คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ROOMMATE EP.03
ROOMMATE EP.03
จีวอนนอนไม่หลับ
เขาไม่สามารถข่มตาลงได้เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์สุดหฤหรรษ์เมื่อตอนเย็น เขาพลิกตัวไปมาเป็นรอบที่ห้าของวัน
คิมฮันบินทำเขาแทบบ้า!!
เขาตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องครัว จีวอนเปิดตู้เย็นแล้วแกะกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่ม เบียร์เป็นสิ่งที่ให้ความอบอุ่นเวลาหนาวๆได้บ้างและอีกอย่างมันทำให้เขาผ่อนคลายขึ้น
จีวอนมานั่งที่โซฟาแล้วเล่นโทรศัพท์ไปด้วย จู่ๆก็รู้สึกว่าที่นั่งข้างๆมันยวบลงมา ร่างสูงหันไปมองเด็กหนุ่มซึ่งมานั่งข้างๆ
จะมาไม้ไหนอีกล่ะ...
"นอนไม่หลับเหรอ" จีวอนเริ่มเปิดประเด็นคุย
เด็กหนุ่มข้างๆเขาพยักหน้า
"ทำไมนอนไม่หลับ พรุ่งนี้ยังต้องไปเรียนนะ" พูดพลางยีหัวเด็กหนุ่มเล็กน้อย
"ไม่รู้สิครับ... ผมรู้สึกแปลกๆ เรื่องเมื่อเย็น..."
"ช่างมันเถอะน่า" มือคลอนหัวเด็กหนุ่มแล้วยิ้มจนตาปิด ฮันบินเม้มปากอย่างชั่งใจ
"ผมคิดว่า... อืม... ซักวันยังไงมันก็เกิดขึ้นอีก.." ฮันบินเข้าประเด็น "อย่างที่พี่เห็น... เอ่อ... อารมณ์ของผมมันพุ่งสูงง่าย.."
"แล้วไงต่อ" จีวอนยักไหล่แล้วมองหน้าเด็กหนุ่ม ดวงตาเรียวรีนั่นจับจ้องเข้ามาจนฮันบินแทบหยุดหายใจ ไม่เหมือนกับคราวแรกที่ได้พบ
ทุกอย่างมันไวเหมือนโกหก มือแกร่งดันไหล่บางให้นอนลงชิดติดกับโซฟา ใบหน้าของคนร่างสูงจับจ้องไปยังเด็กหนุ่มแล้วยิ้มที่มุมปากบางๆ
สิ่งนั้นทำให้ฮันบินใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ดวงตากลมจับจ้องไปยังใบหน้าของชายหนุ่ม พินิจพิจารณาดูแล้ว ใบหน้าของจีวอนถึงแม้ไม่ได้หล่อเหลามากมายแต่กลับมีเสน่ห์ มีอะไรดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก สันกรามที่น่าลูบไล้นั่นยิ่งเพิ่มแรงดึงดูดมากขึ้นไปอีก
มือหนาของจีวอนสัมผัสกับมือเรียวของเด็กหนุ่มที่อยู่บนใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว เขาจับจ้องใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้พวงแก้มขึ้นสีระเรื่อน่าแกล้งเป็นที่สุด
"ไหนว่าไง หื้ม?"
พูดพลางกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูนิ่ม แน่นอนว่ามันเป็นจุดอ่อน ความรู้สึกโหวงในช่องท้องเริ่มก่อตัวขึ้นมา
"ผมคิดว่า.. กับพี่... มันไม่สมควร..."
"หึ" ชายหนุ่มแค่นหัวเราะก่อนจะงับใบหูนิ่มของเด็กหนุ่มเบาๆ
"มาถึงขนาดนี้แล้วนะ"
"..."
"เราทนไหวเหรอ"
"..."
"แค่บอกพี่... บอกว่าเราต้องการอะไร"
"พี่จะทำให้ทุกอย่าง"
พูดจบก็ทิ้งท้ายจูบแก้มเด็กหนุ่มเพียงแผ่วเบาแล้วผละออก เด็กหนุ่มนอนนิ่งทำตัวไม่ถูก ส่วนมากเขามักจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำไป
"ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องตื่นแต่เช้า" จีวอนว่า เด็กหนุ่มลุกขึ้นนั่ง
"ฝันดีนะครับ" เด็กหนุ่มกล่าวก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองไป
ไร้ซึ่งเงาของเด็กหนุ่มแล้ว จีวอนถอนหายใจออกมายาวเหยียด เขาแทบนอนชักดิ้นชักงออยู่ตรงนั้นก่อนจะคิดว่าได้ทำอะไรลงไป
"จินฮวานนา.." ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเสียงแผ่ว
"ขอโทษจริงๆนะเว่ย"
"หวังว่ามึงคงไม่ฆ่าเพื่อนอย่างกูนะเว่ย..."
เป็นอีกครั้งที่จีวอนขับรถไปส่งฮันบินที่โรงเรียนเช่นเดิม เด็กหนุ่มยังคงมีท่าทีที่ไม่คุ้นเคยกับเขาจนเขาคิดว่าเขาต้องทำอะไรซักอย่างเพราะมันทำให้รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
ฮันบินเดินออกมาจากรถพลางถอนหายใจ เขาเบ้ริมฝีปากเล็กน้อย เดินไปได้ซักพักจนเกือบถึงห้องเรียนก็ประจันหน้ากับมินโฮเสียก่อน
"เหม่อจังนะเรา เป็นอะไรรึเปล่า"
"ป เปล่าครับ" เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนทัก อาจารย์หนุ่มลูบหัวของเด็กหนุ่มเบาๆอย่างเอ็นดู
"เข้าเรียนได้แล้วนะเด็กน้อย"
"ผมไม่ได้เด็กขนาดนั้นซะหน่อย" ฮันบินบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนนำมินโฮออกไป อาจารย์หนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วเดินตาม
เขายิ้ม เด็กคนนี้มักจะมีมุมน่ารักเสมอแม้แต่เขาเองแทบจะเผลอใจเลย
หรือจะเผลอแล้วจริงๆ...
“บ้าน่า”
พูดกับตัวเองเบาๆพลางหัวเราะ เขาเดินเข้าไปในห้องเรียนยืนอยู่ตรงโพเดียมพร้อมที่จะโฮมรูม มองเด็กๆที่น่ารักทุกคนแล้วส่งรอยยิ้มตามที่นักเรียนสาวๆชอบกัน เรียกได้ว่าเขาค่อนข้างฮอตในหมู่สาวๆเลยล่ะ
"เอาล่ะเด็กๆ เงียบก่อนนะ" มินโฮยิ้มอย่างใจดี แน่นอนว่าเด็กๆมักจะชอบเขาเพราะเขาค่อนข้างที่จะอารมณ์ดีและสอนสนุก
"วันนี้ครูมีจดหมายแจ้งผู้ปกครองมานะ หัวหน้าห้องครับช่วยแจกทีสิ" เขาพูดพลางยิ้มให้กับเด็กสาวหัวหน้าห้อง แน่นอนการถูกมินโฮยิ้มให้ย่อมเป็นที่อิจฉา เด็กสาวรับปึกกระดาษมาแจกอย่างว่าง่าย
"จากที่เด็กๆเห็นเนื้อความข้างในแล้วจะพบว่าวันเสาร์นี้เราจะมีจัดประชุมผู้ปกครองเพื่อประสานสัมพันธ์บ้านและโรงเรียน โดยมาพบปะครูประจำชั้น อืม... ฟังรายละเอียดสำหรับการเรียนต่อในระดับชั้นมหาวิทยาลัย เอาเป็นว่าส่งใบตอบรับข้างล่างนี้มานะครับ รวบรวมภายในวันพรุ่งนี้ โรงเรียนเราชอบทำอะไรที่มันเร่งรัดเสมอ"
มินโฮยิ้มให้กับทุกคน แน่นอนว่านี่เป็นการพูดแขวะโรงเรียน เขาได้รับจดหมายมาวันนี้ซึ่งเป็นวันพฤหัสและวันประชุมคือวันเสาร์แล้วเขาต้องส่งยอดภายในวันพรุ่งนี้มันน่าโมโหมั้ยล่ะซึ่งนั่นทำให้นักเรียนของเขาหัวเราะครืน
เสียงออดดังขึ้นแล้ว มินโฮก้มมองดูนาฬิกาของตัวเอง
"หมดโฮมรูมแล้ว ขอให้มีความสุขกับการเรียนนะครับ"
ตกเย็น
แน่นอนเพื่อเป็นการกระชับมิตรจีวอนเลยโมเมชวนเด็กหนุ่มไปกินข้าวที่ห้างเพราะเมื่อวานฮันบินทำให้เขาไม่ได้กินข้าว(แม้เด็กหนุ่มจะไถ่โทษโดยการทำอาหารให้ทานแล้วก็ตาม)
"อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย"
"ก็ไม่มีหรอกครับ..."
"พี่อุตส่าห์เลี้ยงทั้งทีนะ"
จีวอนว่าพลางเดินกอดคอเด็กหนุ่ม แน่ล่ะด้วยความที่ไม่ชินทำให้เด็กหนุ่มเก้อเขินเล็กน้อย รอยยิ้มอย่างมีความสุขของคิมจีวอนตอนชวนคุยเรื่องสัพเพเหระมันทำให้เขายิ้มตามไปด้วยอย่างอดไม่ได้ มันทำให้รู้ว่าจินฮวานเลือกคนฝากไว้ไม่ผิดจริงๆ
ถึงจะมีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวด้วยก็เถอะ
"อยากกินไก่ทอด" จีวอนว่าก่อนจะลากเด็กหนุ่มเข้าร้านไก่ทอดทันทีก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะว่าง พนักงานเข้ามายื่นเมนูให้พวกเขา จีวอนรับมาอย่างยิ้มๆ “อยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ”
“เกรงใจจังครับ” ฮันบินว่าพลางเกาท้ายทอยแกรกๆ จีวอนดีดเหม่งเด็กหนุ่มจนอีกคนร้องโอ๊ยออกมา ฮันบินลูบหัวตัวเองป้อยๆแล้วมองอีกคนอย่างคาดโทษ
จีวอนหัวเราะก่อนจะยีหัวเด็กหนุ่ม
“ไม่ต้องพูดทางการแบบนั้นแล้วน่า”
“ก็ผมไม่ชินนี่ครับ” เด็กหนุ่มเบ้ปาก
“แหนะ”
จีวอนยักไหล่ ในเมื่อเด็กหนุ่มไม่สั่งเขาก็จัดการสั่งเองทั้งหมดเลยก็แล้วกัน ระหว่างที่รับประทานอาหารจีวอนชวนคุยไปเรื่อยๆ ฮันบินตัดสินใจยื่นใบประชุมผู้ปกครองให้กับจีวอน
“พี่พอจะมาได้ไหมอ่ะ”
จีวอนอ่านรายละเอียดในจดหมาย เขาไม่ชอบไปงานอะไรแบบนี้หรอกแต่อีกอย่างตอนนี้เขาเป็นผู้ปกครองของฮันบินด้วย ไหนฮันบินจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เขาควรจะรับผิดชอบในฐานะผู้ปกครองจำเป็นด้วย
“เดี๋ยวพี่ดูก่อนแล้วกัน”
“ครับ”
“ตอนนี้กินเถอะ โคตรหิวเลยว่ะ” จีวอนพูดติดตลกก่อนจะกินอาหารที่ตอนนี้มาเสิร์ฟเป็นที่เรียบร้อย
ทั้งคู่นั่งกินไปเรื่อยๆ จีวอนเหลือบมองเด็กหนุ่มเป็นระยะโดยที่ฮันบินไม่รู้ตัว จีวอนส่ายหน้าเบาๆเมื่อเห็นเด็กหนุ่มกินจนเลอะที่มุมปาก จีวอนเอื้อมเข้าไปหาแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบที่เลอะมุมปากเด็กหนุ่ม
ฮันบินมองอย่างอึ้งๆ แน่นอนว่าหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำเลยล่ะ
“เอ่อ...”
“แดกๆไปเหอะน่า”
“ห๊ะ...” ฮันบินร้องขึ้นมา จีวอนหัวเราะออกมาเสียงดัง
“พี่ก็เป็นงี้แหละ”
“กวนตีนว่ะ”
“นั่น!”
ทั้งคู่หัวเราะออกมา บรรยากาศอึดอัดหมดลงเรื่อยๆดูเหมือนเป็นคู่พี่น้อง(?)มากขึ้นและนั่นทำให้เขารู้จักฮันบินมากขึ้นไปอีก
หลังจากกินกันจนอิ่มท้องแล้ว จีวอนชวนเด็กหนุ่มไปเดินเล่นต่อ ชายหนุ่มออกไปซื้อไอศกรีมโดยให้เด็กหนุ่มยืนรอก่อน จีวอนยื่นไอศกรีมให้เด็กหนุ่ม
“เหมือนมาเดทกันเลย”
“ตลกแล้วพี่” เด็กหนุ่มว่าพลางดันไหล่ของอีกคน จีวอนยิ้มแล้วเดินกอดคอเด็กหนุ่มไปพลาง
คงสนิทกับรูมเมทมากขึ้นอีกนิดแล้วล่ะนะ :B
วันเสาร์
เป็นวันออกไปประชุมผู้ปกครอง แน่นอนว่าจีวอนจะแต่งตัวสบายๆแบบตอนไปส่งฮันบินไปโรงเรียนไม่ได้แล้ว(คือใส่เสื้อยืดธรรมดากับกางเกงยางยืดขาสามส่วน) จีวอนสวมสีเชิร์ตสีขาวพับแขนเสื้อขึ้นมาเล็กน้อย เขามองกระจกแล้วเซ็ทผม
“พี่จียอน เสร็จรึยังงงงงงง”
“แปปนึงน่า” จีวอนมองกระจกพลางยิ้มฟันกระต่ายออกมาก่อนจะเดินไปหาฮันบินที่ทำอาหารไว้รออยู่แล้ว
ตั้งแต่มีรูมเมทมาความเป็นอยู่ทางด้านอาหารของเขาก็ดูดีขึ้นมาจากที่เมื่อก่อนจะทานข้าวไม่ตรงเวลา จะกินก็กิน ขี้เกียจก็ไม่กิน
หลังจากรับประทานเสร็จทั้งคู่ก็ขึ้นรถไปยังโรงเรียนของฮันบิน จีวอนขับรถไปไม่กี่นาทีก็ถึงที่หมาย ฮันบินเดินนำจีวอนไปจนถึงห้องเรียนซึ่งมีอาจารย์หนุ่มของเขายืนรออยู่หน้าห้องซึ่งกำลังกดโทรศัพท์อยู่ จีวอนมองไปยังอาจารย์หนุ่มก่อนจะนิ่งค้าง
มินโฮเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยิ้มให้ฮันบิน “มาแล้วเหรอฮันบิน”
“ครับ” ฮันบินยิ้ม มินโฮยิ้มกลับก่อนจะหันไปมองที่จีวอน
แน่นอนว่าเขาก็นิ่งค้างเช่นเดียวกันแต่มินโฮเก็บอาการก่อนจะปั้นยิ้มเช่นเดิม “ส สวัสดีครับ”
“ครับ สวัสดีครับ” จีวอนมองอีกคนนิ่งๆปรับสีหน้าของตัวเองเช่นกัน
“ฮันบินไปรอข้างนอกก่อนนะ” มินโฮพูดอย่างใจดีก่อนจะหันไปมองจีวอน
“เรามีอะไรให้คุยกันเยอะเลยล่ะ”
talk
อยู่ในช่วงโน้ตบุ้คกากสุดติ่งและอืดมากคร่า ฮืออ
มาแล้วนะ แง้ 5555555555555555555555555
เอ้อมาแล้ว ไหนใครชวนเราเข้าคุกมาเคลียร์กันได้ ไปค่ะ ไปด้วยกัน
ขอบคุณติดตาม #ฮันบินขี้ยั่ว นะคะ ที่ตอนนี้แทบลืมไปแล้วว่าฟิคกูแม่งชื่อรูมเมท
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ สู่อ้อมอกอ้อมใจอ้อมแขนเย้เย้
แล้วก็มีอะไรก็มาพูดคุยกันที่ทวิตเตอร์นะ @jOmyjx_ เลยคร่า
เรามีอะไรให้คุยกันเยอะเลยล่ะ (ยืมประโยคแพ้บ)
ความคิดเห็น