คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : -- การกลับมาของราชินีผู้สง่างาม -- -- เซอร์ไพซ์ของราชา --
-- การกลับมาของราชินีผู้สง่างาม -- -- เซอร์ไพซ์ของราชา --
ผ่านมาสองวันแล้วสินะที่พวกเราไปถล่มโกดังนั่น ตอนนี้ฉันนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อนๆที่ร.ร.ก็ต่างพากันมาเยี่ยม พีมันส่งใบลาไปให้ครูบอกว่าฉันโดนแรงระเบิดอัดเข้ากับกำแพงจนไม่สามารถไปโรงเรียนได้ เท่านั้นแหละเรื่องใหญ่เลย เพื่อนๆในห้องขนกันมาเยี่ยมอย่างไม่ขาดสาย ของเยี่ยมก็เต็มห้องไปหมด จากเหตุการณ์ครั้งนั้นมีคนเสียชีวิตไปมากว่า10คน ทางตำรวจลงความเห็นว่ามีไฟฟ้ารัดวงจรจึงทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหารู้ไม่ว่า ไอ้ที่ตายๆกันเนี่ย ส่วนใหญ่ฝีมือพวกฉันทั้งนั้นเลย ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลกับยูกิ อาคิ ส่วนคนอื่นๆไปจัดการเอกสารส่งไปให้กับทางF.B.I.ตามหน้าที่และปรับความเข้าใจกับพวกลูกน้องที่เห็นฉันใช้เวทย์ในวันนั้นด้วย
“ยุกิ เนริหิวน้ำค่ะ”ฉันพูดออกไปยูกิรีบเทน้ำใส่แก้วมาประเคนให้ฉันทันที ยูกิกับอาคิคอยผลัดกันมาอยู่เฝ้าฉันไม่ได้ขาดเลย วันนี้โชคดีที่อาคิเคลียร์งานเสร็จแล้วก็เลยอยู่เป็นเพื่อนฉัน
“เนริ อยากอ่านหนังสือมั้ย”อาคิถามฉันแล้วยกหนังสือนวนิยายของฉันขึ้นมา
“อ่านจิ เล่มนี้เล่มโปรดเลยล่ะ”ฉันพูดแล้วหยิบนิยายมาเปิด ชั้นชอบเล่มนี้จัง Street Love เส้นทางรัก บนถนนหัวใจ พระเอกหน้าเหมือนคิบอมวงเอสเจเลย555+ มีรูปผู้ชายหล่อๆเพียบเลย หล่อมากๆ
“เนริ ผมเห็นนะ มองพวกนั้นตาเยิ้มเชียว”ยูกิพูดแล้วพองลมไว้ในปาก ทำให้แก้มป่องๆนั่นดูน่ารักขึ้นเป็นกอง
“โอ๋ โอ๋ เนริแค่มองเป็นอาหารตาน่า”ฉันอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกแก้มป่องๆนั่น น่ารักเกินไปแล้ว พูดถึงเรื่องงอนเนี่ย ตั้งแต่ฉันฟื้นขึ้นมาก็โดนไอ้เวย์มันเฉ่งซะแทบตายโทษฐานทำอะไรไม่เกรงใจสังขารตัวเองเหมือนกัน
“แน่ใจนะครับ ว่าแค่อาหารตาน่ะ”ยูกิยังไม่หายงอนทำสะบัดสะบิ้งเหมือนผู้หญิงเลยแฮะ
“เนริครับ ใส่หน้ากากเร็ว เดี๋ยวจะมีคนมาเยี่ยม”อาคิพูดแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ฉันหยิบหน้ากากสีดำประจำตัวขึ้นมาใส่ ยูกิก็เหมือนกัน ใครหว่าที่จะมาเยี่ยมฉัน
แอ๊ด นั่นไงพูดยังไม่ทันขาดคำ เข้ามาแล้ว ว่าแต่ใครหว่า ผู้หญิงสองคนแล้วก็ผู้ชายอีก5คน คุ้นๆแต่ไม่รู้จักอ่า จำไม่ได้อีกแล้ว
“ซานเป็นยังไงบ้างคะ”ผู้หญิงตาโตคนหนึ่งวิ่งดุ๊กดิ๊กๆตรงมาที่เตียงฉัน ใครหว่า ฉันจำไม่ได้ ฉันหันหน้ามองยูกิแบบขอความช่วยเหลือ ยูกิมองหน้าฉันแล้วอมยิ้ม ยูกิถึงนายจะใส่หน้ากากแต่ฉันก็เห็นนะ
“ขอโทษนะ แต่คุณชื่ออะไรหรอ”เอาวะ ในเมื่อไม่มีใครช่วยบอกว่าคนตรงหน้านี่คือใครฉันจึงตัดสินใจถามออกไป ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าเหวอ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเบะปากน้ำใสๆคลออยู่ที่ดวงตา ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาจับแขนของเธอไว้
“ซาน จำตากลมไม่ได้อ่าไซเรน”ยัยตากลม ตากลมอ้อ ยัยตากลมที่เวย์มันเข้าไปช่วยเมื่อตอนนั้นนี่นา ลืมไปได้ยังไงวะเรา
“อ้อ ตากลมหรอกหรอ ขอโทษนะซานขอโทษ โอ๋ โอ๋”ฉันพูดพร้อมกับดึงตัวตากลมเข้ามากอด ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมโดยดี นุ่มนิ่มจัง (แกคิดอะไรเนี่ย ฮะไอ้ซาน/*--*)
“จริงนะ ซานจำตากลมได้จริงๆนะ”ยัยตากลมเงยหน้าขึ้นมา นึกถึงไอ้ฟาริเลยให้ตายสิ ป่านนี้ไปตายอยู่แถวไหนแล้วก็ไม่รู้ ระหว่างที่ฉันกำลังปลอบโยนตากลมอยู่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“Hi, SATAN”สำเนียงคุ้นหูพร้อมกับการปรากฏตัวของผู้หญิงสวมหน้ากากสองคน
“ควีน ไอ้วิช”ฉันเหวอเลย ไอ้วิช(ฟาริ)ก็มาด้วย ส่วนอาคิกับยูกิก็หัวเราะคิกคัก แสดงว่านัดแนะกันมาแล้ว
เจ้เฟชรเซ็กซี่ขึ้นตั้งเยอะ ส่วนไอ้ฟาริมันก็ดูดีขึ้นถึงฉันจะมองไม่เห็นหน้ามันก็เหอะใส่เดรสสีฟ้ามาเชียว ส่วนบุคคลผู้ถูกลืมอีก7คนไอ้แต่อึ้งกับความสวยเซ็กซี่ของพี่สาวฉัน
เพี๊ยะ ก่อนที่จะได้พูดอะไรกันเจ้เฟชรก็เดินเข้ามาและตบหน้าฉัน หันเลยอ่า
“โทษฐาน ทำอะไรแล้วไม่ดูสังขารตัวเอง”เจ้เฟชรพูดอย่างอารมณ์ดี นั่นไงข้อหาเดียวกับไอ้เวย์เลย คนอื่นๆก็ยังเหวอกันอยู่
“อ่อ อื้อ ทุกคน นี่ควีน เป็นหนึ่งใน13คนผู้บุกเบิกองค์กรโซเนอร์จ้ะ แล้วนี่ก็วิชน้องสาวซานเอง”ฉันแนะนำ
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ”
“อืม แล้วคนอื่นๆล่ะ”เจ้ถามก่อนจะมองไปรอบๆห้อง คนนี้แหละที่แป็นคนทำให้ฉันกลายเป็นผีดูดเลือดน่ะ
“ไม่อยู่ค่ะพี่ โนว่ากับโรสมันเข้าไปทำงานที่ตึก แม๊กม่ากับไอซ์ไปเอาเอกสารมาให้ซานทำต่อ”ฉันตอบพลางเอากูลิโกะใส่ปาก 555+ ของโปรด
“อื้อ”เจ้พูด แล้วนั่งลงยกขาไขว้ไปอีกข้าง ที่เค้าเรียกว่านั่งไขว่ห้างนั่นแหละ นายสายลมนายเก็บอาการหน่อยก็ได้นะ นี่พี่สาวฉันนะ ฉันส่งสายตาไปปรามอีตาสายลมกับนายเพชรที่มองขาพี่สาวฉัน
“อือ แล้วเจ้เข้าไปที่ตึกยัง แล้วงานที่นู่นเป็นไงบ้าง”ฉันถามส่วนไอ้วิชน่ะหรอวิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาตากลมแล้ว ดูท่าว่าสองคนนี้จะเข้ากันได้ดีนะ ติ๊งต๊องพอกันเลย ^ -- ^
“ยังอ้ะ งานที่นู่นก็ไม่มีอะไรมาก แต่คนที่นู่นแม่งหัวงูชิบเป๋งเลย งานราบรื่นดี อีกไม่นานเค้าจะประกาศรับรองให้องค์กรเราเป็นองค์กรพันธมิตรของพวกตำรวจแล้วล่ะ”เจ้ตอบ ฉันแอบเห็นพวกไซเรนทำตาโตด้วยล่ะ
“แล้วเจ้มานี่มีปัญหาอะไรหรอ”ฉันถามเจ้ที่นั่งเป็นอาหารตาให้อีตาสายลมกับอีตาเพชรแทะโลมเล่น
“คิดถึง มาเยี่ยม และอย่างสุดท้ายเอาน้องมาคืน”ประโยคสั้นๆรวบรัดได้ใจความจริงๆเลยเจ้ฉัน --__--
“อ้อ แล้วเจ้มีงานที่ไหนอีกรึเปล่าเนี่ย”ฉันถาม จริงๆไม่อยากให้เจ้ไปไหนหรอกแต่ทนไม่ได้จริงๆกับสายตาของไอ้ลิงหื่นสองตัวเนี่ย
“มี เดี๋ยวเจ้ต้องไปช๊อบปิ้งแล้ว ไปล่ะนะ ฝากวิชด้วย วิชดูแลเจ้ซานดีดีล่ะ”เจ้บอกประโยคสุดท้ายหันไปพูดกับวิชที่นั่งเล่นกับตากลมอยู่
“ค่า”ไอ้วิชมันรับคำแล้วก็หันไปสนใจเล่นต่อ เหอะๆเนี่ยนะดูแลพี่สาว หันไปเล่นต่อซะอย่างงั้น จะรอดมั้ยล่ะเนี่ย
“ส่วนพวกนาย ฉันยินดีที่ได้รู้จักนะ ไว้วันหลังจะเลี้ยงข้าวละกัน แต่ตอนนี้ขอไปพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ”เจ้หันไปพูดกับพวกนายไซเรนทำเอาสายลมกับเพชรกระดี๊กระด๊าใหญ่
แอ๊ด ปัง พี่ใครวะปิดประตูโคตรแรงเลย
พอเจ้ไปแล้วฉันรีบหันมาเล่นงานยูกิกับอาคิทันทีเลย
“นัดแนะอะไรกันไม่มีบอกเลยนะ”ฉันเหน็บ ยูกิหัวเราะน้อยๆก่อนจะปีนขึ้นมานั่งบนเตียงฉัน แล้วโน้มตัวลงมาทำท่าจะจูบ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆๆ หัวใจฉันเต้นยังกับจะหลุดออกมาจากตัวให้ตายสิ ฉันค่อยๆหลับตาลงและเมื่อฉันเปิดตาขึ้นก็เห็น หนังสือ!! อาคิเอามันมาบังระหว่างหน้าของฉันกับยูกิ ง่ะ เอามาบังทามม้ายยยยย(นางเองฉันหื่นซะแล้ว)
“แขกอยู่ ทำอะไรระมัดระวังหน่อย”อาคิพูดยิ้มๆ ไซเรนเอามือปิดตายัยตากลมเอาไว้ ฟาริมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง โยมองหน้าฉันยิ้มๆ ส่วนสายลมกับเพชรแล้วก็นายบาสก็ส่งเสียงผิวปากล้อเลียนฉันกับยูกิ
“นี่แสดงว่า วิชไม่อยู่นี่ทำอะไรเจ้ของวิชบ้างเนี่ย”ฟาริเอามือมาหยิกหูของยูกิแล้วลากออกห่างจากตัวฉัน -- //// --
“บ้า ทะลึ่ง ว่าแต่เจ้ ตัวเองเหอะไปง้อฮิคารุมันรึยัง”ฉันสวนกลับ ได้ผลชะงักเลย หน้าแดงแป๊ดเลย
“ยังเลยเจ้ เดี๋ยวค่อยง้อละกันนะ”ฟาริมันตอบกลับมา เอาดูมันสิอายม้วนต้วนเลยนั่น 555+ น้องสาวกับน้องชายมีความรักมันน่าแกล้งอย่างนี้นี่เอง (พี่โรคจิต)
“แล้วเธอเป็นอะไรมากมั้ยที่เจ็บตัวน่ะ”วีนัสถาม ยัยนี่ฉันดูจากหน้าตาแล้วเป็นพวกหน้าหยิ่งๆ เหมือนกับไอ้พีเลยแฮะ
“ยังไม่ตายจ้า ยังเล่นได้อยู่”ฉันตอบกลับไป ยัยวีนัสนั่นพยักหน้าแบบเข้าใจแล้วนั่งฟังMP3ของตัวเองต่อไป เหอะๆไม่รู้พี่แกเค้าจะมาเยี่ยมหรือจะมานั่งเล่นกันแน่ ยัยตาก-ลมนี่ก็เหมือนกัน ปากบอกมาเยี่ยมฉัน พอเจอไอ้วิชไปนั่งเล่นกับมันเฉยเลย น่ามั้ยล่ะนั่น
“ว่าแต่พวกนายมาหาฉันได้ยังไง”ฉันเปิดปากถามอีตาไซเรนที่นั่งใกล้ฉันที่สุดในบรรดา7คนนั่น
“ตากลมอยากไปหาเธอ เลยลากพวกฉันไปที่ตึกนั่น ลูกน้องเธอบอกว่าเธออยู่ที่นี่แล้วก็เจอกับควีน ผู้หญิงคนนั้นเลยพาพวกฉันมาหาเธออีกที”คำง่ายๆที่สาระจากปากนายไซเรน
“เคยพูดยาวๆบ้างมั้ย”ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันถามออกไปแบบนั้น คนทั้งห้องหันมามองฉันพรึ่บเลย T ^ T
“คิดยังไง ถามแบบนั้น”ไซเรนขมวดคิ้วแล้วถามกลับมา
“ไม่รู้สิ แค่อยากถาม”ฉันไหวไหล่แล้วตอบกลับไป
“ฉันไม่ชอบพูดมาก”ไซเรนตอบ
“นายไม่ชอบพูดมาก งั้นนายก็อยู่กับฉันได้นะเนี่ย เพราะฉันชอบพูด”ฉันพูดแบบซื่อๆ อยากกัดลิ้นตาย
“บ้า”คำเดียวตอบจากไซเรน ไอ้หมอนี่มันยิ้มด้วยล่ะ เท่มั่กๆ ^0^
ฉันหยิบส้มขึ้นมาผลหนึ่งแล้วโยนมันออกไปให้ไซเรน หมับ นายไซเรนรับมันไว้ได้
“เจ๋ง อย่างนี้ถึงจะเป็นเพื่อนกันได้”ฉันทำท่ายกนิ้วโป้งให้มัน(อัพเกรดสรรพนาม) ไอ้ไซเรนยิ้มน้อยๆก่อนจะแกะส้มกิน
“ติ๊งต๊องว่ะ”โยพึมพำ ฉันได้ยินนะ โป๊ก เต็มเปา ฉันโยนส้มใส่หัวมันแล้วก็โดนเต็มๆ
“ส้มลูกนั้น ฉันยกให้ว่ะ”ฉันพูดแบบกวนๆ โยมันพึมพำด่าอะไรฉันก็ไม่รู้แล้วก็แกะส้มกิน
“เออ ว่าแต่พวกนายอยู่แก๊งไหนหรอ ฉันเพิ่งย้ายมาได้เดือนกว่าๆยังไม่รู้อะไรมากนักน่ะ”ฉันถาม
“แก๊ง DARK รู้จักป่ะ”สายลมตอบแบบกวนๆ พลางหันไปแย่งส้มโยกิน
“อ้อ ไว้จะอ่านแฟ้มประวัติแก๊งนายก็แล้วกันนะ แล้วก็จะมีปัญหาอะไรมั้ยถ้าฉันจะเอาชื่อแก๊งของนายมาอยู่ในลิสต์รายชื่อของแก๊งพันธมิตร”ฉันถามพลางจิ้มมะม่วงใส่ปาก
“เอาสิ ถ้ามีปัญหาเมื่อไหร่ก็โทรเรียกฉันได้ที่เบอร์นี้”ไซเรนพูดพลางยื่นนามบัตรมาให้ฉัน นายอาทิตย์ อือ ชื่อเพราะดี
“ได้ ถ้ามีปัญหาอะไรที่ไม่ผิดกฎหมายเท่าไหร่ก็บอกละกัน”ฉันบอก
“ไม่ผิดกฎหมายเท่าไหร่?”บาสทวนคำ
“หมายถึงว่า ตีกัน วิวาทกันอะไรประมาณนี้”ฉันตอบแล้วจิ้มมะม่วงใส่ปากอาคิ โดยมียูกินั่งส่งสายตาชิ้งๆมาให้อยู่เนืองๆ
“อือ แล้วไหนๆก็เป็นเพื่อนกันแล้วไม่คิดจะถอดหน้ากากออกมาให้ดูกันหน่อยรึไง”เพชรถาม
“ไม่ได้หรอก ถ้าเป็นหน้าฉันแล้วพวกนายจะเป็นอันตราย ไว้ถ้าจบภารกิจนี้แล้วจะพาไปเที่ยวทะเลเลยละกัน”ฉันตอบแล้วจิ้มมะม่วงใส่ปากยูกิ รำคาญคุณพี่เค้าส่งสายตามาให้อยู่ได้
“พวกแกมาทำงานอะไร เห็นพูดมันมาตั้งนานแล้ว”โยถามออกมาส่วนไอ้วิชกับยัยตากลมก็มานั่งทำตาแป๋วฟังอยู่ซะแล้ว
“งานเกี่ยวกับยาเสพติด บอกได้แค่นั้นแหละ แล้วพวกนายล่ะมีงานเกี่ยวกับอะไรบ้างล่ะ แก๊งนายน่ะ”ฉันบอกเท่าที่จะบอกได้แหละนะ
“พวกเรามีหน้าที่คุ้มครองนักเรียนในร.ร.ไม่ให้มีใครมารังแกน่ะ”ไซเรนตอบ อือ การ์ดงั้นหรอดีจัง
“อือ พวกฉันมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยให้กับประชาชนทั่วไปและดูแลเด็กกำพร้ามาฝึกสอนการเรียนและการต่อสู้ให้เพื่อจะได้มาทำงานในรุ่นต่อไป”ฉันชิงตัดหน้าบอกก่อนที่เพชรจะถาม ฉันรู้ว่ามันจะถามอะไร เพราะฉันอ่านใจมันไง
“ขนาดนั้นเชียวแล้วเอาเงินที่ไหนหมุนล่ะนั่น”เพชรทำตาโตแล้วถาม
“ความลับ”ฉันบอกแค่นี้ ถ้าบอกไปตามตรงว่าเรียนจบแล้ว ทำงาน เล่นหุ้นมันคงเชื่ออ่านะ = 0 = อีตาเพชรทำท่าบ่นอุบอิบแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร ลองโวยดูดิ ใครจะตายก่อนกัน
“ความลับเยอะจัง”ยัยวีนัสจอมหยิ่งพูด
“เหอะๆความลับฉันมันไม่เยอะหรอก เพียงแต่ว่ามันเป็นเรื่องที่ฟังแล้วจะต้องอึ้งเท่านั้นเอง ^ 0 ^!!”ฉันตอบกลับไป
“บ้า”เหอะๆ มีคนบอกว่าฉันบ้าตั้งหลายคนนะวันนี้น่ะ ไซเรนคนนึง เมื่อเช้าก็ไอ้เวย์ นี่ยังมาเธออีกหรอจ๊ะ วีนัส
“^ 0 ^”
ตึก ตึก ใครเดินมา ตึก ตึก นอกจากพวกฉันแล้วไม่น่าจะมีใครนี่นา ใครล่ะ ถ้าเป็นพวกพยาบาลความลับต้องแตกแน่ เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาแล้วด้วย ยูกิกับอาคิก็เริ่มรู้สึกแล้วเหมือนกัน จิตสังหารมาตามทางเลย
พวกไซเรนก็เหมือนกัน เริ่มจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวเข้าใกล้พวกเรามากๆ และกำลังเข้าใกล้พวกเราเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ
แอ๊ด ปึก ในวินาทีที่บานประตูเปิดขึ้นฉันตัดสินใจคว้าส้มที่อยู่ข้างตัวฉันออกไป
“ไอ้ซาน!!!!! แกจะบ้าเหรอขว้างมีดมาประเคนให้ฉันอย่างนี้น่ะ”เสียงแปร๋นๆสาดคำสรรเสริญ??ออกมาจากปากสวย ชิบหาย เจ้เฟชร แต่เอ๊ะ ที่ฉันขว้างออกไปมันเป็นส้มนะ ไม่ใช่มีดพก เมื่อหันมามองข้างตัว ด้านซ้ายส้ม ด้านขวา มีดพกของฉัน แล้วฉันก็เป็นคนถนัดขวาซะด้วย คุณคิดว่าเมื่อกี๊ฉันใช้ข้างไหนปาล่ะ
“ขอโทษค่ะ T 0 T”งานนี้มีแต่ตายกับตาย ควีนซาดิสม์ออกโรง ตายแน่ฉัน ขนาดยูกิยังกลืนน้ำลายเลย ฮือ ฮือ
“แกทำอะไรของแก เนี่ย ห๊ะ ไอ้หมาKingมันโทรมาฉันอุตส่าห์เดินกลับมาหา แกทำกับฉันอย่างนี้เรอะ” ข้าน้อยสมควรตาย อาเมน เจ้เฟชรดึงมีดที่ปักเสื้อของเจ้ไว้กับกำแพงออกแล้วเดินตรงมาที่เตียงฉัน ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือให้
“ฮัลโหล”ฉันกรอกเสียงลงไปโดยมีสายตา --_ --+++ ของเจ้เฟชรคอยหลอกหลอนอยู่ใกล้ๆ
“ไง ไอ้ซาน ตายยังวะ”นั่นไงเสียงไอ้เพื่อนทรพีคนจัดงานให้แยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง
“กูยังไม่ตาย มึงอ่า ตายยัง”
“เดี๋ยวเหอะ ที่ถามนี่เป็นห่วงนะเฟ้ย เห็นพีมันโทรไปบอกว่าเข้าร.พ.” --_--‘ อยุ่ด้วยกันมาเป็นชาติ เพิ่งมีครั้งนี้แหละที่มันใจกล้าหน้าด้านบอกเป็นห่วงเนี่ย
“เออ งานเป็นไงบ้าง”
“ก็ดี แล้วทางมึงอ่ะ”
“ทางกูก็ดี เสียอย่างเดียวแม่งหนีรอดกันไปได้”ฉันทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ พวกนายไซเรนมองฉันแบบว่าอีนี่มันใช่คนเดิมที่คุยกับมันเมื่อ2นาทีก่อนรึเปล่า =_=;
“เออ ว่าแต่มึงคิดได้ยังไง เล่นใช้วาปอย่างนั้น ถ้ามึงตายใครจะมาเป็นซาตานแทน มึงเคยคิดบ้างมั้ย” เออกูผิด
“กูยังไม่ตาย และไม่มีวันตาย มึงจำไม่ได้เหรอว่ากูเป็นอะไร”—V ---
“ไม่ลืม แต่อย่างมึงถ้าฆ่าถูกวิธี มึงก็ตายเหมือนกันนะเว้ย”
“อือ โทรมามีเรื่องจะพูดแค่นี้อ่านะ”ทุกคนในห้องเริ่มให้ความสนใจกับการสนทนาอันน่าฟังของฉันกับไอ้คิมแล้ว(อันที่จริงเค้านั่งฟังตั้งแต่ประโยคแรกแล้วแหละ)
“เปล่า ว่าแต่ช่วยเปิดสปีกโฟนทีดิ”
“แต่มีคนอื่นอยู่ด้วย จะให้เปิดหรอ”
“เออ กูรู้ เปิดไปเหอะ”สั่งฉันอีก ฉันกดปุ่มเปิดลำโพงแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อคิงนะเป็นหัวหน้าองค์กร ยินดีที่ได้รู้จักกับคนสวยคนหล่อทุกคนนะ”ให้ทาย ตอนนี้ในมือมันมีโพยอยู่แน่ๆเลย ว่าแต่มันรู้ได้ไงว่ารอบตัวฉันมีแต่คนสวยคนหล่อวะ --- _ ---“
“ไอ้ซาน มึงอย่าทำหน้าหมางงดิวะ” มันด่าฉันค่ะ มันด่าฉัน ซาตานรับไม่ได้ # -- #
“มึงรู้ได้ไงว่ากูทำหน้าหมางงอยู่ = _ =”ฉันถามออกไป
“รู้ดิ ทำไมจะไม่รู้ห๊ะไอ้เพื่อนรัก”มือแกร่งขยับมาล็อคคอฉันจากด้านหลัง พร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ยื่นมาตรงหน้า โดยฝีมือผู้ชายคนหนึ่งที่คุ้นเคย หน้ากากสีทองบดบังใบหน้า แต่ฉันจะเสียงมันได้
“King”ฉันพูดแล้วกระโจนเข้ากอดมัน คิดถึงเว้ย มันมาพร้อมกับผู้หญิงสวยคนหนึ่ง คนนี้มั้งที่มันบอกว่าเป็นโจรตัวแสบน่ะ
“เออ ฉันเอง ใจคอแกจะกอดฉันให้ตายเลยใช่มั้ย”คิมพูดพร้อมกับแกะมือฉันออกจากคอของมัน โดยมียูกิคอยช่วยอีกแรง
“มาได้ไงวะ”ฉันถาม พลางทิ้งตัวนั่งเหมือนเดิม
“ก็บอกแล้วไง ว่างานที่นู่นมันได้รับความร่วมมือดี ก็เลยกลับมาเร็ว แล้วจะพาว่าที่เจ้าสาวในอนาคตมาให้ดูตัวด้วย”คิมพูดแล้วเดินไปโอบเอวผู้หญิงที่มันพามาด้วย ไฟแรงจริงนะไอ้นี่
“หึหึ เอามาหยามหน้ากันเลยหรอ ทิ้งเค้าแล้วหรอ ทำไมถึงทำกับเค้าได้อ่า”ฉันแกล้งอ้อนโดยการเข้าไปเอาแขนคล้องคอมัน ฉันเล่นกับมันประจำ ได้โปรดถ้าคุณกำลังคิดอะไรที่มันอกุศลได้โปรดเลิกคิดไปได้เลย
“บ้าหรอ เดี๋ยวรินเซ่เค้าน้อยใจเอา”ไอ้คิมมันพูดแล้วเอาผู้หญิงที่ชื่อรินเซ่มาเป็นเกาะกำบัง
ฉันมองหน้าเธอคนนั้นนิดนึงอย่างหาเรื่องแล้วสบตาเจ้ เจ้เห็นด้วย เราไม่ได้เล่นอะไรแบบนี้กันมานานมากแล้ว แต่คราวนี้เราอยากเล่น
“เธอน่ะ เป็นใครมาจากไหน มายุ่งกับสามีฉันได้ยังไง”เจ้เฟชรพูดอย่างเชิดๆ ส่วนคนอื่นๆเหวอไปแล้ว
“ฉันชื่อรินเซ่ ฉันไม่รู้จักอีตาบ้านี่ รู้แต่ว่ามันลักพาตัวฉันมา”รินเซ่ตอบเป็นภาษาไทย เอ้า แผนการขั้นต่อไป
“รู้รึเปล่า ว่าเค้ามีแฟนแล้วน่ะ จะมายุ่งกับเค้าทำไม”เจ้เฟชรพูดต่อไป ส่วนฉันก็แกล้งบีบน้ำตา ไม่มีหรอก แต่ทำเสียงให้เหมือนกับร้องไห้
“ฮึก เจ้ อย่าไปว่าน้อง ฮึก เค้าเลย ซานไม่ดีพอที่จะดูแลคิงเค้าเอง ฮึก T – T”ฉันพูดเสียงสะอึกสะอื้นตามแผน ส่วนคิมมันก็ยืนดูเฉยๆเพราะว่ามันรู้ว่าฉันจะทำอะไร
“ ฉันไม่ได้แย่งเค้านะ อีตานี่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วก็มาลักพาตัวฉันมาน่ะ”รินเซ่ตอบ
“งั้นเหรอ ให้เธอรู้ไว้ซะด้วยนะ ว่าคิงน่ะของใคร คิงมีแค่ชั้นกับซานเท่านั้นแหละ คนอย่างเธอเค้าไม่สนหรอก ส่วนตอนนี้คิมมันเริ่มเล่นตามแผนโดยเข้ามาประคองฉันไว้
“ฉันบอกแล้วไง ว่าไอ้หมอนี่มันลักพาตัวฉันมา”ดูท่าคุณเธอเค้าจะเดือดแล้วนะเนี่ย เจ้จ๋า พอเหอะ
“ผ่านว่ะคิง คนนี้ฉันให้ผ่าน”ฉันพูดขึ้นมาท่ามกลางความงงของทุกคน พอแล้วสำหรับการพิสูจน์นิสัย
“แน่ดิ คนนี้ฉันเลือกมาอย่างดี”คิมพูดแล้วผลักฉันคืนให้กับยูกิก่อยจะเดินไปโอบเอวรินเซ่ ส่วนเจ้ก็ยืนหัวเราะหุหุแซวคิมมันเล่น
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้ว”รินเซ่โวยวาย
“ฉันแค่ทดสอบเธอน่ะ ว่ามีคุณสมบัติพอจะมาเป็นนางกำนัลของคิงมันรึเปล่า”เจ้เฟชรอธิบาย
“นางกำนัลอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”รินเซ่โวยต่อ
“คิงมันจะจีบเธอ แต่คิงมันมีตำแหน่งสูงสุดในองค์กรเป็นKING แล้วมีฉันเป็นQUEENอยู่แล้ว ถ้าคิมมันจีบเธอติด เธอก็ต้องมาอยู่ในฐานะนางกำนัลไงล่ะ จะมาอยู่เทียบเท่าฉันรึยังไง”เจ้เฟชรพูดต่อ
“ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะคบกับอีตาบ้านี่ซะหน่อย”รินเซ่พูดแล้วพยายามแกะมือของคิมออกจากตัวเธอ คู่นี้น่ารักดีเนอะ ^^
“ไม่รู้ไม่ชี้”คิมมันพูดแล้วผิวปากทำหูทวนลม เหอะๆ ไอ้บ้านี่
“เอาเหอะ รินเซ่เธอโดนคิงมันหมายหัวไว้แล้ว ยังไงก็ห้ามมันไม่ได้”ถ้าฉันไม่อนุญาต คิมมันเชื่อฟังฉันจะตาย ตอนเด็กๆเราตกลงกันไว้ว่า เรื่องต่างๆในชีวิตประจำวันของฉันมันสามารถจัดการได้ตามใจชอบ แต่มีข้อแม้ว่าฉันจะต้องสามารถมีสิทในการตัดสินใจหาแฟนของมันได้เช่นกัน แฟร์ดีมั้ยล่ะ
“ถามหน่อย เหอะ ในแก๊งนายนี่ไม่มีใครสั่งนายได้เลยใช่มั้ยเนี่ย”รินเซ่ถามคิมที่กำลังยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่
“ถ้าตามตำแหน่งแล้วไม่มีหรอก แต่ถ้าเป็นในกลุ่มล่ะก็มีสองคน”คิมตอบฉันรู้เลยว่าแกหมายถึงใคร เจ้เฟชรแล้วก็ฉันไง
“ใคร?”คุณเธอสวนทันควัน
“ซาน กับควีนสองคน”คิมตอนพลางเอาส้มของฉันไปกิน ฉันยังไม่ได้อนุญาตเลยนะ ของฉ้านนนนนนน
“ช่วยสั่งให้ไอ้หมอนี่มันเลิกรังควาญชั้นทีเถอะ”รินเซ่ก้าวเข้ามาหาฉันแล้วพูด
“คงไม่ได้หรอก ฉันชอบเธอจัง”
“แต่..”
“ไม่มีแต่ ฉันก็จะไม่มีวันสั่งให้คิมมันทำอย่างนั้นแน่นอน”เจ้พูดขัดขึ้นก่อน ส่วนคิมมันก็กระดี๊กระด๊าใหญ่เลย
“เออ คิมแกว่างไม่ใช่หรอ พารินเซ่ไปเที่ยวประเทศไทยสิ ส่วนเรื่องที่แกมาที่ไทยเดี๋ยวฉันค่อยซักฟอกแกอีกที”ฉันส่งสัญญาณไปให้มัน ได้โอกาสแล้วรวบหัวรวบหางเลยนะ หึหึ(หื่นนะเนี่ยนางเอกเรา/*--*)
“อะอ้อ ได้ ไปเที่ยวกันเถอะรินเซ่จ๋า”ไอ้คิมมันรีบลากสุดที่รักออกจากห้องไปทันทียังมิวายส่งสัญญาณขอบคุณมาให้
/ใจนะเว้ย ไว้คืนนี้จะดอดเข้ามาหอมแก้ม/
/เหอะๆ อยากตายรึไง จะไปไหนก็ไปไป๊/ฉันส่งกลับไป
“ตากลมเค้าหิวแล้วอ่า ไปหาอะไรกินกันเหอะ เจ้ด้วยนะ”ฟาริหันไปอ้อนเจ้พร้อมกับพยายามจะลากตากลมไปประทุษร้าย เอ้ย ไปหาของกิน
“เอาสิ เจ้ก็หิวแล้วเหมือนกัน”เจ้เฟชรพูดแล้วเดินนำหน้าออกไป ตามด้วยวิช วีนัสและตากลม ตากลมระวังไอ้วิชมันจะลากเธอไปข่มขืนนะระวังดีดีล่ะ --_--
ฉันหันไปเห็นพวกไซเรนทำท่าจะลุกตาม
“อ้าว จะไปไหนกันอ่า”
“ตากลมไปนู่นแล้ว ฉันจะอยู่ทำไม อีกอย่างเธอก็มียูกิกับอาคิอยู่ด้วยแล้วพวกเราก็ไปสิ”สาบานได้ว่านั่นเป็นประโยคยาวที่สุดที่ฉันเคยได้ยินจากปากของไซเรน
“อ้อ ตามใจจะไปก็ไปเหอะ เสียดายอาหารตาชะมัด”ประโยคสุดท้ายฉันพูดกับตัวเองยังไม่พ้นรัศมีการได้ยินของคนหูไวอย่างยูกิและอาคิ
“ว่าไงนะ เสียดายอาหารตาหรอ”อาคิกับยูกิพูดพร้อมกัน พวกไซเรนหันมามองยิ้มๆ
“หึหึ เคลียเองละกันนะ”พระเจ้าฉันเห็นไซเรนยิ้ม หล่อโคตร
“จะมองตามไปไหน ตาเยิ้มเชียวนะ เดี๋ยวเซียร์ก็ได้น้องก่อนวันเราแต่งงานหรอก”ยังไงหว่า ได้น้องก่อนวันแต่งงาน
“นายจะรับเด็กมาเลี้ยงเพิ่มหรอ ยูกิ”ฉันถามออกไปด้วยความซื่อ อาคิตบหน้าผาก ส่วนยูกิหน้าเสียเลย
“เดี๋ยวโดนดี”ยูกิพูดแล้วเดินหนีออกไปนอกห้อง ฉันทำอะไรผิดอ่า
“ผมไปแล้วนะครับ มีงานเข้าด่วน”อาคิหอมแก้มฉันก่อนเดินออกจากห้องไป เดี๋ยว ฉันทำอะไรผิดเนี่ย
“ยูกิ กลับมา ฉันกลัวผี ยูกิ”
T – T T [] T
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น