คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : -- ค้างคาวออกหาเหยื่อ -- -- ผับโซเนอร์ --
-- ค้างคาวออกหาเหยื่อ -- -- ผับโซเนอร์ --
ดีค่ะทุกคนตอนนี้ก็มาอยู่กับเนริบ้างล่ะนะคะ ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกปวดหัว สัญชาติญาณดิบในสายเลือดมันเริ่มแล่นพล่านในร่างกาย ตอนนี้ถ้าฉันอยู่หน้ากระจกจะรู้ได้เลยว่าตอนนี้ตาชั้นเปลี่ยนสีเป็นสีแดงแล้ว และตอนนี้ชั้นกำลังขับรถเฟอร์รารี่คันสีแดงสดของเต๋ามัน ให้ตายเหอะ ถ้าฉันทำรถพังขึ้นมาเต๋าฆ่าชั้นตายแน่ คันโปรดมันซะด้วย เฮ้อ
ตอนนี้ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ลานแข่งรถแห่งหนึ่งในกรุงเทพเพื่อที่จะออกหาเหยื่อในค่ำคืนนี้ และที่สำคัญตอนนี้ฉันเสกร่างของตัวเองให้คนอื่นสัมผัสและมองเห็นว่าเป็นผู้ชายคนนึง เพื่อสะดวกแก่การหาเหยื่อ เลือดของผู้หญิงก็ดีไม่น้อย มันรสชาตดีกว่าเลือดของผู้ชายเป็นไหนๆ ในที่สุดชั้นก็มาถึงซะที ไกลใช่เล่นเลยนะเนี่ย ที่นี่ ตรงหน้าฉันเป็นสนามแข่งรถถูกกฎหมายแห่งหนึ่ง ดูรอบๆโดยรวมแล้วถือว่าค่อนข้างใช้ได้ ไม่ ตอนนี้ชั้นจอดรถเรียบร้อยแล้ว กำลังจะเดินเข้าไปข้างใน แม่เจ้า ผู้หญิงพวกนี้ใจกล้ากันจัง แต่ละคนไม่สายเดี่ยวก็เกาะอก กางเกงกระโปงยาวแค่คืบ มองเห็นเหยื่อของฉันแล้ว นั่นไง เดินเข้ามานั่นแล้ว ใส่สายเดี่ยวอกตู้มเป็นภูเขาไฟ ผมหยิกเป็นรอน หน้าก็สวยดีถ้าไม่นับสารพัดเครื่องสำอางที่อยู่บนหน้านะ =_=” เธอเดินเข้ามาเกาะแขนฉันแล้ว
“ดีค่ะ คุณมาคนเดียวหรอคะ”เริ่มเปิดฉากเองซะด้วย ก็ดีไม่ต้องเสียเวลาจีบ
“ครับ ผมมาคนเดียวไม่ทราบว่าคุณ…”หลอกถามชื่อเป็นมารยาท เวย์มันสอนมา
“ตุ๊กตาค่ะ พอดีตุ๊กตามาคนเดียวแล้วคุณล่ะคะ”เจ้าหล่อนเริ่มมืออยู่ไม่สุขลูบไล้หน้าอกไปจนถึงต้นคอเลย ให้ตายเหอะ
“ผมชื่อรามูเอลครับ เรียกเอลเฉยๆก็ได้ มาคนเดียวเหมือนกัน”ปกติฉันจะมีชื่ออยู่สองอย่างซาตานกับรามูเอล ซาตานใช้สำหรับตอนเป็นผู้หญิง แต่ถ้ากรณีอย่างนี้จะใช้รามูเอล
“งั้นตาไปนั่งกับคุณได้มั้ยคะ เอล”ยัยตุ๊กตาอะไรนั่นเริ่มเอามือมาคล้องคอฉัน เอาเถอะยังไงก็ต้องหาเลือดมากิน เล่นกับเธอหน่อยจะเป็นไรไป มือฉันก็อยู่ไม่สุขเหมือนกันนั่นแหละ โอบเอวเธอแล้วลูบไล้ ตุ๊กตายิ้มน้อยๆก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันก้มหน้าเข้าไปจะจูบแต่ตุ๊กตาเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากฉันก่อน
“อย่าเพิ่งใจร้อนสิคะเอล เรายังมีเวลากันอีกเยอะ”เหอะๆ เวลาของเธอน่ะเยอะ แต่ของชั้นน่ะมันเหลือน้อยแล้ว ฉันจะอดใจไม่ขย้ำคอเธอได้ถึงเมื่อไหร่กัน
“ฮะ ฮะ นั่นสิครับ เวลาของเรายังอีกยาวนาน เข้าข้างในกันเถอะครับ”ฉันเล่นไปตามน้ำโดยประโยคสุดท้ายก้มลงไปกระซิบข้างๆหูด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ ตามแบบที่เวย์มันสอนมาหมดเลยทุกขั้นตอน (ไอ้นี่เน้นจังเว้ย)
“ค่ะ”ตุ๊กตายิ้มรับคำชวนก่อนจะเอาแขนที่คล้องคอฉันออกแล้วเปลี่ยนเป็นคล้องแขนแทน ข้างในนี้มันเสียงดังเป็นบ้า พวกวัยรุ่นชายหญิงต่างพากันดิ้นตามจังหวะเพลง ตอนนี้ฉันพาตุ๊กตามานั่งที่มุมอับของร้าน เป็นทำเลดีที่สามารถมองเห็นสนามแข่งได้ทั่ว พอมาถึงก็มีบริกรมาถามถึงเครื่องดื่ม
“เอา ว๊อดก้าก็แล้วกัน”ฉันสั่งในขณะที่ตุ๊กตายังไม่เลิกนัวเนียกับคอและหน้าอกชั้นซักที
“ชั้นเอามาตินี่”ยัยนั่นเงยหน้าขึ้นมาบอก บริกรทวนรายการที่สั่งให้ฟังแล้วรีบเดินจากไปทันที ตอนนี้ ยัยตุ๊กตาเริ่มปีนขึ้นมานั่งบนตัวฉันซะแล้ว ผู้หญิงอะไรร้อนแรงเป็นบ้า ผับผ่าสิ!!
“เรามามีความสุขกันเถอะนะคะ หือ”ยัยตุ๊กตาอยู่ไม่สุขแล้วเริ่มจู่โจมจูบแล้ว มีหรือฉันจะยอม มือนึงค่อยๆปลดสายเดี่ยวออก ส่วนอีกมือค่อยๆลูบไล้ไปตามสะโพกและขาอ่อน ในขณะเดียวกันก็ตอบโต้ลิ้นเล็กๆที่เกี่ยวพันอยู่ในปากนี่ ดูช่ำชองมากทีเดียว ตอนนี้ตุ๊กตาเริ่มรุกเสื้อผ้าชั้นซะแล้ว ถ้าไม่รีบจัดการยัยนี่ความลับแตกแน่ เพราะฉันแค่เสกรสสัมผัสให้มองเห็นและการสัมผัสว่าฉันเป็นผู้ชาย แต่ข้างในน่ะอยู่ครบนะ
“เอ่อ คุณครับ เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ”โชคดีไอ้บริกรนี่มาขัดจังหวะพอดีเลย ตุ๊กตาเริ่มอารมณ์เสีย ลุกขึ้นมานั่งทำหน้างอ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ชายกระโปรงเลิกขึ้นสูงจนปิดส่วนของสงวนไว้ไม่มิด
“ไปได้แล้ว นี่เงิน”ฉันพูดพลางส่งสายตาไปให้ไอ้บริกรเชิงบอกว่าอย่าให้ใครมากวนฉันได้อีก
“เอาน่า ตุ๊กตาครับ อย่าอารมณ์เสียสิครับ ให้เอลช่วยนะ”ตอนนี้ฉันเริ่มพลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมส์บ้างแล้วฉันพลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวตุ๊กตาแล้วค่อยๆบรรจงก้มลงไซร้คอของหญิงสาวข้างใต้ ส่วนมือทำหน้าที่ลูบไล้สะโพกขึ้นมาจนถึงขาอ่อน แล้วค่อยๆซุกซนเลื่อนขึ้นมาวนเวียนแถวๆท้องน้อย
“อืออ อา...เอลขา”ตุ๊กตาเริ่มส่งเสียงครางระงม สายตาหวานเยิ้มถูกส่งมาให้
“เด็กดี ใจเย็นๆนะครับ เอลจะค่อยๆทำ เราจะได้มีความสุขด้วยกันนานๆไงครับ”ฉันพูดแล้วค่อยๆพรมจูบไปทั่วหน้า มือก็ทำหน้าที่เคล้าคลึงความสุขอยู่ที่เนินอกอวบ ส่วนอีกมือ วนอยู่แถวๆของสงวนของหญิงสาวข้างใต้ ร่างของหญิงสาวหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน ในสัมผัสที่ฉันมอบให้ ได้เวลาแล้วล่ะ ระหว่างที่ตุ๊กตากำลังหลับตาพริ้ม เขี้ยวของฉันก็พร้อมจะทำหน้าที่ของมันแล้วล่ะ คมเขี้ยวฝังลงบนคอขาวนวลตุ๊กตาสะดุ้ง แล้วพยายามจะดิ้นรนเอาตัวรอด มือที่เคยนุ่มนวลบัดนี้ได้ฝังเล็บลงที่ท้ายทอย และไหล่ของฉัน รสชาตเลือดอันหอมหวานกลมกล่อมของหญิงสาวที่กำลังมีความต้องการดังไฟพัดโหมกระหน่ำอยู่ในปาก ตอนนี้มือของเหยื่อเริ่มอ่อนแรงลงแล้ว รวมทั้งสติที่เริ่มเลือนราง
ฉันค่อยๆบรรจงถอนเขี้ยวออกมาแล้วใช้ลิ้นเลียเลือดที่ไหลออกมาจากรอยแผล ตอนนี้เหยื่อคนสวยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ฉันค่อยเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากแล้วค่อยๆจัดการใส่เสื้อผ้าให้กับตุ๊กตา แล้วจัดท่าทางให้เหมือนกับว่าเธอนอนหลับ
“ลาก่อนนะครับ ตุ๊กตาที่รักของผม”ฉันทิ้งกุหลาบสีแดงสดไว้ข้างๆพร้อมกับกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ลาก่อนนะครับ ที่รัก ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่ ลงชื่อ รามูเอล ตื่นขึ้นมาเธอคงจะจำไม่ได้แล้วล่ะว่าฉันทำอะไรเค้าไว้บ้างล่ะนะ และฉันเองก็ไม่ว่างพอที่จะอยู่ดูผลซะด้วย เพราะเลือดของตุ๊กตาแค่คนเดียวไม่ทำให้ร่างกายฉันอิ่มขึ้นหรอก ต้องหาเหยื่อใหม่อีกคนก็ต้องไปหาที่อื่นรึไม่ก็พาไปจัดการที่อื่น เพราะถ้าทำที่นี่ตุ๊กตาอาจจะตื่นขึ้นมาแล้วเจอฉันเข้าและอาจจะจำฉันได้ด้วย เพื่อความไม่ประมาทต้องพาเหยื่ออีกคนไปจัดการที่อื่น ฉันเดินไกลออกมาจากบริเวณนั้นออกมา ที่นี่สาวๆเพียบเลยน้าเนี่ย อ๊ะนั่นไง คนสวยๆที่ยืนคุยอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่นั่น หน้าอกน่าจะคัพ C ใส่เกาะอกซะด้วย ผมยาวซอยน่ารัก แต่งหน้าไม่เข้มเท่าไหร่ด้วย หึหึหึหึ เสียงสุดท้ายก่อนที่ผีดูดเลือดจะจู่โจมเหยื่อสาวในค่ำคืนนี้
WAYONG : SAYS
กลับมาที่ผับของของโซเนอร์ ฉันกำลังนั่งดื่มอยู่ข้างๆไฮยาโตะที่กำลังนั่งตรวจเอกสารรายรับรายจ่ายของผับ ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังเต้นตามใจฉันอยู่บนฟลอล์
“ดาร์ค นายไม่เบื่อบ้างหรอไง ไปดิ้นกันเหอะ”ฉันชวน ไฮยาโตะเงยหน้าขึ้นมามองนิดนึง แล้วก้มหน้าทำงานต่อไป อะไรวะ ตั้งแต่ลงมานั่งเนี่ยไม่เห็นมันพูดอะไรกับฉันซักคำ ตอนนี้พวกเราใส่หน้ากากกันเรียบร้อยแล้ว เพราะว่าไม่อยากให้ทุกคนรู้ตัวจริงของพวกเรา สวมหน้ากากสีม่วง(หน้ากากฉัน)และสีดำ-แดง(หน้ากากเจ้าบ้าข้างฉัน)มานั่งแบบนี้ดูเด่นมากๆเลย แต่เป็นที่ชินชาสำหรับพวกโซเนอร์ด้วยกันเองแล้ว แต่ก็มีบางคนที่แอบมองพวกเราบ่อยๆเหมือนกัน ส่วนคนอื่นๆก็ไปนอนแล้วล่ะ ยกเว้นคอนเน่ไว้คนล่ะกัน เพราะตอนนี้มันไปยืนเชียร์ไฟติ้งที่เราจัดไว้สำหรับประลองกำลังกันอีกด้านหนึ่งของร้าน ส่วนเนริมันไปหาเลือดกิน กว่าจะกลับก็คงดึก พวกเด็กๆก็ตกไปเป็นภาระของยูกิและอาคิ ฉันว่านะพวกเซียร์น่ะน่าจะเรียกยูกิว่าพ่อได้แล้วนะ ดูแล้วยูกิเป็นคนดูแลทั้งเนริแล้วก็เด็กๆเลย
“ดาร์ค ไปเต้นกัน”ฉันชวนอีกที แต่ผลก็ยังเหมือนเดิม ฉันนึกอะไรออกแล้วล่ะ จะทำยังไงให้ไฮยาโตะมันหันมาสนใจฉันบ้าง ฉันแอบเสกลูกไฟเล็กๆขึ้นมาใต้โต๊ะ(ไอ้นี่มันชอบเล่นไฟจริง ขนาดตอนทะเละกันกับไฮยาโตะตอนที่2มันยังอุตส่าห์เสกลูกไฟขึ้นมา6ลูก/*--*) แล้ว........
“อ๊ะ”ไฮยาโตะสะดุ้งนิดนึง เนื่องจากฉันเอาลูกไฟไปจี้หลังเค้า เหอะๆ
(นางเอกโรคจิต/*--* )
“เดี๋ยวเหอะ นะโรส เล่นอะไรบ้าๆ จะย่างสดชั้นรึไง”ใส่เอาใส่เอา ชักรู้สึกผิดแฮะ
“ขอโทษ ไปเต้นกันเหอะ นายจะนั่งทำงานไปถึงไหน นายทำงานเสร็จแล้วนะ จะตรวจทานจนกระดาษทะลุเลยรึไง”ฉันพูดก่อนจะออกแรงฉุดกระชากไฮยาโตะมากลางฟลอล์เต้น ก่อนจะออกสเต็ปอย่างเมามัน ไฮยาโตะหันมามองฉันนิดๆก่อนจะออกสเต็ปเต้นไปเรื่อยๆ จากสเต็ปเบาๆเริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อฉันกับไฮยาโตะท้าดวลกันทางสายตา เห็นอย่างนี้ก็เหอะ การเต้นเป็นสิ่งที่พวกเราทั้ง13คนรักรองจากดนตรีเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นบีบอย ฮิพฮอพ พวกเราเต้นได้หมดไม่เว้นแม้กระทั่งเนริ เพราะตอนเราอยู่กันที่อเมริกาฉัน พีแล้วก็ไอ้เน่เคยลงแข่งแด๊นซ์แบทเทิล DANCE BATTLE แล้วชนะเลิศการประกวดด้วย ตอนนี้บนฟลอเต้นมีแต่ฉันกับไฮยาโตะเท่านั้นที่กำลังเต้นกันอย่ส่วนคนอื่นๆกระเถิบหนีออกไปเชียร์ข้างๆฟลอกันหมด ตอนนี้เป็นช่วงตัดสินจากเพลงLOW ที่กำลังจะเปลี่ยนเพลง ตอนนี้แหละที่ยากที่สุดเต้นยังไงให้เข้ากับเพลงต่อไป ตอนนี้เราทั้งสองคนเริ่มชะลอความเร็ว และเพลงต่อไปที่ขึ้นตามมาคือ เพลง NUMB – LIN KIN PARK เราทั้งสองคนยังไม่มีใครเสียเปรียบหรือได้เปรียบกัน มีแต่เหงื่อที่ไหลออกมาตามใบหน้าที่แสดงให้เห็นว่าพวกเราเหนื่อยขนาดไหน
NERI : SAYS
ขณะนี้เป็นเวลา 23.03น.ตอนนี้ฉันกลับมาถึงที่ร้านแล้ว เหนื่อยเป็นบ้า วันนี้ฉันได้เหยื่อมาหลายคนพอดู แล้วนั่นอะไรเนี่ย มุงอะไรกัน เข้าไปดูหน่อยดีกว่า พระเจ้า!! ไอ้เวย์กับไฮยาโตะกำลังเต้นอย่างเมามันส์ อะไรของมันวะเนี่ย
“นี่เค้าเต้นกันมานานเท่าไหร่แล้ว”ฉันหันไปสะกิดเด็กคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นเด็กของโซเนอร์แล้วถาม
“ประมาณสองชั่วโมงแล้วครับเจ๊”เด็กหนุ่มคนนั้นพูดแต่ก็ยังไม่ได้หันมาดูชั้น อะไรนะเจ๊หรอ หนอยไอ้เด็กบ้า ไหนดูแหวนดิ หน่วยไหน แม่จะหักคอจิ้มน้ำพริกแม่งทั้งหน่วยเลย(โซเนอร์แต่ละคนจะมีแหวนบอกเลขประจำตัว หน่วยสายงานและบอกตำแหน่ง/*--*)
“ตะกี๊เรียกชั้นว่าอะไรนะ หืม”ฉันเอามือไปสะกิดไหล่เด็กคนนั้นแล้วถามเด็กคนนั้นก็ยังไม่หันมาแต่มีคำพูดมาให้ปวดแสบปวดร้อนเล่น
“เจ๊ไง ไม่ได้ยินรึไงป้า”ป้าหรอ หนักกว่าเก่าอีกไอ้เด็กเวร นี่ ฉันเอามือไปสะกิดไหล่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ตอนแรกเค้าเอามือมาปัดออก จนฉันสะกิดนานเข้า เข้าก็หันมาจนเจอเข้ากับหมัดของฉันทั้งลุ่นเลย
“ทำอะไรเนี่...... พลั่ก”ร่วงลงไปกองกับพื้นเลย แต่ฉันก็เป็นคนดีพอที่จะไม่เข้าไปซ้ำนะ แต่อดไม่ได้ที่จะยกขามาวางบนตัวน้องเค้าเท่านั้นเอ๊งงงงง
“เฮ้ย ซาน ทำไรเนี่ย” เวย์มันวิ่งมากระชากฉันออกจากตัวน้องผู้ชายตัวแสบ เจ็บเป็นนะโว้ย กระชากซะแรงเชียว
“ไม่ได้ทำอะไร แค่สั่งสอน เด็กน้อยเฉยๆ”ไฮยาโตะเดินเข้ามาล็อคตัวฉันจากด้านหลัง นี่ฉันมันโฉด ชั่วจนขนาดไม่ไว้ใจให้ยืนเฉยๆเลยรึไง
“ใจเย็นๆ เว้ย น้องเค้าทำอะไรแกอีกอะ”เวย์เข้าไปช่วยพยุงเด็กน้อยขึ้นมา น้องเค้านั่งลงคุกเข่าต่อหน้าฉัน คนอื่นๆก็เริ่มทยอยมามุงดูพวกฉัน
“ขอโทษครับ ท่านซาตาน”เค้าพูดแล้วก้มหัวให้กับฉัน หึ เห็นว่ามีขอโทษนะ ไม่งั้นมีเฮ
“เด็กมันก็ขอโทษแล้วนะครับ อย่าโมโหน่า”ไฮยาโตะเสริม ส่วนมือก็บีบแขนฉันเชิงบอกว่าใจเย็น
“ก็ได้ๆ แต่อย่าให้มีครั้งหน้านะ เรียกเจ๊ เรียกป้าแบบไม่ได้ดูอะไรสมควรหรือไม่สมควรเนี่ยแล้วนี่อยู่หน่วยประสานงานของฉันอีกมันน่านัก โอโซนมาเอานายนี่ไปสั่งสอนซะบ้าง”ฉันสั่งโอโซน โอโซนเป็นหัวหน้าหน่วยประสานงานที่ฉันเป็นเจ้าของที่ประเทศไทย โอโซนเดินเข้ามาเอาตัวนายนั่นออกไป
“ไม่เต้นต่อแล้วหรอ”ฉันหันไปถามเวย์กับไฮยาโตะตอนนี้เราเดินมานั่งกันที่โต๊ะแล้ว
“ไม่ล่ะ แกเล่นทำซะหมดอารมณ์ อีกอย่างเต้นมาได้ร่วมชั่วโมงแล้ว”เวย์ตอบกลับมา ฉันเกลียดหน้ากากสีม่วงของมันจัง มันนั่งม้วนผมตัวเองเล่นอย่างไม่มีอะไรทำ ปกติผมพี่แกก็ก็ซอยสั้นอยู่แล้วยังจะไปหยิบมาม้วนเล่นจนได้
“แล้วแกอิ่มแล้วหรอ คราวนี้กี่คน”มันหันมาถามฉัน
“2คน อิ่มไปได้อีกนานถ้าไม่ไปฟิวส์ขาดที่ไหนอีก”ฉันตอบ ทุกครั้งที่ชั้นโมโหจะต้องกินเลือดทุกครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องกลายเป็นพวกบ้าเลือดทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าไป24ชั่วโมงเต็มๆ แล้วใน1ชั่วโมงฉันสามารถฆ่าคนได้มากกว่า100คน ถ้า24ชั่วโมงล่ะ มันได้ตายแบบในสงครามแน่เลย
“เออ ก็ดีแล้ว แล้วแกจะไปนอนเลยรึเปล่า”เวย์หันมาถามฉันในขณะที่มันกระดกจินโทนิคลงคอไป อยากกินอ่านะ แต่คงดีแน่ถ้ากินแล้วโหมดน้ำแข็งจากที่จะอยู่เป็นเดือนมันจะถูกคุณ2เพิ่มเข้าไปอีก เรื่องเดม่อนก็ยังไม่ได้เรื่อง แล้วถ้าเป็นอยางนี้ไปเรื่อยๆได้ตายสมใจแน่ๆ ฉัน
“อือ นอนเลยอ่าแหละ บะบาย ฉันไปนอนก่อนนะ ไฮยาโตะ รุกมั่งก็ได้นะ เดี๋ยวหมาคาบไปกินหรอก จุ๊บ”ฉันบอกลาเวย์แต่ประโยคสุดท้ายนี่ฉันกระซิบข้างหูไฮยาโตะแล้วแถมด้วยจูบที่แก้มตบท้าย แล้วเดินตรงไปที่บันไดทันที วันนี้ฉันมีความสุขจัง เฮ้อ ในที่สุดก็เดินมันมาจนถึงชั้นเจ็ดได้ซักที ลิฟก็มีแต่ฉันไม่ใช้ มันอยู่ไกลขี้เกียจเดิน?? หึหึ
อ๊า มาถึงห้องของริวแล้วเข้าไปทักทายหน่อยดีกว่า
แอ๊ด เสียงเปิดประตูดังขึ้น ในห้องปิดไฟแล้ว แสดงว่าริวกับรุนหลับแล้ว นอนน่ารักจังเลย น้องฉัน คิกๆ ฉันเอามือลูบหัวริวเบาๆ
“อืมมม”ริวครางออกมา 555+ เพราะแบบนี้ไงคนอื่นถึงได้สงสัยว่าทำไมฉันถึงสนิทกับคนพวกนี้จัง ฉันชอบแกล้งคน ^ -- ^
“ริว คะ ริว”ฉันยังแกล้งริวไม่เลิกโดยการก้มลงไปกระซิบข้างหูริว
“ครับ”ริวละเมอล่ะ พระเจ้า ให้ตายเหอะสาบานได้ว่าพีมันก็ไม่เคยได้ยินริวพูดแบบนี้ด้วย
“หอมแก้มเนริหน่อยสิคะ”ยังเล่นไม่เลิกล่ะ คิกๆน้องฉันน่ารักที่สุด
“อืม ก้มลงมาหน่อยสิครับ”นั่นไง ริวตื่นแล้ว กระพริบตาปริบๆอยู่ตรงหน้าฉันนี่ไง เอาล่ะขอมาฉันก็จัดให้ ก้มลงไปเล็กน้อย
จุ๊บ เรียวปากประทับลงที่แก้มของฉันเบาๆ แต่มันไม่ใช่แค่ข้างเดียวนี่สิ มันสองข้างเลย
“หอมจังเลย กลับมาแล้วหรอครับ”รุนพูด ให้ตายเหอะตาแป๋วแหววแลย(ต๊ายยยย...ผู้ชายแอ๊บแบ๊ว)
“กลับมาแล้วค่ะ ไปนอนก่อนนะคะ จุ๊บ จุ๊บ”ฉันพูดแล้วก็เดินไปจุ๊บแก้มของทั้งสองคนแล้วเดินออกจากห้องไป หลังจากที่ฉันได้ดื่มเลือดฉันรู้สึกว่าตัวเองกระชุ่มกระชวยแปลกๆนะ ไม่ได้ดื่มมา3ปีแล้ว ครั้งสุดท้ายก็เมื่อตอนเหตุการณ์นั้น กับแฟนเก่าฉันดื่มเลือดเค้าจนตาย เฮ้อ พูดไปก็เท่านั้น มันผ่านไปแล้ว อ๊ะ ฉันเกือบเดินเลยห้องของฮิคารุ
แอ๊ด ฉันเปิดประตูเข้าไปเช่นเดิม เอาล่ะสมองฉันคิดแผนการอันน่ารักได้แล้วล่ะ ต้องไม่เหมือนกับริวด้วย เอาล่ะเตียงมันเป็นเตียงคู่ ไฮยาโตะไม่อยู่ คุณคิดว่าฉันจะทำอะไรดีล่ะ ฉันค่อยๆสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกด้าน แล้วค่อยเอามือไปกอดเอวบางๆของฮิคารุใต้ผ้าห่ม น้องฉันคนนี้นี่ดูเหมือนผู้หญิงจริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่ามีครั้งหนึ่งฉันเคยเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปเจอฮิคารุอาบน้ำอยู่ล่ะก็ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย จริงๆ ตอนนี้ฮิคารุเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับซะแล้ว มือฮิคารุพยายามปัดมือชั้นออกจากตัวเค้า 555+ สนุกจริงๆ
“อื้อ อืออืมมมม”ฮิคารุคราง ยังหรอกฉันยังไม่เลิกแกล้งง่ายๆ มืออยู่ไม่สุขสอดเข้าไปใต้เสื้อชุดนอนของฮิคารุ ได้ผลฮิคารุสะดุ้งเลย
“อ๊ะ ไฮยะ... พี่เนริเล่นอะไรเนี่ย”ฮิคารุลุกพรวดขึ้นมาทำท่าจะร่ายคำด่าแต่เห็นหน้าฉันซะก่อนถึงได้เปลี่ยนคำพูดแบบกระชับ รัวแล้วรวดเร็ว
“555+ ก็อยากกอดน้องชายไม่ได้รึไง”ฉันพูดแล้วซุกตัวเข้าไปกับอกของน้องชายที่น่ารัก ก่อนที่ฮิคารุจะร่ายคำบ่นยาวเหยียดใส่ฉัน ฮิคารุเอามือโอบไหล่ฉันแน่นๆ
“เนริจะกอดผมเมื่อไหร่ก็ได้อยู่แล้วล่ะ จริงมั้ย”ฮิคารุพูดแล้วเอาคางเกยไหล่ฉัน ทุกคนคงรู้น้าว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับฮิคารุน่ะ เพราะถ้าคิดฉันตายก่อนที่จะร้องอุ๊ยจบ ด้วยฝีมือของยูกิ ฉันค่อยๆคลายกอดออก
“ต้องไปนอนแล้ว ง่วงจังเลย เดี๋ยวต้องไปรายงานตัวกับยูกิกับอาคิแล้วก็เด็กน้อยทั้ง6อีกนะคะ บายจุ๊บ”ฉันพูดอย่างเร่งรัดแล้วจุ๊บที่หน้าผากของฮิคารุก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยมีเสียงราตรีสวัสดิ์ของฮิคารุดังตามหลังมาจากห้องนอน เอาล่ะเป้าหมายต่อไป ยูกิ อาคิ และเด็กน้อยทั้ง6คนของฉัน วันนี้ฉันมีความสุขที่สุด เป้าหมายอยู่ครบเลยนอนอยู่ครบ ในห้องของฉันเพิ่งมีการต่อเติม เมื่อเช้านี้ทันทีที่ฉันโทรมาบอกแฟนต้าว่าฉันจะพาเด็กๆมานอนด้วยที่นี่ และวันนี้ เตียงแรกเป็นเตียงคู่ที่มีเด็กน้อยทั้ง6คนนอนอยู่ และอีกเตียงเป็นเตียงคู่ที่มีร่างของของคนที่ฉันรักมากในชีวิตสองคน ยูกิและอาคิ น้องชายที่ฉันรัก และคนที่จะดูแลฉันต่อไปในอนาคต แต่ตอนนี้ฉันจะเบนมาที่เด็กน้อยทั้ง6คน เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะฉันนึกไม่ออกว่าจะแกล้งสองคนนี้ยังไงน่ะสิ เผลอๆอาจจะโดนแกล้งคืนอีก ตอนนี้ฉันเอามือไปป้วนเปี้ยนแถวเอวของอลัน จี้นิดๆ ได้ผลที่น่าพอใจอลันบิดตัวไปมาอย่างน่ารัก ต่อมาเซียร์ดึงเท้าเล็กนั่นลงมา
“อ๊ากกกก ผีหลอก”ตายแล้วเซียร์ร้องดังลั่นจนคนอื่นๆตื่นกันหมด แล้วมีหน้ามาหาว่าแม่เป็นผีอีก ฉันรีบเอามือไปจี้เอวเซียร์
“555+ ว่าแม่เป็นผีหรอเซียร์”ปากก็พูดมือก็จี้ต่อไป เซียร์ดิ้นไปดิ้นมาจนคนอื่นๆหลบกันเป็นพัลวัน จนมีมือหนึ่งมาจับเอวฉันไว้เมื่อหันไปดู ยูกินั่นเอง
“กลับมาแล้วหรอครับ”เค้ากระซิบข้างหูฉัน จั๊กจี้จังเลย ตอนนี้ฉันปล่อยเซียร์ให้เป็นอิสระ เด็กน้อยรีบวิ่งไปซ่อนหลังอาคิทันที
“จ้า เนริกลับมาแล้ว เซียร์นิสัยไม่ดีเลยนะคะ หาว่าแม่เป็นผีเนี่ย”ฉันพูดแบบดุดุนิดนึง ย้ำว่านิดนึง
“ก็ผมกลัวผีนี่ครับ แล้วแม่ก็ดึงขาผมแบบนั้นนี่”เซียร์น้อยโผล่หัวออกมาจากหลังของอาคิแล้วพูด
“ง่า ยูกิ เนริหน้ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ”ฉันหันไปถามยูกิที่กำลังโอบเอวฉันอยู่
“น่ารักมากกว่านะ เซียร์เค้าแค่กลัวที่เนริแกล้ง ใช่มั้ยครับเซียร์”ยูกิพูดกับฉันโดยประโยคสุดท้ายหันไปพูดกับเซียร์
“ครับผม”เซียร์พูด แล้วค่อยกระเถิบออกมาจากด้านหลังของอาคิแล้วเข้ามากอดฉันไว้แน่น เด็กน้อยคนอื่นๆก็เหมือนกัน อเล็กซ์ อลัน ไดสุเกะ เชาหลัน มาโซค่อยๆทยอยเข้ามากอดฉัน
“เอาล่ะเด็กๆ นี่ก็ดึกแล้วนะ นอนได้แล้วครับ”อาคิพูดขึ้นแล้วจัดการอุ้มเจ้าอเล็กซ์ตัวน้อยไปวางบนเตียง คนอื่นๆก็ค่อยวิ่งกระโดดขึ้นเตียงไปทีละคนสองคน ยูกิเดินเข้าไปแล้วเอาผ้าห่มห่มให้เจ้าตัวเล็กทั้ง6
“รารีสวัสดิ์นะคะ”ฉันเดินเข้าไปพูดกับเด็กๆ แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“Good night Sweet dreams See you tomorrow”ลูกๆของฉันตอบกลับมาพร้อมกันแล้วฉันก็เดินมานอนที่เตียงอีกเตียงที่มียูกิกับอาคินอนรออยู่
จุ๊บ
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ริมฝีปากฉันก็ถูกอาคิขโมยจูบไปซะแล้ว ต่อหน้าต่อตายูกิเลยด้วย
“อาคิ นิสัยอ่า ของฉันนะ”ยูกิโวย
“แฟนแก พี่สาวฉัน ฉันจะจู จุ๊บพี่สาวของฉันอ้ะ มีไรป่ะ”อาคิแกล้งกวนยูกิ ทำเอายูกิรีบรวบตัวฉันเข้าไปกอดไว้บนตักเขาเลย อาคิหัวเราะนิดนึง
“พี่สาวแกฉันก็ไม่ให้จุ๊บ ฉันหวง”ยูกิสวนคืน อาคิระเบิดเสียงหัวเราะแล้วเอามือไปกด สวิตปิดโคมไฟข้างเตียงแล้วนอนลงมุดผ้าห่มราวกับไม่ได้ยินยูกิพูด
“จะไม่นอนรึไง เที่ยงคืนแล้วนะ”อาคิพูดเบาๆ ยูกิยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระแล้วค่อยๆล้มตัวลงนอน
“Good night นะครับ ที่รัก”ยูกิพูดแล้วล้มตัวนอนข้างๆฉัน แล้วเอื้อมมือไปปิดสวิตโคมไฟข้างตัว คืนนี้ฉันนอนหลับไปท่ามกลางอ้อมกอดของน้องชายที่น่ารักของฉันทั้งสองคน คืนนี้ฉันมีความสุขขขขขขขขขขขขที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น