คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SEXYMARK : SEVEN
SEXY MARK - 7
"ไอ้ระยำสัสหมาเอ๊ย!!"
ยูคยอมสบถขึ้นเมื่อเห็นรถลูกรักของตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยโสภาเท่าไรนัก
รถของเขาถูกงัดล้อออกไปข้างหนึ่งแถมยังมีรอยพ่นสเปรย์สีเป็นภาษาจีนที่เขาอ่านไม่ออกอีก
ไอ้เลวหน้าไหนมันทำแบบนี้วะ!
"โถ่เอ๊ย! ลูกกู!"
ยูคยอมหัวเสียสุดๆ แน่นอนว่าเขาโมโหมาก ไอ้บ้าหน้าไหนมันกล้าทำกับเขาแบบนี้ เขาเอาเรื่องแน่ๆ
"อ้าว รถเป็นอะไรเหรอ" เสียงหนึ่งกล่าวขึ้น ยูคยอมหันไปมองก่อนจะหัวเสียมากขึ้นไปอีกเมื่อคนที่เขาเห็นเป็นคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย
ไอ้เหี้ยแจ็คสัน
"มึงก็แหกตาดูสิครับ" ยูคยอมพูดอย่างไม่สบอารมณ์ แจ็คสันส่ายหน้าก่อนจะผุดรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก
"น่าสงสารจังนะ"
"มึงทำสินะ" ร่างสูงพูดอย่างเอาเรื่อง แจ็คสันยังคงตอบกลับด้วยสีหน้ากวนตีนของมันเช่นเดิม
"ไม่มีหลักฐาน" คนร่างหนากล่าวก่อนจะทำหน้าให้อีกคนหันไปทางวงจรปิดลานจอดรถ
ซึ่งตอนนี้เละไม่เป็นท่า...
"ไอ้ระยำบัดซบนี่!"
"บายนะ" มันว่าก่อนจะกลับไปขึ้นมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ของมันเอง โถ ไอ้ขาสั้นคิดว่ามึงขับเชี่ยนี่แล้วเท่นักเหรอ กว่ามึงจะปีนขึ้นไปได้ โถ ไอ้เชี่ยเตี้ย! เขายื่นนิ้วกลางใส่มันแต่มันยังคงยิ้มเริงร่ากลับมา
"Go fuck yourself!!! Douchebag!!"
ยูคยอมโทรเรียกประกันทันที เขาหงุดหงิดแบบสุดๆ เขาอยากจะต่อยแม่งมากแต่ตอนนี้มันไม่ได้การแล้ว ลูกของเขาสำคัญกว่า
ไอ้เชี่ยเตี้ยเอ๊ย พ่อมึงตาย!!
you have a new message.
มาร์คเปิดโทรศัพท์ดูเมื่อได้รับข้อความ เขาถอนหายใจเล็กน้อย
'GYEOMMIE
วันนี้ไม่ได้ไปส่งบ้านนะ รถเสียน่ะอยู่ที่ศูนย์ ขอโทษนะ'
"มีอะไรเหรอ?" เจบีพูดขึ้นขณะที่ทั้งคู่กินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร มาร์คส่ายหน้าเล็กน้อย เขาก็ว่าทุกทีตอนพักยูคยอมต้องอยู่ด้วยกลายเป็นว่าวันนี้กลับหายไปซะงั้น
มาร์คเปิดอินสตาแกรมก่อนจะเห็นยูคยอมอัพรูปรถตัวเองในสภาพที่มีรอยขีดข่วน รอยพ่นสี รวมถึงล้อที่หายไปข้างนึงด้วย
"เจียเอ๋อ..."
มาร์คพูดออกมาเสียงเบา
"แจ็คสัน..."
คนร่างบางเบะปากทันที แจ็คสันต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ปั่นป่วนเขาและคนรอบตัวของเขาเอง มาร์คยื่นโทรศัพท์ให้เจบีดู
"นายช่วยหาหลักฐานให้ได้มั้ย" มาร์คพูดขึ้น เจบีหันไปมองในโทรศัพท์แต่พอเขาดูชื่อเจ้าของรูปเท่านั้นแหละ
แน่นอนว่าเขาไม่อยากทำเลยซักนิด
ทำไมมาร์คต้องให้เขาทำอะไรที่เกี่ยวกับมันด้วย
"เดี๋ยวดูๆให้แล้วกัน" เจบีตอบปัดๆไป เขาไม่อยากปฏิเสธมาร์คหรอกเพราะเขาเองไม่เคยปฏิเสธมาร์คเลย หากปฏิเสธไปอาจจะสงสัยได้ เขาจึงต้องจำยอมไปแบบนั้นแหละ
บอกได้เลยว่าเขาไม่ช่วยคิมยูคยอมแน่ๆไม่มีทางซะหรอก
"งั้นวันนี้ยูคยอมก็ไม่ได้กลับบ้านกับนายอ่ะดิ" เจบีว่า
มาร์คพยักหน้าตอบ
"งั้นเรากลับด้วยกัน"
"หืม?"
"ก็เดี๋ยววันนี้ฉันไปส่งเองไง" คนร่างสูงว่า คิ้วของมาร์คขมวดเข้าหากันทันที
"มาแปลกนะ"
"เอาน่า" เจบีตอบปัดๆไปก่อนจะเอาแซนด์วิชยัดปากของมาร์ค คนร่างบางชูกำปั้นขึ้นมาเหมือนจะต่อยอีกคน ใบหน้าแสดงอาการเหมือนเด็กที่กำลังโกรธ
ก็เพราะว่ามาร์คเป็นแบบนี้...
จะไม่ให้เขาตกหลุมรักได้ยังไงล่ะ...
.
.
.
ในเมื่อยูคยอมไม่อยู่
แจ็คสันเข้ามากวนประสาทเขาโดยการมานั่งที่นั่งข้างๆเขารอไว้อยู่แล้ว แน่นอนว่ามาร์คไม่พอใจแบบสุดๆ
"ออกไป" มาร์คพูดเสียงนิ่งแต่แน่นอนว่าอีกคนไม่ยอมถอยออกไปอยู่แล้ว มาร์ครู้สึกหัวเสียแบบสุดๆ เจบีก็แยกย้ายกับเขาไปแล้วเพราะอยู่คนละห้อง ภาระหนักหนาจึงอยู่ที่เขา
แย่ชะมัด...
ในเมื่อทำอะไรไม่ได้มาร์คจึงยอมเข้าไปนั่งที่ตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ทันที ระหว่างเรียนทุกคนล้วนสนใจบ้างไม่สนใจบ้างและมาร์คเองก็ไม่ได้สนใจเหมือนกันเพราะความรู้สึกอึดอัด แค่เห็นหน้าแจ็คสันเขาก็อึดอัดจะแย่แล้ว
เขาหันหน้าไปมองแจ็คสันที่นั่งยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์
เขาต้องประสาทตายแน่ๆ
มือของแจ็คสันค่อยๆล้วงมาที่หว่างขาของเขา ค่อยๆลูบไล้บริเวณต้นขาแผ่วเบา แน่นอนว่ามาร์ครู้สึกขยะแขยงสัมผัสที่ถูกมอบให้ มือบางตีเข้าที่มือของอีกคนเสียงดัง แน่นอนว่าต้องมีสายตารอบข้างสนใจ
แจ็คสันยิ้มแหยๆ ก่อนจะค่อยๆกัดฟันพูด
"ร้ายนักนะ"
"อย่าแม้แต่จะคิดเชียว" มาร์คกัดฟันพูดตอบไป แจ็คสันหัวเราะหึออกมา
มือหนายังคงไม่หยุดแค่นั้น เขาเขยิบเก้าอี้เข้ามาใกล้มาร์ค มือขยำที่ส่วนกลางของมาร์ค คนร่างบางเบิกตากว้างพร้อมกับมองอีกคนอย่างโมโห มือบางหยิกมือของอีกคนแต่แน่นอนแจ็คสันไม่หยุด
"ถ้านายตีฉันอีกที คราวนี้ทั้งห้องได้รู้แน่ว่านายกำลังตื่นตัวขนาดไหน"
"อึก.. หยุดนะ.." มาร์คร้องขึ้น ตัวสั่นเทาไปหมด ปากเม้มเข้าหากันพยายามเก็บเสียงเพราะอีกคนกำลังนวดคลึงส่วนกลางลำตัวของเขาอยู่ มาร์คจิกเล็บลงที่ขาตัวเองเพื่อผ่อนอารมณ์ที่ปั่นป่วนอยู่ภายใน เขารังเกียจสัมผัสของแจ็คสันก็จริงแต่โดนขนาดนี้จะมีใครบ้างไม่รู้สึก
"พอ พอแล้ว.. ฮึก" มาร์คพูดเสียงเบาหวิว แจ็คสันแสยะยิ้มร้ายออกมา แล้วแกล้งนวดคลึงส่วนนั้นของมาร์คต่อ ร่างบางเชิดหน้าขึ้นพยายามข่มเสียงที่น่าอายของตัวเอง
"นายดูท่าจะไม่ไหวแล้วนะ ที่รัก"
"ม มึงต้องการอะไร.." มาร์คกัดฟันกรอด
"หลังเลิกเรียนมากับฉัน" แจ็คสันว่าก่อนจะค่อยๆหยุดการกระทำดังกล่าว มาร์คหอบหายใจถี่ เขาพยายามสะกดกั้นอารมณ์เอาไว้ก่อนจะมองแจ็คสันด้วยแววตาเกลียดชัง
"จะไปไหน"
"ย้ำเตือนความจำนิดหน่อย"
"กูไม่อยากจำ" มาร์คพูดเสียงนิ่งใบหน้าจดจ่ออยู่บนกระดานไม่มองแจ็คสันแม้แต่นิดเดียว
แจ็คสันหัวเราะหึ
"กูบอกให้มึงมากับกู มึงต้องมา" แจ็คสันกดเสียงต่ำน่ากลัวจนมาร์คนิ่ง มาร์คเบะปากก่อนจะถอนหายใจออกมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วค่อยๆพิมพ์อะไรบางอย่าง
"ถ้ามึงจะขอความช่วยเหลือจากพวกผู้ชายของมึง มึงหยุดไปเลยนะ" คนร่างหนาพูดเสียงนิ่ง มาร์คเกลียดการที่แจ็คสันมักจะรู้ทันสิ่งที่เขาจะทำเสมอ มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกจากมือเขา มาร์คอยากจะกรีดร้องออกมาเหลือเกินแต่ทำไม่ได้
"วันนี้มึงหนีกูไม่พ้นหรอก"
"มึงมันเหี้ย"
"ถึงกูจะเหี้ย มึงก็เคยเป็นเมียเหี้ยครับ" พูดเสียงกระซิบข้างหูจนคนร่างบางสั่นสะท้าน เขาเกลียดแจ็คสัน ตอนนี้ถึงแม้เขาจะทำเป็นไม่กลัวแต่จริงๆเขากลัวมาก กลัวจนแทบจะร้องไห้อยู่แล้วแต่สถานการณ์แบบนี้มันทำให้เขาทำอะไรไม่ได้เลย
เขานึกอะไรไม่ออกเลยซักนิด...
ใครก็ได้ช่วยที...
.
.
.
สุดท้ายก็หนีไม่พ้น
ตอนเลิกเรียนแจ็คสันลากร่างของมาร์คไปด้วยทันที มาร์คขัดขืนพยายามดึงตัวเองให้หลุดจากมือปลาหมึกของแจ็คสันแต่สุดท้ายเขาก็อ่อนแรงก่อน
พวกเขามาถึงรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ของแจ็คสัน แจ็คสันบังคับให้เขาซ้อนท้าย
"เกาะให้แน่นๆล่ะ อย่างที่เคยทำ" คนร่างหนาว่าแต่แน่นอนคนข้างหลังเขายังคงหยิ่งผยอง แจ็คสันถอนหายใจ
"มึงก็รู้ว่ากูขับเร็ว อยากตายรึไง!" ว่าจบก็คว้าแขนของคนร่างบางให้กอดอยู่ที่เอวเขา แน่นอนว่ามาร์คไม่พอใจแต่มันให้หัวใจเขากระตุกวูบอยู่พักหนึ่ง
ความทรงจำที่ไม่เคยลบเลือนมันกลับมาอีกครั้ง
แจ็คสันขับรถไปตามทาง มาร์คที่กอดอยู่ที่เอวของแจ็คสันเริ่มมองไปยังที่ต่างรอบๆ ความทรงจำที่ไหลย้อนมาทำเขาเกลียดตัวเองที่ยังลืมไม่ได้
บางทีเรื่องดีๆ เรื่องที่มีความสุขใครมันจะอยากลืม
"จะซบกูแบบที่เคยทำก็ได้นะ" แจ็คสันพูดขึ้น
"..." มาร์คเงียบ แจ็คสันหัวเราะหึออกมา
พอเริ่มผ่านไปแจ็คสันเริ่มสัมผัสได้ว่าเหมือนมีหัวทุยๆของคนร่างบางซบอยู่ที่แผ่นหลังของเขา แถมเรียวแขนนั่นยังกอดไว้แน่น เขายิ้มออกมาบางๆก่อนจะขับรถเข้าซอยแถวที่พักของเขาเอง
ตลอดลงรถทั้งคู่เงียบไม่พูดอะไร
มาร์คนั่งลงกับโซฟากลางบ้านของแจ็คสัน คนร่างหนานั่งตรงข้ามกับเขา ทั้งคู่มองหน้ากัน
"มีอะไรก็ว่ามา"
.
.
.
เจบีเห็นว่ามาร์คโดนแจ็คสันลากตัวออกไป
เขาหงุดหงิด หงุดหงิดที่เขาเองตามมาร์คไปไม่ทัน กว่าเขาจะแกะรอยตามมาร์คไปได้ เขาก็หยุดมาที่บ้านหลังหนึ่ง
มอเตอร์ไซค์ที่เขาพบชัดเจนว่าเป็นของแจ็คสัน
เขาไปยังที่ประตูก่อนจะค่อยๆบิดลูกบิดประตูเสียงเบา เขารู้สึกได้ว่ามันไม่ล็อกก่อนค่อยๆลอบเข้าไปข้างใน เขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เป็นเสียงที่ชวนหฤหรรษ์ได้ดีทีเดียวล่ะ
ร่างสูงเดินเข้าไปยังต้นกำเนิดของเสียง เขาแอบลอบมองร่างสองบนโซฟาห้องนั่งเล่น ร่างของมาร์คอยู่บนตัวของแจ็คสันร้องสูดปากครางออกมา
"อ๊ะ อ อื้ออ แจ็คสัน อ๊ะ"
"มาร์ค อืม..."
นี่มันหมายความว่ายังไง...
ใช่... เจบีตัวสั่นเทาไปหมด มือกำหมัดแน่นอยากจะเข้าไปต่อยร่างที่ถูกคนร่างบางขย่มอยู่ให้น่วมไปเลย แต่เขาจะทำอะไรได้ล่ะ มาร์คดูมีอารมณ์ร่วมกับมันขนาดนั้น
ไอ้เชี่ยเอ๊ย!
แค่ยูคยอมไม่พอ ถ่านไฟเก่ายังจะคุกรุ่นอีกเหรอ ทำไมพระเจ้าไม่เคยเข้าข้างอิมแจบอมเลย เคยรู้บ้างไหมว่าเขารักมาร์คต้วนมากแค่ไหน
เขาเลือกที่จะเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยหัวใจที่บอบช้ำ ความเสียใจประเดประดังเข้ามาจนเขาต้องการที่ระบายอารมณ์สำหรับตัวเอง
เขาขึ้นรถก่อนจะขับมันด้วยความเร็วอย่างไม่กลัวตาย ดวงตาแดงก่ำแต่เขาไม่คิดจะร้องไห้ออกมา เขารู้สึกแย่ที่ตัวเองเห็นอะไรแบบนี้อีกครั้ง
"บ้าเอ๊ย!"
เจบีขับรถมาเรื่อยๆจนถึงบาร์ร้านประจำของเขา เขาถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปด้านในบาร์ที่จัดบรรยากาศออกมาได้อบอุ่นผิดกับหัวใจของเขาที่กำลังเศร้าเหลือเกิน
น้ำเสียงละมุนผ่านเสียงเพลงสบายๆเข้าสู่โสตประสาทของคนร่างสูง เจบีหันไปมองร่างของหนุ่มผมบลอนด์คนเดิมที่เขารู้จัก ชเวยองแจกำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีโดยมีชายอีกคนเล่นกีตาร์แบบอคูสติกให้
เจบีนั่งมองอีกคน มือถือเหล้าพลางกระดกเข้าไป เขาค่อยๆดื่มด่ำเข้าไปในเสียงเพลง เสียงของยองแจทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
ส่วนทางด้านยองแจเองก็เห็นเจบีเข้ามาเหมือนกัน ก็แอบนึกในใจ เด็กนี่นี่มันกินเหล้าเป็นว่าเล่นเลยรึไงแต่ดูจากหน้าของเจบีแล้วดูเหมือนจะมีเรื่องไม่สบายใจอยู่เลย
"ผมเชื่อว่าทุกคนเองต้องผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมาเหมือนกัน" ยองแจพูดขึ้น "มีหนึ่งเพลงที่ผมอยากจะให้กำลังใจทุกคน แม้ว่าวันนี้คุณจะล้มแต่ผมขอให้คุณเชื่อว่าคุณสามารถลุกขึ้นมาใหม่ได้"
เจบีเงยหน้าขึ้นไปมองยองแจซึ่งกำลังพูดอยู่ ขณะเดียวกันยองแจก็ขยิบตาให้เขาก่อนที่ดนตรีจะเริ่มขึ้นมา เสียงโห่ร้องต้อนรับดังขึ้น ร่างเล็กเข้าไปในอารมณ์เพลงก่อนจะเริ่มร้องมันออกมา
Ever wonder about what she's doing
เคยคิดว่าเธอทำอะไรอยู่...
How it all turned to lies
มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดได้ยังไง
Sometimes I think that it's better to never ask why
บางทีฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าฉันไม่ถามว่าทำไม
Where there is desire
ที่ใดมีความปรารถนา
There is gonna be a flame
ที่นั่นย่อมมีเปลวไฟ
Where there is a flame
ที่ใดมีเปลวไฟ
Someone's bound to get burned
ย่อมมีคนถูกเผาไหม้
But just because it burns
แต่แค่เพียงรอยแผลนั่น
ยองแจค่อยๆหันไปมองที่เจบีซึ่งกำลังนั่งฟังอยู่แล้วค่อยๆร้องออกมา
Doesn't mean you're gonna die
ไม่ได้แปลว่าคุณจะตายซักหน่อย
You've gotta get up and try try try
คุณต้องลุกขึันและพยายามต่อไป
Gotta get up and try try try
ลุกขึ้นและพยายามต่อไป
You gotta get up and try try try
คุณต้องลุกขึ้นและพยายามต่อไป...
พอร้องเพลงจนจบก็ได้เวลาพัก ยองแจบอกลาเวทีก่อนจะมีอย่างอื่นมาคั่นรายการแทน เจบียิ้มออกมาเล็กน้อย
"But just because it burns. Doesn't mean you're gonna die."
เจบีทวนประโยคในเพลง
"อย่างนั้นเหรอ" เขาพูดกับตัวเองพลางหัวเราะหึออกมาก่อนจะกระดกเหล้าเข้าไป เขายื่นแก้วเหล้าให้บาร์เทนเดอร์เพิ่มเหล้าให้กับเขาแต่ก่อนที่จะกระดกขึ้นไปก็มีมือหนึ่งห้ามเขาเอาไว้
"เฮ้ กินจนตับจะพังแล้วนะ"
"ตับผมไม่ใช่ตับพี่ซักหน่อย"
ยองแจเบะปากก่อนจะแย่งแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่ม
"เลิกดื่มได้แล้ว แล้วนี่จะกลับยังไง จะนอนเป็นหมาที่นี่รึไง" คนร่างเล็กดุแต่คนร่างสูงกลับกลอกตาใส่
"เดี๋ยวจ้างให้คนมาขับรถให้ก็ได้"
"รวยมากนักรึไง"
"ก็ใช่อ่ะดิ" พูดจบก็คว้าแก้วเหล้าคืน ยองแจนั่งเท้าคางมองอีกคน
"เอาเข้าไป จะทำอะไรก็เชิญ"
"ไม่ม๊าววววว เอาอีกกกกกกกกก"
เสียงของร่างสูงที่เมาไม่ได้สติว่าขึ้น ยองแจแบกร่างของคนตัวสูงกว่าอย่างทุลักทุเล
"โอ๊ย เมาเป็นหมาเลย เชี่ยเอ๊ย งือ หนัก" ยองแจลากร่างของเจบีมาจนถึงรถ เขาค้นตัวเจบีก่อนจะหยิบกุญแจรถขึ้นมาเปิดจนได้
"ฮึบ!!"
ร่างเล็กผลักร่างของเจบีเข้าไปที่เบาะหลังรถ ยองแจหอบอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะไปประจำที่ตรงที่นั่งคนขับ มองดูรถราคาแพงนี่ก็เริ่มหวั่นใจ
พ่อแก้วแม่แก้วลูกจะขับมันอย่างระวัง ช่วยลูกนะ มันแพงมาก อีกอย่างมันไม่ใช่รถกู
"แล้วจะขับไปส่งที่ไหนดีเนี่ย..."
"นี่" ยองแจหันไปเขย่าตัวอีกคน
"คุณ"
"ย่าห์!"
"เจบี!"
"อิมแจบอม!"
โถ่เอ๊ย!!
ยองแจขยี้หัวตัวเอง เขาเบะปากอับจนหนทางสุดๆ เขาจะพาเจ้าเด็กนี่ที่ไหนดีเนี่ย
อ้อใช่!
กระเป๋าตังค์ !
เขามั่นใจว่าใจเด็กนี่มันต้องมีคอนโดอยู่แน่ๆ ในกระเป๋าตังค์ต้องมีคีย์การ์ด มันทำให้เขารู้ได้ว่าต้องไปที่ไหน
ยองแจปรับเบาะให้นอนลงพลางค้นตัวของอีกฝ่าย แต่จับไปจับมาพลิกอีกฝ่ายหากระเป๋าตังค์ มือลูบคลำไปเรื่อยๆ
"อืม..."
เสียงดังลอดออกมาจากอีกคนจนยองแจสะดุ้งโหยงด้วยความที่รีบจนลืมเปิดไฟเพราะมันมืดไปหมดมันทำให้ส่วนที่เขาคิดว่ามันคือกระเป๋าตังค์คือส่วนนั้นของอีกคน
"จับตรงไหนนั่น"
"อ เอ่อ..."
"นั่น ยังไม่ปล่อยอีก ผมปล้ำพี่ขึ้นมาผมไม่รู้ด้วยนะ"
"...!!!"
ยองแจสะดุ้งโหยงก่อนจะปล่อยมือออกจากอีกคนทันที ก่อนจะกลับไปที่เบาะคนขับ เจบีหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกจากท่านอนยาวเป็นนั่งแทน
"พี่ขับรถไปบ้านพี่ก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมค่อยขับกลับเอง" ว่าจบก็กุมหัวตัวเองหลับต่อ ยองแจซึ่งนั่งย่นคออยู่สะดุ้งอีกครั้ง ให้ตายเถอะ นี่เขาทำบ้าอะไรออกไปเนี่ย
"อ อื้ม!"
ยองแจขับรถจนมาถึงบ้านของเขาเอง เขาลากร่างของเจบีให้แขนพาดกับไหล่ของเขาแน่นอนว่าถ้าปล่อยเด็กนี้เดินไปเองต้องเดินชนต้นไม้ตายแน่ๆ
"ทีเมื่อกี้จับจู๋ยังตื่นขึ้นมาได้ พอทีงี้นี่หลับซะเป็นสุขเชียวนะ" ยองแจบ่นกระปอดกระแปด เขาลากร่างของเจบีที่ทิ้งน้ำหนักมาที่เขาอย่างหนักอึังแบบยากลำบากสุดๆ เขาลากร่างสูงมายังโซฟาโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีอะไรขวางอยู่บนพื้นจนร่างของเขาสะดุดล้ม
"อ๊ะ!"
ยองแจร้องเสียงหลงก่อนที่ร่างของเขาจะทาบทับบนร่างของคนร่างสูงที่นอนหลับตาพริ้มบนโซฟาพอดี ใบหน้าของเขากับเจบีห่างกันแค่คืบเดียวเท่านั้น
แน่นอนว่าชเวยองแจอึ้งและทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
ตึกตัก... ตึกตัก...
เสียงหัวใจเต้นแรงแบบนี้คืออะไร มันดังชัดมากจนเขาแทบอยากจะหยุดหัวใจตัวเอง มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆถ้าเขาหวั่นไหวเด็กไฮสคูลกะโหลกกะลา
ก็ไม่ได้กะโหลกกะลานะ...
รวยมากเลยด้วยซ้ำ ...
มองไปยังใบหน้าหล่อเหลาที่เกลี้ยงเกลานั่นยิ่งทำให้เขาหวั่นใจ ใบหน้าหวานแดงซ่านไปหมด มือบางค่อยลองลูบแถวๆหน้าท้องของอีกคนดูเพื่อพิสูจน์
เขาหลับตาปี๋
หุ่นดีสัสๆเลย เหยดแหม่ ...
"พี่คิดทะลึ่งกับผมอยู่เหรอ"
"...!!!"
ยองแจสะดุ้งโหยงเบิกตาออกมากว้างทันทีก่อนจะกระเด้งตัวลุกจากร่างของอีกคน
"อ เอ่อ... คือว่า"
เจบียิ้มออกมาทั้งที่หลับตาอยู่ บางทีเจบีอาจจะละเมอหรือเปล่า คงไม่รู้หรอกมั้ง
"ผมไม่ได้ละเมอ"
"ห ห๊ะ!"
มันอ่านใจกูออกด้วยเหรอ!
"ผมรู้หรอกน่า~ คร่อก..."
ฮือ แม่...
ไอ้เด็กเชี่ยเอ๊ย!! T_T
.
.
.
ยูคยอมกำลังโทรหามาร์ค
หลังจากที่รถของเขาโดนกลั่นแกล้งทำให้เขาไม่มีรถใช้ชั่วคราว มันเป็นอะไรที่ลำบากนะแต่ก็ยังดีที่เขายังมีเจ้าจักรยานของเขา
แค่คิดว่า มาร์คนั่งซ้อนท้ายเขาขี่จักรยานก็ดูน่ารักแล้ว
"ฮัลโหล มาร์ค"
(ฮัลโหล)
เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นเคย
อะไรกัน...
"มาร์คอยู่ไหน มึงเป็นใคร"
(มึงจำกูไม่ได้เหรอ) เสียงปลายสายว่า ยูคยอมขมวดคิ้วเข้าหากัน
(กูเอง แจ็คสัน)
"ไอ้เหี้ย! มึงเอามาร์คไปไว้ที่ไหน!" ยูคยอมฉุนทันทีเมื่อได้ยินดังนั้น แจ็คสันหัวเราะออกมา
(มาร์คก็หลับอยู่ข้างๆกูนี่ไง)
"..."
(หลับตาพริ้มเชียวท่าทางจะเหนื่อยมากเลยล่ะ)
"..."
(มาร์คนี่ร้อนแรงสุดๆเลยมึงว่ามั้ย)
"ไอ้เหี้ยแจ็คสัน!!!" ยูคยอมตวาดเสียงดังทันทีแต่ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะชอบใจให้แจ็คสันมากขึ้นเท่านั้น
(อ๊ะๆ อย่าพึ่งรีบร้อนไป เดี๋ยวกูมีอะไรให้มึงด้วยนะ)
"อะไรของมึง ไอ้เหี้ย! มึงอยู่ที่ไหน บอกกูมานะ!!"
(บอกก็ควายละครับ หึ มึงรอดูละกัน ได้ฟังแล้วมึงโด่ยิ่งกว่าแดกม้ากระทืบโลงแน่ครับ" ว่าจบก็ตัดสายของยูคยอมไป ยูคยอมขยี้หัวตัวเองอย่างหัวเสีย
ยูคยอมมองดูโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะพบไฟล์เสียงบางอย่างที่แจ็คสันส่งมา
เขามือสั่น แน่นอนว่า... เขาไม่พร้อมที่จะฟังมัน
แต่แล้ว... เขาก็กดมันขึ้นมาฟัง
"อ๊ะ อื้อ แจ็คสัน อื้อ อ๊า"
"มาร์ค ดี อา .. แน่นชะมัด อืมม"
"แจ็คสัน อ๊ะ อ๊างง ฮึก"
"คิดถึงฉันไหม อืม.."
"อื้อออ อ๊า! อ๊ะอ๊ะอ๊ะ!"
"โถ่เว้ย!!!!"
ยูคยอมแทบปาโทรศัพท์ตัวเองกดปิดเสียงแทบไม่ทัน มันทำให้เขายิ่งเกลียดแจ็คสัน ไอ้ระยำนั่นมันต้องการอะไรกันแน่ มาร์คคิดถึงมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ
ถ่านไฟเก่านี่มันคุกรุ่นได้รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด
เขาไม่ได้คิดจะยอมแพ้ง่ายๆหรอกนะ แต่สถานการณ์มันยังไม่พร้อม
ถ้าแจ็คสันรุกมาแบบนี้เห็นทีเขาเองก็ต้องตอบโต้เหมือนกัน
คอยดูว่าถ่านไฟเก่าที่รอวันรื้อฟื้น...
กับถ่านไฟที่ยังไม่ได้แม้แต่นำมาจุด
ใครมันจะรุนแรงกว่ากัน
"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน แจ็คสัน"
talk
วันพุธสอบดิฉันก็เจือกโผล่มาอัพฟิคนะคะทุกคน
เป็นอย่างไรกันบ้างทิ้งฟิคอิชั้นแล้วหรือยังคะ 5555555555555555555
T_T แง้แกมะว่างเลยง่า อย่าทิ้งเค้าน้า แง้ .เกาะขา
คือแบบคือแบบ อะไรง่ะ งื้อ เดี๋ยวนะเริ่มปัญญาอ่อน
555555555555555555
จส.รุกแล้ว หู้ววว เรามารอดูการตอบโต้กันบ้างดีก่านะคะ แบบว่าพาร์ททูแจนี่มุมิใสๆมาก
กูนึกว่าซีรี่ย์เกาหลี
เดี๋ยวหลังสอบจะมาลงเพิ่มแน่นอน สาวๆอย่าพึ่งทิ้งเรา
ปล. เมื่อไรจะมีบอทฟิคพี่บี #มาร์คดาวยั่ว นี่รอมานานละนะ -_-
ความคิดเห็น