คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : -- วางแผนถล่มซ่อง -- -- ช่วย+ถล่มซ่องนรก1 --
-- วางแผนถล่มซ่อง -- -- ช่วย+ถล่มซ่องนรก1 --
ตอนนี้พวกเรามารวมกันอยู่ที่ห้องพักของยูกิ ในห้องมีสมาชิกของโซเนอร์ครบครันรวมทั้งคอนเน่ด้วย งานนี้พวกเราแค่9คนทำอะไรไม่ได้มากนักหรอก ต้องพึ่งกำลังเสริมอย่างมันเนี่ยแหละ ตอนนี้ฉันยังอยู่ในสภาพของผู้ชายอยู่ ไอ้เนริกับไอ้พีก็เช่นกัน ไอ้เนริมันเอาแผนที่ของตึกที่ให้พี่เรย์หามาให้ขึ้นมากางลงบนโต๊ะเอนกประสงค์ที่อาคิหอบมา มิน่า กระเป๋ามันถึงไม่มีที่ใส่ขนมเพราะมันใส่ไอ้นี่มานี่เอง
“ดูจากแผนที่นะ ช่วงซ่องจะอยู่ชั้นใต้ดินไปจนถึงชั้นสองซึ่งกินบริเวณไป1ใน6ของพื้นที่ทั้งหมดของโรงแรม”ไอ้เน่มันอธิบายพลางเอาปากกาเมจิคลากเส้นกำหนดขอบเขตของแต่ละส่วน
“ช่วงนี้จะเป็นพวกซ่องชั้นกลาง พวกที่เปิดให้คนทั่วไปใช้บริการ ส่วนตรงนี้เป็นพวกรับแขกกระเป๋าหนักโดยเฉพาะ และเท่าที่ทราบมาส่วนใหญ่ในบริเวณนี้จะเป็นส่วนที่พวกผู้หญิงถูกหลอกมาทั้งสิ้น ลึกเข้าไปหน่อยก็จะเป็นห้องขังพวกที่ไม่ยอมขาย”เนริพูดพร้อมกับชี้ส่วนต่างๆของแผนผังให้ดู
“แล้วงานนี้จะต้องทำยังไงบ้างล่ะฮะ”อาคิถามตอนนี้ไม่อยากจะเซดว่ามันน่ารักขนาดไหน ชุดนอนลายหมีพู ตาโตๆของมันอีก เฮ้อ ถ้าไม่ติดว่ามีภูมิคุ้มกันคนน่ารักแล้วล่ะก็งานนี้มีจับกดแน่พนันกันได้เลย คนอะไรน่ารักซะ
“งานนี้เราจะแฝงตัวเข้าไปใช้บริการ อาศัยช่วงที่พนักงานเผลอปล่อยผู้หญิงไป หรือไม่ก็ทำอะไรซักอย่างให้มันชุลมุนแล้วอาศัยจังหวะนั้นปล่อยผู้หญิงไป ทิ้งไว้เฉพาะพวกที่โดนทารุณกรรม เพราะพี่ติดต่อทางตำรวจเอาไว้แล้ว คำให้การของพวกเธอจะเป็นประโยชน์กับเรามากพอตัว”เนริแจกแจง พูดง่ายแต่ทำยากนะ คิมก็พอกัน ไม่มาช่วยเพื่อนเลย ไอ้เต๋าดูท่าว่าจะอยากมาแต่โดนคิมกักไว้ เพื่อนชั่วจริงๆเลย
“ครับ”อาคิครางตอบรับเบาๆ
“อ้อ งานนี้อนุญาตปืนกระบอกเดียว ถ้าไม่จำเป็นห้ามใช้ละกัน เดี๋ยวคิมมันจะมาฆ่าเนริตายซะก่อนงานจะจบอ่านะ”เนริพูดติดตลก
“โซนพิเศษตรงนี้ เนริขอละกัน ของริวโซนทั่วไปทิศใต้ตั้งแต่ตรงนี้ถึงตรงนี้ชั้น1 รุนช่วยคุ้มกันละกัน ของยูกิกับอาคิตรงโซนนี้ชั้นสอง ส่วนอีกครึ่งจะเป็นฮิคารุกับไฮยาโตะนะ พีกับเวย์แกตรึงกำลังแล้วก็ป่วนซะเลย คอนเน่งานนี้นายประสานงานกับตำรวจนะ”มันอธิบายต่อ ฉันเลยได้แต่พยักหน้าเข้าใจที่มันพูดแต่ก็ไม่ได้แย้งอะไร ก็ดูมันดิเปิดช่องให้แย้งซะที่ไหนล่ะน่ะ
“แล้วเนริเข้าไปสำรวจมาแล้วหรอ ทำไมรู้เรื่องดีจัง”ริวถามเสียงนิ่มๆแต่ทำเอาเนริมันสะอึกใหญ่เลย อาคิกับยูกิก็จ้องหน้ามันซะ เหอะๆ
“ง่า ยูจัง อาจัง เค้าแค่เข้าไปทำงาน ไม่ได้มีเจตนาอื่นแต่อย่างใดเลยน้า”555+ว่าแล้วว่าไอ้เนริมันต้องเล่นมุขนี้ อ้อนไว้ก่อน ยูกิกับอาคิใจอ่อนจะตายไป
“แล้วไปครับ อย่าให้มีอีกครั้งละกัน ไม่งั้นเตรียมตัวจัดงานแต่งได้เลย”ยูกิขู่ฟ่อ ไม้ตายนี้ได้ผลกับเนริแบบชะงักกึกทันที เพราะเนริมันยังมาอยากแต่งอ่านะ เข้าใจมันหน่อย เนริมันยังมีคนอื่นในใจ แม้ว่าจะรู้ว่าเขาตายไปแล้วก็ตาม ทำไงได้ หัวใจมันรักนี่ ตั้งแต่วันที่ถล่มซ่องเมื่อสามปีก่อน เนริมันตองเข้าไปนอนโรงพยาบาลอยู่2เดือนเต็ม แผลกายน่ะไม่มี แต่แผลใจเนี่ยสิมันหายยาก มันพยายามจะฆ่าตัวตายตั้ง10ครั้งช่วงนั้นเป็นช่วงที่พวกเราลาออกจากF.B.I.ก็เลยมีงานเยอะมากๆจนไม่มีใครสนใจมันเท่าที่ควร ส่วนมันก็พยายามมากตั้งแต่กรีดข้อมือไปจนโดดตึก แต่โชคดีที่คิมมันกลับมาช่วยทัน คนที่มันเชื่อฟังที่สุดคงไม่พ้นเจ้เฟชรกับคิมเนี่ยแหละ
“จ้า จ้า”เนริยกมือขึ้นเชิงยอมแพ้ แต่บนหน้ามันก็ยังมีรอยยิ้มประดับอยู่หมือนทุกที
“555+”พวกฉันหัวเราะ ส่วนเนริมันก็แจกค้อนให้พวกเราคนละตุ๊บสองตุ๊บ ช่างเหอะขอแค่เวลานี้เราทำให้ดีที่สุดแล้วสนุกไปกับมันก็พอแล้ว
“อือ คร่าวๆก็คงประมาณนี้ล่ะนะ แล้วส่วนจะมีอะไรเพิ่มเติมมั้ยก็ต้องดูกันอีกที แต่งานนี้คิมมันคอยช่วยอยู่ทางโน้นอยู่แล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนักหรอก เอาชีวิตกลับไปให้ได้ก็พอแล้ว”เนริพูดก่อนจะพับแผนผังตึกเก็บเข้าที่เหมือนเดิม
“เอ้า ไปกินข้าวกันดีกว่านะหิวแล้วอ่ะ”พีพูดแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องไปถ้าไม่ติดว่าริวดึงไว้ซะก่อน
“ใจคอจะออกไปทั้งแบบนี้เลยหรอ”ริวถาม พีมันก้มมองตัวเองเล้กน้อย
“เออ ลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย อาคิพี่ยืมเสื้อผ้าหน่อยนะ”พีพูดก่อนจะแกะมือของริวออกแล้วเดินไปรื้อค้นเสื้อผ้าในตู้ของอาคิหรือยูกิก็ไม่แน่ใจ เพราะเสื้อของสองคนคล้ายกันมากเพียงแต่สลับสีกันเท่านั้นเอง และไม่ต้องเดาก็รู้ว่าฝีมือการออกแบบและตัดเย็บก็ยังเป็นฝีมือของฮิคารุอยู่ดี
“อ่า พี่พีฮะ ของผมมันอยู่ด้านซ้ายครับนั่นมันของยูกิ”อาคิร้องบอกเมื่อเห็นพีมันรื้อผิดตู้
“อ่า ไม่สนแล้ว ชุดนี้น่ารัก พี่ขอยืมนะยูกิ”พีมันหันมาบอกยูกิแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนโดยไม่สนว่าเจ้าของจะตกลงหรือไม่อย่างไร เออ จะว่าไปฉันก็ยังไม่ได้เปลี่ยนนี่หว่า เปลี่ยนมั่งดีกว่า
“อาคิ พี่ยืมเสื้อหน่อยนะ”ไอ้พีมันเอาของยูกิไปแล้ว ฉันก็จะยืมของอาคิเนี่ยแหละ ของฮิคารุชุกมันหวานเกินไปไม่เหมาะกับฉันหรอก
“ครับ อย่าหยิบผิดตู้อีกล่ะฮะ”อาคิตอบ ฉันเดินไปเลือกเสื้อผ้าพอเป็นพิธี งืม มันน่ารักไปหมดเลยอ่า เอาตัวไหนดี อ๊ะ เอาตัวนี้ละกัน ฉันหยิบเสื้อมีฮู้ดแขนกุดสีขาวขึ้นมาทาบ เอาตัวนี้ดีกว่า ฉันใส่เสื้อนั่นทับไปกับเสื้อเชิ้ตสีดำ ดูตัดกันดี มีลายรูปTeeNซะด้วย กางเกงก็คงไม่ต้องเปลี่ยนหรอกมั้ง กางเกงยีนส์สีอ่อนขาดๆนี่เท่จะตายไป
NERI : SAYS
เฮ้อ ไอ้เวย์มันยืมชุดของอาคิไปแล้วก็คงเหลือแต่ของฮิคารุสินะ
“ฮิจจัง พี่ยืมชุดหน่อยนะคะ”ฉันบอก
“ครับ เชิญเลย”ฮิคารุตอบพร้อมกับหันไปสนใจเกมส์เพลย์ต่อ ดูท่าเจ้าตัวจะสนุกมากเลย ดูซิ ลืมพี่สาวเลยนะนั่น คอนเน่ก็พอกันพอวางแผนจบปุ๊บก็ชวนฮิจจงเล่นปั๊บเลย ฉันค่อยๆบรรจงเลือกชุดแต่ละชุดอย่างพินิจพิเคราะห์ ก็แต่ละชุดของฮิจจังเนี่ยเค้าตัดเย็บเอง มันประมาณว่ามีชิ้นเดียวในโลกและก็เด่นมิใช่น้อยเลยด้วยล่ะนะ
ในที่สุดฉันก็เลือกได้ซะที เป็นชุดเสื้อคอเต่าแขนยาวมีฮู้ดสีเทามีลายสกรีนกลางอกเป็นรูปกระต่ายเพลย์บอย ชายเสื้อตะเข็บลุ่ยๆขาดๆดูเซอร์ๆตามความตั้งใจของเจ้าของเผยให้เห็นหน้าท้องช่วงเอวแบบวับๆแวมๆพอเสียว กางเกงสีดำลูกฟูกสามส่วน กระเป๋าเยอะเป็นพิเศษประมาณว่าถ้าเป็นพวกขี้ลืมล่ะก็ ได้ถอดกางเกงหากระเป๋าเงินกันเลยทีเดียว แต่ก็เท่อ่ะ น่ารักดี
แอ๊ด
“อ้าว ยังไม่ออกไปอีกเรอะ นึกว่าลงไปรอกันข้างล่างแล้วนะเนี่ย”พีพูด เจ้าตัวเลือกเสื้อแขนกุดปิดคอสีฟ้ากับกางเกงขายาว มีโซ่พันตามแขนและก็ขากางเกง ที่คอใส่โซ่ไว้ที่นิ้วกลางของมือทั้งสองข้างมีแหวนที่เชื่อมเอาโซ่ทั้งหมดไว้ด้วยกันนับๆดูแล้วทั้งตัวมันมีโซ่อยู่8เส้นพันกันไปพันกันมาอยู่บนตัว
“แกจะเอาโซ่ไปฆ่าใครเค้ารึไง เอาพันไปพันมาซะเยอะเชียว ระวังเหอะนั่งไปนั่งมามันจะพันคอแกตายไปซะก่อน”ฉันทัก
“เอามาฆ่าแกคนแรกเลยดีมะ ปากเสียนี่”พีมันย้อนกลับมา เหอะๆ
“555+”เวย์มันหัวเราะ ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อแต่งตัวทันที ส่วนเวย์มันใส่ทับไปเลยไม่ต้องเข้ามาเปลี่ยนในห้องน้ำ
พวกเรามารวมตัวกันที่ห้องอาหารของโรงแรมที่โรงเรียนเหมาห้องไว้เพื่อรับฟังโปรแกรมที่จะต้องทำกันพรุ่งนี้แต่เสียใจฟังไปพวกเราก็ไม่อยู่ทำเพราะยังไงพรุ่งนี้เราก็ต้องเตรียมตัวบุกตอนกลางคืนอยู่ดี เรื่องกิจกรรมวันพรุ่งนี้คิมมันบอกว่าเดี๋ยวมันจะให้เจ้เฟชร ฟาริแล้วก็เต๋ามาช่วยร่ายเวทภาพลวงตาให้ทุกคนเห็นว่าพวกเราเข้าร่วมกิจกรรมให้ ไม่ต้องห่วง แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เหอะ ยังไงก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี เวทลวงตามันยากเข้าขั้นเลยนะเท่าที่อ่านเจอมาค่อนข้างร้ายแรงและกินพลังเวทย์ไปเยอะพอดู งานนี้เจ้คงต้องหาเหยื่อมากินหลายคนหน่อยล่ะมั้ง
กลุ่มพวกเราเด่นมากๆเลยเมื่อมานั่งรวมกัน9คนอย่างนี้ ส่วนคอนเน่ของตัวไปนั่งกับเพื่อนอีกโต๊ะ เอาเถอะ ทนเอาหน่อย ต่มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้เหมือนกัน แต่พักนี้ฉันรู้สึกว่ายัยแป้งดาวโรงเรียนหายไปนะ ไม่โผล่หัวมาให้เห็นเลย ตั้งแต่วันที่มีเรื่องกับฉัน ลาออกไปแล้วล่ะมั้งพวกเด็กนักเรียนส่วนใหญ่มองว่านั่นเป็นเพราะฉันแป้งเลยลาออกไป แต่นั่นมันก็แค่ข่าวลือไม่มีมูลความจริงเลย
“พี เราง่วงอ่า”เวย์มันโอดครวญหลังจากที่นั่งฟังอ.บ่นมาได้ไม่ถึง15นาที
“เดี๋ยวก็จบแล้ว ทนหน่อยน่า”ไฮยาโตะหยอก
“แกลองมาเป็นฉันดูบ้างมั้ยล่ะ มันน่าเบื่อ น่าเบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เวย์พูดพลางเอามือขยี้ผมไปมา
“กรี๊ด แกพี่วายองขยี้ผมด้วยล่ะ”นั่นคือเสียงของแฟนคลับไอ้เวย์มัน
“หึหึ แกนี่มันจริงๆเลย”ไอ้พีมันหัวเราะน้อยๆพลางเอามือไปลูบหัวไอ้เวย์มัน
“แก แก ดูดิพี่พีรินของฉันลูบหัวพี่วายองด้วยล่ะแก”และนี่คือเสียงรุ่นน้องที่เป็นแฟนคลับของไอ้พีมันอีกกลุ่มนึง
“^--^”พีมันหันไปยิ้มโปรยเสน่ห์เล็กน้อยก่อนจะหันมานั่งเล่นหัวไอ้เวย์มันต่อ
“กรี๊ด พี่เค้าหันมายิ้มให้ด้วยล่ะแก”
“ใครเค้ายิ้มให้แก เค้ายิ้มให้ฉันต่างหากล่ะ”ผู้หญิงอีกคนโวยก่อนจะมีการตบตีกันเกิดขึ้น =_=พวกนี้มันบ้าไปแล้ว ตบตีกันเพราะเรื่องแค่นี้อ่านะ ดูเหมือนพีมันจะไม่อยู่เฉยมันลุกขึ้นแล้วก็เดินไปหาน้องสองคนนั้น
“^--^พอเถอะครับ พี่ยิ้มให้ทั้งสองคนนั่นแหละ”พีมันพูดจบแล้วมันก็เดินมานั่งที่ตามเดิมทิ้งให้สองสาวนั่งเพ้อพรรณนาถึงความหล่อความน่ารักของมันต่อไป พีมันหันมายักคิ้วให้ฉันประมาณว่า แกทำได้อย่างฉันรึเปล่า
แล้วมีหรือฉันจะยอม ฉันสอดส่ายสายตาหาเหยื่อก่อนจะลุกขึ้นแต่ถูกยูกิดึงไว้
“จะไปไหนครับเนริ”ยูกิพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์รู้ทั้งรู้ว่าฉันจะไปทำอะไรยังจะถาม มีหรือที่ฉันจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าน่ะรู้ใจฉันไปซะหมดทุกเรื่องเลย
“อย่างที่ยูกิคิดนั่นแหละค่ะ”ฉันตอบแล้วส่งยิ้มหวานให้ไป1ที ยูกิต้องใจอ่อนอยู่แล้ว
“เอาน่ายูกิ เนริมันแค่เล่นๆ ยูกิก็รู้นี่”พีบอก มันเองก็อยากจะเห็นฉันแสดงบทแสนดีและเจ้าชู้อยู่แล้ว
“ก็ได้ครับ แต่ขอของตอบแทนนิดนึงนะ”ยูกิพูดไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไร ฉันรีบก้มหน้าลงไปหอมแก้มยูกิเบาๆแล้วรีบเดินตรงไปที่เป้าหมายทันที เป้าหมายของฉันคือเด็กผู้หญิงสามคนที่นั่งคุยกันอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มของฉันเท่าไหร่ และแน่นอนฉันไม่ลืมหยิบแก้วน้ำเปล่าของฉันติดมือมาด้วย มาทำอะไรเดี๋ยวคุณก็รู้เองแหละ
เมื่อเดินมาใกล้ๆโต๊ะของน้องเขาฉันก็แกล้งทำน้ำหกใส่น้องผมเปียคนนึง
“อ๊ะ พี่ขอโทษนะครับ ดูซิเลอะหมดแล้ว พี่นี่ซุ่มซ่ามจริงๆ”ฉันพูดพลางหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าสีขาวขึ้นมาซับๆให้น้องเขา เด็กน้อยหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อฉันสัมผัสโดนหน้าอกน้องเค้า ฉันแกล้งทำไม่สนใจ
“ขอโทษนะครับน้อง..”ฉันลากเสียงนิดนึงนี่เป็นกลยุทธการถามชื่ออย่างหนึ่งที่ติดตัวมา
“เมย์ค่ะ”น้องเมย์ตอบ
“อ่าครับ พี่ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เดินไม่ระวังน่ะ”ฉันก้มหน้าลงไประดับสายตาของน้องเมย์แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา น้องเขาหน้าแดงเป็นมะเขือเทศไปเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ”เมย์ตอบพลางก้มหน้างุด
“น้องเมย์ไม่สบายรึเปล่าครับ”ฉันแกล้วเชยคางน้องเค้าขึ้นมาสบตา
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ เมย์สบายดี”สาวเจ้าผงะถอยหลังแล้วตอบ
“งั้นหรอครับ งั้นถ้ามีอะไรก็บอกพี่ได้เสมอเลยนะครับ พี่ชื่อเนริอยู่ม.5/1ครับ พี่ไปนะ”ฉันพูดก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วเฝ้าดูกริยาตอบรับ น้องเมย์ดูท่าจะแข็งทื่อไปเลย ส่วนสองสาวข้างๆก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
“ไม่เลว ทำเอาน้องเค้าแข็งไปเลย”เวย์หยอก
“วันหลังไม่ให้แล้วนะครับ”ยูกิบอก แล้วเอามือมาโอบไหล่ฉันเอาไว้
“หวงไปได้ เนริเค้าก็คนนะ ระวังเหอะวันหลังฉันจะยุให้พี่เนริแต่งงานกับคนอื่น”อาคิประชดประชันก่อนจะหยิบเปลาเส้นทาโร่ใส่ปาก (ไปจิ๊กใครเค้ามาล่ะนั่น)
“ไม่มีทาง เนริไม่มีทางทิ้งฉันเชื่อสิ จริงมั้ยครับ”ยูกิพูดกับอาคิประโยคสุดท้ายหันมาบีบน้ำตาใส่ฉัน
“เฮ้อ ไม่ทิ้งหรอกค่ะ ทิ้งได้ยังไงน่ารักขนาดนี้”ฉันพูดแล้วเอามือไปหยิกแก้มของยูกิอย่างอดไม่ได้
“พี่เนริอ่า”อาคิประท้วง
“พี่เปล่าทำอะไรผิดซะหน่อย”ฉันหันไปพูดกับอาคิ
“จุ๊บ”อาคิยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บปากฉันเบาๆแล้วยิ้มแผล่ไปให้ยูกิ สองคนนี้นี่ยังไงนะบทจะแกล้งกันก็ไม่ถูกกันซะอย่างนั้น แต่พอบทจะดีก็รักกันซะเดาอารมณ์ไม่ถูกแล้วนะ
“เนริ”ยูกิทำท่าจะดึงฉันเข้าไปจูบแต่มีมือดีมาคว้าฉันไปซะก่อน
“พอเลยสองคน เนริมานั่งกับผมนี่ อยู่กับสองคนนั้นเดี๋ยวติดเชื้อบ้า”ฮิคารุนั่นเองที่ดึงฉันมาตอนนี้ฉันขึ้นมานั่งอยู่บนตักของฮิคารุแล้ว
“ได้ไง กลับไปหาฟาริเลยดิมายุ่งกับของเค้าทำไม”ยูกิโวย
“ไม่เกี่ยว ไม่รู้ไม่ชี้แล้ว”ฮิคารุใช้วิชาหูทวนลมกับยูกิ เหอะๆยอมรับเลยว่านี่เด็กอายุ16จริงๆ
“พอเลยพวกนายน่ะ เนริมากับรุนมา เดี๋ยวรุนพาไปนอน ดูซิตาปรือแล้ว พรุ่งนี้มีงานด้วย”จริงสินี่มัน4ทุ่มจะ5ทุ่มแล้ว ถึงว่าทำไมง่วงๆ ฉันเดินไปหารุนแล้วรุนก็จูงมือฉันออกไปโดยไม่สนว่าพวกยูกิจะว่ายังไง
PIRIN : SAYS
นี่ก็เป็นวันที่เราต้องลงมือกันแล้วล่ะ เมื่อคืนที่รุนพาเนริไปนอนน่ะยูกิโมโหเป็นฟืนเป็นไฟเพราะตอนจะวิ่งตามไปดันโดนอ.ดักเอาไว้ซะก่อน เจ้าตัวเลยได้แต่เดินกลับมานั่งฮึดฮัดอยู่ที่โต๊ะจนกระทั่งจบการสวด (บ่น)ของอ.ทั้งหลาย
“พร้อมยังพี”เนริเดินออกมาจากห้องน้ำถาม วันนี้มันแต่งเสื้อเชิ้ตสีขาวมันบอกเวลาโดนเลือดแล้วสวยดี พอถึงเวลาลงมือก็ใส่เสื้อคลุมทับไปเลย ส่วนฉันก็ใส่เสื้อแขนยาวสีฟ้าอ่อนๆกับกางเกงยีนส์ ส่วนเวย์มันก็เหมือนกันแต่มันใส่เสื้อสีม่วงอ่อนๆแทน
“พร้อมแล้วล่ะ”ฉันบอกพลางปิดหน้าจอโน้ตบุ๊คลง คืนนี้ฉันจะต้องเป็นคนคุมเกมส์บ้างล่ะ หน้าที่ของฉันคือป่วนระบบรักษาความปลอดภัยของตึกซะเพื่อที่จะได้ไม่เหลือร่องรอยให้สืบหาตัวพวกเราเจอ
“งืมๆ เดี๋ยวรอเราแป๊บขอใส่ลูกกระสุนก่อนเกิดไปถึงแล้วลืมใส่ลูกปืนแล้วจะยุ่ง”เวย์บอกก่อนจะถอดแม็กออกมาดู ตอนนี้ก็เป็นเวลา3ทุ่มแล้วล่ะ ช่วงกลางวันพวกเรานอนกันทั้งวันเลย
“เสร็จยัง”ไอ้เนริมันเร่ง พลางนั่งเขียนวงแหวนเวทย์อยู่ที่พื้น เราจะใช้เทเลพอตวาร์ปไปเหมือนเมื่อวาน และคาดว่าวันนี้ก็น่าจะไปโผล่ที่เดิมด้วยT-T
“เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว ไม่ต้องเร่งก็ได้”เวย์ตอบพลางยัดลูกแม๊กเก็บอย่างเดิม
ฉันเดินเข้ามายืนกลางวงเวทย์พร้อมกับเวย์แล้วก็ไอ้เนริมัน วงเวทย์เรืองแสงเล็กน้อยก่อนจะ
วาร์ป
นั่นไงสถานที่เดิมเปี๊ยบ ซอกตึกที่เต็มไปด้วยถังขยะอีกแล้ว พวกริวยืนรอหน้ามู่ทุกคนเลย ว่าแล้วว่ามันต้องหาที่อื่นไม่ได้
“รีบไปกันเถอะครับ”คอนเน่พูดแล้วรีบสาวเท้าออกไปทันทีซึ่งไม่ต้องให้หันมาชวนพวกเราก็รีบสาวเท้าออกจากตรงนั้นเช่นกัน
พวกเราเดินเข้ามาในตัวตึกด้านล๊อบบี้เรียบร้อยก็มีพนักงานต้อนรับตรงเข้ามาหา
“อ้าว น้อง ติดใจหรอ พาเพื่อนมาด้วยล่ะสิเนี่ย”แจ๊คพ๊อตแตกครับท่าน!! ดันเจอพนักงานคนเดิมที่ต้อนรับเราเมื่อวานอีก
“ครับพี่ เหมือนเดิมเลยครับพวกผมพาเพื่อนมาด้วย”เวย์มันตอบ งานกะล่อนล่ะของถนัดมันนักแล
“เชิญๆ เชิญเลย วันนี้เพิ่งเปลี่ยนเด็กกันด้วย”หมายความว่าไงเปลี่ยนเด็ก?!
“ยิปโซ”เนริมันอุทานเบาๆ แต่ก็ยังไม่พ้นหูของพี่พนักงานอยู่ดี
“อ้อ น้องยิปโซไม่อยู่แล้วล่ะครับ ข้ามไปมาเลโน่นแหละ เนี่ยเรือก็จะออกแล้วนะครับเนี่ย”พี่พนักงานหันมาบอก
“ตายห่า!!”ไอ้เนริมันสบถก่อนจะใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากตึกไป
“อ้าว”พี่พนักงานพูดอย่างงงๆ
“ช่างมันเถอะพี่ ว่าแต่มีใครบ้างล่ะ เผื่อถูกใจ”ฉันไหลไปตามน้ำ
“งั้นเชิญทางนนี้เลยน้อง เพียบ ซิงๆทั้งนั้น”พนักงานกล่าวก่อนจะเดินนำเราไปอีกทาง ซิงๆเหี้ยอะไร พวกมึงหลอกเค้ามาขายชัดๆจากที่สอบถามเด็กคนเมื่อวานก็พอจะรู้อะไรมาบ้างหรอก แม้ในใจอยากจะพ่นคำด่ายังไง แต่ก็ต้องสงบใจไว้ก่อน แล้วเดินก้าวต่อไปตามเกมส์
NERI : SAYS
เมื่อได้ยินพนักงานคนนั้นพูดฉันก็รีบวิ่งออกมาทันที ตอนนี้ฉันรีบใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่ท่าเรือ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวโรงแรมมากนัก แต่สำหรับคนเดินเท้ามันก็สาหัสพอดูเหมือนกัน
“ขอให้ทันทีเถอะ”ฉันพูดกับตัวเองในขณะที่พยายามจะเร่งความเร็วของเท้าให้มันมากกว่านี้อีก ซักนิดก็ยังดี ขอแค่เร็วกว่านี้ จะได้ทำตามที่สัญญาไว้ จะได้ไม่ผิดสัญญาที่เคยให้ไว้ ขอให้ไปให้ทัน!!
ปู๊นนนนน
สัญญาณเรือออกจากท่าดังมาให้ได้ยิน อีกไม่กี่นาทีฉันก็จะถึงอยู่แล้ว เมื่อวิ่งเข้ามาถึงท่าเรือปรากฎว่าไม่ทันแล้วเรือออกจากท่าไปราวๆ5-10นาทีแล้ว ไม่ทันจริงๆ
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก“ฉันยืนหอบอยู่ที่สุดปลายท่าน้ำที่ยื่นออกไปในทะเล
แหมะ ร่างของฉันทรุดฮวบลงอย่างหมดกำลัง ฉันผิดสัญญาอีกแล้ว เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่า ผิดสัญญาอีกแล้ว ทั้งๆที่สัญญาไว้แล้วแท้ๆ แต่เราก็มาช้าไป แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นเรือลำหนึ่งที่ออกจากท่าไปได้ไม่ไกลถ้าว่ายจากท่าเรือไประยะทางคงประมาณ20เมตร ขอให้เป็นลำนี้ทีเถอะ ฉันคิดในใจก่อนจะถอดเสื้อคลุมตัวเก่งออกจากตัว (ถึงฉันจะติดมันแค่ไหนแต่ฉันก็ยังไม่บ้าบิ่นพอที่จะกระโดดน้ำทำเท่ทั้งๆที่มีไอ้เสื้อคลุมที่อภิมหาหนักอยู่บนตัวหรอก) ก่อนจะกระโดดน้ำลงไปเพื่อว่ายไปสู่เรือลำใหญ่
ตู้มมม
***************ในขณะเดียกัน****************
PIRIN : SAYS
ในโรงแรม
เป็นไปตามคาด ตอนนี้ระบบคอมพิวเตอร์รักษาความปลอดภัยถูกฉันควบคุมไว้หมดแล้ว หลังจากที่ไอ้เนริมันวิ่งออกไปพวกเราก็เริ่มแผนการกันทันที โดยจัดการพวกร.ป.ภ.ทั้งหมดแล้วเริ่มปล่อยพวกผู้หญิงออกไป ตอนนี้ออกไปได้1ใน6แล้ว
ปัง มีชายคนหนึ่งย่องเข้ามาข้างหลังฉันแต่เจอลูกปืนจากเวย์มันไปก่อน ให้ตายเหอะมายิงซะใกล้หูเชียว
“เฟล กูจะหูหนวกเพราะมึงนี่แหละ”ฉันตวาดก่อนจะเพ่งสมาธิไปที่หน้าจอคอมอีกครั้ง ฮิคารุกับไฮยาโตะกำลังจัดการกับกลุ่มพวกลูกกระจ๊อกอยู่ที่ชั้นสอง ริวกับคอนเน่กำลังจัดการปล่อยผู้หญิงออกมา ส่วนรุนไปช่วยพวกผู้หญิงที่อยู่ชั้นใต้ดิน แต่เดี๋ยวก่อน ฉันว่าฉันเห็นอะไรซักอย่างนะ อะไรซักอย่างกำลังว่ายน้ำไปที่เรือ
พระเจ้าช่วย ไอ้เนริ มันไปทำอะไรที่ท่าเรือ อย่าบอกนะว่า...............................................................................
เมื่อพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้วก็รีบส่งโทรจิตเรียกใครบางคนมาทันที
/คิม ได้ยินมั้ย มาช่วยเนริด่วนเลย/ เพื่อนเอ๋ย ฉันช่วยแกได้เท่านี้ล่ะนะ ฉันนึกในใจก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ ลูกปืนไงล่ะ
ฉันว่ายไกลออกมาจากฝั่งเรื่อยๆ ในน้ำนี่มันเย็นเหมือนกับน้ำแข็งเลย รู้สึกเหมือนกำลังโดนเข็มพันๆเล่มจิ้มทั่วร่างกายอย่างนั้นล่ะ แต่อีกนิดเดียว อีกนิดก็จะถึงแล้ว อีกนิดเท่านั้น ให้ตายเหอะ แต่ดูเหมือนร่างกายฉันจะไม่ไหวแล้ว ไม่ได้!! มันต้องไม่จบแค่นี้ ฉันจะต้องไม่เป็นผีเฝ้าทะเล มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น ดูเหมือนกำลังใจเฮือกสุดท้ายจะเป็นผลฉันรู้สึกเหมือนตัวเองว่ายเร็วขึ้นและไม่นานฉันก็มาถึงเรือได้โดยปลอดภัย ฉันค่อยๆปีนข้ามระเบียงกั้นขอบเรือเข้ามา
ตึก ร่างของฉันล่วงหล่นราวกับเศษกระดาษหล่นจากที่สูง
/เนริ แกอยู่ไหน/เสียงคิมดังขึ้นในหัว แต่ฉันไม่มีแรงจะตอบกลับแล้ว เวลาก็ไม่มีเช่นกัน ต้องไปช่วยยิปโซ ฉันค่อยๆตะเกียกตะกายคลานไปกับพื้นเรือ เสื้อคลุมก็ไม่ได้เอามาเหอะๆ ตายอนาถล่ะวะคราวนี้ ตายแบบเท่ๆหน่อยก็ไม่ได้ ฉันคลานมาจนถึงถังอะไรซักอย่างแล้วนั่งพิงมัน ในมือถือปืนที่เตรียมไว้ตั้งแต่แรก หวังว่าคงใช้การได้นะเต๋า ฉันกระชับปืนในมือพลางคิดถึงคำพูดของคนที่ให้มันมา
-- เน่ เราให้อ่ะ นี่เป็นปืนที่เราคิดค้นพิเศษสำหรับใช้ในน้ำได้ บนบกก็ได้เสียอย่างเดียวกระสุนมันทำยาก เอาเป็นว่าให้ก็แล้วกัน รับไปดิ -- เสียงเต๋าดังซ้ำไปซ้ำมาในหัว
“เฮ้ย มึงเห็นของรึยัง แม่งดีชิบเลย กูลองมาแล้วว่ะ โดยเฉพาะนังไร้เดียงสานั่นแจ่มมากเลย”เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น นังไร้เดียงสานี่คงจะเป็นยิปโซสินะ มึง ไอ้สัดเอ๋ย ถ้าฉันช่วยยิปโซได้เมื่อไหร่ฉันจะกลับมายิงเป้ามัน ฉันกัดฟันข่มอารมณ์โกรธ
/เน่ มึงตอบกูมาสิ มึงอยู่ไหนกูกำลังจะไปหา/เสียงคิมยังคงดังต่อเนื่องอยู่ในหัวหากแต่ว่าฉันไม่มีแรงจะตอบกลับ ฉันค่อยๆทรงตัวขึ้นแล้วเอาหมวกเปียกๆปิดหน้าก่อนจะเดินลงไปใต้ท้องเรือ คงจะอยู่ที่นี่สินะ
ภาพตรงหน้ามันช่างไม่โสภาเอาเสียเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ ภาพเด็กผู้หญิงเปลือยกายถูกเชือกหนาๆมัดไว้ ในปากเป็นพวกเศษผ้าที่พวกมันยัดเอาไว้ เมื่อทุกคนเห็นฉันต่างก็เขยิบหนีกันด้วยความกลัว ฉันค่อยๆเกาะกำแพงไปหยุดที่หน้าผู้หญิงคนหนึ่ง ร่างที่ฉันจำได้ดี ตาของเธอเป็นรอยเขียวช้ำ ที่ปากมีรอยเลือดแห้งจับตัวกันเกรอะกรังเต็มไปหมด คนที่เมื่อวานเพิ่งคุยอยู่กับฉัน คนที่เมื่อวานยังโอบกอดฉันเอาไว้ คนนที่รับฟังเรื่องราวของฉันบัดนี้เธอไม่เหลือภาพของคนเมื่อวานเลย ผู้หญิงที่ร่าเริงบัดนี้กลับกลายเป็นคนขี้กลัว ผวาดผวากับทุกสิ่งที่เข้ามาใกล้
“ยิปโซ”ฉันพยายามเค้นเสียงเรียกเธอเบาๆตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าลำคอแห้งผาก ร่างบางตรงหน้าตอบสนองเล็กน้อย เปลือกตาช้ำเปิดขึ้นมองบุคคลตรงหน้ากระพริบตาถี่ๆเพื่อให้สายตาชินกับแสง
“เอล…”เสียงเบาบางจากคนตรงหน้าดังมาให้รับรู้ถึงลมหายใจที่มีอยู่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับค่าเหนื่อยที่ต้องกระโจนลงทะเลมา เพียงพอแล้วจริงๆ ฉันค่อยๆยกมือขึ้นเชยคางของเด็กสาวขึ้นมาแล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสวยนั่น
“ฉันมาช่วยแล้ว”
ปัง!! ความเจ็บแล่นเข้าสู่ร่างกาย กระสุนนัดเมื่อครู่เจาะเข้าที่ไหล่ซ้ายเหนือหัวใจขึ้นไปเพียง3นิ้ว
“ไอ้ฉันก็นึกว่าหนูที่ไหน ที่แท้ก็แขกที่ติดใจแม่หนูคนนี้นี่เอง”เสียงจากผู้มาใหม่ดังขึ้นข้างหลังฉันหมุนตัวกลับไปมองในขณะที่มือยังคงกดปากแผลเอาไว้
“จริงๆถ้าจะมาขอซื้อดีดีก็จะยอมขายให้อยู่หรอกนะ แต่ในเมื่อข้ามขั้นเข้ามาก้าวก่ายขนาดนี้ก็คงต้องฆ่าทิ้งล่ะนะ”เสียงจากบุคคลเดิมพูดพร้อมกับสาวเท้าเข้ามา
พลั่ก ประเคนลูกตะเข้าที่ท้องทำเอาทรุดฮวบลงไปบวกกับความเหนื่อยที่สะสมมาทำให้กระเด็นไปหลายเมตรเลย
******************* ทางด้านของคิม**********************
/เนริแกตอบฉันหน่อยสิ ไอ้เนริ เฮ้ย/ผมพยายามจะส่งโทรจิตไปให้เนริมาสักพักแล้วหลังจากที่พีมันโทรจิตไปขอความช่วยเหลือผมก็รีบบึ่งรถมาทันที วิธีที่จะไปหามันน่ะไม่ยากหรอกเพียงแต่มันต้องวาดวงเวทย์เทเลพอตขึ้นมาเพื่อรับตัวผมที่กำลังจะไปที่นั่นเท่านั้น มันเป็นกฎการใช้เวทย์เทเลพอตวาร์ป แต่นี่ผมติดต่ออะไรมันไม่ได้เลย
ไม่มีสัญญาณตอบรับแม้กระทั่งมือถือ เน่ แกอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะเว้ย เรามาช่วยแล้ว
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น