้างเหมือนกัน พวกนายก็แยกย้ายไปทำงานเถอะ ชั้นแวะมาบอกข่าวดีเฉยๆไปล่ะนะ บาย”คิมพูดจบแล้วภาพหน้าจอมอนิเตอร์ก็ตัดไป พวกสมาชิกก็แยกย้ายกันไป ตามคำสั่งของKING
“ไฮยาโตะ จะซ้อมต่อมั้ยเนี่ย”ฉันเดินไปถามไฮยาโตะ ไฮยาโตะหันหน้ามามองฉันงงๆ อะไรฉันไม่ได้เป็นบ้านะมองทำไม
“ก็นะ จะซ้อมหรอ เอามั้ยล่ะเดี๋ยวเรียกรวมให้”ไฮยาโตะถาม ให้ตายเหอะ นายเนี่ยมันสูงชะมัดยาก
“ไม่ต้องก็ได้ ว่าแต่นายจะไปไหนล่ะ”ไม่ต้องก็ดีเหมือนกัน เซ็งจะแย่
“ไปคุมผับข้างล่างน่ะ ไปหาอะไรดื่มกันมั้ย” พระเจ้า ร้อยวันพันปีมันไม่เคยชวน อะไรเข้าสิงมันล่ะเนี่ย(ปกติคนเค้าขี้อายนี่)
“จะไปมั้ย”ไฮยาโตะหันมาถามอีกครั้ง
“ไปดิ ทำไมจะไม่ไป”หาอะไรดื่มหน่อยดีกว่า อ๊ะ มีอะไรมาดันไหล่ฉันจากด้านหลัง พอหันไปแล้วก็ไม่มีอะไรนี่
ระหว่างที่เดินลงบันไดฉันรู้สึกว่ามีอะไรมาดันหลังตลอด ตอนนี้เราเดินมาหยุดอยู่ที่ขั้นพักบันไดระหว่างชั้น2-3 มีอะไรมาดันไหล่ฉันอีกแล้ว จู่ๆไฮยาโตะก็หัวเราะขึ้นมา อ้อ ฉันรู้แล้ว ไอ้ไฮยาโตะนี่เอง ลืมไปว่ามันบังคับลมได้ เอื้อมมือไปตีมันซะเลย นี่แน่ะ
“โอ๊ย ตีชั้นทำไม”ไฮยาโตะหันมาถามแล้วทำหน้าใสซื่อ
“ถามตัวเองดีกว่าว่าสติดีรึเปล่าที่เอาลมมาดันหลังชั้นเล่นเนี่ย จะให้เดินเร็วๆก็บอกดิ ไม่ต้องดัน”ฉันใส่รัวเลย
“เอาน่า เล่นเฉยๆ ไปเหอะ เดี๋ยวเรามีงานต้องทำเยอะเลย”ไฮยาโตะพูดแล้วเดินหัวเราะลงบันไดต่อไป บ้ารึเปล่าเนี่ย นายนี่
“ไอ้บ้ารอชั้นด้วยยยยยยย”
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น