คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : -- กิจกรรมยามว่างของสาวหล่อ?? -- -- เวลาหวานๆของสองเราสี่คน(??) --
-- กิจกรรมยามว่างของสาวหล่อ?? -- -- เวลาหวานๆของสองเราสี่คน(??) --
ทางด้านของสองสาวหล่อในขณะที่พวกเนริไปเที่ยว
PIRIN : SAYS
จ้อกแจ้กๆๆๆๆๆๆ จอแจๆๆๆ จ้อกๆๆๆๆ แจ้กๆๆๆๆ
ฉันนั่งมองเหล่าหนุ่มๆสาวๆมากมายที่นั่งจู๋จี๋กันแบบไม่อายฟ้าดินหลายต่อหลายคู่แบบเซ็งๆ ส่วนไอ้คนข้างๆมันก็กระดกน้ำสีเหลืองๆอำพันแก้วแล้วแก้วเล่าลงคอไปอย่างหน้าตาเฉย ใช่เลยมันคนนั้นคือ ไอ้เวย์นั่นเอง จริงๆวันนี้ฉันมีงานจะต้องไปออกตรวจแถวๆเขต5 แต่ดันโดนไอ้ตัวดีลากมานี่ซะก่อน ที่นี่คือผับHeLLo My BoYsผับกลางวันที่พวกเราชอบมาตกเหยื่อเป็นประจำ เดิมทีพวกเราก็ไม่ใช่พวกเจ้าชู้ประตูดินอะไรขนาดนั้นนะ แต่ที่พวกเราทำมันก็แค่แก้เซ็ง ฆ่าเวลาเท่านั้นเองแม้ว่าไอ้เนริกับเจ้เฟชรจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ก็เหอะ แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเสียหายตรงไหนนี่นา เนริมันก็ทำ ไม่เห็นจะเสียหาย (ไอ้บ้า!! ฉันทำเพื่อความอยู่รอดของมวลมนุษย์เว้ย ไม่ได้หลอกเขาไปทั่วเหมือนพวกแก!!/เนริ) อีกอย่างการที่ฉันร่ายมนต์ให้กลายเป็นผู้ชายมันก็ถือเป็นการฝึกปรือฝีมือไปในตัวด้วย
“เฟอร์ แกไม่ดื่มละวะ”เฟลพูด เสียงของมันเริ่มดูอ้อแอ้ๆยังไงไม่รู้แฮะ สงสัยจะเริ่มเมาแล้วละมั้ง
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวไม่มีใครแบกแกกลับบ้าน”ฉันตอบพลางกระดกน้ำพั้นช์ลงคอ
“หึหึ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวโทรให้น้องซารางมารับก็ได้”เวย์พูดพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ ให้ตายเหอะ ฉันอยากจะหัวเราะกับความคิดมันจริงๆ คราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกรึไง ยัยน้องซารางที่แต่งหน้าหนาๆนั่น ยังไม่สยองเท่าเพื่อนคุณเธอที่พยายามจะรวบหัวรวบหางตอนฉันเผลออีก
“ไม่ต้องหรอกว่ะ ฉันไม่อยากรบกวน เดี๋ยวเพื่อนคุณเธอจะต้องลำบากลำบนปีนหน้าต่างมาลักหลับฉันอีก”ฉันว่า พลางส่งยิ้มให้กับสาวๆโต๊ะข้างๆที่พยายามส่งสายตาเชิญชวนมาให้เป็นรอบที่17
“ฮะ ฮะ นั่นสินะ อึ่ก จริงด้วยสิ ง้านม่ายเปงรายๆ เอิ๊ก ช้านมีน้องๆอีกเพียบบบบ”พูดจบแล้วไอ้เวย์มันก็ฟุบสลบไป ฉันมองสารพัดขวดเหล้าตรงหน้าอย่างระอา ขวดที่21กว่าๆที่ไอ้ตัวแสบมันกินเหลือไว้ =_=
เอากับมันสิ เหล้าที่ว่าพวกคอทองแดงกินไปได้5แก้วแล้วฟุบยังว่าสุดยอดแล้ว เจอไอ้เวย์มันล่อเป็น10ขวดเข้าไป คงนั่งหน้าเอ๋อกันเป็นแถบแน่นอนเลย
ฉันส่ายหน้ามองไอ้ตัวดีตรงหน้าอย่างระอา เฮ้อ เอากับมันสิ ฟุบไปซะแล้ว เอ้า นั่นมันโทรหาใครละนั่น ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ขึ้นโชว์หมายเลขที่เจ้าตัวกดโทรออกอย่างงงๆ
089-85X-XXXX ปริ๊นดาร์ค(ไฮยาโตะ)
ไอ้เวย์มันโทรหาไฮยาโตะทำไมล่ะเนี่ย ปกติเห็นไม่ค่อยจะถูกกัน แต่เอาเหอะก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องแบกมันกลับเอง ให้ไฮยาโตะมารับอ่ะดีแล้ว พอคิดได้แบบนี้ฉันก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกรอกเสียงลงไปด้วยความหวังดี(??)
“Hello,Hiyato”
“อ้าว พี่โนว่าหรอแล้ว...”ก่อนที่ไฮยาโตะจะได้ถามจบประโยคฉันก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ตอนนี้เวย์มัน ฟุบไปแล้ว อยู่ที่ผับHeLLo My BoYsนะ มารับที พี่จะไปหากิ๊กหน่อย”
ติ๊ด ฉันรีบกดวางสายก่อนที่คนปลายสายจะได้ตอบรับอะไรกลับมาแล้วเอาโทรศัพท์เครื่องน้อยกลับคืนสู่กระเป๋ากางเกงของเจ้าของของมัน
ชิ่งก่อนดีกว่า ฉันคิดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาสาวโต๊ะข้างๆที่ส่งสายตาวิบวับมาให้โดยทิ้งคนที่มาด้วยกันไว้ข้างหลังอย่างไม่สนใจ(ช่างเป็นเพื่อนที่ชั่วจริงๆ)
“เอ่อ ผมนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ”ฉันพูดก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆสาวสวยคนนึงของกลุ่มอย่างถือวิสาสะ
“ได้ค่ะ คุณ...”หญิงสาวข้างตัวพูดเบาๆ นัยต์ตาสวยช้อนขึ้นมองอย่างมารยา เฮ้อ ตูต้องมาเจอผู้หญิงแบบนี้อีกแล้วรึไงเนี่ย =_=
“ลูซิเฟอร์ครับ เรียกลูฟก็ได้ แล้วคุณ..”ฉันลากเสียงเล็กน้อยเป็นเชิงถามชื่อของคู่สนทนา
“ลูกปลาค่ะ”
“จีจี้ค่ะ”
“เมย์ค่ะ”เสียงสาวน้อนทั้งสามตอบเรียงจากข้างตัวฉันไปตามลำดับ
“มากันเท่านี้หรอครับ”ฉันชวนคุยต่อ วันนี้คงมีน้ำสีแดงๆตกถึงท้องบ้างล่ะนะ แต่ขั้นตอนต่อไปก่อนที่ฉันจะได้กินอาหารฉันจะต้องพา3สาวออกจากที่นี่ก่อนที่ไฮยาโตะจะมา มิเช่นนั้นมื้อนี้ฉันอาจจะอดเนื่องจากความหล่อของเจ้าตัวก็ได้!!!( \ -_-“/ )
“มากันแค่นี้ล่ะค่ะ แล้วคุณลูฟล่ะคะ?”น้องที่ชื่อเมย์เอ่ยปากถาม บางครั้งฉันก็นึกสงสัยในจริตมารยาของผู้หญิงเช่นกันว่าทั้งๆที่รู้เห็นอยู่กับตาแต่ทำไมยังเลือกที่จะถามอีก อย่างเช่นในกรณีนี้
“ก็มา2คนแหละฮะ พอดีเพื่อนลูฟเขาเมาหลับไปแล้วกำลังรอน้องชายมารับอยู่ส่วนผมก็ไม่มีอะไรทำ คงจะไม่เป็นการรบกวนเกินไปใช่มั้ยฮะถ้าผมจะมาขอนั่งคุยด้วย”ฉันตอบไปตามตรง
“ไม่ว่าหรอกค่ะ จีจี้ว่าดีจะตาย คุยกันหลายๆคนสนุกดีออก”น้องจีจี้ว่าพลางยกแก้วน้ำส้มขึ้นกระดกพลางช้อนตามองฉันอย่างช้าๆ เฮ้อคนเรานะคนเรา เป็นแบบนี้กันหมดทุกคนเลยรึเปล่าเนี่ย เห็นท่าทางแบบนี้แล้วมันพาลคิดไปถึงอีกคนแฮะ อายุน้อยกว่าปีนึงความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญ่ เอาแต่ใจนิดๆและที่สำคัญขี้หวงสุดๆ อ้อ ชอบทำอะไรที่ฉันคาดไม่ถึงด้วย อย่างเมื่อวันเสาร์ตอนที่คำสารภาพรักหลุดออกมาจากปากเขา ฉันคิดพลางยิ้มนิดๆในใจก่อนจะหันความสนใจมาที่เหยื่อปัจจุบันต่อ
“ก็ดีครับ ที่นี่มันร้อนจังเลยเนอะว่ามั้ยคับ”ฉันพูดพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต2-3เม็ด เรื่องการออกคำสั่งหรือเดาใจคนฉันอาจจะไม่เทียบเท่าคิมหรือเนริมันแต่ถ้าเรื่องเวทมนต์ล่ะก็ฉันชนะขาดลอยเลยล่ะ เพราะว่าเนริมันทำได้แคสร้างภาพลวงตาขึ้นมาหลอกแต่ฉันสามารถทำให้มันเหมือนจริงจนขนาดจับต้องได้โดยไม่ต้องตะขิดตะขวงใจได้เลยว่าเหมือนของจริงขนาดไหน ฉันสามารถสร้างเกราะที่เหมือนกับผู้ชายขึ้นมาจากดินได้ ผิดกับเนริที่สามารถสร้างเกราะรูปร่างของผู้ชายขึ้นมาจากสายน้ำได้เหมือนกับฉัน แต่ถ้าอยู่ในที่ที่อากาศร้อนล่ะก็น้ำทั้งหมดก็จะค่อยๆระเหยขึ้นไปช้าๆจนกระทั่งหมดไป เรียกได้ว่าถ้าไม่อยู่ใกล้แม่น้ำล่ะก็ไม่มีทางจะคงรูปร่างนั้นได้ตลอดหรอก
“ลูฟร้อนหรอคะ แต่ลูกปลาว่ามันไม่เห็นจะร้อนเลยนะคะ ออกจะหนาวด้วยซ้ำไป”ลูกปลาแย้งขึ้นมา จริงอย่างเจ้าหล่อนว่า ที่นี่มันหนาวจะตายแต่แหอะ ฉันจะหาเรื่องออกจากที่นี่ซะอย่าง ยังไงก็ต้องออกให้เร็วที่สุดเพราะนี่มันผ่านไป10นาทีแล้ว อีกไม่กี่นาทีไฮยาโตะก็จะโผล่มาและถึงตอนนั้นฉันก็ต้องโดนลากกลับตึกอย่างแน่นอน
“พอดีผมเป็นคนขี้ร้อนน่ะครับ ผมว่าเราเปลี่ยนที่กันได้มั้ยครับ”ฉันก็หาทางแถไปได้เรื่อยๆ
“แต่เมย์ยังไม่รู้เลยว่าจะไปที่ไหนดีเพราะนี่มันก็เพิ่งจะ5โมงเย็นเอง คงไม่มีผับที่ไหนเปิดหรอกมั้งคะ”น้องเมย์พูดพลางมองตันอย่างรู้ความหมาย O.K. ถ้าคุณเธอเสนอมา ฉันก็พร้อมจะสนอง
“งั้นไปที่คอนโดผมดีมั้ยครับ”ฉันชวนอย่างหน้าด้านๆนี่แหละ เจ้าตัวเขาเสนอมาแล้วจึงไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมให้มากความ
“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่จะไปยังไงคะ”จีจี้จีบปากจีบคอพูด ชักจะไม่น่ารักแล้วสิยัยนี่ แต่ก็เอาเถอะอีก2-3นาทีไฮยาโตะจะถึงที่นี่แล้ว
“ไปรถผมเถอะครับ ไปกันเลยดีกว่านะ”ฉันรีบถอยออกมาจากบริเวณนั้นเป็นการด่วน เพราะเนื่องจากเห็นเงาหัวคนที่คับคล้ายคับคลาว่าจะเป็นคู่กรณมาเยือนที่หน้าประตูแล้วน่ะสิ ฉันรีบเดินเข้าไปโอบเอวสาวน้อยทั้งสองคนก่อนจะออกแรงดันให้เดินไปตามเกมเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกันกับคู่กรณีไฮยาโตะแต่ไม่รู้สินะว่าฉันคิดไปเองรึเปล่าแต่ฉันรู้สึกว่าฉันเห็นไฮยาโตะมีสองคนล่ะเนี่ย
ในที่สุดฉันก็สามารถฝ่าวงจรแออัดของทุกคนในผับออกมาได้
“เฮ้อ”รอดตายแล้วเว้ย ฉันถอนหายใจเมื่อเหลียวซ้ายแลขวาแล้วมิพบบุคคลต้องสงสัย (??)เอ๊ย คู่กรณีอย่างไฮยาโตะ
“มีอะไรหรอคะ ถอนหายใจเชียว”น้องลูกปลาถาม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ไปกันเถอะ ผมชักอยากจะกลับบ้านเร็วๆซะแล้วสิ”ฉันพูดแกมหยอกพลางส่งรอยยิ้มแจกจ่ายไปทั่วตามภาษาคนเจ้าชู้
“บ้า ทะเล้นนักนะคะ”น้องเมย์ตีไหล่ฉันดังป้าบจนฉันนึกไม่แน่ใจแล้วสิว่าความแข็งของเกราะดินที่ฉันสร้างขึ้นมาจะต้านทานแรงควายของคุณเธอได้มั้ย
“เปล่านะครับ พี่ยังไม่ได้คิดอะไร น้อมเมย์สิ คิดไปไหนแล้วเนี่ย”พูดจบฉันก็แกล้งก้มลงสูดดมความหอมของน้ำหอมจากผมของน้องเมย์ทำเอาเจ้าหล่อนบิดตัวเป็นพัลวัน
“บ้า”น้องเมย์ว่าเข้าให้ เฮ้อ เอาเหอะถือว่าให้ท้ายหน่อยละกันเดี๋ยวค่อยไว้จัดการทีเดียวละกัน อ๊ะ อ๊ะ ท่านผู้อ่านอย่าได้เข้าใจผิดนะคะว่าฉัยเป็นเด็กล่าแต้มหรืออะไรเทือกนั้น เพราะว่าฉันไม่ได้มีรสนิยมแปลกๆหรืออะไรพวกนั้นอยู่ในหัวอยู่แล้ว แต่ที่บอกว่าจะจัดการทีเดียวเนี่ย หมายถึงว่าสั่งสอนให้รักเงินนวลสงวนตัวเสียหน่อยเท่านั้นเอง ก็นะเดี๋ยวนี้ผู้หญิงไทยไม่ค่อยจะรักนวลสงวนตัวเอาซะเลยเพราะฉะนั้นคงต้องสั่งสอนกันเสียหน่อย อ้อ อีกอย่างฉันไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งกับคนที่คบด้วยหรอกนะ เพราะว่าฉันให้เกียรติคนเสมอแม้ว่าเขาจะไม่เห็นค่าตัวเองก็ตามที แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ต้องสั่งสอนกันให้อยู่ในกรอบเสียหน่อย หญิงไทย ใจกล้า แต่ต้องไม่หน้าด้านค่ะจำเอาไว้
“ไปกันเถอะครับ”ฉันควักกุญแจรถเฟอร์รารี่สีน้ำเงินเปิดประทุนคันโปรดขึ้นมา พลางเดินไปไขกุญแจรถ รถเฟอรารี่คันนี้เป็นเงินที่ฉันเก็บตังซื้อเองคันแรกเลย ตอนนั้นำได้ว่าต้องเหนื่อยแทบตายกว่าจะได้คันนี้มาเชยชมได้น่ะ
ดูท่าว่าสามสาวจะค่อนข้างื่นเต้นกับรถของฉันมากไปนิดถึงกับนั่งตัวแข็งกันเลยทีเดียว
“เฮ้ สาวๆไม่ต้องเกร็งหรอก ทำตัวตามสบายเลย”ฉันบอกพลางปรับกระจกมองหลังให้ข้าที่เข้าทาง
บรื้น!!! ทันทีที่สตาร์ทรถฉันก็แกล้งกระชากความเร็วทำเอาผู้โดยสารทั้ง3คนกรีดร้องไม่เป็นภาษากันเลย
“ว้าย”
“กรี๊ด”
“อ๊ายยย” นั่นคือเสียงที่กล่าวมาข้างต้น=_=
“เป็นไงบ้างครับ รถผม”ฉันหันไปถามผู้โยสารทั้งสามที่โชคร้ายดันมาเจอสารถีตีนผีอย่างฉัน
“ลดความเร็วลงหน่อยได้มั้ยคะ”เสียงน้องจีจี้ตะโกนบอกมาจากทางด้านหลัง
“ครับๆ คุณหนู เดี๋ยวคนขับรถคนนี้จะทำตามบัญชานะขอรับคุณหนู555+”ฉันว่าก่อนจะลดความเร็วลงมาหน่อยนึง จริงๆฉันว่าฉันขับไม่เร็วนะ แค่140\ชั่วโมงเอง (นั่นแค่แล้วเรอะ?!!) ปกติฉันขับราวๆ180/ชั่วโมงนะ
วูบ
อ๊ะ ทุกคนรู้สึกเหมือนฉันมั้ยคะ ตะกี๊มันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างผ่านไปเร็วมากเลย อย่าบอกนะว่า ว่า... รถไฟในเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์น่ะ ฉันเริ่มสรุปเอาเองอย่างมั่วๆพลางหันไปสำรวจรอบๆตัว สามสาวกำลังนั่งคุยหัวเราะกันคิกคัก คงไม่รู้สึกอะไหรอกมั้งเดี๋ยวถ้าฉันพูดไปจะหาว่าหลอก เอาเหอะช่างมันก่อนไปดี๊ด๊าเล่นกับสาวๆก่อน เรื่องอื่นช่างหัวมัน พอได้ข้อสรุปที่น่าพอใจ(นั่นสรุปแล้วหรอ?)ฉันก็หันมานั่งสนใจกับการขับรถต่อ
“ลูฟคะ คอนโดของคุณอยู่ที่ไหนหรอคะ”น้องลูกปลาหันมาชวนฉันคุย
“อ้อ คอนโดพี่อยู่แถวXXX ครับเดี๋ยวอีกซักพักก็ถึงแล้วล่ะ”ฉันตอบพลางมองถนนต่อ ที่ๆฉันจะพาสาวๆไปนั้นไม่ใช่ตึกโซนอร์หรอก แต่เป็นคอนโดที่ฉันเพิ่งซื้อมาเอาไว้ใช้รับรองและเป็นสถานที่พักผ่อนของตัวเอง คอนโดแห่งนี้ตั้งอยู่ในแถบของพวกคนรวยจึงไม่แปลกที่สาวๆจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ
“ว้าว แสดงว่าพี่ลูฟคงจะรวยมากๆเลยนะคะเนี่ยถึงได้ไปอยู่แถวนั้นได้น่ะ”น้องจีจี้ว่าท่าทางกระดี๊กระด๊าใหญ่
วืด
เอาอีกแล้ว อะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย ตัวอะไรก็ไม่รู้มันมาอีกแล้ว แต่ฉันว่ามันคุ้นๆนะไอ้เงานั้นน่ะ ฉันขมวดคิ้วนิดๆเมื่อมีราวสังหรณ์ว่ามันชักจะไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว ส่วนสาวๆก็เช่นเคยไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยยังคงนั่งจี๋จ๋ากันต่อไปตามภาษา แต่ตะกี๊ฉันว่าฉันเห็นอะไรแว๊บๆด้วยนะ ถึงจะไม่มั่นใจก็เถอะ แต่ว่าตอนนี้คงต้องรอดูอาการไปก่อน
เอี๊ยด จังหวะเหมาะตอนที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆก็ปรากฏว่าฉันกำลังจะขับเลยหน้าคอนโดตัวเองไปซะแล้ว เฮ้อ แทบเบรกไม่ทัน
“ถึงแล้วครับสาวๆ เข้าไปก่อนเลยนะ บอกคนเฝ้าว่าเป็นแขกพี่เดี๋ยวเขาจะพาไปที่ห้องเอง”ฉันบอก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแม่บ้านที่นี่ถึงได้เกรงอกเกรงใจฉันนัก อย่างตอนที่บอกว่าจะซื้อตึกที่นี่ชั้นนึงเต็มๆยังหัวเราะเยาะกันอยู่เลยแต่พอเห็นแบล็คเครดิตการ์ดที่ควักออกมาอยู่ๆท่าทีก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า เกรงอกเกรงใจซะจนเวลาเดินผ่านแทบจะก้มหัวหลีกทางให้แบบไม่ต้องพูดซักคำ เฮ้อ นี่แหละน้า คนหนอคน ขึ้นชื่อว่าคนก็ต้องมีความโลภเป็นธรรมดา
วิ้ว วิ้วเสียงของสายดังมาให้ได้ยินทั้งๆที่ตรงนั้นเป็นที่จอดรถชั้นใต้ดินของคอนโดและที่สำคัญไม่มีลมพัดซักแอะ
ฉันมองรอบตัวด้วยความสงบนิ่งแล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรซักอย่างที่แปลกไป ชั่วพริบตาเหมือนกับว่ามีอะไรซักอย่างเคลื่อนไหวอยู่ใกล้ๆ ฉันค่อยๆสลายเกราะที่สร้างขึ้นจากดินออกเผยร่างที่แท้จริงของตัวเอง
“หึ”ฉันแค่นหัวเราะเล็กน้อยเมื่อรู้ถึงตัวต้นเหตุที่มาของความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น อย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย ความรู้สึกที่คุ้นเคย คิมคาริว!!!
กริ๊ง ฉันแกว่งกุญแจรถในมือไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาจดจ้องไปที่เงามืดที่อยู่รอบๆตัว
“มีอะไรก็ว่ามาคาริว ฉันไม่มีเวลาว่างจะมาเล่นด้วยหรอกนะ”ฉันพูดออกมาอย่างท้าทาย
ร่างของเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อค่อยๆปรากฏขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างจากงามืดที่อยู่รอบๆตัวอย่างช้าๆคาริวปรากฏตัวขึ้นในชุดสีดำทั้งชุดตัดกับสีผิวที่ขาวเนียล แต่ทว่ากลับดูเด่นอย่างประหลาด ไม่ใชเพราะว่าดูสว่างไสวแต่กลับดูมีความรู้สึกหดหู่ น่าเศร้าคละคลุ้งอยู่รอบตัวถ้าเป็นาคนธรรมดาอาจจะคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันได้หัวเราะเหมือนเดิมอีกแล้วก็ได้ ในมือถือลูกแก้วสีม่วงดำของตัวเองเอาไว้ นัยต์ตาสีดำสนิทค่อยๆกลับกลายเป็นสีฟ้าดังเดิม เส้นผมสีดำสนิทปลิวไหวเล็กน้อย
“รู้ได้ยังไงว่าเป็นผม”ริวามพลางเลิกคิ้วนิดๆอย่างกวนๆ
“หึหึ ริวอย่าลืมสิว่าพวกเรามันพวกผ่าเหล่าเหมือนกันนะพวกเดียวกันดูกันออกอยู่แล้วล่ะ”ฉันว่าพลางทิ้งน้ำหนักพิงตัวรถคันโปรดอย่างไว้มาด ริวยิ้มออกมานิดๆก่อนจะพูด อ้อ ฉันลืมบอกอะไรพวกคุณไปรึเปล่า ตอนนี้ฉันกับริวคบกันแล้วนะ ขอคบเมื่อไหร่น่ะหรอ ตอนที่ฉันต้องไปเดทกับริวตามที่เขาขอตอนที่เขาช่วยฉันเล่นละครเป็นแฟนกันไง แล้วดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะหวงฉันมากด้วย
“นั่นสินะ พวกเดียวกันนี่”
“มีอะไรว่ามาดีกว่า เสียเวลา”ฉันว่า
“ทำไม หรืออยากจะขึ้นไปจี๋จ๋ากับพวกผู้หญิงพวกนั้นมากนักรึไง”ริวขมวดคิ้วเป็นปมพลางกอดอกอย่างเอาเรื่อง
“คงงั้น นายก็รู้นี่ว่าฉันพิศวาสคนพวกนั้นแค่ไหน”ฉันยั่วพลางยักไหล่อย่างไม่ระหยี่
“มีผมแล้วยังไม่พอใจอีกหรอไง บอกไว้ก่อนว่าผมไม่ใช่พวกใจดีอย่างยูกิแน่นอนที่จะปล่อยแฟนตัวเองไปจู๋จี๋กับคนอื่นหรอกนะ”ริวชักสีหน้าใส่ฉัน
“ริวอย่ามางอแงแถวนี้นะมนุษย์คืออาหารของเผ่าพันธุ์ของฉัน การที่ฉันจะยุ่งเกี่ยวกับอาหารของฉันมันก็ไม่แปลก”ฉันชักโมโหแล้วนะ เรื่องอะไรถึงมายุ่งเรื่องของฉันเขี้ยวที่เก็บซ่อนเอาไว้เริ่มงอกออกมาให้เห็น ใช่แล้ว ทุกคนคงยังไม่ลืมนะว่าเผ่าพันธุ์ของฉันคืออะไร ใช่แล้วผีดูดเลือด ฉันมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเลือด เลือดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพราะว่าฉันไม่ใช่ผีดูดเลือดไม่สมประกอบอย่างเนริที่ควบคุมสติไม่อยู่เวลาโมโหเรียกได้ว่าฉันเป็นผีดูดเลือดอย่างสมบูรณ์แบบ
เพราะเหตุนี้จึงทำให้ฉันต้องทำเจ้าชู้จีบคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แต่มันก็แค่นั้นแหละ อย่างที่บอกพวกมนุษย์ก็แค่อาหาร ไม่มีกำลังจะต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเองได้ เพราะมนุษย์เอาแต่ได้ ไม่คิดจะเสียสละ เพราะมนุษย์ไม่เคยพอจึงทำให้ฉันไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขซักที
“ถ้าพีรินคิดแค่นั้นก็แล้วไป แต่ถ้าเกินเลยล่ะก็ผมคงไม่ยอมแน่”ริวเดินเข้ามาแล้วกระวิบประโยคสุดท้ายที่ข้างหูของฉัน มือที่เริ่มอยู่ไม่สุขก็เริ่มออกอาการซุกซนเกาะเกี่ยวเอวบางเอาไว้
“อย่ามาใกล้น่า ปล่อยได้แล้ว ฉันจะไปแล้ว”ฉันว่าพลางพยายามแกะหนวดปลาหมึกออกไปจากตัว
“หิวหรอ”น้ำเสียงออดอ้อนของริวดังขึ้นที่ข้างหู เฮ้อ เพราะแบบนี้ล่ะนะฉันเลยปฏิเสธน้ำเสียงแบบนี้ไม่ได้ซักที
“อือ”ฉันยืนนิ่งปล่อยให้เจ้าตัวเขากอดต่อไป เพราะรู้ว่ายังไงริวก็คงไม่ยอมปล่อยง่ายๆอยู่ดี
“กินผมก่อนมั้ย”ริวถามพลางเอาจมูกซุกไซร้ซอกคอฉันแบบเด็กๆอ้อนจะเอาของเล่น
“ยอมหรอ”ฉันถามทีเล่นทีจริง ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าเจ้าตัวอนุญาตก็ไม่แน่... เจ้าตัวคลายกอดออกมาช้าๆแล้วสบตาฉัน
“เอาสิ”ริวว่าพลางแกะกระดุมเสื้อออก2เม็ดแล้วแหวกคอเสื้ออกมาเผยให้เห็นต้นคอแกร่ง
ฉันไม่พูดพล่ามทำเพลงค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆบริเวณต้นคอ เขี้ยวคมค่อยๆฝังลงไป คาริวสะดุ้งเล็กน้อย รสชาติของเลือดสดๆแผ่กระจายไปทั่วปาก ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ตัวฉันเผลอไผลไปกับรสเลือดหวานหอมอร่อยลิ้น
“อ๊ะ”ฉันร้องพลางรีบถอนเขี้ยวออกมาทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของริวที่ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“โอ๊ย เบาๆสิ”ริวเอ็ดเข้าให้เมื่อฉันถอนเขี้ยวออกมาแบบไม่ให้เขาได้ทันรู้ตัว
“ขอโทษนะ”ฉันพูดเสียงอ่อนพลางมองเลือดที่คาริวพยายามเช็ดคราบเลือดที่ไหลออกจากบาดแผลที่คออย่างเสียดาย
“เลียสิ”ริวสั่งพลางแหวกอกเสื้อให้กว้างมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม เพิ่มความเซ็กซี่ขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ฉันรีบหันหน้าหนีก่อนที่คาริวจะได้เห็นสีหน้าที่แดงจัด คนอาร๊าย เซ็กซี่ที่ซู๊ดดดดด
“ไม่เข้ามาใกล้ๆแล้วจะเลียถนัดหรอครับ”คาริวพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า คงจะเสียเลือดไปเยอะพอดูเลย เสียงแหบเสียงแห้งขนาดนั้น
“ถ้าแหวกแบบนี้ก็ถอดซะเลยสิ”ฉันประชด แต่ดูเหมือนเจ้าตัวเขาจะเข้าใจว่าให้ทำจริงๆก็เลยกระชากเสื้อออกมาทั้วตัวเลย
“อ่ะ ถอดแล้ว เลียซะสิ เจ็บนะเนี่ย เร็วๆสิ”ริวว่าพลางยื่นคอเข้ามาใกล้ๆฉัน อ๊ากกกกกกก พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง ประชดน่ะ ประชด เข้าใจม้ายยยยยย โฮ ฉันอยากร้องไห้จังเลย
ก่อนที่ฉันจะได้เพ้อพกคิดอะไรติ๊งต๊องต่อไปก็รู้สึกถึงแรงกดจากบริเวณหัว อีตาคาริวกดหน้าฉันลงกับคอของเขา เสนอมาฉันก็สนองล่ะนะ ฉันก้มลงละลิ้มละเลียดเลือดที่ไหลออกมาอย่งชำนาญด้วยสัญชาติญาณดิบ
อีกไม่กี่นาทีต่อมาเลือดก็หยุดไหล นี่ล่ะน้าประโยชน์ของน้ำลายผีดูดเลือดเนี่ยมักจะใช้ห้ามเลือดได้ดีที่สุดเลยล่ะ ฉันค่อยๆถอนหน้าออกมา
“อิ่มแล้วหรอ”คาริวถาม
“อือ นายทำให้ฉันไม่มีที่ว่างในกระเพาะอาหารแล้วล่ะ แล้วทีนี้ฉันจะจัดการสาวๆ3คนนั้นยังไงล่ะเนี่ย”ฉันบ่น คาริวหัวเราะเล็กน้อยพลางติดกระดุมเสื้อเข้าไปใหม่
“ก็ไม่ต้องจัดการสิ ทำให้หลับแล้วก็เอาไปส่งคืนก็พอแล้ว”คาริวตอบอย่างไม่ใส่ใจ นายไม่ใส่ใจแต่ฉันใส่ใจเว้ย ปวดหมองกับคำตอบมันจริงๆ
“จะบ้ารึไง อุตส่าห์ได้เหยื่อมาไว้ในครอบครองแล้วจะปล่อยไปก็กะไรอยู่น้า”ฉันเถียง คาริวติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้วก็กอดอกพลางมองหน้าฉันอย่างคาดโทษ
“ไม่เอา ไม่ให้ไป พีรินเล่นดูดเลือกผมแบบไม่ยั้งอย่างนี้แล้วจะให้ผมกลับบ้านคนเดียวรึไง ไม่ยอมซะล่ะ”คาริวตัดบท
“แล้วจะให้ทำยังไง”ฉันพยายามอ้างเหตุผลมาอ้าง จริงๆก็ห่วงริวอยู่เหมือนกันล่ะนะ ดูสิหน้าซีดเชียว แต่คนข้างบนมันน่าสนใจกว่าอ่านะ
คาริวไม่ตอบเพียงแต่ยกโทรศัพท์มือถือราคาเฉียดแสนของตัวเองขึ้นมาแล้วกดโทรออก คาดว่าปลายสายได้รับแล้วก็เดินหนีฉันหลบกรอบออกไปคุยกันเองซะอย่างนั้นทิ้งฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียว สักพักนึงคาริวก็เดินกลับมาพร้อมกับใบหน้ายิ้มระรื่น แต่ฉันสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีกับฉันแน่นอนเลย
“ไปกันเถอะ ส่วนพวกผู้หญิงพวกนั้นผมให้คิรุนมาจัดการให้แล้วไม่ต้องห่วง”คาริวพูดก่อนจะคว้ามือฉันแล้วออกแรงกระชาก ย้ำค่ะ กระชาก ลากถูฉันขึ้นรถ หลังจากที่ฉุดยื้อยุดกันอยู่ซักพักคาริวก็สามารถยัดฉันเข้าไปนั่งในที่นั่งข้างคนขับได้ส่วนเขาก็เดินไปนั่งที่นั่งคนขับแทน หึหึกุญแจรถอยู่ในมือฉัน แล้วเขาจะออกรถได้ยังไงกัน ฉันยิ้มเยาะกับกุญแจรถพวงน้อยๆที่นอนหลับอยู่ในกระเป๋ากางเกง แต่ฉันคิดผิดไม่ต้องมีกุญแจรถคาริวก็สามารถออกรถได้เอง โอย อยากวิ่งเอาหัวชนกำแพงจัง ลืมคิดไปเลยว่าอีตาบ้านี่มันควบคุมพลังงานเวทย์มืดได้ จึงไม่แปลกที่คาริวจะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานะภาพของพลังงานที่ค่อนข้างมีผลกับมนุษย์รอบตัวได้ พลังงานความร้อน พลังงานกล ขอเพียงพลังงานนั้นสามารถใช้ฆ่าคนได้คิวก็สามารถควบคุมได้ทั้งนั้นแหละ อ๊ากกกกก อยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
HIYATO : SAYS
*******************ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นประมาณ 30นาที ที่ผับHeLLo My BoYs***********************
สวัสดีครับทุกคน ผมไฮยาโตะเองนะครับ ตอนนี้ผมมาถึงผับHeLLo My BoYsที่พี่พีรินเขาให้มารับวายองแล้ว แต่ว่าตั้งแต่ผมเดินเข้ามาเนี่ย ยังไม่เห็นเงาหัวพี่พีรินกับวายองเลยซักคน อะไรของเขาเนี่ยให้มารับแต่ตัวเองไปเริงร่าอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ทำไงดีล่ะเนี่ยจะโทรหาแบตโทรศัพท์ก็ดันมาหมดเสียนี่ ระหว่างที่ผมยืนคิดอะไรเพลินๆอยู่ก็มีบริกรคนนึงเดินเข้ามาทักผม
“เอ่อ น้องใช่คนที่ชื่อไฮยาโตะรึเปล่าครับ”
“เอ่อ ครับ ผมเอง”ผมตอบรับทั้งๆที่ในใจยังงงๆอยู่เลยว่าคนคนนี้เขามีปัญหาอะไรจะพูดกับผม เพราะผมจำได้ว่าท้งชีวิตนี้ไม่เคยเจอพี่เขามาก่อนนะ
“คือ พี่ชายน้องฝากบอกไว้ว่าให้พาเพื่อนเขากลับบ้านด้วยน่ะครับ”พี่บริกรคนนั้นบอกก่อนจะพาผมเดินมายังโต๊ะมุมอับของผับแล้วก็เจอร่างของวายองนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ให้ตายเหอะ ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีว่านี่คือปริ๊นเซสโรสแห่งองค์กรโซเนอร์ที่มีลูกน้องนับพันก้มหัวให้เนี่ย
“พี่ขอตัวนะน้อง”พี่บริกรคนนั้นพุดก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งไว้แต่ผมที่ได้แต่ยืนส่ายหน้าระอากับสภาพคนตรงหน้าก่อนจะลงมือพยุงร่างของคนตรงหน้าขึ้นมา
“อืมมม น้องกิ๊บหรอครับ”เสียงวายองครางทำเอาผมแทบหลุดหัวเราะออกมา คนอะไรเมาแล้วยังเรียกชื่อกิ๊กอีก ดีนะเนี่ยที่ผมเป็นคนมารับไม่งั้นถ้าเป็นกิ๊กคนอื่นนี่รับรองว่ามีเฮแน่งานนี้ เฮ้อ แต่ว่าผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่หึงเธอนะครับ เพียงแต่ว่า ก็นะ ผมมันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่จะมีสิทธ์อะไรไปหวงเขา ปกติผมก็เนพวกขี้อายอยู่แล้วจะไปขอคบด้วยก็ยังไงอยู่ เอาเป็นว่าผมได้รักเธอก็พอใจแล้วล่ะ ละหว่างที่ผมกำลังพยุงวายองไปที่รถคุณเธอก็เพ้อเรียกชื่อบรรดากิ๊กออกมาให้ฟังแบบไม่ซ้ำชื่อกันเลยทำเอาผมข่มอารมณ์แทบตาย ถึงผมจะไม่ใช่แฟนแต่ผมก็แอบหวง(หึง)ไม่ได้นี่หน่า
“อยู่เฉยสิ”ผมพูดเมื่อวายองละเมอยกแข้งยกขาถีบผมใหญ่เลย นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะพ่อจะเอาพระบาทฟาดพระโอษฐ์เข้าให้ ผู้หญิงอะไรแรงเยอะเป็นบ้าเลย กว่าผมจะเอาเธอขึ้นรถได้เล่นเอาหอบกินเลย ระหว่างที่ผมกำลังนั่งหอบกินวายองก็นอนหลับอย่างสบายอุราบนรถเบนซ์ป้ายแดงที่ผมเพิ่งไปถอยมาเมื่อ3วันก่อน
ผมค่อยๆมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา ดวงตาที่ไม่เล็กแล้วก็ไม่โตเกินไป ริมฝีปากแดงระเรื่อ ปากนิดจมูกหน่อย เอวบางร่างเล็ก ดูอรชรบอบบางไปทุกสัดส่วน ทุกๆอย่างดูเพอร์เฟ็คทุกอย่างยกเว้นแต่กลิ่นแอลกอฮอลร์ที่โชยมาเข้าจมูกนี่สิ โรแมนติกไม่ลงเลยแฮะ ผมสงสัยจังว่าวายองเขาไปเอาพลังมาจากไหนถึงได้อึดสมบูรณ์แบบขนาดนั้นเหล้าที่ว่าแรงที่สุดในเอเชียคุณเธอกลับกระดกเข้าไปได้ตั้ง21ขวดอย่างหน้าตาเฉย เฮ้ออนาถจิต
“อุ๊ก อุ๊บ โอ้ก...”ระหว่างที่ผมกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดจู่ๆวายองก็ลุกขึ้นมาอ้วกใส่เบาะรถผมซะอย่างนั้น
“เฮ้ย!”ผมร้องเมื่อหันมาเห็นวายองที่อ้วกใส่พื้นรถผมแบบเต็มๆเลย อ๊ากกกกกก รถที่เพิ่งไปถอยมาของผม หมดกัน หมดเลย กรรม(กำ)แล้วไม่แบด้วย รถพ่อ ตายแล้ว จะกลับกันยังไงล่ะเนี่ย ผมคงไม่ทนนั่งทนกลิ่นอ้วกไปหรอกนะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมอยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น