คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -- ภารกิจที่ต้องทำ ---- และเด็กน้อยทั้ง6 --
------------------------ สนามบิน (ประเทศไทย) ----------------------------------
ท่ามกลางคนหมู่มาก มีกลุ่มบุคคลที่เป็นที่ดึงดูดความสนใจของบุคคลที่ผ่านไปผ่านมา ไม่ใช่เพราะว่า ดูไม่
น่าไว้ใจแต่ว่าเป็นความงดงามและความสง่างามของบุคคลทั้ง10 แต่ละท่วงท่าของแต่ละคนบ่งบอกความเป็นตัวของตัวเองได้เป็นอย่างดี
“นี่ คิม มันส่งคนมารับรึยังเนี่ยตามเวลาแล้ว ตอนนี้จะต้องมารับเราแล้วนะ"หญิงสาวผมยาวสลวยเป็นประกายพูดขึ้น พลางดูนาฬิกาข้อมือ คิ้วขมวดผูกเป็นโบบ่งบอกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากแดงระเรื่อถูกเม้มเป็นเส้นตรง บ่งบอกถึงความหงุดหงิดของเจ้าตัว
“เนริ แกจะบ่นไปให้ได้อะไร ก็บอกแล้ว่าไอ้คิมมันติดต่อไม่ได้ ถ้าจะด่ามันล่ะก็ช่วยเก็บไปด่าตอนมือถือมันติดต่อได้ละกัน ไอ้เพื่อนเฮงซวย ทำชั้นต้องมานั่งแก่วอยู่ที่นี่”เด็กหนุ่มข้างตัวไม่ใช่สิ หญิงสาวข้างตัวกล่าวขึ้นมาอย่างหงุดหงิดห้ามเพื่อนสาวไม่ให้ด่าแต่ตัวเองก็ไม่วายด่าซะเอง
ดวงหน้าสวยได้รูป นัยต์ตาที่ไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปบวกกับจมูกที่โด่งได้รูปดูผสมผสานกันได้อย่างกลมกลืน ไหนจะผมที่ซอยจนยาวระต้นคอ และไฮไลสีน้ำเงินบนเรือนผมนั่นอีก บวกกับความสูงราวกับซูเปอร์โมเดล และการแต่งตัวที่ออกจะเซอร์ๆของเจ้าตัว ถ้าไม่สังเกตดีดีล่ะก็คงจะนึกว่าบุคคลตรงหน้าเป็นผู้ชายซะอีก
บัดนี้บุคคลทั้ง10อยู่ในอากัปกริยาที่ไม่ต่างกันเลย ไม่นั่งก็ยืนมีอยู่สองอย่างเท่านั้นเอง
“เฮ้ เนริครับ ทางนี้”เสียงสำเนียงแปร่งๆเป็นภาษาไทยดังขึ้นจากด้านหน้าของตัวเอง
หญิงสาวเจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับเจ้าของเสียงเรียกก็พบกับเด็กหนุ่มหน้าตาดี ตัวไม่สูงมากนักแต่ก็ถือว่าสูงสำหรับมาตรฐานเยาวชนไทยอยู่ดี ผมซอยผิดระเบียบร.ร. นัยต์ตาสีฟ้าน้ำข้าว ไม่ผิดแน่ กำลังเสริมที่พวกเค้าขอมาถึงแล้ว และดูว่ามาถึงก่อนพวกเค้าซะด้วย
“คอนเน่น่น่น่”หญิงสาวยิ้มร่าอย่างดีใจก่อนจะกระโดดเข้าใส่บุคคลที่มาใหม่ แต่ไม่ทันที่จะได้กระโดดกอดก็มีมือของข้างมาดึงไว้ซะก่อน
“เนริครับ ผมหวงนะ เพราะฉะนั้นห้าม”คุณชายฝาแฝดพูดพร้อมกันในขณะที่มือยังดึงคอเสื้อของเนริไว้จากทางด้านหลัง
“ไปไงมาไงล่ะคอนเน่ ตอนแรกคิมมันบอกว่าจะส่งมาหลังพวกเราไม่ใช่หรอ ไหงมาถึงก่อนอ่ะ”โนว่าที่ตั้งสติได้คนแรกเอ่ยถาม
“อ๋อ พอดีพี่คิมเค้าเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกพี่จะต้องเรียกใช้ผมก็เลยโทรมาตามให้ก่อนแล้วล่ะฮะ ผมก็เลยรีบขึ้นเครื่องมาทันทีเลย แล้วตอนนั้นผมอยู่ที่มาเลฯก็เลยมาถึงก่อนได้ซักประมาณ3ชั่วโมง แหะๆผมนึกว่าจะไม่ทันพวกพี่ซะแล้ว จะกลับเลยมั้ยครับ”เด็กหนุ่มร่ายยาวแล้วตบท้ายด้วยคำถามทันทีชนิดไม่ให้หายใจหายคอกันเลยทีเดียว
“อือ “เสียงตอบกลับของทั้ง10คนแทบจะพร้อมเพรียงกันตอบกลับมาทันที
“ให้ผมช่วยถือของมั้ย”เด็กหนุ่มระดับไนท์ที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวพวกริวเอ่ยถามขึ้น
“...”ไม่มีเสียงตอบกลับจากริวและรุนทำให้เด็กหนุ่มหน้าเสียทันที เค้าไม่เคยทำภารกิจกับพวกริวกับรุนนี่นา ถ้าจะทำก็อยู่คนละฝ่ายกันอีกเรียกได้ว่าความสนิทสนมของเค้ากับพวกปริ๊นแทบจะกลายเป็นศูนย์เลย
“คอนเน่มาช่วยเราดีกว่ามา พวกริวกับรุนน่ะเค้าไม่ชอบให้คนอื่นที่ไม่คุ้นเคยมาตีสนิทล่ะ เรียกอย่างนั้นน่ะ เรียกเป็นชาติก็ไม่ตอบหรอก”ฮิคารุเรียกเด็กหนุ่มผู้มาใหม่คลายความเครียดที่กำลังปกคลุม ส่วนพวกผู้หญิงน่ะหรอรีบไปที่รถแล้วล่ะทิ้งให้พวกผู้ชายถือกระเป๋ากัน เพราะของพวกเธอน่ะให้คิมจัดส่งไปที่บ้านพักแล้ว
รถตู้สีบลอนด์เงินคันหรูแล่นออกจากพื้นที่ของสนามบิน ค่อยๆขับไกลออกไปเรื่อยๆ ความเงียบปกคลุมรถ เพราะต่างคนต่างยังไม่ค่อยรู้จักกันเท่าไรนัก หัวข้อที่จะคุยกันก็ไม่รู้ว่าถูกส่งเข้ามาในเครื่องคอมรึยัง
“เอ่อ คือพี่คิมเค้าฝากข้อมูลของภารกิจมาให้พวกเนริน่ะครับ”คอนเน่เอ่ยทำลายความเงียบ ก่อนมือจะทำหน้าที่ส่งแฟ้มข้อมูลแจกจ่ายให้กับทุกคน
ริวดีดนิ้วทันใดนั้นกระจกช่องที่ขั้นระหว่างคนขับรถกับช่องผู้โดยสารเลื่อนปิดลงแล้วหันมาดุคอนเน่เบาๆ
“ทำอะไรคิดหน่อย ในตอนนี้เราไม่สามารถไว้ใจใครได้แล้วนะ”ริวเอ็ดเบาๆ
“ขอโทษ”เด็กชายตอบกลับเสียงอ่อย
“ว่าแต่เราต้องทำอะไรกันบ้างล่ะ นายอ่านแล้วใช่มั้ยแฟ้มนี่น่ะ”ฮิคารุพูดอย่างอารมณ์ดี
“เราอ่านแล้วล่ะ”คอนเน่หันมาตอบฮิคารุ ดูเหมือนว่าในบรรดาปริ๊นนี่เค้าจะคุยกับฮิคารุได้สนิทใจที่สุดแล้วล่ะ
“อือ ถ้างั้นช่วยสรุปแบบคร่าวๆให้ฟังหน่อยละกันนะ”วายองพูด ทำให้คอนเน่หันไปมองริวกับรุน ที่เปลี่ยนอากัปกริยาเป็นนั่งฟังอย่างตั้งใจก่อนจะร่ายยาวออกมา
“งานที่เราจะต้องทำก็คือเข้าไปหาหลักฐานการซื้อขายยาบ้าที่พวกมาเฟียแอบลักลอบข้ามประเทศมาจากพม่า ที่พวกมันเอามากักเก็บไว้ในร.ร.ด้วยการแฝงตัวเข้าไปเป็นเด็กน.ร. จากนั้นก็ค้นหาเครือข่ายทั้งหมด เมื่อหาหลักฐานและพยานพร้อมแล้วพวกตำรวจก็จะบุกยึดที่นี่ครับ โดยงานของเราอีกอย่างก็คือป้องกันและรักษาความปลอดภัยให้กับเด็กน.ร. และที่ต้องระวังอย่างยิ่งเลยก็คือ กลุ่มเด็กที่เรียกตัวเองว่า Demon ทางเรายังสืบมาไม่ได้ว่าเป็นเครือข่ายของพวกมาเฟียรึเปล่า รู้เพียงแค่ว่าเป็นพวกน.ร.ที่รวมกลุ่มกับแข่งสตรีท ไฟท์ Street Fight นะครับ แล้วก็เป็นพวกลึกลับชอบแข่งรถแล้วก้มีประวัติเกี่ยวกับพวกยาเสพติดอีกนิดหน่อย ประวัติเท่าที่สืบมาได้ก็แนบอยู่ด้านหลังของแฟ้มนะครับ”
“สรุปว่างานนี้เราต้องเข้าไปรักษาความปลอดภัยให้กับเด็กนักเรียนงั้นสิ มิน่า คิมมันถึงย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าก่อเรื่อง”วายองพูด แต่ทว่าประโยคสุดท้ายเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่า
“ครับ ประมาณนั้น อ้อ พี่คิมเค้าจัดการเรื่องการย้ายร.ร.เรียบร้อยแล้วนะครับ ชุดน.ร.ผมก็ให้แม่บ้านเค้าเอาขึ้นไปที่ห้องนอนของพวกพี่เรียบร้อยแล้ว ส่วนเรื่องการย้ายร.ร. พี่คิมเค้าก็จัดฉากว่าเราเป็นน.ร.แลกเปลี่ยนจากต่างประเทศ อย่างของเนริ พี่วายอง พี่พิริน คาริว กับคีรุนก็จะเป็นน.ร.แลกเปลี่ยนมาจากเกาหลีนะ ส่วน ฮิคารุคุง ไฮยาโตะคุง ยูกิคุงแล้วก็อาคิคุงจะเป็นน.ร.แลกเปลี่ยนมาจากญี่ปุ่น ของผมจะเป็นน.ร.แลกเปลี่ยนมาจาก อเมริกาครับ”เด็กหนุ่มชี้แจง
“แย้งนิดนึงสิ คอนเน่ทำไมเรียกไอ้พีกับไอ้เวย์ว่าพี่แล้วทำไมไม่เรียกเนริว่าพี่เนริบ้างล่ะ”เนริพูดพลางทำแก้มป่อง
“หึหึ ชั้นว่าน้องเค้าไม่เรียกน่ะถูกแล้ว แกทำตัวเป็นพี่ที่ดีซะเมื่อไหร่กัน “เวย์แย้งขึ้นทันควัน
“อย่าทำเป็นเด็กนักสิ ว่าคนอื่นตัวเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากเค้าเลยไม่ใช่รึไง”ไฮยาโตะที่นั่งฟังอยู่นานเปิดปากพูดขึ้น
“What did you said? (ว่าไงนะ?)”หญิงสาวสวนขึ้นมาทันควันพลางเสกลูกไฟขนาดเล็กขึ้นมาไว้ในมือ
“Nothing (เปล่านี่ ไม่มีอะไร)”เด็กหนุ่มพูดแล้วก้มหน้าลงไปอ่านแฟ้มข้อมูลในมือของตัวเองต่อ โดยคนอื่นๆได้แต่ส่ายหน้ากับการกระทำของทั้งคู่
“คอนเน่ อีกนานมั้ยกว่าจะถึงบ้าน”เนริโอดครวญ เธอไม่ชอบการนั่งรถนานๆเลยให้ตายสิ จะอ้วกอยู่แล้วน้า เนริได้แต่คิดในใจ
“อีกซักประมาณ 5นาทีก็น่าจะถึงบ้านแล้วล่ะครับ ถ้ารถไม่ติดกว่านี้นะฮะ”เด็กหนุ่มตอบกลับมา
รถแล่นไปซักพักก็ถึงที่หมายตามที่คอนเน่บอกไว้ สิ่งที่มองเห็นข้างหน้าเป็นคฤหาสน์สีขาวกว้างขวางโอ่อ่า เมื่อรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตัวบ้านก็มีพวกแม่บ้านและคนขับรถยืนเรียงอยู่ริมสองข้างทาง กะคร่าวๆแม่บ้านก็คงประมาณ20คนได้คนขับรถถ้ามองไม่ผิดก็ประมาณ5-6คน
“ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะคุณหนู”เสียงประสานกล่าวต้อนรับผู้มาเยือน
เด็กสาวและเด็กหนุ่มก้าวลงมาจากรถอย่างงงๆ
“เอ่อ คิมมันเอาเงินที่ไหนมาซื้อคฤหาสน์เนี่ย“วายองพูดพลางมองไปรอบๆอย่างอึ้งๆ
“เอ๋ เห็นพี่คิมบอกว่ายกให้เป็นของขวัญวันเกิดเนริครับ เนริไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อนเลยหรอครับ”เด็กหนุ่มหันมาพูดกับเนริ
“ไม่นี่”หญิงสาวปฏิเสธอย่างซื่อๆ
“ฮั่นแน่ ไปกิ๊กกันตอนไหนล่ะเนี่ย”
“เตรียมตัดชุดไปงานแต่งไอ้ของสองคนนี้ได้แล้วเว้ย”เวย์กับพีแซวกันอย่างหน้าชื่นตาบาน แต่เนริกลับไม่เล่นด้วยเลยแม้แต่น้อย
“จะบ้าหรอ เพื่อนกันทั้งนั้น ใครเขาจะคิดอกุศลแบบแก”เนริเถียงเสียงแข็ง
“ใช่ฮะ เนริต้องแต่งงานกับผมนะ เพราะฉะนั้นไปแต่งกับคนอื่นไม่ได้หรอก”ยูกิเถียงทันที จู่ๆก็มีหญิงรุ่นราวคราวป้า ดูจากหน้าตาน่าจะเป็นคนไทย คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าแม่บ้านด้วย เดินเข้ามาทักทาย
“คุณหนูคะ คือคุณชายคิมฝากจดหมายไว้ให้คุณหนูด้วยค่ะ”แม่บ้านคนนั้นกล่าว
“ไหนๆ ดูหน่อยสิ “เวย์เข้ามาแย่งจดหมายไปจากมือของเนริ หญิงแก่ทำท่าจะแย้งเพราะไม่อยากผิดคำสั่งของเจ้านายที่ให้มาว่าต้องให้คุณหนูเนริเป็นคนเปิด เนริเห็นท่าทีของหัวหน้าแม่บ้านก็เดินไปห้าม
“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณป้า พวกนั้นเค้าก็อย่างนี้แหลค่ะ ว่าแต่ป้าชื่ออะไรคะ เนริจะได้เรียกถูก”สำเนียงแปร่งๆภาษาไทยถูกส่งออกมาจากริมฝีปากบาง
“ป้าชื่อป้าช้อยค่ะคุณหนู เป็นหัวหน้าแม่บ้านของที่นี่”ป้าช้อยพูด พลางคิดในใจอย่างชื่นชมเจ้านายคนสวยที่อยู่ตรงหน้า
“นี่ทุกคนมาแนะนำตัวให้ป้าช้อยรู้จักหน่อยสิ”หญิงสาวหันไปเรียกพรรคพวกตัวเอง
“สวัสดีครับ ป้าช้อย ผมชื่อยูกิครับ”ยูกิพูดสำเนียงแปร่งๆแล้วโค้งตัวคำนับหญิงแก่อย่างสง่างาม
“ผมอาคิครับ เป็นเอ่อ เค้าเรียกว่าอะไรนะ ฝาอะไรซักอย่าง”อาคิที่ดูท่าว่าจะมีปัญหาเรื่องการสื่อสารหันหน้ากลับไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
“เค้าเรียกว่าฝาแฝดฮะ “คอนเน่ตอบแทน
“อ้อ นั่นแหละครับ ผมเป็นฝาแฝดกับยูกิครับ”พูดเสร็จก็โค้งคำนับเหมือนกับที่พี่ชายของตนทำ
“ค่ะ ไม่บอกป้าก็รู้ คุณชายทั้งสองน่ะเหมือนกันอย่างกับแกะขนาดนี้”หญิงแก่เอามือมาลูบหัวเด็กหนุ่มอย่างนึกเอ็นดู
“ผมคาริวครับ”ร่างสูงพูดแล้วยกมือไหว้ตามแบบฉบับประเพณีไทย
“ผมคีรุนครับ”ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกันยกมือไหว้ตามแฝดคนพี่
“หือ ฝาแฝด สองคู่เลยรึเนี่ย แล้วป้าจะแยกยังไงล่ะทีนี้”ป้าช้อยพูดอย่างอารมณ์ดี
“หนูชื่อวายองค่ะ เรียกหนูว่าเวย์ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แต่ว่าป้าช้อยไม่ต้องกังวลนะคะ เพราะว่าถ้าจะแยกเมื่อไหร่ก็ถามเนริได้เลย รายนี้เค้าอยู่ด้วยกันมานาน แยกออกทั้งสองคู่เลยไม่เหมือนพวกหนูดูยังไงก็ไม่เคยออกซักกะที”เวย์หรือวายองพูดพลางยกมือไหว้อย่างงดงาม
“นั่นสิ อ้อ หนูชื่อพิรินค่ะเรียกพี.พีก็ได้”พีพูดพร้อมกับยกมือไหว้หญิงแก่
“จ้า ไหว้พระไหว้เจ้าเถอะจ้ะ”ป้าช้อยรับไหว้
“หนูเป็นคริสเตียนค่ะ ป้าช้อยแหะๆ แหะๆ”พิรินพูดพลางหัวเราะแห้งๆ
“ป้าช้อยคะ หนูชื่อเนริค่ะเรียกน้ำก็ได้”เนริพูดแล้วยกมือไหว้ป้าช้อย
“ผมชื่อฮิคารุครับ แล้วนี่ก็ไฮยาโตะ”เด็กหนุ่มหน้าสวยพูดแนะนำตัวแล้วโค้งคำนับ พลางเอามือกดหัวเด็กชายทีกำลังจะยกมือไหว้หญิงชราให้โค้งคำนับลงไปเช่นเดียวกับตน ช่างเป็นภาพที่ชวนขำจริงๆ ไฮยาโตะเงยหน้าขึ้นมาทำตาเขียวใส่เพื่อนหน้าสวยข้างตัว
“หะ หะ จ๊ะ ว่าแต่คุณหนูเข้าบ้านกับเถอะค่ะ นี่ก็ดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอคะ“ป้าช้อยพูดแล้วเดินนำเที่ยวชมห้องนอนของแต่ละคน
“เอ่อ คุณเนริคะ เชิญทางนี้ค่ะ”ป้าช้อนเดินนำไปที่ห้องๆหนึ่ง ดูท่าว่าจะเป็นห้องนอน
“เอ่อ”ป้าช้อยทำท่าจะอธิบาย แต่เนริยกมือห้ามเอาไว้ก่อน
“ไม่เป็นไรค่ะ เนริรู้แล้ว กระดาษแผ่นนั้นเนริได้อ่านแล้วค่ะ ว่าแต่ไหนล่ะคะ เด็กๆ”เนริพูด พลางมองซ้ายมองขวาหาเด็กน้อยๆที่คิมกล่าวถึงในจดหมาย
“ทางนี้ค่ะ”ป้าช้อยพูดพลาสงเปิดประตูห้องห้องหนึ่งแล้วเชิญเนริเข้าไป
ห้องสีฟ้าสดใสกว้างขวาง มีเตียงเล็กอยู่6เตียง และเตียงใหญ่อีก1เตียง บนเตียงเล็กๆมีร่างของเด็กชายตัวเล็กน่ารักน่ากอดนอนอยู่ เนริเดินเข้าไปดูใกล้ๆ พริบ พริบ เจ้าตัวน้อยทั้ง6ตื่นซะแล้ว เด็กน้อยหน้าหวานคนหนึ่งลุกขึ้นมามองหน้าของหญิงสาว
“ใครน่ะครับ”เสียงเล็กร้องถาม มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งไปเปิดไฟ ตอนนี้ป้าช้อยเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“แม่หรอครับ เอ๋”เด็กน้อยคนเดิมพูดแล้วมองหน้าเนริสลับกับรูปในมือ
“แม่ จริงๆด้วย แม่ครับ”เด็กน้อยที่อยุ่บนเตียงกระโจนเข้ามาหาเนริแล้วก็วิ่งวนรอบตัวเนริจนหญิงสาวเจียนหัว เด็กชายคนอื่นๆก็ทำอย่างนั้นเช่นกัน
“เดี๋ยวๆ พวกหนูเป็นใครจ๊ะ”เนริถามอย่างฉงน ตัวเธอก็พอจะรู้อยู่หรอกนะว่าคิมมันเอาชื่อของเธอไปรับอุปการะเด็กทั้ง6คนนี้ แต่นึกไม่ถึงว่าจะสอนเรียกแม่ด้วย
“คุณอาคนนี้บอกว่า คนในรูปนี้เป็นแม่ที่รับเลี้ยงพวกเราล่ะครับ”เด็กน้อยที่ดูท่าว่าจะเป็นคนอังกฤษพูดอธิบายแล้วทำท่าทางประกอบไปด้วย
“คุณอาคนนั้น ชื่อว่าอาคิมรึเปล่าคะ”เนริกล่าวถามอีก เอาวะ ยังไงก็ต้องถาม เจอกันอีกทีจะได้เฉ่งถูกตัว
“ครับ พี่ชื่อเนริรึเปล่าฮะ”เด็กผมสีเทาๆคนหนึ่งถามขึ้น เอาล่ะแม่ก็แม่ตัวเธอก็คิดจะรับเลี้ยงเด็กมาตั้งนานแล้ว ให้เด็กๆที่น่าสงสารเรียกว่าแม่จะเป็นไรไปดีซะอีก จะได้ไม่ต้องไปนั่งทำเรื่องขอเอง คิมมันจัดการให้หมดอยู่แล้ว เอาวะปราบมาเฟียก็ทำมาแล้ว จะเลี้ยงเด็กอีก6คนมันไม่ยากหรอก เนริ Fighting!!!
“จ้า แม่ของพวกเธอนั่นแหละ”เนริที่พอจะเดาเหตุการณ์ต่างๆออกตอบแล้วยิ้มร่าให้กับเด็กๆ
“จริงหรอครับ”ทั้ง6คนประสานเสียงกัน
“จริงจ้า ว่าแต่ชื่ออะไรกันบ้างคะ”เนริยิ้ม วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดเลยล่ะ
“ผมชื่อเซียร์ครับ อายุ6ขวบเป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์เต็มฮับ”เด็กน้อยหน้าหวานพูดแล้วยิ้มยิงฟัน
“ผมชื่อ อลัน อายุ6ขวบเป็นคนอังกฤษครับ”เด็กน้อยผมทองพูดขึ้น
“ผมอเล็กซ์ครับ อายุ6ขวบเป็นคนอังกฤษฮับ”เด็กน้อยผมทองอีกคนพูด หากสังเกตดีดีจะเห็นว่าอลันมีตาสีเขียวส่วนอเล็กซ์มีตาสีฟ้า
“เชาหลันครับ อายุเท่ากับเซียร์ เป็นคนจีนฮะ”เด็กน้อยนัยต์ตาสีน้ำตาลพูด
“ไดสุเกะฮะ อายุเท่ากับคนอื่นๆ คนญี่ปุ่นคับ”เด็กคนหนึ่งที่ผมสีน้ำตาลแดงพูดพลางโค้งคำนับ
“มาโช เป็นคนฮอลแลนด์คับ”เด็กผมสีเทาพูด
“จ้าๆ เรียนชั้นว่า คุณแม่เนริละกันน้า ว่าแต่ทุกคนมาจากไหนกันบ้าง เล่าให้แม่ฟังบ้างสิคะ”เนริพูดแล้วเดินไปนั่งที่เตียงใหญ่ เรื่องราวต่างๆของแต่ละคนถูกถ่ายทอดออกมาทั้งความสุขความทุกข์ของแต่ละคน จนกระทั่งค่อยๆจมสู่ห้วงนิทราของแต่ละคน
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น