คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -- อีกบุคลิกของซาตาน -- การติดต่อจากเทวา --
-- อีกบุคลิกของซาตาน -- การติดต่อจากเทวา --
ตอนเย็นหลังจากที่พวกเนริทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วพวกแม่บ้านก็มาจัดการทำความสะอาดโต๊ะตามปกติ พวกเราก็นั่งคุยกันตามภาษาเพื่อนรักปานจะกลืนกินตามนิสัย
PIRIN : SAYS
“เนริ ไอ้เต๋ามันติดต่อกลับมาบ้างป่ะ”เราหันไปถามเนริมัน เพื่อนสนิทกันนี่นะ น่าจะติดต่อกลับมาบ้าง
“ไม่มีว่ะ คอยดูนะกลับมาเราจะดักตีหัวให้แบะไปเลย”ดู๊ ดู ไอ้เนริมันทำท่ายังกับไอ้เต๋ามันไปฆ่าล้างโคตรมันงั้นแหละ งานนี้แม่งโหดว่ะ
“เนริ ใจเย็นหน่อย” รุนเตือนเมื่อเห็นไอ้เนริมันเรียกไม้เบสบอลสุดหวงของรุนทำท่าจะหวดใส่โต๊ะอาหารเล่น ไอ้เนริมันทำหน้าประมาณว่าไม่น่าห้ามเลยกำลังหนุก
“เออ แล้วพี.พีไม่ได้ติดต่อหาพี่เต๋าเลยหรอ”ไฮยาโตะหันมาถามชั้น กับพวกเรามันไม่เคยเรียกพี่ แต่กับไอ้คิมไอ้เต่าแล้วแม่งเรียกอยู่ได้พี่เนี่ย มันทำหน้าที่พี่ที่ดีตรงไหน
“ไม่อ่า เราขี้เกียจ”/ก็คนมันขี้เกียจนี่/
“อือ ไว้วันนี้เราจะลองติดต่อมันดูว่างานมันเสร็จรึยัง อลันพาน้องขึ้นไปนอนข้างบนไป เดี๋ยวแม่จะขึ้นไปนอนกอดนะคะ”เนริพูดหันไปสั่งอลันเด็กน้อยน่ารักที่ไอ้คิมมันหามาให้ไอ้เนริมันเลี้ยงแก้เหงา ไอ้คิมนี่มันก็น่ารักจริงส่งมาให้ทีครึ่งโหลแน่ะ
“เอาเถอะ ว่าแต่จะไปใช้คอมที่ไหนล่ะ ห้องใคร ยูกิ ริวหรือว่าห้องไฮยาโตะ”เราถามมัน พวกเรานอนกันแบบเป็นคู่อ่านะ แต่ไอ้เนริมันเป็นเศษเกินก็เลยได้ห้องใหญ่สุดไปอยู่กับลูกๆมันเลย
“อือ คงเป็นห้องพวกแกนั่นแหละ ไม่อยากกวนพวกผู้ชาย”เนริพูดพลางหยิบขวดน้ำสีทึบในตู้เย็นออกมาตั้งท่าจะดื่มแต่ก็ชะงักขึ้นมาก่อน
“นี่น้ำใครอ่า”เนริพูดแล้วชูขึ้นมาให้ดู ก่อนหน้านั้นไฮยาโตะเดินออกไปรับโทรศัพท์ก็เลยไม่อยู่
“ไม่รู้สิฮะ กินได้ล่ะมั้งไม่มีใครว่าหรอก”อาคิพูด เหอะๆในเมื่ออาคิยุขึ้นมาแล้วมีหรือไอ้เนริมันจะไม่กิน มันก็กระดกสิ อึก อึก อึก เลย แล้วก็ร่วงลงไปเลย อะไรวะ มียาพิษรึไง คนอื่นๆรีบวิ่งไปดูมันกันใหญ่ ไฮยาโตะโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้วิ่งเข้าไปดูขวดน้ำที่เนริมันกิน
“เฮ้ย นี่มันเหล้า!!”เท่านี้แหละทุกคนกระจายเลย ไอ้เนริมันเมาทีไรมันเข้าอีกโหมดทันที เฉพาะกับเหล้านะอย่างอื่นไม่เป็น /งานนี้สงสัยต้องเอามันมานอนที่ห้องแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวพวกเด็กๆจะตกใจกลัวซะก่อน พอเมาปุ๊บเข้าโหมดน้ำแข็งปั๊บ ทนหนาวหน่อยวะคืนนี้/วายองมันส่งโทรจิตมา
“มีอะไรกัน”เอาแล้วไง เนริมันลุกขึ้นมาแล้วเวียนหัวแล้วยังไม่เจียมอีกลุกขึ้นมาทั้งอย่างนั้นอ่า บรรยากาศเริ่มหนาวแล้ว
“ชั้นถามว่ามีอะไรกัน”เสียงเรียบต่ำจนหน้ากลัว มันเริ่มกวาดสายตาไปทั่ว
“ปะ ปละเปล่า แกกินเหล้าเข้าไปอีกแล้วหรอ”วายองเริ่มรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิติดลบถาม ไอ้เนริหันขวับเลย
“...”ไม่มีเสียงตอบรับจากมัน มีแต่สายตาที่ส่งมาสื่อได้ประมาณว่า มึงก็เห็นอยู่ว่ากูกิน
“แล้วจะไปนอนไหน วันนี้ คงไม่คิดจะไปนอนที่ห้องของเนริหรอกนะ”ริวพูดแบบนิ่งๆ เห็นนิ่งๆแบบนี้พอเจอเนริมันตอนนี้แล้วเทียบไม่ติดเลย
“ที่ไหนก็ได้”พูดพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ ผมมันปกติก็ยาวอยู่แล้วทำมั้ย ทำไมแกต้องเอามันลงมาปิดหน้าเป็นจูออนอย่างนั้นฟะ
“ริว รุนเอาเนริขึ้นไปนอนบนห้องเราก่อนไป เดี๋ยวเราขึ้นตามไป”วายองสั่งการเสร็จสรรพ ริวกับรุนมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะเอาตัวอันตรายขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง ให้พวกที่เหลือได้ปรึกษากัน
“เวย์กับพีคิดว่าคราวนี้โหมดน้ำแข็งจะอยู่กี่วันครับ”ฮิคารุเปิดฉากเลย
“ไม่รู้สิ คราวที่แล้วเนริกินไป1แก้วแบบผสมจางๆ โหมดน้ำแข็งอยู่เกือบ4วัน คราวนี้มั้นล่อไปเกือบหมดขาว เราว่าคงเป็นเดือนล่ะคราวนี้”เราลองสรุปจากความน่าจะเป็นไปได้ก่อน เพราะครั้งสุดท้ายที่กินก็โหมดน้ำแข็งเข้าไป4วันขนาดผสมแบบจางๆนะ
“งั้นคราวนี้พวกพีก็คงต้องอยู่ดูแลเนริตลอด24ชั่วโมงเลยนะครับเนี่ย ไม่งั้นเผลอมีใครมาลอบทำร้ายเข้า งานนี้ผมเกรงว่า คนทำจะไม่รอด”ไฮยาโตะพูดแบบเครียดๆ ไม่ต้องเครียดมาก็ได้ บรรยากาศมันพาไปอยู่แล้ว เราก็อยากจะพูดแบบนี้ออกไปอยู่หรอกแต่ดูหน้าแต่ล่ะคนมันไม่โสภานักหรอกถ้าจะพูดออกไป ดังนั้นกลืนคำพูดลงคอซะแล้วสรรหาใหม่
“อือ ก็คงงั้นอ่านะ งานนี้ชักไม่มันส์ซะแล้วสิ”เวลาแบบนี้ไอ้วายองมันยังเล่นได้อีกนะ นับถือ นับถือ
“ยังจะเล่นอีกนะ”ไฮยาโตะมันเหน็บเข้าให้ ไอ้สองคนนี้ถ้าไม่บอกว่าเป็นพี่น้องกันนะ คงได้นึกว่าเป็นแฟนกันไปแล้วนะน่ะ
“ช่างชั้น”เอาแล้วไงอีหรอบนี้ทุกที ไฮยาโตะแกล้งเหน็บทีไรมันต้องงอนกันทุกที
“เอาเถอะ....”
/เวย์ พี ขึ้นมาบนห้องเดี่ยวนี้/ไม่ทันที่ฮิคารุจะห้ามศึก เสียงไอ้เนริมันก็ดังขึ้นในหัวซะแล้ว สงสัยไอ้เต๋ามันจะส่งข่าวมา ไม่งั้นไอ้เนริมันคงไม่ส่งกระแจจิตมาแรงแบบนี้หรอก
“เออ เดี๋ยวเราขึ้นไปดูเนริมันหน่อยละกัน มันเรียกแล้วเดี๋ยวห้องจะกลายเป็นน้ำแข็งซะหมด ไปนะ”เราบอก
“ครับ ฝากบอกราตรีสวัสดิ์เนริด้วยละกันนะครับ”ยูกิพูดแล้วเดินจากไปก่อน ทำไมน้า ทำไม ไอ้เนริมันยังไม่ลืมโค้ชซักทีตั้ง3ปีแล้วนะ ทั้งที่มีคนคอยเอาใจใส่อย่างยูกิอยู่ด้วยแล้ว รีบไปดีกว่าเดี๋ยวไอ้เนริมันผีเข้า ไม่สิมันเป็นพวกแดร็กคิวร่าอยู่แล้วนี่ เพราะฉะนั้นไม่ใช่ผีเข้า มันเป็นผีออกต่างหาก
NERI : SAYS
ทำไมมันมาช้ากันนักวะ เบื่อแล้วนะ ปวดหัวก็ปวด เหนื่อยก็เหนื่อย เมื่อไหร่มันจะมากันซักทีวะ จะลุกก็ลุกไม่ไหว ไม่น่าเกิดมาเป็นคนคออ่อนเลยเรา
ติ๊ง ต่อง อ๊ะเมลเข้า จากใครวะเนี่ย DeVa เทวดาสุดหล่อ ไอ้เต๋านี่
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : ดี
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : อือ ดี
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : หายหัวไปไหนมา
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : จะให้ไปไหน ก็อยู่ที่รัสเซียเนี่ย แม่งตำรวจที่นี่โคตรเขี้ยวเป็นบ้าเลย
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : จะเสร็จภารกิจเมื่อไหร่
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : ก็คงอีกซัก2อาทิตย์อ่านะ
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : ถ้าเสร็จแล้วจะมานี่เลยรึเปล่า
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : คงงั้น เราไม่ไว้ใจให้แกทำงานคนเดียวว่ะ
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : อือ
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : เป็นอะไรไม่ต่อล้อต่อเถียงเหมือนเดิม
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : เมา
เมื่อไหร่ไอ้พวกนั้นมันจะขึ้นมาซักทีวะ เราปวดหัว ได้แต่คิดมันไม่ยอมขึ้นมาซักที
/เวย์ พี ขึ้นมาบนห้องเดี่ยวนี้/ส่งไปหามันหน่อย เดี๋ยวแม่งลืมเรา
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : งั้นตอนนี้ก็อยู่โหมดน้ำแข็ง
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : มั้ง (คิ้วเริ่มขมวด อะไรกันนักกันหนาวะ)
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : โอเครึเปล่าเนี่ย (ไม่โอเคมั้ง ตอนนี้นอนตายอยู่ที่โรงพยาบาล)
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : จะตายแล้ว
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : ถ้าแกตายแล้วใครจะทำงานต่อ
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS : ช่างหัว
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : อือ ดี ซาตานก็เป็นซะอย่างนี้ มันจะรอดมั้ยวะองค์กรเรา
แอ๊ด เสียงไอ้พิรินมันเปิดประตูเข้ามา
“เฮ้ย เต๋าติดต่อมาหรอเน่”พิรินมันเริ่มเรียกชื่อแบบย่อๆแล้ว เน่ย่อมาจากเนริ
/มึงก็เห็นอยู่ จะถามกูทำไม/ปวดหัว โว้ย มือเริ่มเหงื่อออกแล้วตอนนี้ทั้งสองคนมันกระโดเข้ามาร่วมวงสนทนา? อันที่จริงเรียกว่าวงสนทนาไม่ได้หรอกมั้ง เรายังไม่ได้พูดอะไรเลยซักคำ
SaTaN ซาตานแสนสวย SAYS :เปิดระบบคุยเลยดีกว่าขี้เกียจพิม
DeVa เทวดาสุดหล่อ SAYS : อือ
พอกดปุ่มหน้าจอระบบคุยกันได้เลยไม่ต้องมานั่งพิม หน้าจอก็เปิดขึ้นมาเป็นรูปภาพไอ้เต๋าที่กำลังนั่งเล่นอยู่หน้าคอม ยังเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากตอนก่อนไป เพียงแต่มันดูเฟิร์มขึ้นนะ
“ไอ้เนริ ไม่ต้องมาทำตาเยิ้ม นึกยังไงไปกินเหล้าน่ะ รู้ทั้งรู้ว่ากินไม่ได้ ยังจะกิน”เอาแล้วไง ว่าแล้วว่ามันจะต้องเปิดฉากด่าเลย ตามที่เดาไว้เลย
“กูเปล่า”ตอบได้แค่นี้ล่ะหมดแรงแล้ว
“ได้หลักฐานอะไรมาบ้างรึเปล่าน่ะ”เต๋ามันถามกลับมา ไม่รู้แล้วว่ามันทำหน้ายังไงรู้แต่ว่าตอนนี้ตาปิดแล้ว ขอนอนหน่อยเหอะ
“ไม่เลย วันแรกไอ้ตัวดีของแกดิ เล่นสร้างศัตรูไว้ซะเยอะเลย”วายองฟ้องใหญ่ เอาเถอะ เราไม่มีแรงแล้ว จะฟ้องก็ฟ้องไป อืมมมมมมม
WAYONG : SAYS
“เวย์ไอ้เนริมันร่วงแล้วน่ะ “เต๋าพูดเตือน อะไรวะ พอหันไปเจอข้างหลัง อ้าวไอ้นี่ หลับซะแล้ว มิหน้าเราฟ้องไม่เห็นมันเถียง
“อือ แต่เรามีว่ะ อาจจะไม่มากแต่สายเรารายงานมา “เต๋าพูดพลางส่งไฟล์อะไรซักอย่างมาให้ดู
“เป็นภาพของพวกเดม่อน แล้วก็ประวัติการชกต่อย มีรูปนิดๆหน่อยๆแต่แม่งไม่เห็นหน้าชัดๆเลยหน้ากากบังหมด”เต๋าพล่าม ไอ้พิรินมันก็เรียกไฟล์ขึ้นมาดูคร่าวๆ
“ขอบใจมากว่ะ งานนี้คงต้องพึ่งแกหน่อยล่ะนะ”พิรินมันพูด
“ทำไม ไอ้เนริมันทำงานไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ”เต๋าพูดเสียงตกใจ ดูแม่งก็รู้ว่ามันแกล้ง
“เปล่าหรอก เนริมันหาคนตีสนิทได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเดม่อนมันไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวจริงของมัน ดูๆไปมันก็ทำงานดีแต่วันนี้มันทะลึ่งบ้องหยิบเหล้าของไฮยาโตะมาดื่ม ล่อไปค่อนขวด”เผามันซะเลยไหนๆก็หลับแล้ว
“ฮะฮะ งานนี้คงจะประมาณเดือนนึงน่ะแหละกว่าโหมดน้ำแข็งจะหาย”ไอ้เต๋ามันหัวเราะน้อยๆ
“เออ งานนี้คงต้องให้พวกแกดูแลมันด้วยล่ะนะ เพราะงานนี้ถ้าพลาดศพคงไม่สวยกว่าโดดตึกตายซักเท่าไหร่”เต๋ามันเริ่มติดตลก นิสัยมันอย่างนี้ทุกที
“อืมมมมม”เสียงไอ้เนริมันครางแล้วพลิกตัวไปนอนกอดน้องหมีไอ้พีมันเฉยเลย
“ฮะฮะฮะ มันคงจะแฮ๊งค์แหละ พรุ่งนี้ก็เอามันไปโรงเรียนด้วยละกัน ลากมันไปด้วย เพราะเพิ่งไปวันแรกก็หยุดซะแล้วมันคงเป็นที่จับตามองของพวกอาจารย์น่าดู ฮะ ฮะ”เต๋าพูดทั้งที่พยายามกลั้นหัวเราะน่าดู
“เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพยายามเอามันไปละกัน”เรารับปากมันแต่ไม่รับปากนะว่ามันจะไปฆ่าใครตายรึเปล่า แม่งอยู่โหมดนี้ทีไร มันฟิวล์ขาดง่ายทุกที
“อือ ว่าแต่ได้ติดต่อไอ้คิมมันบ้างรึยัง”เต๋ามันถามกลับมา เอ้อพูดถึงไอ้คิม ยังไม่ได้ติดต่อมันเลยเว้ย ไปตายอยู่แถวไหนแล้วก็ไม่รู้
“ยังเลย ยังไม่ได้ติดต่อมันเลย”พิรินพูด
“เอาเถะ รีบติดต่อมันด้วยละกัน มันก็ห่วงพวกแกไม่น้อยไปกว่าเราหรอก ติดต่อทุกๆคนเลย”เต๋าบ่น
“เออ จะพยายาม แต่ตอนนี้อะไรๆมันยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่จะติดต่อมันให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน”บ่นไรนักหนาวะ
“อ้อ เกือบลืม คุมความประพฤติเนริด้วยเดี๋ยวไปกัดใครเค้าเข้า ล่ะยุ่งแน่”เต๋าเตือน ไอ้เต๋าแกจะดักคอเราทำไม
“กัดน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ฆ่านี่สิแย่สุด”พีพูดพร้อมยักไหล่ เฮ้อ เวลาเนริมันนอนน่ะยังดูไม่เท่าไหร่แต่พี่แกตื่นขึ้นมานี่สิ อยากตายเลย
“อือ เราต้องไปแล้วล่ะ บายนะ”เต๋าลาแล้วก็ออกไปเลย เรากับพีเลยได้แต่มองหน้ากันจะทำไงกับมันดีวะเนี่ย ไอ้นี่ยึดเตียงไอ้พีไปซะอย่างนั้น คืนนี้มีอยู่2ทางเลือกให้ไอ้พีมัน จะนอนพื้นหรือจะนอนเตียงเดียวกัน แน่นอนอยู่แล้วล่ะว่ามันต้องเลือกอย่างหลัง
NERI : SAYS
พระอาทิต์โผล่พ้นขอบฟ้า ถึงเวลาที่ต้องรบกับไอ้พวกเดม่อนแล้วก็ผู้หญิงที่โรงเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย อืมมม เฮ้อ ปวดหัวจัง สงสัยจะแฮ๊งค์หนัก อ้าวแล้วนี่ไอ้พีมันไปไหนล่ะเนี่ย เตียงมันอยู่นี่ ไปนอนกับไอ้เวย์เฉยเลย
“อืมมมม อ้าว ไอ้เน่ตื่นแล้วหรอ”นั่นไง ไอ้พีเอ๊ย เห็นอยู่ว่าตื่น ตาก็ลืม นอนอยู่มั้ง
“เวย์ๆ ตื่นๆเว้ยตื่น”ไอ้พีมันหันไปปลุกไอ้เวย์มัน พุดตามตรงไอ้ที่เห็นว่าไม่พูดนี่ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรืออะไรแต่ไม่อยากพูด เหนื่อย แล้วก็ไม่ชอบด้วย(เอากับมันสิ นิสัยตรงข้ามกับตอนเป็นปกติเลย/*--*)
“เออ ตื่นแล้ว”เวย์มันลุกขึ้นมาแล้วก็จ้องหน้าเราตาแป๋ว อะไรอีกวะน่ะ
“แฮ๊งค์มั้ย?”โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าจะด่าอะไร จะถามแต่นี้ล่ะนะ เอาวะพยักหน้าตอบซักหน่อย
“จะตายรึยัง?”ดูมันเล่นไม่เลิก
“ยัง”คำแรกของเช้านี้ แทนที่จะเป็นคำว่าอรุณสวัสดิ์
“อือ ไปอาบน้ำไป ทำตัวดีดี เดี๋ยวลุกเห็นแล้วจะร้องไห้เอา”พิรินพูดที่แน่ๆคือมันจะไล่เราออกจากห้องแค่นั้นเอง นี่แหละเจตนามันล่ะ มันไล่แล้วเราจะอยู่ทำไมก็เดินกลับห้องสิ
“เนริ ตื่นแล้วหรอครับ”ยูกิทัก ตอนนี้ยูกิสวมเครื่องแบบร.ร.เรียบร้อยแล้ว
“อือ”ไม่รู้จะตอบอะไรมากกว่านี้แล้ว ปวดหัว
“อือ ไปอาบน้ำเถอะ รึว่าจะให้ผมอาบให้ก็ได้นะ”ถ้าเป็นเวลาปกติคงต้องพูดว่า ทะลึ่ง! รึไม่ก็บ้า! ไปแล้วแต่วันนี้ปวดหัว ทำไมน้าแดร็กคิวร่าอย่างเรามันถึงแฮ๊งค์เหล้าได้หว่า หมดสภาพเลย
“ไปอาบให้หน่อยสิ”เวลานี้มันปวดหัวจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว จะให้เล่นตัวแบบพวกอัศวินม้าขาวที่เจ็บเจียนตายแล้วยังบอกว่าไม่ไหวล่ะก็คงไม่เกิดผลดีอะไรกับตัวเองนักหรอก ดูยุกิทำเข้าสิ ทำหน้าอย่างกับเห็นผี
“เอาจริงหรอครับ ให้ผมอาบน้ำให้น่ะ”ยูกิถามย้ำ
“อือ ปวดหัว”จะถามอะไรอีกเยอะมั้ยเนี่ย ชั้นปวดหัว
“มาครับผมช่วยพยุง”ยูกิเข้ามาประคองแล้วพาเข้าไปในห้อง พวกเด็กๆจ้องกันตาแป๋วเลย
“แม่เป็นอะไรน่ะครับ”เชาหลันตะโกนถามคนแรกเลย ก่อนคนอื่นๆจะวิ่งกรูกันเข้ามาดูอาการ
“ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แต่ถ้าถามมากๆแม่อาจจะเป็นนะ”โอย ปวดหัว ขอพิงหน่อยนะยูกิ ไม่ต้องรอให้เค้าอนุญาตก็ถือวิสาสะพิงเจ้าตัวไปเต็มๆเลย
“ครับๆ”เด็กๆรับคำแล้วไปนั่งที่เตียงแล้วปิดปากเงียบ
“เอ่อ เดี๋ยวอาจะอาบน้ำให้คุณแม่นะครับ ใครจะช่วยอาบ้าง”ยูกิถาม เราก็ยังพิงยูกิต่อไป
“ผมครับ”
“ผมด้วย”
“ผมด้วย”เด็กแย่งกันตอบ
“อ่า เดี๋ยวอลันกับไดสุเกะเตรียมเสื้อผ้าให้คุณแม่นะครับ แล้วมาโชกับเชาหลันไปช่วยกันเตรียมน้ำให้คุณแม่อาบนะ เซียกับอเล็กซ์มาช่วยอาอาบน้ำให้แม่นะครับ”ยูกิสั่งการอย่างคล่องแคล่ว เด็กๆก็รีบทำตามทันที
“เอ่อ ผมขอโทษนะครับ”ยูกิขออนุญาต แล้วลงมือแกะกระดุมชุดนอนเราออก
YUKI : SAYS
“เอ่อ ผมขออนุญาตนะครับ”ผมเอ่ยขออนุญาติเนริก่อน เจ้าตัวดูท่าว่าจะแฮ๊งค์จัด คอพับไปซะแล้ว ไม่นาเค้าก็ถอดเสื้อผ้าให้เนริเสร็จ ผิวขาวเนียนโผล่มาจ๊ะเอ๋กับสายตาของเค้า
ผ้าคลุมต้องรีบเอามาคุม คิดได้แค่นี้เซียรืก็ยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ซะแล้ว
“ขอบคุณนะครับ”ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ต้องขอบคุณเพื่อไม่ให้เสียนิสัย ถึงตอนอยุ่ในตึกประมูลจะเห็นเรือนร่างของผู้หญิงมามากก็เถอะ แต่ว่าเรือนร่างของเนริทำให้เค้าใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย ถึงจะไม่ใช่เวลามานั่งคิดแบบนี้ก็เถอะ
จ๋อม จ๋อม เสียงของสายน้ำเมื่อกระทบเข้ากับตัวของเนริ เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆก่อนจะปรือตาขึ้นมาพูด
“น้ำเย็น”ปือตาขึ้นมาพูดแล้วก็จัดการขัดถูตามตัวโดยมีเซียร์กับอเล็กซ์เป็นคนคอยช่วย ส่วนผมก็คอยช่วยอยู่ห่างๆก็พอ อย่างเช่นหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ รึไม่ก็คอยหยิบจับขวดแชมพู ครีมนวด ลารพัดสิ่งของที่เนริต้องการส่งไปให้ผ่านม่านพลาสติกสีขาวขุ่น
“อาบเสร็จแล้ว ขอผ้าหน่อยครับ”เสียงเจ้าตัวเล็กหน้าหวานอย่างน้องเซียร์ตะโกนออกมาให้ได้ยินกัน ผมก็ได้แต่ส่งผ้าเช็ดตัวไปให้ล่ะนะ
“เอ้านี่” มือเรียวยาวของเนริยื่นมือออกมารับผ้าเช็ดตัวไป สักพักหนึ่งม่านก็ถูกกระชากเปิดโดยฝีมือของอเล็กซ์เจ้าตัวป่วนน้อย ก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมกับเซียร์
“ดีขึ้นมั้ย หรือว่าหนักกว่าเดิม”ผมเดินเข้าไปถามเนริที่นั่งตาปรืออยู่ ช่างเป็นภาพที่เซ็กซี่จริงๆ ภาพหยดน้ำที่กำลังเกาะพราวอยู่บนใบหน้า ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย ตาสีน้ำเงินเข้มที่กำลังปรือๆนั่นอีก ผมยาวสยายไปทั่วอ่างน้ำ
“ใจคอจะไม่ช่วยจริงๆหรอ”เสียงเล็กๆเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากน่าจูบนั่น ไม่สิ ไม่ใช่เวลามานึกเรื่องแบบนี้ เนริไม่สบายอยู่ แต่เนริไม่สบายแล้วอ้อนแบบนี้บ่อยๆก็ดี
/ยูจัง ทะลึ่งใหญ่แล้ว/เสียงของเนริดังขึ้นในหัวพร้อมกับสายตาตำหนิเล็กน้อย เอาแล้ว เผลอ ลืมไปว่าจิตของเนริกับผู้บุกเบิกโซเนอร์มันเชื่อมต่อกันอยู่รวมถึงเราด้วย
“ขอโทษครับ”พูดเสร็จก็รีบช้อนตัวเนริขึ้นแล้วพาออกไปแต่งตัวข้างนอก
“ออกไปรอข้างนอกก่อนนะ เนริจะแต่งตัว”เนริบอกแล้วเดินไปหาอลันกับไดจังที่เตรียมยื่นเสื้อผ้ามาให้ ส่วนผมก็เดินออกนอกห้องไป เฮ้อ กะจะอดใจไว้จนถึงตอนแต่งงานแล้วนะ แต่ทำไมกลับคิดแบบนี้ได้ งงตัวเองวุ้ย
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น