คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -- วันแรกในโรงเรียน -- -- แจ็คพอตอย่างแรกในโรงเรียน --
-- วันแรกในโรงเรียน -- -- แจ็คพอตอย่างแรกในโรงเรียน --
“เฮ้อ พวกนั้นเมื่อไหร่จะมาเนี่ย หรือว่าพวกนั้นอาจจะหลงทาง”คอนเน่พูดหลังจากเดินกลับไปกลับมาอยู่หน้าห้องพักอ.เป็นรอบที่ร้อยแล้ว
“โอ๊ย บทมันอยากจะมาก็มาเองนั่นแหละ เรื่องหลงทางน่ะลืมไปได้เลยถ้าเป็นเนริคนเดียวก็ว่าไปอย่าง นี่มียูกิอยู่ด้วยทั้งคน”พิรินพูดอย่างรำคาญ
“ก็มันเป็นห่วงนี่”คอนเน่ตอบกลับมาเสียงอ่อย
“คิดมากไปรึเปล่าคอนเน่ มานั่งนี่เหอะเราเวียนหัว”ฮิคารุเอ่ยชวนส่วนคนอื่นๆได้แต่นั่งทำหน้าประมาณว่าไอ้นี่มันวิตกจริตเปล่าวะ
“นั่นไงมากันแล้วล่ะนั่น”วายองพูดแล้ววิ่งไปหาเนริที่ถูกนิสัยมือปลาหมึกของยูกิเล่นงานอยู่
“หึหึ รู้งี้ไปน่าเป็นห่วงเลยน้า”คอนเน่พูดพลางมองมือของยูกิที่เกาะเกี่ยวเอวของเนริเอาไว้ เนริหน้าแดงแล้วพยายามแกะเอามือของยูกิออกจากตัว
“นั่นดิ คนรึอุตส่าห์เป็นห่วง ดันไปสวีทกันซะอย่างนั้น”อาคิพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปอยู่ข้างๆยูกิ
“ยินดีด้วยนะ”เสียงเรียบดังมาจากฝาแฝดน้ำแข็งทั้งสองคนที่ตอนนี้มีรอยยิ้มเล็กๆอยู่บนหน้าเล็กน้อย ช่างเป็นรอยยิ้มที่หาได้ยากจริงๆ
“หยุดล้อน่า ว่าแต่อ.เค้าว่ายังไงบ้าง”เนริแสร้งเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนความอายของตัวเอง
“อ.เค้าบอกว่าพวกเราจะต้องไปแนะนำตัวหน้าเสาธงครับ เพราะว่าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากต่างประเทศก็เลยมีเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจกันนิดหน่อยน่ะครับ”ฮิคารุพูด
“’สงสัยงานนี้คงต้องระวังตัวหน่อยแล้วมั้งเนี่ย ดูหน้าอาจารย์ที่เดินผ่านมาเนี่ยหน้าตาดุโคตรเลย ”พิรินพูดเชิงล้อเล่นแต่แฝงไปด้วยคำเตือนที่รู้กัน
“ว้าว แล้วร.ร.นี้ก็มีกล้องวงจรปิดถ่ายนักเรียนด้วยล่ะ”ยูกิพูดน้ำเสียงตื่นเต้น แต่ส่อความหมายให้ทุกคนระวังตัวเพราะมีกล้องวงจรปิดคอยถ่ายอยู่
“โห โรงเรียนนี้เค้าเข้มงวดจังนะ ว่ามั้ย”อาคิเล่นตามน้ำไปกับยูกิ
“อือ ถ้าจะทำผิดทีคงโดนกันระนาวแน่เลยล่ะ หลักฐานพร้อมซะขนาดนั้น แล้วจะไปแอบตรงไหนดีล่ะ”ริวพูดเพื่อตบตาคนที่นั่งมองจอกล้องอยู่ในส่วนหนึ่งส่วนใดของร.ร. ว่าพวกเค้าไม่มีพิษมีภัยอะไรกับพวกมัน แถมยังเป็นพวกเด็กเกเรเข้าทางพวกมันและก็สำเร็จซะด้วย ไม่ไกลจากตรงที่พวกรุนอยู่ มีบุคคลหนึ่งที่กำลังแสยะยิ้มอยู่
“บอกพวกนั้นนะว่าไม่ต้องจับตาดูพวกมันมากก็ได้ทำเหมือนปกติ ดูท่าว่าพวกนั้นจะไม่มีพิษมีภัยอะไรกับพวกเรามากนักหรอกหึหึ แต่ถ้าเป็นไปได้ ผู้หญิงสามคนนั่นสาวไม่ใช่เล่นเลยล่ะ”เสียงหนึ่งพูดขึ้น
“นายสนใจสามสาวนั่นหรอ”อีกเสียงหนึ่งถามกลับ
“แล้วนายชอบคนไหนล่ะชั้นยกให้คนนึง”เสียงเดิมถามความเห็นอีกคน
“ชั้นชอบคนที่ชื่อวายองว่ะ ดูท่าว่าจะพยศดี น่าปราบชะมัด”อีกเสียงตอบกลับ
“หึหึ ใจเย็นAngelนายได้สมใจแน่”เสียงหัวเราะดังขึ้นในขณะที่ดวงตาวาวโรจน์จับจ้องอยู่ที่จอมอนิเตอร์
หน้าเสาธงในเวลาต่อมาจากลานกว้างที่ไม่ค่อยมีคนบัดนี้กลับกลายเป็นว่ามีนักเรียนมากหน้าหลายตามายืนเคารพธงชาติอยู่ แต่พวกเนริโดนกักตัวไว้ยืนแนะนำตัวหน้าเสาธง เมื่อนร.ทั้งหมดทำกิจกรรมเรียบร้อยแล้ว ก็มีอ.คนหนึ่งซึ่งพวกเนริมารู้ทีหลังว่าท่านชื่ออ.ไพล้อมขึ้นกล่าวแนะนำตัวพวกเนริให้ทุกๆคนรู้จัก
“ต่อไปนี้จะให้นักเรียนแลกเปลี่ยนจากต่างประเทศขึ้นมากล่าวทักทายเพื่อนนะจ๊ะ เชิญเลยจ้ะ”อ.ไพล้อมกล่าวแล้วยื่นไมค์ให้กับคอนเน่
“เอ่อ ครับ ผมชื่อคอนนีเลียส ฟลาวค่อนนะครับ ชื่อเล่นชื่อว่าคอนเน่ เรียกเราว่าคอนเน่เฉยๆก็ได้นะครับ เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกาครับ และเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากอเมริกาด้วยครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”คอนเน่พูดคนแรก ถึงสำเนียงจะแปร่งๆ แต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆได้มากโขเลยทีเดียว คอนเน่พูดเสร็จแล้วยื่นไมค์ให้กับฮิคารุ
“สวัสดีครับ ผมชื่อ เอ่อ ถ้าอ่านตามทำเนียมไทยแล้ว ชื่อก็ต้องอยู่หน้านามสกุลใช่มั้ยครับ อ่าผมชื่อว่าฮิคารุ ไดเมียวจิครับ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากแจแปนครับ ฝากตัวด้วยครับ”ฮิคารุพูดพลางแจกรอยยิ้มไปทีนึงเล่นเอาสาวๆหลายคนใจละลายในพริบตาเลยทีเดียว เมื่อพูดจบแล้วก็ยื่นไมค์ให้กับไฮยาโตะที่ยืนข้างๆตัว
“สวัสดีครับ ผมชื่อโซคิซาว่า ไฮยาโตะตามภาษาญี่ปุ่นก็เรียงอย่างนี้ล่ะนะ ถ้าอยากรู้ว่าอันไหนชื่อผมก็สลับเอาเองละกัน เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากญี่ปุ่น ฝากตัวด้วย”เจ้าตัวจบการแนะนำตัวลงอย่างดื้อๆ แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีเสียงกรี๊ดจากสาวๆดังมาอย่างไม่ขาดสายเช่นเดียวกับคนอื่นๆ พูดเสร็จแล้วเจ้าตัวก็ยื่นไมค์ให้กับยูกิที่อยู่ต่อจากตัวเอง
“สวัสดีครับ ผมชื่อฮิวาตาริ ยูกิครับ เป็น เอ่อ คนไทยเค้าเรียกว่าอะไรนะ ยากจัง ช่างเถอะเนอะ เอาเป็นว่าผมมาจากญี่ปุ่น ถ้ามีใครอยากแนะนำก็เชิญได้นะครับ”ยูกิโปรยยิ้มหวานเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆพอเป็นพิธีแล้วยื่นไมค์ให้กับแฝดน้องตัวเอง
“สวัสดีครับ ผมเป็นฝาแฝดของยูกิครับ มาจากญี่ปุ่นเหมือนกันอะไรอะไรก็เหมือนกันหมดคงไม่ต้องพูดแล้วมั้งข้ามเลยละกัน”อาคิพูดแล้วยื่นไมค์ให้กับกับพิรินที่อยู่ถัดมา
“อือ เราชื่อปาร์คพิริน เรียกว่าพี.พีก็ได้นะ เรามาจากเกาหลีอาจจะพูดไทยไม่ค่อยได้เท่าไหร่แต่จะพยายามเรียนรู้จากพวกคุณก็แล้วกันนะ ถ้ามีอะไรก็ก็แนะนำกันได้ เท่านี้แหละ”พิรินพูดพลางทำหน้านึกประโยคถัดไปเมื่อนึกไม่ได้ก็จบบทแนะนำตัวของตัวเองทันทีก่อนจะเล่นหูเล่นตากับพวกผู้หญิงเป็นพิเศษแต่ก็ยังมีเสียงผิวปากของผู้ชายดังมาอยู่เนืองๆ ก่อนจะยื่นไมค์ให้กับเพื่อนสนิทอย่างวายอง
“อือ เราชื่อวายองอ่านะ ยังไม่มีชื่อเล่นสั้นๆให้ได้เรียกกัน มาจากเกาหลีอ่านะอและขอร้องอย่างนึงได้โปรดอย่าถามเราเกี่ยวกับเรื่องการเรียน ถ้าถามเกี่ยวกับกีฬาล่ะก็ได้เสมอ ถ้าจะถามเรื่องเรียนให้ไปถามเนรินู่น เพราะเราไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้ซักเท่าไหร่หวังว่าคงไม่ว่ากันนะ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ ไว้ถ้ามีอะไรเจอตัวก็ทักได้เลยนะ”วายองพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะยื่นไมค์ให้กับเนริ
“เอ่อ ชื่อของเราก็รู้แล้ว ความถนัดก็รู้แล้ว จะบอกอะไรดีล่ะ คงไม่อยากรู้สัดส่วนเราหรอกมั้งนะ อ้อนึกออกแล้วจะพูดอะไรดี จะขอเตือนเอาไว้อย่างนะ เนริเป็นพวกความจำเกี่ยวกับชื่อสั้นมากเลย เพราะฉะนั้นถ้าเจอเนริแล้วเนริถามชื่อก็อย่าว่ากันนะเนริจำไม่ได้จริงๆ อ้อ แล้วก็วิชาที่ห้ามถามเนริเลยก็วิชาเลขเพราะเนริยังเอาตัวเองไม่รอดเลยนะ เพราะฉะนั้นห้ามถามเด็ดขาด ก็ไม่มีอะไรแล้วให้คนอื่นดีกว่า”เนริพูดเสร็จก็ยื่นไมค์ไปให้กับริวท่ามกลางเสียงกรี๊ดของผู้หญิงเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มกับเสียงผิวปากของพวกผู้ชายที่แซวเนริ
“ชั้นชื่อคิมคาริว เรียกว่าคาริวก็แล้วกัน มาจากเกาหลี ฝากตัวด้วย”ถึงริวจะแนะนำตัวสั้นๆแต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดให้กับชายหนุ่มไม่น้อยหน้าคนอื่นเลยทีเดียว
“ ชื่อคิมคิรุน เรียกว่าคีรุนก็ได้ ฝากตัวด้วย”รุนกล่าวเสียงเรียบแต่ก็ยังมีสาวๆมากหน้าหลายตากรี๊ดให้กับชายหนุ่มอยู่ดี อย่างว่าล่ะนะ คนมันหน้าตาดีนี่
“อ่านะจ๊ะ ยังไงก็ขอให้พวกเราช่วยดูแลเพื่อนๆด้วยนะจ๊ะ ไม่มีอะไรแล้วก็แยกแถวเข้าห้องเรียนได้เลยจ๊ะ”อ.ไพล้อมพูดพลางคืนไมค์ให้กับนักเรียนคนหนึ่งแล้วก็พาพวกเนริมายังหน้าอาคาร5ที่มีนักเรียนเดินขึ้นอยู่ประปราย
“พวกเธอมาทางนี้ได้แล้วจ๊ะ พวกเนริ วายองแล้วก็พิรินนะจ๊ะจะได้อยู่ห้องม.5/1 ส่วนคนที่เหลือ จะได้อยู่ห้องม.4/2 นะจ๊ะ เดินขึ้นไปที่อาคาร5ชั้น4 เป็นส่วนของม.5ส่วนม.4อยู่ที่ชั้น5จ๊ะ ไปกันเองได้ใช่มั้ย เดี๋ยวอ.จะต้องไปทำธุระต่อน่ะ คงไปกันเองได้นะ”อ.ไพล้อมแจกแจงรายละเอียดให้ทุกคนฟัง
”ครับ/ค่ะ”เสียงตอบรับจากแต่ละคนตอบกลับมา เมื่อได้ยินอย่างนี้แล้วอ.ก็เดินจากไป
“เดินขึ้นกันเถอะ”ริวพูดแล้วเดินขึ้นไปก่อนคนแรกตามด้วยริว และคอนเน่
“เดี๋ยวดิ อยากเข้าห้องน้ำอ่า เนริแกไปเป็นเพื่อนเราทีดิ วายองด้วย พวกนายจะไปรึเปล่า”พิรินพูดชวนคนอื่นๆ
“ผมไปด้วยละกัน พวกนายก็ไปด้วยกันซะ จะได้รู้ว่าอยู่ตรงไหน”ฮิคารุพูดพลางออกคำสั่ง แหงล่ะ ใครเค้าจะไปอยากเดินเข้าห้องเรียนคนเดียวล่ะ
“อือ”
“ไปด้วยก็ได้”
“ผมก็อยากเข้าห้องน้ำพอดีเลย”เสียงตอบรับจากพวกผู้ชายดังขึ้น เพราะไม่ว่าใครก็คงไม่อยากเห็นคนหน้าหวานโกรธนักหรอก เวลาโกรธนิสัยของฮิคารุไม่ได้หวานอย่างหน้าเลย อย่างนี้เรียกว่าสวยโหดคงไม่ผิดแน่
“หึหึ ดี ไปกันเถอะ”ฮิคารุพูดพลางเดินไปเกาะแขนพิรินแล้วเริ่มเดินไปทันที ทิ้งให้คนอื่นๆส่ายหน้ากันอย่างระอาในนิสัยของชายหน้าสวย ก่อนจะเดินตามฮิคารุกับพิรินไป
เมื่อมาถึงห้องน้ำแล้วฮิคารุกับพิรินก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
“เวย์แกเข้าปะ”เนริหันไปถามวายองที่กำลังทำท่าด้อมๆมองๆอยู่แถวป่าหลังห้องน้ำ แล้วหันมากวักมือเรียกเนริ
“เหอะๆ ชั้นว่าแกมาดูอะไรนี่ดีกว่าว่ะ เจอของดีแล้วด้วย”วายองกวักมือเรียกคนอื่นๆไปดู ตรงหน้าเป็นภาพของกลุ่มเด็กนร.กลุ่มใหญ่กำลังนั่งเสพยากันอยู่ ดูท่าว่าจะวงใหญ่กันน่าดู ถัดมาด้านขวามือของกลุ่มเด็กนร. มีเด็กนักเรียนชายหญิงกำลังประกบจูบกันอย่างดูดดื่ม โดยมีนักเรียนกลุ่มใหญ่คอยนั่งเชียร์อยุ่
“เฮ้อ มาวันแรกก็เจอแจ็คพ๊อตเลยอ่า ทำอะไรไม่ได้อายฟ้าดินกันเลย”เนริพูดเสร็จก็โดนยูกิเอามือปิดตาไว้
“ห้ามดูครับ ไม่ดี”เสียงยูกิตอบกลับมาก่อนจะลากเนริห่างออกมาจากตรงนั้นโดยมีอาคิเดินมาออกไปด้วย
“เฮ้อ ชั้นว่าเราก็ไปกันมั่งดีกว่า แล้วนี่ทำอะไรเนี่ย”ไฮยาโตะถามพลางมองวายองที่กำลังเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายคลิปวีดีโอเอาไว้
“หึหึ ก็ถ่ายเก็บไว้ไง”วายองพูดพลางขยับมือเล็งช๊อตอย่างมันส์มือ
“เฮ้อ อุตส่าห์บอกแล้วว่าให้ระวัง อย่าเพิ่งเคลื่อนไหว ยังไม่ฟังกันอีกนะไอ้นี่”พิรินที่เดินมาข้างหลังพูดพลางหยิบโทรศัพท์ออกจากมือของวายองแล้วยัดมันลงในกระเป๋ากระโปรงของวายอง ก่อนจะจัดการเขกหัวเจ้าตัวแสบไปหนึ่งที
“อะไรอ่า ก็มันอยากทำโจ่งแจ้งเราก็ทำมั่งจะเป็นไรไป”วายองเถียงแต่เจอสายตาของพิรินกับไฮยาโตะก็จำต้องยอม
“ไปเหอะ”พิรินพูดแล้วเดินกอดคอวายองเดินออกจากบริเวณนั้น เพื่อไปสมทบกับพวกยูกิที่ยืนรออยู่หน้าอาคาร5
“เป็นไงบ้าง”เนริถามเมื่อเห็นพวกพิรินเดินมา
“เหอะๆก็ไอ้เฟลอ่าดิ ทำอะไรไม่ดู กะเล่นมันท่าเดียวเลย”พิรินพูด
“หยุดเลยไอ้เฟอร์ แกมันก็อย่างนี้อ่ะ ไรวะ แค่นี้ต้องบ่น”วายองเถียง
“เออ ว่าแต่พวกแกจะขึ้นข้างบนเลยรึเปล่า หรือว่าจะทำอะไรต่อ”เนริถาม
“คาบเช้าโดดว่ะ ง่วง จะไปหาที่นอนเล่นก่อน แกอยู่คนเดียวได้อยู่แล้วนี่ แล้วไงก็ฝากลาอ.ด้วย”พิรินพูดพลางปิดปากหาวออกมา วายองก็เช่นเดียวกันก่อนจะกอดคอกันเดินจากไป (พี่แกเค้ากะโดดตั้งแต่วันแรกเลยอ่านะ /*--*)
“งั้นเดี๋ยวพวกเราไปส่งเนริที่ห้องก็แล้วกันนะ แล้วเข้าไปอย่าลืมนะอย่าทำตัวเด่นมากละกันเดิมทีเราก็เด่นอยู่แล้ว เวลาทำอะไรมันจะลำบาก”ไฮยาโตะเตือน
“จ้าจ้า ไฮจังจะเป็นพ่อเนริอยู่แล้วน้า”เนริพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป
“ส่งแค่นี้ก็แล้วกันนะ เดี๋ยวเนริเดินเข้าห้องเอง แล้วตอนกลางวันเจอกันนะ”เนริหันมาบอกแล้วเดินเข้าห้องไป
ตัดไปที่เนริ เมื่อเนริเปิดประตูห้องเข้ามาสายตาทั้งหมดก็จับจ้องมาที่ตัวเนริ
“อ้อ เนริใช่มั้ย แล้วเพื่อนอีกสองคนล่ะ”อ.ผู้หญิงคนหนึ่งดูท่าแล้วอายุไม่มากเท่าไหร่คงจะประมาณ30กว่าๆได้ เอ่ยถามเนริ
“พิริน กับวายองเค้าไม่สบายน่ะค่ะ ตอนนี้ก็เลยอยู่ที่ห้องพยาบาล”เนริตอบเป็นภาษาไทยแปร่งๆ
“อ้อ จ้ะ มาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักอีกรอบละกันนะไหนๆก็จะต้องอยู่ร่วมกันไปอีกนาน”อ.คนเดิมพูดแล้วจูงมือเนริไปหน้าห้อง
“อ่าค่ะ เราชื่อเนรินะคะ มาจากเกาหลี ฝากตัวด้วยค่ะ”เนริพูดแล้วค้อมศีรษะลงเป็นการทำความเคารพตามทำเนียมของประเทศเกาหลี เสียงหวานๆบวกกับหน้าสวยๆเรียกคะแนนพิศสวาทจากนักเรียนชายได้เป็นกระบุง
“อือ มีใครจะถามอะไรเพื่อนใหม่เราบ้างมั้ยจ๊ะ ทีละคนนะ”อ.ถามคนในห้อง
“เอ่อ เนริมีแฟนรึยังครับ”ผู้ชายคนหนึ่งตะโกนถามขึ้น
“อ่า เรายังไม่มีอ่านะ แต่น้องชายหวงมากๆเลยล่ะ”เนริตอบกลับ
“เนริพูดภาษาไทยได้เยอะมั้ย”อีกคนหนึ่งตะโกนถามขึ้นอีก
“ก็พอได้นะคะ แล้วแต่จำศัพท์จะยากรึเปล่า ถ้ามีอะไรจะสอนหรือแนะนำก็บอกได้นะ”เนริพูด
“แล้วที่บอกว่าความจำสั้นเนี่ยจริงหรอ”มีอีกเสียงถามขึ้นมา
“ก็เฉพาะกับชื่อคนนะ เพราะฉะนั้นถ้าเนริถามชื่อก็อย่าว่ากันนะ เพราะเนริจำไม่ได้จริงๆค่ะ”เนริพูดอย่างนุ่มนวล
“อ้าว พอได้แล้วจ้า เนริไปนั่งข้างนายธราธรละกันนะ ธราธรช่วยยกมือหน่อยจ้ะ”อ.พูดแล้วดันหลังเนริให้เดินไปนั่งตรงที่ข้างผู้ชายที่ยกมือ
ผู้ชายคนนั้นจัดได้ว่าหน้าตาดี คงจะเป็นพวกไอดอลบอยด้วยล่ะมั้ง เรียวปากน่าจูบบวกกับดวงหน้าขาวเนียน จมูกโด่งได้รูป หน้าคมเข้มตามแบบคนไทย
“ดีค่ะ เราชื่อเนริ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”เนริพูดพลางเลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างๆ
“อือ เราชื่อเคน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”เคนตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่ใครเห็นแล้วต้องอิจฉาแน่นอนเนริ
“เราชื่อเต้นะ เป็นเพื่อนสนิทของไอ้เคนมัน มีอะไรถามเราได้นะ”ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันมาแนะนำตัว
“ส่วนเราชื่อนัท ยินดีที่ได้รู้จัก”ผู้ชายอีคนหันมาแนะนำตัว
“จ้า จ้า อย่างที่รู้กันเราชื่อเนรินะ ฝากตัวด้วย”เนริพูดพลางคิดในใจ ทำยังไงไม่ให้เด่นว้า ดูท่าไอ้พวกนี้มันจะเด่นไม่น้อย แล้วอ.ก็ดันจับเรามานั่งตรงนี้อีก ซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนจริงๆ พวกผู้หญิงรอบห้องจะฆ่าเราอยู่แล้ว
อ๊ากกกก อยากตาย เนริอยากตาย ทำไงล่ะเนี่ย จะทำเงียบๆก็เดี๋ยวจะโดนหมั่นไส้ จะทำเฮฮาข้าน้อยก็กลัวจะเตะตาพวกผู้ชายเกินไป ไอ้พี ไอ้เวย์กลับมาก่อน มาช่วยกันก่อนนนน
“เนริเป็นอะไรหรอ”เคนเอ่ยถามเมื่อเห็นเนริเอามือกุมหัว
“เหอะๆ เนริเครียดนิดหน่อยน่ะ”เนริพูดพลางหัวเราะแห้งๆกลบเกลื่อน ซวยแล้วชั้น ทำอะไรลงไปเนี่ย
“อ้อ หรอ ถ้าไม่สบายบอกเรานะ ว่าแต่เนรินี่ตลกดีนะ”เต้พูดพลางหันมาคุยอย่างไม่ได้สนใจสายตาประชาชีที่จ้องอยู่เลย
“หึหึ เนริก็อย่างนี้แหละ บ้าๆบอๆ เรียนต่อเถอะอย่าสนใจเลยว่าแต่วิชาต่อไปเรียนอะไรหรอ”เนริพูดพลางเปลี่ยนทีท่าจากบ้าๆบอๆมาเป็นเด็กเรียนเล่นเอาพวกเคนตามไม่ทัน
“ดูกับเราก็ได้ ชั่วโมงต่อไปเรียนคณิต วิทย์ ไทยล่ะ เนริไหวมั้ย”เคนพูดพลางหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วมองเนริที่เบ้หน้าตั้งแต่ได้ยินคำว่าคณิตออกจากปากของเคน
“เคนพูดจริงๆนะ เนริตายตั้งแต่คณิตแล้ว ไม่ต้องถึงไทยหรอก แค่คณิตแนริก็มีอาการอยากตายขึ้นมาเฉียบพลันแล้วอ่า T—T”เนริพูดพลางทำท่าจะร้องไห้
“หึหึ เนริไม่ต้องห่วงหรอก ที่1,2,3ของชั้นนั่งอยุ่รอบตัวอย่างนี้น่ะ”นัทหันมาพูดพร้อมหัวเราะน้อยๆ นายอย่าหัวเราะบ่อยนักซี่ ที่1,2,3 ของชั้นอะไรกัน ชั้นจบปริญญาเอกแล้ว ฮือๆๆๆๆ ไม่ตายเพราะภารกิจแต่จะตายเพราะพวกผู้หญิงนี่แหละ นับดูสิเฉพาะในห้อง กี่เท้า? เนริคิดในใจ
ตัดมาที่ฝั่งของพิรินและวายองที่อยู่บนดาดฟ้าดูท่าว่าจะได้เจอของดีซะแล้ว
“เฟล แกมาดูอะไรนี่ดิ”พิรินหลังจากเจ้าตัวเดินสำรวจดาดฟ้ามาได้ซักพักเรียกวายอง
“มีอะไร อย่าบอกนะว่าเจออะไรแปลกเหมือนชั้นเจอตอนไปเข้าห้องน้ำอีกอะ แค่คิดก็อยากจะอ้วกแล้ว”วายองพูดพลางเดินเข้ามาดู
“นั่น แกมองไปรอบๆดิ ดาดฟ้าตึกนี้แม่งมองได้ไกลรอบร.ร.เลยนะเว้ย”พิรินพูด
“เหอะๆ แจ๊คพอตของแท้ล่ะเว้ย”วายองพูดอย่างอารมณ์ดี
“หึหึ แล้วพวกDemonเนี่ย แกคิดว่าพวกเราจะได้เจอง่ายๆรึเปล่าวะ”พิรินพูด “ถ้าเป็นนักสู้ของร.ร.ก็น่าจะหาได้ง่ายอ่านะ ก็ช่วยไม่ได้งานนี้เราคงต้องทำผิดกฎหมายซักข้ออ่านะ”วายองพูดพลางแกว่งมีดพกในมือเล่น (พี่แกเค้าไม่รู้ไปเอามาจากไหน/*--*)
“เช่นอะไร”พิรินหันมาถาม พลางจ้องหน้าวายองอย่างมีความหมายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างนึกสนุก
“แฮ็กข้อมูล ทะเลาะวิวาท และอื่นๆอีกมากมายหลายกระทง”สองสาวพูดกันแล้วหัวเราะพร้อมกัน
“เจ๋ง เฟอร์แกโทรจิตบอกเนริมันด้วยนะ ไม่รู้ป่านนี้มันตายคาเท้าใครไปแล้วหรือยัง เห็นมันบ่นๆอยู่เมื่อกี้”วายองสั่งพร้อมกับเดินดูรอบๆบริเวณต่อ
“เออ”พิรินตอบรับแล้วโทรจิตติดต่อเนริ
/เอลเว้ย นี่เฟอร์นะ ตายยังวะแกอ่า/เสียงพิรินดังขึ้นในหัวทำให้เนริสะดุ้งจนเคนต้องหันมาดู เนริสั่นศีรษะเล็กน้อยเชิงบอกว่าไม่เป็นไรก่อนเจ้าตัวจะผลึกจิตตอบกลับไป
/ยังไม่ตายเฟ้ย แต่อีกซักพักอาจจะตายก็ได้ แกลองเบิกเนตรมองเราตอนนี้ดิ เหอะๆ แล้วจะหนาว/ พิรินฟังพลางเบิกเนตรมองดูเนริที่นั่งเรียนอยู่อย่างไม่เป็นสุข
/หึหึ สมน้ำหน้า ที่ติดต่อมาเนี่ยจะบอกว่าพวกเราเจอแจ็คพอตแล้วล่ะ/พิรินส่งโทรจิตตอบกลับไป
/อะไร อย่าบอกนะเว้ยว่าเจอแบบเมื่อเช้าน่ะ/เนริส่งกลับมาอีกครั้ง
/ไม่ว่ะ คราวนี้เจอแบบเห็นทั่วร.ร.เลยอ่า แกเบิกเนตรมาดิ/พิรินตอบกลับมาแล้วบอกให้เนริเบิกเนตรบ้าง เมื่อเนริเบิกเนตรแล้วก็เห็นดาดฟ้าใหญ่เมื่อมองลงไปข้างล่างก็จะสามารถมองเห็นบริเวณร.ร.อย่างเห็นได้ชัด
/แจ๋ว มองเห็นทั่วโรงเรียนเลย ว่าแต่มีอะไรอีกมั้ย อ.สมชายมองเราแล้วอ่า/เนริถามมาเมื่อเห็นว่าอ.ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเริ่มให้ความสนใจเธอมากขึ้น
/ไม่มีอะไรมากนักหรอก แค่จะบอกว่า งานนี้อาจต้องทำผิดกฎหมายซัก2-3ข้อ/พิรินตอบกลับ
/Exemplify?(ยกตัวอย่างมา)/เนริถามกลับ
/แฮ็กข้อมูล ทะเลาะวิวาท และอื่นๆอีกมากมายหลายกระทง/พิรินตอบตามที่นึกขึ้นมาได้
/เออๆ อ.สมชายมองแล้วว่ะ แค่นี้ก่อนนะ บาย/เนริตัดการติดต่อ แล้วหันไปสนใจเรียน อย่างไม่รู้สึกเลยว่ามีสายตาหนึ่งคอยจ้องมองอยู่อย่างประสงค์ร้าย
RaiN BloOd สายฝนสีเลือด
ความคิดเห็น