DaNGerOuS ZoNe[R]เพื่อนรักพันธุ์อันตราย

ลำดับตอนที่ #11 : -- อาหารบนดาดฟ้า -- -- บทลงโทษของคนไม่เชื่อฟัง --

ดาดฟ้า – บทลงโทษของคนไม่เชื่อฟัง

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่พวกเราเหล่าอัยการโซเนอร์ทั้งสิบคนเข้ามาอยู่ในร.ร.แห่งนี้ พวกเราค่อนข้างจะเล่นเฮฮาซะมากกว่าที่จะมาทำงานนะ ฉันรู้สึกว่าจะเป็นอย่างนั้น ตอนนี้ฉัน เวย์แล้วก็ไอ้เนริกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่บนดาดฟ้า ทั้งๆที่เวลานี้เป็นเวลาเช้าก่อนเขาเรียนด้วยเหตุผลที่ว่า เปลี่ยนบรรยากาศของไอ้เวย์ทำให้ฉันกับไอ้เน่ต้องระเห็จออกออกจากบ้านตั้งแต่6โมงเช้า มานั่งกินข้าวอยู่ที่นี่  ส่วนคนอื่นๆก็กินข้าวที่บ้านตามปกติ ตอนนี้เป็นเวลา06.38น.แล้ว ผู้คนข้างล่างก็เริ่มจะหนาตาขึ้น อ้อ ฉันลืมบอกไป ว่าตอนนี้เนริมันหายจากอาการแฮ๊งค์แล้ว ซึ่งอาการของมันเหนือความคาดหมายของพวกเรามากพอควร แต่เฟรชบอกว่าอาจจะเป็นเพราะเลือดที่กินไปก็เลยทำให้หายเร็วขึ้น ตอนนี้เนริมันเลยกลับมาติ๊งต๊องปัญญาอ่อนเหมือนเดิมแล้ว

แอ๊ดดดด  เสียงประตูดาดฟ้าเปิดขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นของเพื่อนทั้งสามคน เคน เต้ แล้วก็นัท ทั้งสามคนเดินมาอย่างอารมณ์ดีโดยเฉพาะนัท

“ไง มาแต่เช้าเชียวนะ แม่สามสาว”เต้ทักแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน ส่วยนัทก็เดินเข้ามานั่งข้างเต้ซึ่งติดกับไอ้เวย์พอดี ส่วนเคนก็ต้องเนรเทศตัวเองไปนั่งข้างๆไอ้เน่มัน

“อือ เวย์บอกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศน่ะ ก็เลยมากินข้าวที่นี่กัน”เนริมันตอบกลับไปในขณะที่กำลังตักข้าวไข่เจียวเข้าปาก

“อ้อ หรอแล้วมีอะไรกินบ้างล่ะฉันหิวแล้วเหมือนกัน”นัทพูดพลางลูปท้องตัวเองไปมา ถ้าไม่ติดว่ามันหน้าหวานนะ เราคงได้อ้วกกันวันละหลายๆรอบแน่เลยท่าทางแบบนั้นน่ะ

“เอ้า นี่”ฉันพูดพลางยื่นถุงเซเว่นส์ที่แวะซื้อมาตอนเช้าให้กับนัท ตอนนี้พวกเรา6คนค่อนข้างจะสนิทกันมาก

“ขอบใจ”เคนพูด ปกติฉันไม่เคยเห็นว่าเคนมันจะพูดอะไรเยอะๆเลยไม่เย็นชาแต่ว่าเป็นพวกเฉยๆซะมากกว่า ที่เห็นว่าคุยด้วยบ่อยนี่เป็นเฉพาะกับเนริ มันมีSomethingกันรึเปล่าเนี่ย

“เอ้อ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วเรากะว่าจะลงไปเอาสมุดที่ล็อคเกอร์ซะหน่อย มีใครจะไปด้วยมั้ย”เนริถามก่อนจะตักข้าวเข้าปากคำสุดท้ายแล้วลงมือเก็บข้าวของใส่กระเป๋า

“เราไปด้วยละกัน”เคนพูดพลางเอากูลิโกะช็อกโกแลตของโปรดเนริใส่ปาก เล่นเอาไอ้เนริมันหันมามองตาโตค้นตัว เพราะว่าเท่าที่ฉันจำได้ไอ้เนริมันเอากูลิโกะใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงมันนะ=_=;  เคนมันมือไวว่ะ

“ได้ไงเนี่ยะ ของเค้านะ”เนริมันหันมาพูดแล้วพยายามจะเอากูลิโกะคืนให้ได้ แต่ก็นะ ถึงตัวมันจะสูง แต่มันก็ห่างจากเคนตั้ง12เซน แน่ะ!!!คนหรือเปรตฟะนั่น

“แบ่งเพื่อนมั่งสิ เอาแต่กินเอากินเอาเดี๋ยวก็อ้วนหรอก”เคนพูดนิ่งๆ แต่ก็ยังไม่เลิกแกล้งเนริมันอยู่ดี ตรูล่ะหน่าย

“ช่างเนริเหอะ เอาของเราคืนมาได้แล้ว”เน่มันก็ยังไม่ละความพยานยามแม้ตัวมันจะเตี้ยขนาดไหนก็ตาม แต่มันไม่ยอมแพ้ ตะเกียกตะกายอยู่นั่นแหละ

“ไม่คืน จะลงไปที่ล็อคเกอร์มั้ย เสียเวลานะ”เคนพูด เนริมันถึงยอมเดิน(กระแทกส้นเท้า)นำหน้าเคนลงไป

“ไปนะ เดี๋ยวเจอกันที่ห้องเรียน”เคนพูดแล้วหยิบกระเป๋าเดินตามเนริลงไป

“บาย”ฉันพูดแล้วกินต่อ เต้ก็หาอะไรกินกับนัท ส่วนไอ้เวย์มันกินเสร็จแล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่แถวนี้ (??)

¶ Whenever you look in my eyes, I do want to show you , My love ¶ (Hug – TVXQ V.English)

เสียงโทรศัพท์ของเวย์ดังขึ้น เวย์มันดูเบอร์นิดนึงแล้วก็ยื่นให้นัท อะไรของมันวะ

“รับซะ แล้วบอกว่าเป็นแฟนเรา บอกเลิกให้หน่อย ขี้เกียจฟังเสียงยัยนี่”เวย์บอกแล้วล้มตัวลงนอนบนตักนัทที่กำลังทำหน้างง

“ฮัลโหล”นัทกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เครื่องราคาเหยียบหมื่นของเวย์

“เฟล ไม่อยู่ครับ อะไรนะครับ ..... ผมแฟนเฟลเค้าน่ะครับ ....ครับ....จะขอบคุณมากครับถ้าเป็นงั้นได้..... ครับ ....................................................................................พูดจบรึยังครับ ถ้าจบแล้วผมวางสายนะครับ สวัสดีครับ”นัทมันพูดไปซักพักมันก็วางสาย แล้วหันมายิ้มให้กับเวย์แล้วส่งโทรศัพท์คืนไอ้เวย์มันไป

“เป็นไงบ้าง”เวย์มันถาม

“ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ นิสัยไม่ดีเลย แถมขู่ว่าจะตบเค้าด้วย”นัทพูดพลางทำหน้าเบะเหมือนกับจะร้องไห้ ยอมรับเลยว่านอกจาก แจจุงวงTVXQแล้วฉันว่าไอ้นัทนี่แหละหน้าหวานที่สุดแล้ว

“โอ๋ โอ๋ คนดี มามะ มาให้กอดหน่อยซิ”เวย์มันก็เป็นไปกับเค้าด้วย พูดเสร็จแล้วก็ดึงนัทมันเข้ามากอด นัทมันก็ยอมแต่โดยดี ซุกเข้าไปให้เวย์มันกอด เหอะๆ เต้มันมองแบบว่า อะไรของมันวะเลย ส่วนฉันชินแล้ว ไม่ว่าจะกับคนอื่นรึว่าโซเนอร์ด้วยกัน โดยเฉพาะพวกอัยการทั้ง13คน กอดกันมาหมดแล้ว

“ไอ้สองคนนี้พอเลย เดี๋ยวเวย์มันท้อง ออกมาเลยไอ้นัท”เต้พูดแล้วรีบดึงนัทมันออกจากตัวเวย์ นัทมันทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในคอเชิงไม่พอใจแต่ก็ยอมถอยออกโดยดี

“เหอะๆ ถ้าแลกเพศกันชั้นว่านัทต่างหากที่เป็นฝ่ายท้องน่ะ”ฉันพูด นัทมันหันมามองค้อนฉันเล็กน้อยแล้วขยับเข้าไปเกาะแขนเวย์

“เวย์ ดูสิครับ มีแต่คนคิดอกุศลทั้งนั้นเลย เราไปหาอะไรทำต่อกันที่อื่นดีกว่านะครับ”นัทพูดแบบอ้อนๆ ทำเอาเวย์มันหลุดหัวเราะออกมาเลย

“55+ กูว่ามึงนั่นแหละไอ้นัท ที่คิดอกุศลน่ะ ชวนเวย์ไปทำอะไรน่ะ ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย”เต้มันพูด แล้วยีหัวไอ้นัทซะละเลย 555+ ฉันเห็นด้วย มาว่าฉันอกุศลมันนั่นแหละคนเดียวเลย

“เอาน่า แม่งเนอะไรกันไร้สาระชะมัด คิดอะไรติ๊งต๊อง ว่าแต่ไอ้เนริกับเคนมันไปทำอะไรกันที่ไหนวะ นานโคตร”เวย์พูดประโยคสุดท้ายมันแอบบ่นเนริ

“ช่างมันเถอะ น่า เดี๋ยวมันอยากมามันก็ขึ้นมาหาเราเองนั่นแหละ เต้ มึงเก็บของดิ๊”ฉันพูดแล้วหันไปสั่งเต้ที่กำลังนั่งยีหัวไอ้นัทอยู่

“นัท มึงช่วยกูเลย”เต้สั่ง

“ไม่เอา ไม่ช่วยจนกว่ามึงจะถอนคำพูดว่ากูเด็ก”นัทพองแก้ม จนไอ้เต้หมั่นไส้

“เออ มึงไม่เด็ก แต่มึงต้องช่วยกู ไอ้เด็ก”ไหนบอกไม่เด็ก แล้วไอ้คำสุดท้ายมันเรียกว่าอะไร -_-;

“มึงเรียกกูว่าเด็ก”นัทสะบัดหน้างอนไอ้เต้มัน จนไอ้เวย์มันทนไม่ไหว

“ไม่เอาน่านัท ช่วยเต้หน่อยนะครับคนดีเดี๋ยวเฟลเลี้ยงหนม”เวย์มันหลอกล่อโดยการงัดไม้ตายที่ได้ผลดีที่สุด (กับผู้หญิง)ออกมาใช้

“จริงหรอครับ งั้นนัทช่วย ไปไอ้เต้ กูช่วยเก็บ”นัทมันก็เล่นด้วยอ่านะ พูดเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นไปช่วยเต้มันเก็บอย่างอารมณ์ดี ฉันสิงง ตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆ ส่วนไอ้เวย์มันก็นั่งพิงกำแพงอ่านหนังสือการ์ตูนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

**********เวลาผ่านไปซักพัก*********

แอ๊ดดดด เสียงประตูดาดฟ้าเปิดขึ้น อีกแล้ว คราวนี้มาพร้อมกับการปรากฎตัวของผู้ชายหน้าตาดีทั้ง7คน ใช่แล้ว ริว รุน ยูกิ อาคิ ฮิคารุ ไฮยาโตะและคนสุดท้าย คอนเน่

“ไง มากันแล้วหรอ”ฉันทัก

“อือ แล้วเนริล่ะ”ฮิคารุถามเมื่อมองไปรอบๆแล้วไม่เห็นเนริ

“ไปเอาของที่ล็อคเกอร์น่ะ”เวย์มันแย่งฉันตอบ ไฮยาโตะเดินไปนั่งข้างๆมัน ไอ้คู่นี้เป็นคู่ที่ลุ้นได้ทุกช็อตและน่าเบื่อทุกช็อต เพราะอะไรน่ะหรอ ไอ้เวย์มันบื้อ ไฮยาโตะเห็นอย่างนี้ก็ขี้อายเอามากๆ ย้ำว่ามากๆ

เลยเป็นอะไรที่ลุ้น และน่าเบื่อไปในตัว ริวเดินมานั่งขนาบฉันตามปกติ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนจะมีริวคอยอยู่ข้างๆเสมอขนาดตำแหน่งของฉันกับริวยังคู่กันเลย เวลายืนเรียงตามตำแหน่งแล้วจะได้ดังนี้ คิม(แน่อยู่แล้วมันเป็นKINGนี่)  เต๋า(แม่ทัพเทวดาDEVA) เนริ(แม่ทัพซาตานSATAN)  เจ้เฟชร(ราชินี QUEEN)  ริว(เจ้าชาย MAXMA)  ฉัน(เจ้าหญิงNOVA)   รุน(เจ้าชาย ICE)   เวย์(เจ้าหญิง ROSE)  และอีกมากมาย แต่แค่นี้ก่อนละกัน เห็นมั้ยว่าฉันต้องอยู่ต่อจากริวน่ะ เวลามีงานเลี้ยงของโซเนอร์ ฉันก็ต้องไปกับมันด้วย มันเป็นธรรมเนียม ส่วนไอ้เน่มันไปกับเต๋า เจ้เฟชรกับคิมมัน คิงกับควีนตามหน้าที่ แต่ตำแหน่งแม่ทัพมันใหญ่กว่าควีนเท่านั้นแหละ

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

อ๊ะ กริ่งร.รมันมาขัดจังหวะการเมาท์ของฉันซะได้ ยังไงพวกเราก็คงต้องเข้าแถวกันแล้วล่ะ

“ไปกันเหอะ จะเข้าแถวกันอีก”ริวพูดแล้วจูงมือชั้นเดินลงไป อ้าว เฮ้ย ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะไปกับนายเลยนะ ไอ้นี่

“555+ ริวลากมันไปทิ้งไว้ไกลๆเลยนะ”เวย์มันสาปส่งมาให้ ไอ้นี่เดี๋ยวก็บอกให้ไฮยาโตะมันดักฉุดซะหรอก คอยดู

ไม่ไกลจากสนามที่พวกเนริเข้าแถวกัน มีกลุ่มนักเรียนอยู่จำนวนหนึ่ง

“แป้ง ชั้นสั่งแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่ายุ่งกับคนของฉัน”เสียงหนึ่งดังขึ้น สายตามองร่างของหญิงสาวที่สั่นเทาตรงหน้าด้วยความเยือกเย็น ข้างๆมีผู้ชายที่คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้ายืนอยู่อย่างไม่แยแส และหนึ่งในนั้นกำลังถ่ายคลิปวิดีโอด้วยโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างอารมณ์ดี

“ขอร้องเถอะค่ะ ก็อด ช่วยเอายาให้ฉันด้วยเถอะค่ะ”หญิงสาวคลานเข้ามาเกาะขาคนที่โดนเรียกว่าก็อดทั้งน้ำตา เธอติดยาและตอนนี้เธอกำลังอยากยามากๆ

“เอามือสกปรกของแกออกจากตัวฉัน !!!”ชายคนนั้นเตะร่างของหญิงสาวออกอย่างไม่ใยดี

“ขอร้อง ท่านเซราฟิมก็ได้ ท่านช่วยเอายาให้ฉันเถอะนะคะ ขอร้อง”ร่างนั่นเปลี่ยนเป้าหมายไปหาชายหนุ่มอีกคน

“ไม่ได้หรอก แป้ง เธอขัดคำสั่งของก็อดนะ”ร่างนั้นยื่นมือมาให้ร่างบาง แต่ก็เปลี่ยนไปเป็นตบหน้าหญิงสาวอย่างแรง

เพี๊ยะ!!! ตอนนี้หญิงสาวรับรู้ได้ถึงรสเลือดในปาก บนใบหน้าแสนสวย บัดนี้กลับเต็มไปด้วยแผลจากของมีคม เต็มไปด้วยเศษดิน เศษทรายและเลือดที่เกาะเกรอะกรังอยู่บนใบหน้า บัดนี้หญิงสาวไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น เลือดในกายเดือดพล่าน  เธอกำลังจะลงแดง กล้ามเนื้อเกร็ง

“ขะ ขอระ ขอร้อง ยะ ยาอะเอามาหะ ให้ฉัน”คำพูดติดๆขัดๆดังออกมาจากเรียวปากของร่างบาง

“เอายาให้มันไป”ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าสั่งแล้วก็มีผู้ชายใส่หน้ากากโม่งคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วเอายาบ้ากรอกลงไปในปากของหญิงสาว

“รู้รึเปล่า แป้งว่าเธอจะต้องรับโทษยังไง เมื่อขัดคำสั่งของผู้เป็นนาย หืม”ร่างสูงขยับเข้าใกล้ร่างที่นอนหายใจรวยรินอยู่กับพื้น แล้วจิกผมขึ้นมา

“มันต้องได้รับโทษที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็นยังไงล่ะ”ฉึก เสียงมีดแทงลงไปที่ไหล่ของหญิงสาว

“อ๊ากกก”เสียงร้องอันน่าเวทนาเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง เลือดไหลรินออกมาจากบาดแผลฉกรรจ์

“ยังหรอก แป้ง ฉันยังไม่ให้เธอตาย พวกแก จัดการสำเร็จโทษ”เสียงเฉียบขาดจากผู้เป็นนาย ก็มีผู้ชายใส่หน้ากากโม่งราวๆ8-9คน ตรงเข้ามาฉีกเสื้อผ้าออกจากร่างบางอย่างป่าเถื่อน 

เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ไม่มีใครได้ยินดังออกจากปากชมพูของหญิงสาวในขณะที่โดนกดอยู่กับพื้น เสื้อสีขาวสถาบันเต็มไปด้วยเศษหินดินทราย และเลอะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดที่แห้งกรัง ชายเหล่านั้นช่วยกันกดเธอลงกับพื้น หญิงสาวดิ้นพล่านจนกระทั่งมีหมัดกระแทกเข้ามายังท้องของเธอย่างจัง เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายถูกปลดออกไปจากร่างพร้อมกับความโหดร้ายป่าเถื่อนที่เข้าเยือนร่างกายของเธอ ร่างกายทุกอณูของเธอกำลังกรีดร้องและเจ็บปวดราวกับแผลลึกที่ไม่มีวันหาย  เสียงสะอื้นดังออกมาจากริมฝีปากสวยที่บัดนี้ไม่เหลือความสวยดังเดิม มุมปากช้ำจากการถูกตบตี ปากเจ่อด้วยแรงกระแทก เช่นเดียวกับรอยช้ำตามตัวที่ตอกย้ำถึงตราบาปของตัวเองที่ไม่มีวันให้อภัยได้หญิงสาวปล่อยโฮอย่างหมดอายเสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์บัดนี้ไม่หลงเหลือร่องรอยความขาวสะอาด  เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงเป็นคนบ้า หญิงสาวกอดร่างกายที่สั่นเทาของตัวเองไว้แน่นราวกับว่ามันจะแตกสลายหายไปจนสิ้น

น้ำตาทุกหยดที่หลั่งริน มันไหลออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งสติสุดท้ายหลุดลอยออกไป หญิงสาวผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนจากความโหดร้ายที่เกิดขึ้น หารู้ไม่ว่าการกระทำอันป่าเถื่อน ความอับอายความน่าอดสูทั้งหมดถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์เครื่องเล็กๆ 

“ไปกันเถอะ ปล่อยพวกมันไว้ตรงนี้แหละ”เสียงหนึ่งดังขึ้นจากคนที่เรียกตัวเองว่าเซราฟิม

“อือ”เสียงนุ่มเอ่ยรับก่อนเจ้าตัวจะสาวเท้าออกไปจากบริเวณนั้น ทิ้งไว้ก็แต่เสียงโหยหวนและเสียงครางระงมของหญิงชายที่กำลังทำภารกิจอันเร่าร้อนต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

 ตัดมาที่โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศรัสเซีย  DEVAหรืออีกนามหนึ่ง แม่ทัพเทวาแห่งองค์กรโซเนอร์กำลังพักผ่อนหย่อนใจอยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างดี

ก๊อก ก๊อก  เสียงเคาะประตูปลุกให้ชายหนุ่มที่กำลังแช่น้ำอยู่ตื่นขึ้นจากภวังค์

“เข้ามา” เสียงเรียบจากริมฝีปากหนาเอ่ย ก่อนเจ้าตัวจะหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาคลุมไหล่

แอ๊ด  เสียงเปิดประตูต้อนรับการมาเยือนของบุคคลปริศนา เป็นชายหนุ่มร่างสูงไฮไลผมสีฟ้าอ่อน นัยต์ตาสีเขียวเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าอ่างที่ชายหนุ่มเจ้าของห้องกำลังแช่อยู่

“มีอะไรหรอ พี่เรย์”เต๋าเอ่ยขึ้นเปิดบทสนทนากับบุคคลตรงหน้า

“มีรายงานมาจากสายของเราว่าจะมีการขนยาเข้าไปในร.ร.ภายในวันเสาร์นี้ครับ และทางเราได้สืบข้อมูลและประวัติของเพื่อนของคุณซาตานทั้งสามคนแล้วครับ Master DeVa”เสียงเรียบเอ่นตอบกลับมาจากชายที่ชื่อว่าเรย์

“ช่วยสรุปให้ฟังด้วยละกัน แล้วก็เรียกผมเหมือนเดิมก็ได้ครับพี่ ถึงตอนนี้จะเป็นเวลางานพี่แต่มันก็เป็นเวลาส่วนตัวของผมเหมือนกัน”เต๋าพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีเพราะว่าเรย์มีอายุมากกว่าเค้าแล้วยังไม่ใช่คนในสายงานของเค้าโดยตรงด้วย เรย์เป็นคนในสายงานของเนริมันเรียกคนในสางานมันก็ไม่ถูกต้องเรียกว่าเลขาของมันซะมากกว่า พี่เรย์เป็นคนที่เค้านับถือมากๆคนหนึ่งเลย

“ก็......”

“Hi, Honney(สวัสดีจ้ะ ที่รัก)”ไม่ทันที่พี่แกเค้าจะได้พูดอะไร ยัยเคธี่ที่น่ารัก (กัดฟันพูด)ก็ถือวิสาสะเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา เล่นเอาผมแทบจะคว้าผ้าคลุมไม่ทัน

“Hi, Kethy(สวัสดี เคธี่)”ผมทักทั้งๆที่ในใจอยากร้องไห้ ทำไมคนต่างประเทศถึงต้องชอบถึงเนื้อถึงตัวจังวะ เคธี่เขยิบเข้ามานั่งขอบอ่าง ส่วนพี่เรย์เริ่มถอยทัพออกไปนอกห้อง

/พี่จะไปรอแกที่ทางช้างเผือก/เรย์/

“Why ya come here?(คุณมาทำอะไรที่นี่หรอ)”ผมถามออกไป ในใจอยากจะให้เธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย ผมยังไม่กล้าลุกจากน้ำ ดีนะที่ฟองสบู่มันปกปิดส่วนนั้นเอาไว้หมด

“I come to see ya, I called for a long time but there was no answer (ฉันก็มาหาคุณไงคะ ที่รัก ฉันส่งเสียงเรียกอยู่ตั้งนาน แต่ไม่มีเสียงตอบจากใครเลย  )”เคธี่พูดแล้วยื่นตัวเข้ามาใกล้ผม ผมไม่ใช่เกย์แต่ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงมาทำอย่างนี้กับผม เคธี่เริ่มเอามือมาเกาะแกะคอผม

“What can I do for you? (แล้วคุณมีธุระอะไรกับผม)”ผมถามในขณะที่มือก็พยายามแกะมือปลาหมึกของเธอออกจากตัวผม

“Nothing, But I miss you(เปล่าค่ะ แต่ฉันคิดถึงคุณนี่)”เคธี่พูดทำเสียงอ้อน แล้วส่งตาหวานมาให้

“Can ya wait outside?(คุณไปรอข้างนอกได้มั้ย)”ผมถาม อึ๊บ ผมเอามือเธอออกจากคอผมได้แล้ว

“OK(ก็ได้)”เคธี่พูดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป เฮ้อ โชคดีไปเดี๋ยวผมคงต้องไปจัดการเคธี่ซะก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมาอ่านแฟ้มนี่ก็แล้วกัน

แอ๊ด ผมก้าวออกมาจากห้องน้ำ เคธี่ก็เข้ามาเกาะแขนผมทันที

“Two weeks ago, Where were you have been ? (เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน คุณหายไปไหนมา)”เคธี่ถามผม

“Sorry, I’ve got work to do (ขอโทษนะ แต่ผมมีงานต้องทำ)”ผมรีบพูดตัดเพราะว่าผมเองมีงานเยอะเหมือนกันนะ

“Ah…  Ok Ok(แต่.. ก็ได้ค่ะ)”เคธี่ทำท่าหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมจากไปโดยดี(ที่จริงเธอเดินกระแทกส้นเอากระเป๋าฟาดนู่นฟาดนี่ก่อนออกไป)

“เฮ้อ ว่าแต่มีงานอะไรเนี่ย แฟ้มนี้”ผมเดินไปหยิบแฟ้มที่พี่เรย์เอามาให้ขึ้นมาเปิดอ่านดู

อือ นายธราธร อาภรรัตน์ ชื่อเล่นเคน นามสกุลดังไม่ใช่เล่นที่สำคัญพ่อแม่รวยอีกต่างหาก ^--^  การเรียน ดีมากเลยถ้าเทียบกับเกรดคนทั่วไป  ประวัติงามเลิศยกเว้นช่วงตอนติดคุกเพราะเพื่อนพาไปตีกันงั้นหรอ อือ โดยรวมถือว่าดี ส่งไฟล์ไปให้เน่มันดีกว่า ส่วนอีกแฟ้มนึง ผมหยิบมันขึ้นมาแล้วเปิดดู ข้อมูลการขนย้ายยาเสพติดวันเสาร์นี้ อือ ตอนตี2 อือยังดีที่มันเป็นช่วงวันเสาร์ไม่งั้นไอ้เนริตายแน่เลยถ้าเป็นวันอาทิตย์ หน่วยข่าวถูกต้อง น่าเชื่อถือเพราะมาจากหน่วยงานของไอ้คิมที่อยู่ที่นู่น เอาเถอะ ส่งไปให้เนริมันดีกว่า

ตอนนี้ผมย้ายถิ่นฐานมาจากโซฟามาเป็นที่หน้าคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กสีขาวเครื่องโปรด จัดการสแกนข้อมูลลงเครื่อง แล้วจัดการส่งทันที

ติ๊ง เสียงเครื่องบ่งบอกถึงการอัพเดทข้อมูลส่งเรียบร้อยแล้ว ผมก็ไปนอนดีกว่า ง่วงจัง

ขอให้โชคดีกับงานมทางนู้นนะ เพื่อนรัก

                                                                                                RaiN BloOd สายฝนสีเลือด