คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SEXYMARK : SIX
SEXY MARK – 6
สุดท้ายเจบีก็ต้องลากเจ้าเด็กตัวปัญหามาที่คอนโดจนได้
ไอ้เด็กนี่เมาแอ๋แถมยังอ้วกในรถเขาอีก เขานี่แทบจะเตรียมถุงให้ไม่ทัน ถุงพลาสติกนะไม่ใช่ถุงยาง แบบตอนแรกว่าจะจับยัดเข้าแท็กซี่แต่ก็กลัวเด็กนี่มันจะเป็นอะไรเข้าอีก
ทำไมเขาต้องสนใจด้วยวะ
เขาอุ้มเจ้าเด็กตัวหนักนี่มาจนถึงห้องก่อนจะวางแหมะกับพื้น ร่างที่เมาหลับเป็นตายยังคงไม่สะทกสะท้านใดๆทั้งสิ้นจนเขาสงสัยว่าเจ้าเด็กนี่มันตายไปรึยัง
ไอ้เด็กหมูเอ๊ย!
เขาใช้เท้าเขี่ยเจ้าเด็กที่นอนขวางทางอยู่ก่อนจะเดินข้ามเด็กอ้วนนั่นไป เขาเดินไปทำธุระส่วนตัวของเขาก่อนก็แล้วกันค่อยมาตามเก็บร่างเจ้าเด็กนี่
พอเขาทำความสะอาดร่างกายเสร็จจากการอาบน้ำ เขาเดินมายังเจ้าเด็กที่โดนวางแหมะอยู่กับพื้น
จะว่าไปก็สงสารนะ นอนบนพื้นเย็นๆแบบนี้...
สุดท้ายเขาก็หอบร่างเจ้าเด็กตัวหนักขึ้นมานอนเป็นที่เป็นทางจนได้ เขาวางเด็กนี่ไว้บนโซฟาพลางบ่นกระปอดกระแปดว่าหนักชิบหายเลยเชี่ยเอ๊ย
เป็นห่วงมาร์คชะมัด...
ถึงโทรไปตอนนี้มาร์คก็คงไม่รับสายหรอก เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เพราะเจ้าเด็กอ้วนนี่แท้ๆทำเขาคลาดกับมาร์คไป ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสียเดี๋ยวกูเตะให้หายอ้วนเลยอีห่านี่
เซ็งชิบหาย
เจบีเดินไปยังห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนกับเตียง เขาหลับตาได้ซักพักนึงก่อนจะนึกอะไรได้ เขาส่ายหน้าให้กับตัวเองก่อนจะหอบผ้าห่มมาให้เด็กที่อยู่บนโซฟาห่ม ตัวมันสั่นเทาด้วยความหนาว
"หนาวล่ะสิมึง"
พูดจบก็ส่ายหน้ากับตัวเองแล้วเดินกลับไปนอนต่อทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างเล็กตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่มึนหัวและแฮงก์สุดๆ เขากุมหัวตัวเองก่อนค่อยๆลืมตาลุกขึ้นมา
ที่นี่ที่ไหนวะ
เขาตรวจดูสภาพร่างกายตัวเองว่ามีอะไรผิดแปลกไปไหม และโชคดีที่มันไม่มี เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาลุกขึ้นมาเพื่อจะตามหาคนที่ช่วยลากเขามาที่นี่เมื่อคืน
"โอย ปวดฉี่ชิบหาย"
เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินหาห้องน้ำ เขาเปิดประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อกเข้าไป...
"..."
"..."
...
โอ้ มาย ก็อด...
ร่างเล็กเปิดประตูเข้าไปพบร่างของชายหนุ่มร่างสูงซึ่งแปรงฟันอยู่พร้อมกับที่ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าและท่อนล่างพันแค่ผ้าขนหนู
เขาชะงักค้างอยู่อย่างนั้น...
"เอ่อ... คุณคงทำธุระอยู่... เอ่อ เดี๋ยวผมค่อยฉี่ก็ได้ เอ่อ... โอเค.. เอ่อ... ไปนะ!"
พูดจบร่างเล็กก็รีบปิดประตูห้องน้ำทันทีโดยที่เจบีเองก็ชะงักค้างจนแปรงสีฟันแทบหลุดจากมือเช่นกัน
โอ้ย เชี่ยๆๆๆ
ร่างเล็กนั่งดีดดิ้นกับหมอนบนโซฟา เขาไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าจะมีคนประทานเทพบุตรลงมาจุติบนโลกใบนี้มาประจักษ์แก่ตาของเขา เขาต้องฝันไปแน่ๆ
ฮือ หล่อโคตรพ่อโคตรแม่เลย หนูจะเอา
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวกับกางเกงขายาว โดยที่เขากำลังติดกระดุมเสื้อเชิร์ตที่ยังไม่หมดอีก ใบหน้าหล่อนั่นดูเซ็กซี่ชะมัดยาด
อกอีแป้นจะแตก ...
"ปวดฉี่ไม่ใช่เหรอ" ร่างสูงพูดขึ้น
"... ค ครับ" คนร่างเล็กสะดุ้ง
"ไปฉี่ดิ" เขาทำหน้าเหมือนจะให้ร่างเล็กเข้าห้องน้ำ
ดังนั้นร่างเล็กจึงรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปยังห้องน้ำทันที
พอทำธุระเสร็จพวกเขาก็มานั่งรวมกันที่ห้องนั่งเล่น
คนตัวอวบนั่งเกร็งไปหมดเพราะสายตาของเจบีที่จ้องมาที่เขาอย่างนิ่งๆ มันรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกเลยล่ะ
"ชื่ออะไรน่ะ"
"ยองแจครับ ชเวยองแจ"
"คนเกาหลีเหรอ อายุเท่าไร" เจบีถามยองแจแบบนิ่งๆแต่ยองแจเอาก็รู้สึกาะดุ้งและไม่คุ้นชินอยู่ดี
"อายุ22ละครับ แหะ แล้วคุณล่ะ" ยองแจเกาท้ายทอยแล้วหัวเราะจนตาปิด แจบอมชะงักไปพักหนึ่ง ตัวเขาเองยังจะย่างเข้าสิบแปดปีด้วยซ้ำไป
ชเวยองแจแก่กว่าเขาตั้ง4ปี คนบ้าอะไรทำให้เขาเรียกว่าเจ้าเด็กนั่นมาตั้งนาน!
"ทำงานแล้วเหรอครับ" เจบีถามไป คำพูดที่ดูอ่อนลงจากหน้ามือเป็นหลังมือทำเอายองแจสงสัย
"ใช่ครับ เป็นนักร้องอยู่ที่บาร์นั่นแหละครับ แต่โดนมอมมาเนี่ยสิ แย่ชิบ คุณยังไม่บอกชื่อผมเลยนะ"
"แจบอม อิมแจบอมหรือเรียกเจบีก็ได้ครับตามสะดวก"
"คุณทำงานรึยังหรือยังเรียนอยู่น่ะ"
"ผมยังไม่จบไฮสคูลเลยครับ..."
สุดท้ายเจบีก็ขับรถไปส่งยองแจที่บ้าน พวกเขาคุยกันค่อนข้างถูกคอ ถึงแม้ยองแจจะเป็นคนขัดจังหวะให้เขาคลาดกับมาร์คก็เถอะแต่ทำไงได้ล่ะพี่เขาโดนมอมจะไปผิดได้ไง เขาซวยเองทั้งนั้น
ยองแจเองก็ค่อนข้างตกใจเหมือนกันว่าเจบีนั้นเด็กกว่าที่เขาคิดไว้เยอะแต่การกระทำค่อนข้างที่จะโตกว่าอายุของเขาเอง ดูเป็นคนเทคแคร์ด้วย(ที่คิดอย่างนั้นเพราะไม่รู้ว่าตอนโดนแบกมาแรกๆโดนทิ้งไว้ให้นอนกับพื้นเย็นๆ)
"ไว้ว่างๆผมจะไปฟังเพลงพี่ที่บาร์นะ" เจบีพูดขึ้นเมื่อขับรถจนมาถึงบ้านของยองแจแล้ว เป็นบ้านเล็กๆแบบทาวน์โฮมมีสองชั้น มีสวนเล็กๆน่ารักด้วย
"เป็นเด็กน่ะ ตั้งใจเรียนอ่านหนังสือไปเถอะน่า"
"ผมมีตังค์น่า"
"อิจฉาพวกคนรวยชะมัด" ยองแจพูดขึ้น เขารู้สึกอิจฉาเหมือนกันนะที่อยู่ๆก็เกิดมาบนกองเงินกองทองแล้ว
"พี่อยู่คนเดียวเหรอ"
"อื้ม ที่จริงนี่เป็นบ้านญาติน่ะแต่พวกเขาย้ายไปไมอามี่ พี่เลยต้องดูแลที่นี่คนเดียว"
"เหงาแย่เลยสิครับ" เจบีว่า ยองแจระบายยิ้มออกมาบนใบหน้า
"มันก็เหงานะแต่ก็พอมีคนข้างบ้านคอยมาเล่นด้วยบ้าง" ร่างเล็กกล่าว "ไหนๆก็มาแล้ว เป็นการขอบคุณมาดื่มชาที่บ้านพี่ก่อนไหม"
"ไม่ล่ะครับ ผมมีธุระต่อน่ะ" ร่างสูงยิ้มออกมาบ้าง ยองแจพยักหน้ารับก่อนโบกมือลาแล้วเดินลงจากรถไป เจบีโบกมือลากลับไปเช่นกัน
เมื่อยองแจเข้าบ้านไปแล้ว สีหน้าของเจบีก็เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าเครียดๆแทน เขากดโทรศัพท์หามาร์คทันทีแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา
ไอ้เชี่ยยูคยอมพามาร์คไปไหนอีกนะ
.
.
.
มาร์คลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นยูคยอมนอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าเขาแบบนั้น ร่างบางยิ้มออกมาบางๆ เขาซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของอีกคนมากขึ้น
เขารู้สึกอุ่นใจที่มียูคยอมอยู่ใกล้ ยูคยอมคอยดูแลเขาตลอดเท่าที่เขารู้สึกได้
ถึงคิมยูคยอมจะค่อนข้างที่จะ...
ซุกซนก็เถอะ
มือหนาของเจ้าคนตัวยักษ์บีบก้นนิ่มเล็กน้อยจนคนตัวเล็กกว่าเงยหน้าขึ้นมองคนที่แกล้งหลับตาพริ้มหลับอย่างเป็นสุขด้วยสีหน้าขมวดคิ้วยุ่งไม่พอใจเท่าไร ร่างสูงกระชับกอดคนตัวเล็กมากขึ้นให้ใบหน้าซุกอยู่กับอกของตัวเองก่อนจะกดใบหน้าตัวเองจูบลงบนหัวทุยๆของอีกคน
กลิ่นของมาร์คทำให้เขารู้สึกว่ามันเป็นเช้าที่ยอดเยี่ยมที่สุด
"นี่..." ยูคยอมพูดออกมา
"ไม่ได้หลับอยู่เหรอ" มาร์คพูดเสียงอู้อี้ คนร่างสูงยิ้มอมาแล้วหัวเราะเบาๆ
"ตื่นแล้วล่ะ"
"คนชอบแต๊ะอั๋ง"
"ก็นายมันน่า...นี่นา" ร่างสูงว่าแล้วกระชับกอดให้แน่นขึ้น
"อะไรเล่า" มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงง้ำงอน มาร์คมีมุมน่ารักๆให้เขาประหลาดใจเสมอ
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก"
"อื้ม แล้ว?"
"ฉันแค่คิดว่านายควรจะเตรียมตัว" ยูคยอมพูด มาร์คดันตัวออกจากแผงอกอีกคนก่อนจะมองหน้า
"เตรียมตัวอะไรน่ะ" มาร์คขมวดคิ้ว
"ก็... เตรียมตัวสำหรับการที่ฉันจะขอนายคบแบบจริงจัง"
"..." มาร์คเงียบไปพักหนึ่ง ยูคยอมหัวเราะ
"ถึงฉันจะขอแล้วแต่นายปฏิเสธก็ไม่เป็นไร ฉันรอนายได้ ถ้านายยังไม่พร้อมเปิดรับฉันเข้าไป"
"..."
"ฉันรักนายจริงๆนะ ฉันอยากจะใกล้นายมากกว่าคนอื่น"
พวกเขามองหน้ากัน แววตาจริงจังของยูคยอมทำให้เขาใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่ไม่ได้มีมานานเริ่มก่อตัวขึ้นมา
ถ้าเขาพร้อมที่จะเปิดใจก็คงทำให้เขาหลุดพ้นจากความเจ็บปวดได้
แต่เขายังไม่แน่ใจว่ามันใช่รึเปล่า และถ้าเขาเจ็บซ้ำสองอีกจะเป็นยังไง...
"นายไม่ต้องคิดมากไปหรอก" ยูคยอมแตะริมฝีปากของมาร์คที่โดนฟันของมาร์คเองขบกัดอยู่ให้คลายออก ยูคยอมสังเกตมาตลอด เวลามาร์คเครียดจะชอบกัดปาก เขาไม่พอใจหรอกที่ริมฝีปากสวยๆนี่ต้องมีรอยเลือด
"ไม่รู้ว่ามันจะทำได้รึเปล่า แต่ฉันรับรองว่าจะไม่ทำให้นายเสียใจ"
"... ยูคยอม" มาร์คพูดขึ้นมา แต่ยูคยอมใช้นิ้วชี้แตะที่กลีบปากบางก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"ตอนนี้นายไม่ต้องพูดอะไรมากหรอก"
"..."
"ไว้รอวันจริง ฉันจะทำให้นายเซอร์ไพรซ์สุดๆไปเลยล่ะ"
พูดจบก็ไม่รอช้าเขาก็ฉกฉวยริมฝีปากนิ่มทันที เขาดันไหล่ของมาร์คให้นอนราบลงกับเตียงแล้วเขากดทับร่างบางไว้ ริมฝีปากคลอเคลียกับกลีบปากบางไม่ห่าง มือลูบไล้ไปทั่วแนวสรรพางค์ ร่างสูงยกเรียวขาข้างหนึ่งของอีกคนขึ้นก่อนจะลูบต้นขาอีกคนเพื่อปลุกเร้าอารมณ์
"อือ ยูคยอม.." มาร์คกำคอเสื้ออีกคนแน่นเมื่อร่างสูงกำลังจะจู่โจมเขามากขึ้น ยูคยอมมองเข้าไปในนัยน์ตาปรือของมาร์คที่มันเริ่มเยิ้มเพราะแรงอารมณ์ "จ จะทำเหรอ"
"ทำไมล่ะ? ไม่อยากเหรอ?" ยูคยอมถาม มาร์คยังคงอ้ำอึ้ง "ไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะ"
"เปล่า... แค่จะถามว่า..." มาร์ครีบตอบทันควัน ยูคยอมเลิกคิ้วมอง
"อาบน้ำด้วยกันมั้ย?"
CUT
เหมือนเดิมจ้าbio
Talk
เตงเราขอโทษที่มาอัพช้า T_T
เค้ามะว่างจริงๆ ไปเที่ยว แง พวกตัวเองไม่งอนเค้านะ
นี่เอาฉากอัศจรรย์มาเซ่นแล้วนะ
ลืมกันไปยังแง้
ตอนนี้เริ่มมีทูแจ สนองนี้ดตัวเองทั้งสิ้น 55555555555555555555555555
เราจะมาดูกันว่าจะเป็นไงต่อ เนาะๆๆๆ
#มาร์คดาวยั่ว ฝากด้วยนะก๊ะ
เลิ้บยูเวรี่มัช
https://www.youtube.com/watch?v=zk2Q4Kc2A7M
เพลงนี้ให้ยูคเลยครับ
รับสมัครบอทฟิคเพิ่มเติมน้า เจบี กะ น้องแตง
ขอบคุงทุกคนมากๆค่า ทำไมวันนี้ทอล์คยาวจังวะ
ความคิดเห็น