คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -- ลอบกัด -- -- เรื่องผีบนดาดฟ้า --
-- ลอบกัด -- -- เรื่องผีบนดาดฟ้า --
เสียงกริ่งสวรรค์ดังขึ้นท่ามกลางเสียงเฮลั่นของบรรดาเหล่านักเรียนที่ต้องนั่งเรียน ไม่สิคงต้องเรียกว่ารบราฆ่าฟันกับอาจารย์มากกว่า ท่านให้ความรู้เราก็ไม่เอา เราไม่ง้อประมาณนั้น ที่ห้องม.5/1เด็กน.ร.ค่อยๆทยอยกันเดินลงไปทานอาหารที่โรงอาหาร ระหว่างที่เนริเก็บกระเป๋าอยู่พวกเคนก็เข้ามาชวนเนริไปกินข้าวที่โรงอาหาร
“เนริจ๋า ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย”นัทเดินมาจับไหล่เนริพลางพูดอย่างอารมณ์ดี
“คงไม่ได้หรอก เนริต้องไปกินข้าวกับเพื่อนๆน่ะจ้ะนัทไปกับเรามั้ย”เนริตอบกลับอย่างนุ่มนวล
“เอาสิ เราก็เอากล่องข้าวมากินด้วยเหมือนกัน ว่าแต่จะไปกินที่ไหนกันดีล่ะ”เต้พูดพลางชูกล่องข้าวในมือให้เนริดู
“อือ ดาดฟ้าน่ะจ้ะ พวกวายองอยู่ที่นั่น”เนริพูด
“อ้าวแล้วไหนบอกว่า พวกวายองไม่สบายล่ะ”เคนพูดเสียงดังจนเนริต้องรีบเอามือปิดปาก
“ชู่ส์ อย่าเอ็ดไป คือว่าเค้าโดดน่ะ อย่าไปบอกใครนะ”เนริกระซิบ ก่อนจะปล่อยมือออก
“เอาเถอะ เรารีบไปกันดีกว่าเดี๋ยวเพื่อนเนริจะรอนะ”เต้พูดชวน
“จ้า จ้าไปกันเถอะ”เนริพูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดีโดยไม่สังเกตเลยว่ามีรอยยิ้มหนึ่งประสงค์ร้ายกับตัวเองอยู่ เนริเดินออกไปก่อนจะวิ่งเข้ามาลากเพื่อนใหม่ไปด้วยกัน
ระหว่างที่ทั้งสี่คนเดินขึ้นบันไดไปยังดาดฟ้าก็มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เนริที่กำลังเดินอยู่ดีดีก็มีเนริก็ได้ยินเสียงอะไรซักอย่างเคลื่อนที่เข้ามาเร็วมาก ถ้าตอนนั้นเนริอยู่คนเดียวของแค่นั้นทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว แต่นี่มีคนอื่นอยู่อีกสามหน่อ เนริเลยต้องทำใจไม่หลบอะไรก็ตามที่กำลังหล่นลงมา ซ่าส์ เสียงน้ำไหลชโลมตั้งแต่หัวจรดเท้าของเนริ ท่ามกลางความตกใจของสามหนุ่มที่เดินมาด้วยกัน
“เฮ้ย เนริ”สามหนุ่มร้องเสียงหลง ก่อนที่เคนผู้ได้สติคนแรกจะชะโงกหน้าขึ้นไปมองคนที่วางแผนแกล้งเนริแต่ก็ไม่เจอใครน่าสงสัยเลยซักนิดเดียว
เนริหลับตาลงซ่อนนัยต์ตาสีน้ำตาลที่ตัวเองผนึกไว้ค่อยๆกลายสีเป็นสีแดงแล้วก็กลับกลายมาเป็นสีน้ำตาลตามเดิมอย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไรรึเปล่า”นัทพูดพลางถอดเสื้อคุมชุดฟอร์มร.ร.ออกมาคุลมเนริอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรหรอก เนริชินซะแล้ว”เนริพูดแล้วส่งรอยยิ้มไปให้สามหนุ่มเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าเธอไม่เป็นไรจริงๆ
“เรารีบขึ้นไปบนดาดฟ้ากันเถอะ อยู่ตรงนี้มันอันตราย”เต้พูดแล้วทั้งสี่คนก็รีบวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าทันที
เมื่อไปถึงที่ดาดฟ้าก็ได้พบกับสหายทั้ง10คนที่นั่งรออยู่
“เนริเป็นอะไรน่ะ ตัวเปียกเชียว”ยูกิที่ไม่พูดพล่ามทำเพลงเดินตรงเข้ามาแล้วถอดเสื้อคุมที่เนริใส่อยู่ยื่นคืนให้กับนัท แล้วถอดเสื้อคลุมตัวเองใส่ให้เนริทันที
“หึหึ เนริ ไปโดนใครเค้าลอบทำร้ายมาล่ะ ตัวเปียกเชียว”วายองทักอย่างอารมณ์ดี
“ไม่เท่าไหร่หรอก แค่โดนหมาลอบกัดนิดหน่อย”เนริตอบกลับพอเป็นพิธี
“มาสิ แล้วพาใครมาด้วยล่ะนั่นน่ะ”พิรินที่เห็นพวกเคนเอ่ยถาม
“อ่า นี่เคน นัทแล้วก็เต้ เพื่อนเราเองในห้องอ่า”เนริพูดเมื่อเห็นสายตาของยูกิก็รีบบอกรายละเอียดทันที
“สวัสดี”สามคนทักกันอย่างพร้อมเพรียง
“มานั่งด้วยกันดิ”วายองชวน ริวกับไฮยาโตะลุกขึ้นขยายวงกล้างออกไปให้พอกับผู้มาใหม่ทั้งสาม ส่วนเนริโดนยูกิดึงไปนั่งบนตักแล้ว
“เออ แล้วเนริแกเข้ามาวันแรกก็มีคนเล็งแกเลยหรอเนี่ย”พิรินที่กำลังกินอยู่เอ่ยขึ้น
“ไม่ดีเลยน้า ผมอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆ”ยูกิพูดขึ้นมาเชิงตำหนิแล้วเอาหัวเกยไหล่เนริ
“เหอะๆ ไม่รู้สิ แต่เห็นอย่างนี้แล้วคงโดนเล็งจริงๆอ่าแหละ”เนริหัวเราะแห้งกลบเกลื่อน
“แล้วคิดว่าใครลอบทำร้ายเนริล่ะ พอจะรู้รึเปล่าฮะ”ฮิคารุพูดพลางตักข้าวเข้าปาก ทำให้ความสนใจถูกเบนมาที่เนริ ซึ่งเจ้าตัวกำลังถูกยูกิป้อนข้าวเคี้ยวตุ้ยๆอยู่อย่างน่ารัก
“แค่กๆ อยากรู้นักใช่มั้ย นี่ไง นี่ นี่ นี่ สามคนเลย “เนริพูดพลางชี้มือไปยังผู้มาใหม่ทั้งสามคน
“เฮ้ย ได้ไง”เคน เต้ และนัทสะดุ้งตกใจที่อยู่เนริก็ชี้เค้าซะอย่างงั้น
“อย่าบอกนะว่า สามคนนี้จีบแกอยู่น่ะ”วายองแทรกขึ้นมากลางวง
“ไม่ใช่ๆ แต่สามคนนี้น่ะ ทำให้เราโดนเล็งต่างหาก”เนริแก้ความเข้าใจให้ใหม่เพราะรู้สึกว่าไอ้พวกนี้มันชักจะคิดอะไรลึกซึ้งเกินไปแล้วรวมถึงคนที่ตัวเองนั่งตักอยู่ด้วย
“ยังไง?” ไฮยาโตะที่เริ่มให้ความสนใจกับประเด็นสนทาเอ่ยถามขึ้น
“ก็ ดูหน้าแต่ละคนดิ พวกนายคิดว่าไง”เนริพูดอีกพลางหยิบน้ำขึ้นมากิน
“หล่อ หน้าตาดี สรุปได้แค่นี้แหละ”พิรินกล่าวสรุป
“แล้วเนริคิดว่าใครเป็นคนทำอ่าครับ”อาคิที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น
“ไม่รู้สิ มันเยอะจนจำไม่ได้อ่า”เนริพูดพลางยิ้มน้อยๆในความคิดของตนเอง
“เหอะๆ มาวันแรกก็สร้างศัตรูเยอะเลยนะเว้ย อยากรู้จริงๆว่าจะซักกี่คนกันเชียว”วายองกล่าวอย่างกวนๆ
“หึหึ อยากรู้จริงๆหรอ ....... ผู้หญิงทั้งโรงเรียนเลยทีนี้ เยอะมั้ย เฉพาะในห้องก็กี่เท้าเข้าไปแล้วน่ะ นับดิ”เนริพูดเว้นวรรคนิดนึงพอให้ตื่นเต้น
“พระเจ้า ชั้นเกิดมายังไม่เคยสร้างศัตรูได้เยอะขนาดนี้ภายในวันเดียวเลย”พิรินอุทาน
“ไหน คิมมันเตือนนักเตือนหนาว่ามานี่แล้วให้แกดูแลไม่ให้เรากับพิรินมันก่อเรื่อง ไหง แกเล่นคนเดียวหมดร.ร.เลยวะเนี่ย 555+”วายองพูดก่อนหัวเราะ ส่วนไฮยาโตะได้แต่ส่ายหน้า ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเค้าเลย มาวันแรกก็โดดมันตั้งสามคาบเข้าไปแล้ว ไฮยาโตะนินทาในใจ แต่พอดีว่าวายองมันไม่ใช่คนธรรมดา ส่งกระแสจิตกลับมา
/คิดเบาๆหน่อยก็ได้ ไม่ต้องด่ากันให้ได้ยินหรอก/วายองส่งกระแสจิตกระแนะกระแหนมาให้ เมื่อไฮยาโตะหันไปมองหน้า สาวเจ้าก็เล่นส่งค้อนวงโตมาให้แทนซะนี่
“หึหึ”เสียงหัวเราะน้อยๆจากพวกยูกิที่ได้ฟังการสนทนาในใจดังขึ้นท่ามกลางความฉงนของสามหนุ่มพลางคิดในใจ พวกนี้มันบ้ารึเปล่า
“หึหึ ไม่เป็นไรหรอก พวกนี้เค้าทะเลาะกันทางสายตาน่ะ พวกเราไม่ได้บ้าหรอก”พิรินที่ได้เห็นหน้าฉงนของนัทหันมาเฉลยข้อข้องใจให้กับทุกคน
ตามจริงแล้วพวกเนริมีจิตที่สามารถสื่อถึงกันได้เพราะว่าความสัมพันธ์ที่มีต่อกันมาตั้งแต่เด็ก จิตที่สื่อถึงกันนี้เป็นจิตที่ติดต่อกันโดยอัตโนมัติไม่สามารถปิดกั้นกันได้ แต่ทว่าหากเป็นกับคนอื่นพวกเนริจะสามารถอ่านใจได้เท่านั้นแต่ไม่สามารถติดต่อหรือพูดคุยโต้ตอบทางกระแสจิตได้
“งอนไปเหอะ”ไฮยาโตะพูดเบาๆพลางกลั้นหัวเราะ
“เอาน่า ไฮยาโตะ นายก็อย่าไปแกล้งวายองให้มันมากนักเลย”ฮิคารุเอ็ด
“เหลือเวลาอีก30นาทีให้พักผ่อนกัน จะทำอะไรก็ทำซะ”รุนพูดแล้วเดินออกจากวงไปนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกฟากหนึ่งของดาดฟ้า
“ชั้นไปนอนนะ”ริวพูดแล้วเดินไปหามุมสงบนอน
“ขอพักผ่อนซักหน่อยก็แล้วกัน วันนี้โดนครูเค้ารัวภาษาไทยใส่ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”ฮิคารุพูดแล้วล้มตัวลงนอน
“เอ้า รับ”พิรินโยนยาพาราฯมาให้ฮิคารุซึ่งเด็กหนุ่มก็รับได้อย่างสวยงามก่อนจะโยนเข้าปากแล้วตามด้วยน้ำที่อาคิยื่นให้แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆไฮยาโตะ
“อือ ขอนอนมั่งสิง่วงเหมือนกัน”ยูกิพูดพลางยกตัวเนริลงมาจากตัวแล้วยึดเอาตักของเนริมาเป็นหมอนหนุนซะอย่างนั้น
“แล้วผมจะไปนอนไหนล่ะเนี่ย เนริครับ ขอนะ”อาคิเดินมานั่งลงข้างๆแล้วยึดตักอีกข้างของเนริมาเป็นหมอนของตัวเองก่อนที่เนริจะตอบรับคำขอเสียอีก ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร
“เอ้อ ว่าแต่นั่งด้วยกันมาตั้งนาน พวกเรายังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยนะ เราชื่อพิรินนะเรียกเราว่า พี.พีก็ได้”พิรินพูด
“เราชื่อวายอง เรียกเวย์ก็ได้”เวย์พูดพลางเอาขนนกที่ตัวเองแอบเสกขึ้นมาแกว่งไปมาแถวๆจมูกของอาคิ
“นี่อาคิ นั่นยูกิเป็นฝาแฝดกันอายุน้อยกว่าเรา1ปี”เนริพูดพลางเอามือลูบหัวเด็กหนุ่มทั้งสองที่นอนอยู่บนตัก
“ที่นอนอยู่นั่น ไฮยาโตะ แล้วที่นั่งอ่านหนังสืออยู่นั่นคิรุนแล้วที่หน้าเหมือนกันนอนอยู่อีกทางนั่นคาริว”พิรินร่ายยาวพลางชี้มือชี้ไม้ประกอบส่วนพวกเคนได้แต่มองตามแล้วพยักหน้าเชิงเข้าใจ
“อือ ผมชื่อคอนเน่ ส่วนนี่ชื่อฮิคารุ”คอนเน่พูดแล้วแนะนำตัวให้ฮิคารุเสร็จสรรพ
“อื้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”นัทว่าพลางส่งยิ้มให้
“นี่ถามตรงๆเหอะนะนัท นายเป็นเกย์รึเปล่าอ่ะ”จู่ๆพีรินก็โพล่งขึ้นมาทำเอาเจ้าตัวคนถูกกล่าวหาร้องเสียงหลง
“เฮ้ย!”
“ชั้นล้อเล่นน่ะ555+ อย่างนายก็คงเป็นประเภทเดียวกับฮิคารุสินะ ผู้ชายหน้าสวยน่ะ”พิรินพูดพร้อมกับถอยตัวนั่งลงเหมือนเดิม
“ฮะ ฮะ พิรินขี้เล่นดีจังนะ เราตามอารมณ์ไม่ทันเลย”นัทที่เริ่มปรับสีหน้าไม่ถูกหัวเราะแก้เก้อ
“เหอะ เหอะ เจอแค่นี้ก็เขินซะแล้วหรอ นัทนี่น่ารักจังนะ”วายองแซว
“ดูเหมือนว่าพิรินจะเป็นพวกคาสโนวี่เลยนะ”เคนที่มองมานานพูดขึ้น
“ก็ไม่เชิง”พิรินพูดแล้วเอาน้ำส้มที่ฮิคารุเตรียมมาขึ้นมาดื่ม
“แล้ว....”เคนกำลังจะถามต่อแต่วายองขัดเอาไว้ก่อน
“เราไม่เป็นแบบพิรินหรอกเราเป็นพวกเฉพาะกับผู้หญิงน่ะ”วายองพูดขัดในความหมายที่รู้กันว่าไอ้นี่มันเป็นทอม
“แล้วเนริล่ะ”เต้หันมาถามเนริที่นั่งอยู่บนตักยูกิ
“เราไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอก เราปกติดีทุกอย่าง แฟนเราก็อยู่นี่จะให้เราไปหาใครที่ไหนได้ล่ะ”เนริยักไหล่พลางพยัดเพยิดไปที่ยูกิ
“อือ หรอ”เคนพูดพลางทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“มีอะไรหรอเคน”เนริถาม
“ก็ได้ยินมาว่าพวกเดม่อนมันเล็งพวกเนริไว้อยู่น่ะ แต่เราไม่รู้ว่าจริงรึเปล่านะ”เคนพูดพลางใช้ความคิด
“เอ๋ Demon หรอใครอ่า”เนริพูดพลางทำหน้าบ้องแบ๊ว ส่วนคนอื่นๆที่อยู่ไม่ไกลก็เริ่มตื่นทันทีที่ได้ยินชื่อแก๊ง ส่วนฮิคารุที่นอนอยู่ใกล้ๆยังแกล้งหลับอยู่ยังตื่นขึ้นมาฟังเลย
“อ๋อ เป็นแก๊งนักสู้ที่คุมโรงเรียนน่ะ พวกนี้ค่อนข้างฝีมือดีแล้วก็เป็นเจ้าถิ่นด้วย”เต้พูด
“แล้วเค้าเป็นใครหรอ พวกนายเคยเห็นหน้ามั้ยอ่า”เนริทำตาโตให้เห็นว่าตอนนี้เธอสนใจเรื่องนี้มากน้อยเพียงใด
“ดูเหมือนเนริจะชอบเรื่องพวกนี้จังนะ”เคนพูดพลางมองอย่างจับผิด
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกที่เกาหลีก็มีแก๊งคุมร.ร. ประมาณเดม่อนเนี่ยแหละเค้าใช้ชื่อว่าโซเนอร์ล่ะ เท่มากๆด้วย”เนริเล่นไปตามน้ำยังมิวายแอบชมตัวเองในวรรคหลังด้วย
“เนริมันบ้าพวกอย่างนี้อ่ะแหละ อย่าไปสนใจมันมากนักเลย ว่าแต่เต้เล่าต่อสิ เรารอฟังอยู่”พิรินพูดกลบเกลื่อน
“อือ เราไม่เคยเห็นหน้าหรอก แล้วก็ไม่เคยมีใครเห็นหน้าด้วย ไม่รู้ไอ้พวกนี้มันจะเก่งขนาดไหนกัน เล่นพวกเจ้าถิ่นคนก่อนซะเข้าโรงพยาบาลเลยล่ะ”เคนตอบแทน
“โห โหดน่าดู”วายองพูด
¶ Whenever you look in my eyes, I do want to show you , My love ¶ (Hug – TVXQ V.English)
“อ๊ะ โทรศัพท์เข้า กิ๊กคนที่12 ใครหว่า จำไม่ได้อ่า เนริรับแทนทีดิ บอกว่าเราไม่ว่างถามชื่อให้ด้วยว่าใคร ถ้างอแงนักก็บอกเลิกให้ด้วย”วายองพูดพลางพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ราคาหมื่นกว่าให้เนริ
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่านั่นใครค่ะ”เนริกรอกเสียงหวานลงไป
“นั่นเธอเป็นใคร แล้วเฟลอยู่ไหน ชั้นชื่อเมย์ เป็นแฟนของเฟล เรียกเฟลมารับสายเดี๋ยวนี้”เสียงแจ๋นของคู่กรณีตอบกลับมา
“ขอโทษนะคะ เฟลไม่ว่างคุยค่ะ กำลังทำ...”เนริลากเสียงก่อนจะหันมาถามวายองแบบไม่มีเสียง อ่านปากได้ว่าจะให้บอกว่าทำอะไรอยู่...
วายองบอกปัด พลางพูดแบบไม่มีเสียงว่า จะเอาอะไรก็ตามใจแก
“เค้ากำลังเอ่อ.. กำลังออกกำลังกายอยู่ค่ะ”เนริพูดพล่อยๆออกไป
วายองตบหน้าผากดังป้าบ อยู่ในร.ร.มันจะให้ออกกำลังกาย จะบอกว่าอ่านหนังสืออยู่หรืออะไรๆที่มันเกี่ยวกับเรื่องเรียนหน่อยก็ไม่ได้ คนอื่นๆก็มองหน้ากันแบบแปลกๆ
“ออกกำลังกาย ทำอะไรอยู่ทำไมจะเรียกเค้ามาคุยไม่ได้”ระหว่างที่เนริกำลังคิดว่าจะให้ออกกำลังกายอะไรดี อยู่ๆพิรินก็ทำเสียงแปลกออกมา
“อา.. เฟล ร้อนแรงจัง เอาอีกหน่อยสิ อา..”คนอื่นๆหันไปมองพิรินอย่างฉับพลัน เจ้าตัวก็ยังส่งเสียงครางไม่หยุด วายองที่เพิ่งเข้าใจแผนการก็เอากับเค้าด้วย
“อืมมม ดีจังเลย คุณร้อนแรงมากเลยล่ะ พิตต้า แรงๆเลยได้มั้ย ผมขอนะ”วายองพูดออกมา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เสียงดังออกมาจากโทรศัพท์จนเนริต้องเอาออกห่างจากหู พิรินยิ่งได้ใจกิ่งส่งเสียงครางออกมาอีก
“อา อีกนิดนะ อีกนิด จะไปแล้วจะไปแล้ววววว”
“ทนอีกนิดนะ ผมก็จะถึงแล้วน้า”วายองยิ่งร่วมผสมโรงจนคนปลายสายทนไม่ไหวตัดสายหนีไปดื้อๆ
“555+ พวกนายได้ยินเสียงยัยนั่นรึเปล่า ฮาดีจังเลย”พิรินพูดอย่างอารมณ์ดี
“เฮ้อ น้องเมย์นั่นยิ่งน่ารักอยู่ กะจะเอาไว้เป็นคอลเล็คชั่นส่วนตัวซะหน่อย น่าเสียดาย”วายองถอนหายใจพลางยื่นมือมาหยิบมือถือที่เนริส่งคืนมาให้
“พวกเนรินี่ไม่มีใครธรรมดาเลยนะ”เคนพูดพลางมองพิรินที่พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้แต่ก็หลุดหัวเราะออกมาจนได้
“อ่านะ เนริว่า เนริปกติสุดแล้วล่ะ”เนริพูดพลางหัวเราะแห้งๆ
“เนริหูอื้อมั้ย เมื่อกี๊น่ะ”ยูกิพูดพลางเอามือมาจับใบหูของหญิงสาว
“ไม่เป็นไรหรอก เนริชินแล้ว คนนี้กรี๊ดเบากว่าคนก่อนๆอีก”เนริหันไปบอก
“เอ้อ เราต้องรีบลงไปเรียนกันแล้วนะอีก5นาทีออกจะดังแล้ว”นัทเตือน ก่อนคนอื่นๆจะลุกขึ้นเก็บข้าวของแล้วเดินลงบันไดไปทีละคน โดนไม่รู้เลยว่ามีกล้องวงจรปิดคอยถ่ายทุกอากัปกริยาของพวกเค้าไว้ ยกเว้นพวกเนริที่ตั้งใจจะนั่งตรงมุมที่มันเป็นมุมโล่งกล้องวงจรปิดถ่ายได้อยู่แล้ว
/เอาสิ ให้มันรู้กันไปว่านายจะไม่ตกหลุมพรางของเรา เดม่อน/ เนริ พิรินและวายองคิดพร้อมกัน
มุมมืดในโรงเรียนมีบุคคลปริศนายืนอยู่ ภายในห้องมีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ติดตั้งอยู่
“หึหึ ไม่ต้องรีบตามหาตัวชั้นขนาดนั้นก็ได้ อีกไม่นานเธอก็จะเป็นของชั้น เนริ”เสียงอำมหิตดังขึ้น
“ชั้นอยากได้แม่ทอมนั่นจัง ถ้าได้ทำให้สาวห้าวร้องไห้บนเตียงล่ะก็ ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะมีความสุขขนาดไหน”เสียงขี้เล่นอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในขณะที่สายตาจับจ้องไปที่จอมอนิเตอร์ที่มีรูปตอนที่พวกเนรินั่งกินข้าวบนดาดฟ้าฉายอยู่
“เฮ้ ชั้นขอร่วมด้วยสิ ชั้นขอแม่สาวคาสโนวี่นะ เสียงครางน่าฟังที่สุดเลย”จู่ๆก็มีอีกเสียงหนึ่งตะโกนขัดขึ้นมา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายขึ้นมาบนใบหน้า ต่อจากนี้ต่างหากที่เป็นของจริง และถ้าพวกเค้าอยากได้อะไรแล้วล่ะก็ มันต้องได้ทุกอย่าง
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น